Kitabı oku: «Eylül'e Beste»

Ali Akbaş, 1942 yılında Kahramanmaraş’ın Elbistan ilçesinde Çatova köyünde doğdu. İlk ve orta öğrenimini memleketinde, yüksek öğrenimini İstanbul Üniversitesi, Edebiyat Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü’nde tamamladı. Çeşitli lise ve yüksekokullarda öğretmenlik ve idarecilik, Filim Radyo ve Televizyonla Eğitim Merkezi’nde program yazarlığı yaptıktan sonra araştırma görevlisi olarak Hacettepe Üniversitesi’ne geçti. Burada, dil üzerinde yüksek lisansını tamamladı ve Türk dili okutmanı olarak çalıştı. 1996 yılında meslek hayatında 25 yılını doldurarak emekliye ayrıldı. Hâlen Avrasya Yazarlar Birliği Genel Başkan Yardımcısıdır. Bugüne kadar arkadaşlarıyla birlikte Divan, Doğuş Edebiyat, Kanat ve Kardeş Kalemler dergilerini çıkaran şairin Masal Çağı (şiir), Kuş Sofrası (çocuklar için şiir), Gökte Ay Portakaldır (masal) adlı eserleri vardır.

Şiir Oluyor

 
Leyla’nın başına örttüğü tül kadar ince
Dolunay bir buluta bürününce
Şiir oluyor
 
 
Kumsalda bir kedi gibi uysal
Dalgalar ayağımı yalıyor
Şiir oluyor
 
 
Bahçede çim biçiyor bir ihtiyar
Kokusu genzime doluyor
Şiir oluyor
 
 
Apansız bir yıldız düşüyor göğümüzden
İçimize köz düşüyor
Şiir oluyor
 
 
Siyeci bozulmuş viran bahçelerde
Güller soluyor,
Şiir oluyor
 
 
Kelimeler gözlerimde bir avuç kum
Çıkarıyorum,
Şiir oluyor.
 

Harran Gökleri

 
Yıldızlar,
İri, şehlâ gözlerdir
Geceyi gamlı kılan
Uzaktan süzerler bizi
El değmemiş terütaze tenleri
Ölmüş ergen kızlardır
Yıldızlar
 
 
Yıldızlar,
Derin, Harran göklerinin
Solmaz çiçekleri, naz çiçekleri
Her gece perîşân düşerler suya
Yıldız saya saya varır bebek uykuya
Dökülür yastığa bir mavi rüya
Onlar ki, en hazin ninniyi söyler
Öper öksüz çocukların alnından
Saz benizli ecemizdir
Yıldızlar
 
 
Yıldızlar,
Bahtımız, yalnızlığımız
Leylâ, demeyegör,
Gök yankılanır
Okşar yüzünüzü bir kuş kanadı
Bu en güzel kadın adı
Havvâ’dan beri
Kim bilir nasıldı elleri?..
Hey eski zaman güzelleri,
Arzû, Şirin, Züleyhâ,
Dilberler dilberi Meryem
Kem gözlere mahrem,
Kızlardır
Yıldızlar
 

Yeniden

 
Her şiirde dilimi kaybeder
Yeniden bulurum ben
Ve her şiirde yeniden
Cennetten kovulurum
Memnû meyveyi yediğim güne dönerim
Yeniden
 
 
Her şiirde çarmıha gerilirim hoyrat ellerde
Mesîh’e hemdem olur,
Göklere seyran ederim
Her şiirde kendimi berdâr ederim
Ölürüm, yeniden dirilirim ben
Yeniden
 
 
Kudüs’te ruhban,
Mekke’de hacıyım ben
Ferhad’ım, külünk elde
Dağlar hallacıyım ben
Nice isyan etsem de
Hep sana râciyim ben
Sana duâcıyım ben
Yeniden
 
 
Nesîmî’yim,
Bir seher Halep çarşılarında
Kelâmın diyetini öz canımla öderim
Elimde dil bayrağı
“Hû!” der Hakk’a giderim
Yeniden
 
 
Hâbil’i öldürür kan ederim
Hazreti Yusuf’a bühtan ederim
Ve döner Züleyhâ’yı tân ederim
Yeniden
 

Çiçekler ve Kuşlar

 
Sümbül
Bir sülüs besmeledir
Ulu mabetlerde süs
Buram buram Türk kokan
Sultanlar tuğrâsıdır
Sümbül
 
 
Güvercin
Hû çeken derviş
Yüce ayvanlarda,
Semâda bir Mevlevî
Hünkârdan el tutmuş
O’ndan gayri herkes unutmuş
Akıllı kuş,
Güvercin
 
 
Lâle
Bir leyle-i kadîrde kandil
Bir yürek kan içinde
Kalmış efgân içinde
Değil piyâle
Lâle
 
 
Leylek
Bir gurbet türküsü gagasında
Her yaz gelir gider,
Yemen’de, kınalar ellerini
Beytullah’a yüz sürer
Kuş değil melek
Leylek
 
 
Gül
İslâm’ın fecridir
Ter ü tâze,
Kucak kucak,
Her seher doğacak
Gül
 
 
Bülbül
Şadırvan sesi
Selimiye’de, Süleymâniye’de
Kur’an nağmesi
Tatlı bir elhan
Hâfız ya da mevlithan
Bülbül.
 

