Kitabı oku: «İblisin vəkili», sayfa 4

Kevin Miltonu yaxşı başa düşdüyünü başını tərpətməklə bildirdi.

‒ Çox gözəl… səslənir, ‒ tez də əlavə etdi. ‒ Təbii ki, mən bütün bunları arvadımla müzakirə etməliyəm.

‒ Əlbəttə! İndi isə gəlin, bir az da qanunlar və mənim digər prinsiplərim barədə danışaq.

O, yenə qabağa, masaya tərəf əyildi və üzünü gizlədən kölgə yox oldu.

‒ Qanun olduqca dəqiq izah edilməli və eyni dəqiqliklə də yerinə yetirilməlidir. Ədalət məhkəməsi önəmlidir, amma qanunvericilik sisteminin əsası deyil. Qanunvericilik sistemi qanun-qaydanın təmin edilməsi və insanların idarə olunması üçün yaradılıb, ‒ yaşlı müdir gənc vəkilə baxdı və yenidən güldü. ‒ Bütün insanların: həm qanuna tabe olanların, həm də kriminal ünsürlərin idarə olunması üçün! Mərhəmət gözəl keyfiyyətdir, ‒ Miltonun danışıq tərzi universitet professorunu xatırladırdı, ‒ lakin qanunvericilik sistemində onun yeri yoxdur. Bu, daim dəyişən subyektiv və qeyri-mükəmməl bir hissdir. Qanun isə mükəmməl və universal olmalı, zamanın təsirinə məruz qalmamalıdır.

O ara verib yenə Kevinə nəzər saldı. Kevin tez başını tərpətdi.

‒ Düşünürəm ki, siz məni anlayırsınız və dediklərimlə razısınız.

‒ Bəli. Ola bilsin, mən başqa cür ifadə edərdim, amma razıyam.

‒ Biz sizinlə vəkilik. Əsas olan budur. Bunu unutmadığımız müddət ərzində uğur qazanacağıq.

Con Miltonun gözləri inamla parıldayırdı. Bu gözlər Kevini, demək olar, ovsunlamışdı. Milton ahəng və vəznlə danışırdı. Hərdən səsi elə astadan çıxırdı ki, sanki dediyi sözləri qarşısında oturmuş adamın dodaqlarından oxuyub təkrar edir. Sonra isə səsi gözlənilmədən yenidən ucalır və güclənirdi.

Kevinin qan yanaqlarına vurmuşdu, ürəyi möhkəm döyünürdü, az qalırdı yerindən çıxsın. Sonuncu dəfə bu cür hissləri məktəbin basketbol komandasının heyətində çempionluq matçı zamanı keçirmişdi. Məşqçiləri Marti Makdermott soyunma otağında elə bir nitq söyləmişdi ki, komanda meydana çıxıb rəqibi darmadağın etməyə hazır idi. O vaxt Kevin topun onun əlinə düşəcəyi məqamı həsrətlə gözləyirdi. İndi isə məhkəmə salonuna girəcəyi anı eyni həsrətlə gözləməyə başlamışdı.

Con Milton başını yavaşca tərpətdi.

‒ Biz bir-birimizi siz təsəvvür etdiyinizdən daha yaxşı başa düşürük, Kevin. Mən bunu anlayan kimi Polu yanınıza göndərdim, ‒ o, bir müddət gənc vəkilə baxdı, sonra gülümsədi. ‒ Elə götürək sizin son işinizi…

Milton yenidən yayxandı və sanki bədənindəki gərginliyi atdı.

‒ Lois Uilsonun – uşaqları yoldan çıxartmaqda günahlandırılan müəllimənin işini nəzərdə tutursunuz?

‒ Elədir ki var. Siz müdafiəni əla qurmuşdunuz. İttiham tərəfinin zəif yerlərini tapıb diqqəti məhz onlara yönəldərək hücuma keçmişdiniz.

‒ Bilirdim ki, direktorun onunla arası yoxdur. Başqa qızların yalan danışdığına da əmin idim…

‒ Əlbəttə, ‒ Milton əyilib Kevini qucaqlamaq istəyirmiş kimi əllərini irəli uzatdı. ‒ Amma Barbara Stenlinin yalan danışmadığını, deməli, həm də Lois Uilsonun günahkar olduğunu da bilirdiniz.

Kevin donub-qaldı.

‒ Əlbəttə ki, siz bunu dəqiq bilmirdiniz, amma qəlbinizin dərinliyində müəllimənin Barbara Stenlini yoldan çıxartmaq istədiyini anlayırdınız. Siz başa düşürdünüz ki, Barbara direktorun yanına tək getməyə qorxduğu üçün rəfiqələrinə onun dediklərini təkrarlamağı öyrətmişdi. Axmaq direktor da müəlliməni işdən qovmaq qərarına gəlmişdi…

‒ Mən buna əmin deyildim, ‒ Kevin astadan dedi.

