Kitabı oku: «Jak podnieść samoocenę za pomocą kart metaforycznych»

MAС (metaforyczne karty asocjacyjne) w pracy z samooceną.

Technika 1. Moja samoocena

Poproś klienta, aby wyjął kartę otwartą z talii uniwersalnej (lub portretowej) i opisał ją jako swoją samoocenę i stosunek do siebie.

Następnie znajdujemy jeszcze inną kartę otwartą, która odpowiada na pytanie: „Co (lub jak) widzą mnie inni?”

Następnie, z talii uniwersalnej wybieramy kartę zakrytą z odpowiedzią na pytanie: „Jaka jest główna różnica między tym, jak widzę siebie i jak inni mnie widzą?”

I jeszcze jedną kartę zakrytą z talii uniwersalnej: „Co ja wiem o sobie, że inni nie wiedzą i dlatego oceniam siebie w ten sposób?»

I znowu bierzemy kartę zakrytą z talii uniwersalnej: „Co inni o mnie wiedzą, czego nie zauważam lub nie chcę w sobie zauważać, że oceniają mnie tak, jak oceniają?”

I znowu bierzemy kartę zakrytą z talii uniwersalnej z odpowiedzią na pytanie: „Co nie pozwala mi oceniać się tak wysoko, jak to możliwe?”

Jeśli tutaj znajdziemy przyczynę, dobrze jest natychmiast z nią pracować metodami, których zwykle używasz lub przynajmniej za pomocą MAC.

Na przykład prosimy klienta, aby wybrał z talii zasobów kartę zakrytą z odpowiedzią na pytanie: „Co jest we mnie silniejsze niż przyczyna mojej zaniżonej samooceny?”

Następnie ponownie z talii zasobu kartę zakrytą: „Co jest wokół mnie, co jest ważniejsze i cenniejsze niż to, co zaniża moją samoocenę?”

I jeszcze trzy karty zakryte, z talii uniwersalnej z pytaniem: „Jakie trzy kroki mogę zrobić już w tym tygodniu, aby zwiększyć swoją wartość?”

I na koniec z talii zasobu kartę zakrytą: „Jak będę się czuł, jeśli wykonam trzy z tych kroków w najbliższej przyszłości?”

Technika 2. Autoportret

Z talii uniwersalnej bierzemy po jednej karcie zakrytej, odpowiadając na następujące pytania i tworząc pewien portret stosunku osoby do siebie.

Jak oceniam swój umysł, pamięć myślenie i wszystko, co się z tym wiąże?

Jak oceniam swój wygląd?

Jak oceniam swój charakter?

Jak oceniam swoje kompetencje i umiejętności?

Jak oceniam swój status społeczny?

Jak oceniam swoje osiągnięcia?

Po ułożeniu tego portretu na stole pytamy klienta, czy chciałby porozmawiać lub zaprzyjaźnić się z taką osobą? Jeśli odpowiedź brzmi tak, możesz dodać z talii uniwersalnej kartę zakrytą z pytaniem: „Czego chciałbym się nauczyć od tej osoby?”

A jeśli klient nie chciał zaprzyjaźnić się z osobą taką jak on, to dostajemy tyle kart zakrytych, ile potrzeba, odpowiadając na pytanie: „Co należy dodać tej osobie, abym zechciał się z nią zaprzyjaźnić?” Karty odpowiadające na to pytanie odkładamy osobno. Kiedy klient jest gotowy zaprzyjaźnić się z taką osobą, którą skompletował, zadajemy pytanie z pomocą następnej karty zakrytej: „Czego chciałabym się nauczyć od tej osoby?”

Przeglądnij każdą z kart, które dodały coś do portretu, zadając pytanie: „Co konkretnie powinienem (powinnam) zrobić, aby to uzyskać?”

Na podstawie tych odpowiedzi przygotowujemy plan, który jest potrzebny w najbliższej przyszłości.