Sitem

 
Türkümü unutturdun
Beni böyle eve köye koymazlar
Candan tutkulara adanmış türkümü
Kim bilirdi benim kadar kuşları
Öbek öbek fal taşımdı yıldızlar
Adsız kaldı yüzlerce ot, böcek
Türkümü unutturdun!..
 
 
Orak tutmak, at oynatmak nerede
Bir şeyler koydun, bir şeyler aldın
Kapımızda köpeğimiz tanımaz
Koşturamam kuzuları ardımdan
Dillerince anlaşamam
Yaban oldum artık eve obaya
Türkümü unutturdun!..
 

Nevruz

 
Koşarak geldi seher yeli
Bugün nevruz dedi
Eğildi çiğdemin kulağına
Uyan sarı kız dedi
 
 
Cemre düştü havaya
Sulara cemre düştü
Cemre düştü ovaya
Kurtlar kuşlar bölüştü
 
 
Donattı kızlarını toprak ana
Her yer çiçekti
Kına yaktı gelinciğin eline
Gözüne sürme çekti
 
 
Bir alev mendil aldı lâle
Halaya durdu
Gök gürledi, şimşek çaktı
Çaylar kudurdu
 
 
Dağlara kaçtı kar baba
Koyaklara saklandı
Uzaktan görünce ihtiyar çoban
Onu bir koyun sandı
 
 
Arılar emdikçe usâresini
Fidan gıdıklanıyor
Güldükçe güller açıyor dalında
Gül utanıyor
 
 
Bir ozan usulca öptü sazını
Bugün nevruz dedi
Oynasın koç yiğitler
İnlesin kopuz dedi
 

Bahar Karşılaması

 
Şaştım kaldım,
Bu sabah,
Gelmez sanılan yaz gelmiş,
Bir kuş tüyü düşer gibi
Nisan düştü bahçeye!
 
 
Bahçe bir çerçi bohçası
Göz mü dayanır
Hevenk hevenk renk
Kırlarda bir hengâme
Uyanmış kara toprak
Ben artık uyuyamam
 
 
Her dal,
Tomur tomur tomurcuk
Her çiçek bir kahkaha
Uçuşan tozlarda döl bereketi
Etrafta bir telaş, bir telaş
Fidanlarda genç kız acelesi var
 
 
“Nisan hamfendi bir ay,”
Değmeye gelmez
Ağlar
 

Kuş Sofrası

 
Bir yudum yağmur suyu
Ve bir dilim dolunay
Soframız kuş sofrası
Ninniler söylesin çay
Soframız kuş sofrası
 
 
Üstümüz yayla göğü
Altımız yurt toprağı
Büyü bebeğim büyü
Ekmeğin gül yaprağı
Soframız kuş sofrası
 
 
Güneşten damıtılmış
İçtiğimiz bengisu
Uğur getirsin diye
Dâvet ettik Yûnus’u
Soframız kuş sofrası
 
 
Gökyüzünden mâvilik
Buluttan süt sağarız
Gelin öksüzler gelin
Kırkımız da sığarız
Biz yemeden doyarız
Soframız kuş sofrası
 

Uyanış

 
Dün,
Koruda,
Çelik gagasıyla bir ağaçkakan
Telgraf çekti uzaktan uzağa
    “– Tiki tak tak
            Tak tiki tak tak
                Tiki tak tak tak
Artık uyumak yasak!..”
 
 
Bu ses
Yankılandı kavaktan kavağa
Posta görevlisi bir kaplumbağa
Koşar adımlarla yaydı haberi
Ovadan ovaya
Dağdan dağa
        “– Heeey uyuyanlar
            Uyanıııın!”
 
 
Uyandı koru halkı
Uyandı yılan çıyan
Uyandı börtü böcek
Dallar çiçeğe durdu
Cemre düştü toprağa!..
 

Kır Mektebi

 
Mevsimleri, günü, ayı
Çerçöpten yuva kurmayı
Yavrusunu uçurmayı
Nereden öğrenmiş bu kuş
    Kır mektebinde okumuş
 
 
Kırmızı, mavi, mor, sarı
Çiçek çiçek gezer arı
Nasıl da bilir yolları
Dere tepe iniş yokuş
    Kır mektebinde okumuş
 
 
Örümcek küçücük böcek
Kızına çeyiz örecek
Bu Çin işi dantelayı
Hangi tezgâhta dokumuş
    Kır mektebinde okumuş