‒ Narahat olmayın, ‒ Milton yenidən güldü. ‒ Siz nə etmək lazım idisə onu etdiniz. Axı siz onun vəkili idiniz, ‒ firma sahibinin üzündəki təbəssüm yoxa çıxdı. İndi o, hirsli görünürdü. ‒ İttiham tərəfi də gərək sizin kimi hərəkət edəydi. Ancaq həqiqət budur ki, o zalda öz işini düzgün yerinə yetirən bircə nəfər vardı – o da siz idiniz! Mən sizə heyran olmuşam və istəyirəm ki, bizimlə işləyəsiniz. Siz əsl vəkilsiniz, Kevin!

Kevin sonuncu işi barədə Con Miltonun bu dərəcədə ətraflı xəbərdar olmasına təəccüblənsə də, nə isə soruşmağı yersiz saydı. Üzərində düşünməli xeyli başqa məsələ var idi.

Onlar maliyyə məsələlərini müzakirə etdikdən sonra Kevin əmin oldu ki, Pol Skolfild heç nəyi şişirtmirmiş. Ona əvvəlki firmada qazandığından iki dəfə artıq pul təklif etdilər. Milton bildirdi ki, əgər yeni mənzil Miriamın xoşuna gəlsə, dərhal ora köçmək olar. Söhbət bitdikdən sonra o, katibəni çağırıb tapşırdı ki, Pol Skolfildi yanına dəvət etsin. Pol dərhal peyda oldu, sanki qapının dalında dayanmışdı.

‒ Həmkarımız yenidən sizin əlinizdədir, Pol. Sizsə, Kevin, ailəmizə xoş gəlmisiniz, ‒ Milton əlini uzatdı və Kevin bərk-bərk onu sıxdı.

‒ Çox sağ olun.

‒ Dediyim kimi, mənzilinizə həftəsonuna qədər köçə bilərsiniz. İstədiyiniz vaxt həyat yoldaşınızla gəlib evə baxın.

‒ Bir daha təşəkkür edirəm. O günü səbirsizliklə gözləyirəm.

Milton başını tərpətdi, yəni «sizi gözəl başa düşürəm».

***

‒ Gördünüz, necə insandır, hə?! ‒ onlar kabinetdən çıxanda Pol yavaşca dedi.

‒ Onun məsələnin məğzini dərhal tutması adamı heyran qoyur. Olduqca ciddidir, amma təkcə biznes barədə düşünmür. Mənə elə gəldi ki, həm də çox səmimi adamdır.

‒ Elədir. Düzünü deyim ki, ‒ Pol ayaq saxladı, ‒ biz hamımız onu çox sevirik. O bizə… ata kimidir.

Kevin başını tərpətdi.

‒ Hə, mən də bunu hiss etdim, ‒ o geri baxdı. ‒ Mənə elə gəlirdi ki, oturub öz atamla söhbət edirəm.

Pol bu sözdən sonra Kevini qucaqlayıb güldü. Onlar Deyv Koteynin kabinetinin qarşısında dayandılar.

Deyvlə Kevin arasında yaş fərqi böyük deyildi: otuz bir yaşlı bu vəkil də Nyu-York universitetinin hüquq fakültəsini bitirmişdi. Elə ki eyni ali məktəbdə oxuduqları məlum oldu, osaat professor və müəllimlərini yada salmağa başladılar.

Deyv balacaboy idi, açıq-şabalıdı saçları qısa vurulmuşdu. Belə saçla o, hərbçiləri xatırladırdı. «Miriamın ondan, yəqin ki, xoşu gələcək, ‒ Kevin düşündü. ‒ Onun göy gözləri, yüngül, xoş gülüşü Miriama kiçik qardaşı Seti xatırladacaq».

Zahiri kövrəkliyinə baxmayaraq Deyvin dərin, məlahətli səsi var idi. Bu cür səsə görə istənilən xor rəhbəri, yəqin ki, hətta ruhunu şeytana satmaqdan belə çəkinməzdi. Kevin bir anlıq da olsa, təsəvvüründə Deyvin məhkəmə zamanı şahidləri dindirdiyi səhnəni canlandırdı və ürəyində heç bir şübhə yeri qalmadı ki, belə gözəl səs onu dinləyənlərin qəlbində əks-səda doğurmaya bilməz. Tanışlıqlarının elə ilk dəqiqəsindən Kevin başa düşmüşdü ki, Deyv Koteyn olduqca ağıllı və mədəni bir insandır. Pol dedi ki, Deyvin adı Nyu-York universitetinin beş ən yaxşı məzunu sırasında olub və əgər o istəsəydi, Nyu-York, yaxud Vaşinqtonun ən nüfuzlu hüquq firmalarında işləyə bilərdi.

‒ Gəlin ekskursiyamıza davam edək, ‒ nəhayət, Pol dedi. ‒ Onsuz da Deyvlə danışmaq imkanınız çox olacaq. Həyat yoldaşlarınızın da həmçinin.

‒ Çox gözəl. Sizin uşağınız var? ‒ Kevin soruşdu.

‒ Hələ yox, amma artıq bu barədə düşünürük, ‒ Deyv cavab verdi. ‒ Yəni bu məsələdə biz, bir növ, Miriamla sizin vəziyyətinizdəyik.

Kevin gülümsədi, hərçənd yeni iş yerində çalışanların hətta onun şəxsi həyatı barədə bu qədər məlumatlı olmalarına əməlli-başlı təəccüblənmişdi.

Pol onun verəcəyi sualı qabaqladı.

‒ Biz xüsusi namizədləri hərtərəfli öyrənirik, ‒ o dedi. ‒ Buna görə də sizin barənizdə bu qədər çox şey bildiyimizə təəccüblənməyin.

‒ Bura təsadüfən Mərkəzi Kəşfiyyat İdarəsinin şöbəsi deyil ki?

Deyv və Pol bir-birinə baxıb güldülər.

‒ Pol ilə mister Milton namizədliyimi gözdən keçirəndə mənim də ağlıma, demək olar, eyni fikir gəlmişdi.

‒ Bu barədə sonra danışarıq, ‒ Pol dedi və Kevinlə birlikdə kitabxanaya yollandı.

Kitabxana «Boyl, Karlton və Sessler»in müvafiq bölməsindən təxminən iki dəfə böyük idi. Burada bütün yeni materialları tapmaq olardı. Pol izah etdi ki, kitabxananın kompüteri polisin məlumat bazasına, hətta federal məlumat bazasına qoşuludur. Bundan başqa, indiyədək baş vermiş eynitipli hadisələr və ya hərəkətlər barədə bütün məlumatlar, istintaq materialları da həmin kompüterdə saxlanılır. Bunun sayəsində vəkillər polis materiallarını və kriminalistlərin hesabatlarını əsaslı surətdə təhlil edə bilirlər. Monitorun qarşısındakı katibə xəfiyyələrdən hansınınsa gətirdiyi son məlumatları kompüterə daxil edirdi.

‒ Vendi, bu bizim yeni həmkarımız Kevin Teylordur. Kevin, bu, Vendi Allendir.

Katibə dönüb ona baxanda Kevin qızın parlaq gözəlliyinə, mükəmməl bədən quruluşuna heyran qaldı. Vendi Allenin 22-23 yaşı ancaq olardı. Buruq-buruq açıqrəngli saçları çiyninə, telləri alnına düşürdü. O, qonur gözlərini qıyıb gülümsədi.

‒ Xoş gördük.

‒ Salam.

‒ Vendi eyni zamanda Deyvin də, sizin də katibəniz olacaq. Sonra biz sizin üçün ayrıca katibə taparıq.

Şəxsi katibəsinin olacağı barədə fikir Kevini gülümsəməyə vadar etdi.

‒ Sizinlə işləmək mənə xoş olacaq, mister Teylor.

‒ Mənə də sizinlə.

‒ Biz gərək Tedi tapaq, ‒ Pol pıçıldadı. ‒ İndicə yadıma düşdü ki, o bu gün girov qoymalıdır.

‒ Hə, əlbəttə…

Kevin Polun arxasınca getdi, yarı yolda dönüb bir də gözəl Vendiyə baxdı. Qız ona gözqamaşdırıcı təbəssüm bəxş etdi.

‒ Belə gözəl qızların yanında soyuqqanlılığınızı necə qoruya bilirsiniz? ‒ Kevin zarafatyana soruşdu.

Pol dayanıb üzünü ona çevirdi.

‒ Vendi və Diana çox qəşəngdirlər. Karla da həmçinin. Eyni zamanda peşəkar katibədirlər, ‒ Pol güldü və kitabxanaya boylandı. ‒ Mister Milton deyir ki, kişilərin əksəriyyəti gözəl qadınları ağılsız hesab edir. O, bir dəfə prokuror da məhz bu cür düşündüyü üçün məhkəmə işini udmuşdu. Yadıma salın, ondan həmin hadisəni sizə danışmağı xahiş edim. Yeri gəlmişkən, ‒ Pol astadan əlavə etdi, ‒ mister Milton bütün katibələri şəxsən özü seçib işə qəbul edir.

Kevin başını tərpətdi və onlar Ted Makkartinin kabinetinə yollandılar.

Kevinlə ondan bir-iki yaş böyük Makkarti arasında oxşarlıq çox idi. Hər ikisinin boyu və bədən quruluşu, demək olar, eyni idi. Tedin qara saçları və tünd-qonur gözləri var idi. O da Lonq-Aylenddə doğulmuş və böyümüşdü. Sonra Makkarti Nortportda yaşamış, Sirakuz universitetinin hüquq fakültəsində oxumuşdu. Onun arvadı Miriam kimi ömrünü Lonq-Aylenddə keçirmiş, indi isə Kommakda həkim köməkçisi işləyirdi. Makkartilərin də uşağı yox idi, ancaq onlar da ailə üzvlərinin sayını artırmaq barədə düşünürdülər.

Kevin həmkarının xalis pedant olduğunu elə ilk dəqiqələrdən anladı. O, palıd ağacından düzəldilmiş iri masanın arxasında oturmuşdu. Masanın üstündə kağızlar həddən artıq səliqə ilə düzülmüşdü, böyük gümüşü çərçivədə Tedin arvadının, digər çərçivədə isə onların toy şəkilləri yerləşdirilmişdi. Deyv Koteynin, ya da Pol Skolfildin iş otaqları ilə müqayisədə Makkartinin kabineti xeyli sadə idi. Di gəl, burada qayda-qanun və səliqə ab-havası daha aydın hiss edilirdi.

‒ Sizinlə tanış olmağıma şadam, Kevin, ‒ Pol onları bir-birinə təqdim edəndə Makkarti ayağa qalxıb dedi.

Deyvlə Pol kimi onun da əsl natiqlərə xas məlahətli səsi vardı, sözləri dəqiq tələffüz edirdi.

‒ Əminəm ki, tezliklə bizimlə işləməyə başlayacaqsınız. Mister Milton və Pol sizin haqqınızda çox yüksək fikirdədirlər.

‒ Deyəsən, mən bu barədə hamıdan axırda xəbər tutmuşam, ‒ Kevin gülümsündü.

‒ Məndə də eynilə bu cür olub, ‒ Ted başını tərpətdi. ‒ Pol mənə müraciət edəndə atamın firmasında işləyirdim, üstəlik, oradan getməyi əsla düşünmürdüm. Mister Miltonla söhbət ərəfəsində isə artıq başqa işə keçməyə hazırlaşdığımı atama necə deyəcəyimi fikirləşirdim, çünki onun da xətrinə dəymək istəmirdim.

‒ İnanılmazdır.

‒ Elə bir gün yoxdur ki, inanılmaz bir şey baş verməsin. İndi siz bizimlə işləməyə başlayanda isə…

‒ Səbirsizliklə o günü gözləyirəm…

‒ Uğurlar arzulayıram və xoş gəlmisiniz deyirəm, ‒ Ted söhbəti yekunlaşdırdı. ‒ İcazənizlə mən qaçım. Qonşuluqdakı yeniyetmə qızı zorlamaqda günahlandırılan bir müştərimə görə girov keçirməliyəm.

‒ Doğrudan?

‒ Növbəti müşavirədə danışaram.

Kevin razılıq əlaməti olaraq başını tərpədib Polun arxasınca otaqdan çıxdı, ancaq qapının ağzında ayaq saxladı.

‒ Sizdən bir şey soruşmaq istəyirəm, Ted… ‒ o, başqa işə keçmək barədə qərarına Miriam ilə öz valideynlərinin necə münasibət bəsləyəcəklərindən narahat idi.

‒ Eşidirəm.

‒ Yeni işinizi atanıza necə xəbər verdiniz?

‒ Ən böyük arzumun cinayət işlərinə çıxmaq olduğunu söylədim. Əlbəttə, mister Miltonun məndə dərin təəssürat yaratdığını da gizlətmədim.

‒ Axı siz ailə firmanızın varisi idiniz…

‒ Ooo, ‒ Ted gülümsəyib narazılıq hissi ilə başını yırğaladı. ‒ Tezliklə anlayacaqsınız ki, elə bura da ailə firmasıdır.

Kevin bu cavabdan məmnun qaldı. Tedin səmimiyyəti ona dərin təsir bağışlamışdı.

Gənc vəkil gələcək iş otağına qayıdıb böyük masanın arxasında oturdu. Əllərini boynunun ardında cütləyib kreslosuna söykəndi, sonra pəncərədən açılan mənzərəyə tamaşa etmək üçün üzünü çevirdi. Kevin özünü çox gözəl hiss edirdi. Baxmayaraq ki bu gün baş verənlərin yuxu deyil, həqiqət olduğuna indi hətta onun özü də güclə inanırdı – varlı firma, yüksək maaş, Manhettendə dəbdəbəli mənzil…

Kevin yenidən masaya doğru çevrilib siyirmələrə göz gəzdirdi. Burada ona gərək ola biləcək hər şey – təmiz qeyd kitabçaları, qələmlər, gündəlik var idi. O, siyirməni bağlamaq istəyirdi ki, küncdə nəsə diqqətini cəlb etdi. Zərgərlik mağazasından kiçik bir qutu…

Vəkil qutunu əlinə alıb qapağını açdı. Qutunun içində üzərinə «K» hərfi həkk olunmuş qızıl üzük gördü.

‒ Kresloya öyrəşə bilirsiniz? ‒ içəri daxil olan Pol soruşdu.

‒ Nə? Hə… Bu nədir? ‒ o, üzüyü göstərdi.

‒ Artıq tapmısınız? Bu, mister Miltondan xırda bir hədiyyədir. O bizim hamımız üçün belə üzüklər sifariş verib.

Kevin üzüyü qutudan ehmalca çıxarıb barmağına taxdı. Üzük barmağına düz gəldi. Bu, Kevini təəccübləndirdi, ancaq, deyəsən, Pol üçün qeyri-adi heç nə yox idi.

‒ Mister Milton belə xırda hədiyyələrlə bizi bir insan kimi necə qiymətləndirdiyini göstərmək istəyir. Firmamızı başqalarından fərqləndirən də budur, Kevin.

‒ Anlayıram, ‒ Kevin bir anlıq fikrə getdi, sonra yenidən üzüyə baxdı. ‒ Axı mister Milton hardan bilirdi ki, onun təklifi ilə razılaşacağam?

Pol çiyinlərini çəkdi.

‒ Sizə demişdim axı, o, insanları çox gözəl tanıyır.

‒ İnanılmazdır! ‒ Kevin kabinetə göz gəzdirdi. ‒ Bəs o… Caffi?

‒ Nə?

‒ Doğrudanmı, burada heç kim onun mənəvi əzablarını hiss etməyib, dəyişməyə başladığını görməyib?

‒ Onun sarsıntı keçirdiyini bilirdik. Üstəlik, bu ağır vəziyyətdən çıxması üçün kömək etməyə, əlimizdən gələni əsirgəməməyə çalışırdıq, ona zəng vururduq, yanına gedirdik. Mister Milton uşağı üçün dayə də tapmışdı… Əlbəttə, bu məsələdə biz öz məsuliyyətimizi hiss edirik, bəli, bu bizim günahımız idi…

‒ Mən təsəvvür etmirəm…

‒ Yox… Biz hamımız eyni binada yaşayırıq. Ona kömək etməli idik.

‒ Hamınız bir binada yaşayırsınız?

‒ Siz də ora köçəcəksiniz. Çox güman, elə Caffinin mənzilində yerləşəcəksiniz.

Kevin tutuldu. Miriam bunu necə qarşılayacaqdı?

‒ Bəs hadisə necə olub?

‒ Özünü eyvandan atıb, ‒ Pol sakit tərzdə cavab verdi. Sonra ağzını əyib gülümsündü. ‒ Amma siz narahat olmamalısınız. Mənzilin lənətləndiyini düşünmürəm.

‒ Buna baxmayaraq hesab edirəm ki, arvadıma hər şeyi danışsam yaxşıdır.

‒ Əlbəttə. Amma sizi inandırıram, yeni mənzilinizi görən kimi onun bütün tərəddüd və şübhələri aradan qalxacaq. Bundan sonra arvadınızı oradan vəhşi fil sürüsü də qova bilməyəcək!

IV fəsil

Yalnız sürətli magistraldan ara yola dönəndən sonra o, Miriamla həyatlarının necə kəskin dəyişəcəyini anladı. Yox, Kevin bundan peşman deyildi, əksinə, həyatı və karyerası barədə düşüncələr heç vaxt ona bu qədər xoş duyğular bəxş etməmişdi. Ancaq Miriamla bütün həyatları boyu yaşamağı arzuladıqları sakit şəhərciyə yaxınlaşdıqca illərin xəyalından əl çəkməyə hazırlaşdığını tam aydınlığı ilə dərk etməyə başladı. Bununla belə, gözlənilən bütün dəyişikliklər yaxşılığa doğru idi. Miriam da onları mütləq bəyənəcəkdi. Axı necə bəyənməmək olar? Kevin çoxlu pul qazanacaq və onlar, həqiqətən, arzu etdikləri böyük bir ev tikə biləcəklər. Həm də paytaxt sakinlərinə çevriləcəklər, insanı mənən sıxan əyalət həyatı ilə üzülüşəcəklər. Ən əsası isə çevrələrini genişləndirəcək, Blisdeyldə guya ali sayılan təbəqənin üzvlərindən daha maraqlı yeni dostlar tapacaqlar. Con Miltonun idarəsində işləyən digər iki vəkil Kevinin xoşuna gəlmişdi. O, tam əmin idi ki, yeni tanışları Miriamın da ürəyinə yatacaq.

Kevin köhnə ofisə qayıtdı, ona zəng vuran olub-olmadığını yoxladı. Miriam zəng edibmiş, amma Kevin qərara aldı ki, arvadı ilə evə qayıdandan sonra danışsın.

Gənc vəkil Miriamla birgə Blisdeyl-Qardenzdə yaşayırdı. Taxta kotteclərdən ibarət bu kompleks şəhərciyin kənarında, meşəlikdə yerləşirdi. İkimərtəbəli kotteclər kərpic buxarıları olan geniş və rahat mənzillərdən ibarət idi. Kompleksdə ümumi hovuz və iki torpaq tennis meydançası vardı. Ər-arvad burada özlərini çox rahat hiss edirdilər. Ancaq indi – evə qayıdanda yaşadığı yer Kevinin gözünə birdən-birə ucqar əyalət kəndi kimi göründü. Şəhərcik öz sakinlərinə sanki layla çalır, onları yuxu bataqlığına dartırdı. Kevin əvvəllər buna, demək olar, fikir verməmişdi. Hazırda isə bir tərəfdən diqqətlə ətrafdakı evləri gözdən keçirir, digər tərəfdən isə xəyalında onu qarşıda gözləyən yeni həyat canlanırdı.

Gənc vəkil maşını qaraja saldı, amma qapını açmağa macal tapmadı. Onu Miriam özü açdı. Qadının həyəcanlı olduğu dərhal gözə çarpırdı.

‒ Harada idin? Elə bilirdim, mənə zəng vuracaqsan və bir yerdə nahar edəcəyik. Axı bilirsən ki, narahatam. Senford Boyl nə dedi?

‒ Senford Boylu unut, ‒ Kevin qapını bağlayıb dedi. ‒ Karltonu və Sessleri də həmçinin.

‒ Nə? ‒ Miriam əllərini sinəsinə sıxdı. ‒ Nə üçün? Onlar sənə şəriklik təklif etmədilər?

‒ Şəriklik? Yox. Əksinə.

‒ Kevin, sən nə danışırsan?

Kevin başını yırğaladı.

‒ Yox, məni işdən çıxartmadılar, ancaq öz… öz xasiyyətimə uyğun başqa bir iş tapmağı məsləhət gördülər.

Kevin qonaq otağına keçib divanın üstünə sərildi. Miriam təəccüb və heyrət içində onun yanına gəldi.

‒ Bu, Lois Uilsonun işi ilə bağlıdır, hə?

‒ Düşünürəm ki, həmin iş dəvənin belini qıran son saman çöpü idi. Miriam, boş ver, nə mən onlara görə deyildim, nə də onlar mənə görə idilər.

‒ Axı Kev… Üç ildir hər şey çox yaxşı gedirdi. Mən bilirdim… Bilirdim. Gərək sən həmin işə girişməyəydin. İndi gör nə oldu?!

Miriam özünü saxlaya bilməyib ağladı. Bundan sonra necə olacaqdı? Kevin lesbiyan qadını məhkəmədə müdafiə etdiyi üçün şəhərin ən nüfuzlu hüquq firmalarından birində işini itirirdi! Qulağında anasının səsi cingildədi: «Axı mən sənə deyirdim!»

‒ Sakit ol, ‒ Kevin gülümsədi.

‒ Sakit olum?! ‒ Miriam başını əydi. Deyəsən, işini itirməsi ərinin vecinə də deyildi, bu isə ona qəribə gəldi. ‒ Sən harada idin, Kevin? Telefona da cavab vermədin, ‒ o, buxarının üstündən asılmış saata baxdı. ‒ Deyirsən ki, səni işdən çıxartmayıblar. Bəs onda niyə belə tez gəlmisən?

‒ Gəl otur yanımda, ‒ Kevin əli ilə divanı şappıldatdı. ‒ Sənə çox şey danışmalıyam. Elə şeylər ki, onlara ayaq üstə qulaq asmaq olmaz.

‒ Anan zəng vurmuşdu, ‒ Miriam dilucu söylədi. Sanki ərinin nə deyəcəyini hiss edir, odur ki Kevini bu şəhərə bağlayan telləri onun yadına salmağa çalışırdı.

‒ Sonra zəng edərəm. Nə deyirdi? Hər şey yaxşıdır?

‒ Hə. Səni məhkəmədəki qələbən münasibətilə təbrik etmək istəyirdi, ‒ Miriam qısaca məlumat verdi.

‒ Çox gözəl. Elə isə, deməli, o da sevinəcək.

‒ Nəyə, Kevin? ‒ Miriam əllərini dizlərinin üstünə qoyub əri ilə üzbəüz oturdu.

‒ Narahat olma, əzizim. Bizim həyatımız daha da gözəlləşəcək.

‒ Necə?

‒ Əslində, mən özüm də «Boyl, Karlton və Sessler»dən getmək istəyirdim. Şükür Allaha ki, belə alındı.

‒ Axı sən işinlə fəxr edirdin, ‒ Miriam təəssüflə yada saldı.

‒ Bu, keçmişdə qalıb. Mən nə başa düşürdüm? Ağzı qatıqlı uşaq idim, universiteti yenicə bitirmişdim. Aldığım hər təklifə görə özümü xoşbəxt sanırdım, amma indi…

‒ İndi nə? Söylə görüm, ‒ Miriamın hövsələsi daralırdı.

‒ Yaxşı, ‒ Kevin qabağa əyildi. ‒ «Brembl İnn»də bizə yaxınlaşan adam yadındadır? Mənə vizitkartını da vermişdi.

‒ Hə.

‒ Firmamızın başında duran «üçlük»lə xoşagəlməz söhbətdən sonra həmin vizitkartı axtarıb-tapdım.

‒ Tapıb neylədin?

‒ Ona zəng vurdum və Manhettenə getdim. Orada isə… sanki xəyallarımdakı dünyaya düşdüm. Nyu-Yorkun ən zəngin hüquq firmalarından biri. Özün görəcəksən. 28-ci mərtəbədə ofis. Adamı heyran qoyan mənzərə. İşləri başlarından aşır. Qısa müddətdə bütün Nyu-Yorkda ad çıxarıblar. Onlara təcili daha bir vəkil lazımdır.

‒ Kevin, sən neyləmisən?!

‒ İnan, həmin adam zarafat etmirmiş. Onlar mənə «Boyl, Karlton və Sessler»dəkindən iki dəfə artıq maaş verəcəklər. Hətta burada qalıb ortaqlardan biri olsaydım belə bu qədər pul qazana bilməzdim. Bundan başqa, həmişə arzusunda olduğum işlərə çıxacağam – cinayət işlərinə!

‒ Birdən bacarmadın, Kevin? Burada hər şey yaxşı idi axı, sən çox şeyə nail olmuşdun.

‒ Necə yəni birdən bacarmadım? Arvadımın mənə bu qədər güvənmədiyini ağlıma belə gətirməzdim! ‒ guya məyus olduğunu göstərmək Kevin üçün çətin deyildi, məhkəmə proseslərində belə fəndlərə öyrəşmişdi.

‒ Mən, sadəcə, çalışıram ki…

‒ Bilirəm. Bu cür ciddi dəyişikliklər həmişə insanı qorxudur. Miriam, heç təsəvvürünə də gətirmirsən ki, orada necə uşaqlar işləyir. Ted, Deyv və Pol. Üçü də evlidir. Üstəlik, bizim kimi onların da heç birinin uşağı yoxdur. Deyv və Tedin həyat yoldaşları təxminən səninlə həmyaşıddırlar. Bizə ruhən yaxın adamlarla ünsiyyətdə olacağıq. Bir özün fikirləş, səni Etel Boyl, Barbara Karlton, ya da Rita Sesslerlə nə yaxınlaşdıra bilərdi? Mən ortaq olmadığım üçün onlar özlərini hələ də bizdən üstün tuturlar. Yadına sal, özün şikayətlənmirdin ki, onlar səninlə uşaq kimi rəftar edirlər?

‒ Kevin, axı bizim başqa dostlarımız da var!

‒ Bilirəm, amma əhatəmizi genişləndirməyin vaxtı çatıb, əzizim. Bu insanlar Nyu-Yorkda yaşayır və işləyirlər. Onlar sərgilərə, konsertlərə, rəsm qalereyalarına gedir, istirahət üçün isə xaricə yollanırlar. Nəhayət, sən də ən böyük arzuna çata bilərsən…

Miriam fikrə getdi. Bəlkə, Kevin haqlıdır? Bəlkə, elə o özü də, həqiqətən, bu şəhərcikdə ilişib qalıb? Bəlkə, baramanın içindən çıxmaq vaxtıdır?

‒ Kevin, sən, doğrudan da, əminsən ki, doğru addım atmısan?

‒ Əzizim, ‒ Kevin yerindən qalxıb arvadına yaxınlaşdı. ‒ Bu, sadəcə, düzgün addım yox, həm də çox gözəl addımdır!

Kevin hələ də çaşqınlıq içində olan Miriamı öpdü, onun yanında əyləşib əllərindən tutdu.

‒ Mənim üçün ən əsası sənin xoşbəxt olmağındır. Hətta istəsəm də, səni bədbəxt, ya da məyus edəcək iş tutmaram, bu mümkün deyil. Sənsiz mən də xoşbəxt ola bilmərəm… Axı biz bir bütövün iki parçasıyıq…

‒ Hə…

Miriam gözlərini yumub alt dodağını dişlədi. Kevin arvadının yanaqlarını sığalladı, o, gözünü açdı.

‒ Mən səni sevirəm, Miriam. Səni kiminsə məndən çox sevə biləcəyini təsəvvürümə belə gətirmirəm!

‒ Ah, Kev…

Onlar qucaqlaşıb bərk-bərk öpüşdülər. Bu vaxt Miriam ərinin barmağındakı yeni üzüyü gördü.

‒ Kevin, bunu hardan tapmısan? ‒ o, üzüyü diqqətlə gözdən keçirmək üçün ərinin əlini öz əlinə aldı. ‒ Sənin adının baş hərfidir?

‒ İnanmayacaqsan! Bu, mister Miltonun hədiyyəsidir, bir növ, «xoş gəldin» deməkdir.

‒ Doğrudan? Bəs onların təklifini qəbul edəcəyini hardan bilirdilər?

‒ Mister Miltonla tanış olanda bunu özün daha yaxşı anlayacaqsan. Bu adam ətrafa inam, qüvvət, uğur saçır.

Miriam başını tərpədib yenidən üzüyə baxdı.

‒ Yüksək əyarlıdır, ‒ Kevin barmağını oynadıb qürurla dedi.

‒ Onlar səni özlərinə məftun ediblər…

‒ Elədir.

‒ Kevin, bəs yol məsələsi necə olacaq? Axı sən heç vaxt belə uzağa getmək istəmirdin…

‒ Mister Milton bunun da gözəl həll yolunu təklif etdi, ‒ Kevin gülümsündü. ‒ Hərçənd həqiqət olduğuna adamın inanmağı gəlmir, lakin bu, doğrudan da, belədir.

‒ Nə təklif etdi? De görüm! ‒ Miriam divanda sakit otura bilmirdi.

Kevin onun hövsələsizliyinə güldü.

‒ Bir neçə il əvvəl o, məhkəmədə böyük bir işə çıxıb, nəticədə isə Riversayd-drayvda bina alıb. Orada bizim üçün də mənzil var.

‒ Riversayd-drayvda? Demək istəyirsən ki, biz Nyu-Yorka köçəcəyik?! ‒ Miriam həyəcanlandığını hiss etdi. O heç vaxt iri şəhərlərdə yaşamaq istəməmişdi.

‒ Bilirsən, həmin mənzilin qiyməti neçədir?

‒ Təsəvvürüm belə yoxdur.

‒ Altı yüz min dollar!

‒ Kevin, məgər bizim buna gücümüz çatar?

‒ Şərt deyil ki, gücümüz çatsın…

‒ Necə yəni?

‒ Biz arzu etdiyimiz evi tikənə qədər orada elə-belə yaşaya bilərik. Nə kirayə haqqı ödəmək lazımdır, nə də başqa bir şey. Hətta işıq pulu da verməyəcəyik.

Miriam o dərəcədə heyrətlənmişdi ki, Kevini gülmək tutdu.

‒ Özün təsəvvür elə də: Ted Makkarti, Deyv Koteyn və Pol Skolfild arvadları ilə bir yerdə həmin binada yaşayırlar!

‒ Bəs mister Milton harada yaşayır?

‒ Elə həmin binanın penthausunda⁴. Ted Makkarti mənə beləcə də dedi: «Con Milton və ortaqları» böyük bir ailədir.

Miriamın müqavimət gücü get-gedə zəifləyirdi. Kevin arvadında onları qarşıda gözləyən yeni həyata maraq oyatmağı bacarmışdı.

‒ Bəs mister Miltonun arvadı və uşaqları var?

‒ Yox. Bəlkə, elə buna görə də öz həmkarlarına ailə üzvləri kimi yanaşır.

‒ Yaxşı, bəs o necə adamdır?

‒ Miriam, ‒ Kevin səmimiyyətlə dedi, ‒ Con Milton həyatımda gördüyüm ən xarizmatik şəxsiyyətdir. O, adamı özünə valeh etməyi az müddətdə, həm də məharətlə bacarır!

Firma rəhbəri ilə söhbətini arvadına danışdıqca Kevin sanki həmin anları yenidən yaşayırdı. Görüşün hər xırdalığı onun xəyalında bir daha canlanırdı.

Şam yeməyindən sonra ər-arvad yorğun halda yatağa girdilər. Kevin bütün gecəni pis yuxular gördü. Belə yuxuların birində Lois Uilsonun məhkəməsi təkrarlanırdı. Bircə fərqlə – bu dəfə hakimin yerində Con Milton əyləşmişdi…

Budur, Milton razılıqla Kevinə baxıb başını tərpədir. Vəkil isə üzünü şahid kürsüsündə tamamilə çılpaq oturmuş Barbara Stenliyə çevirir. Lois Uilson qızın qabağında dayanıb barmaqları ilə onun döşlərini oynadır, sonra vəkilə baxır və əllərini uşağın paçasına salır…

‒ Yox! ‒ Kevin bağırdı.

‒ Kevin?

‒ Yox! ‒ Kevin gözlərini açdı.

‒ Nə olub?

‒ Nə?

‒ Sən qışqırırdın…

‒ Nə? Həə… ‒ Kevin hələ də gözlərinin qabağından çəkilməyən mənzərədən yaxa qurtarmaq üçün tez-tez üzünü ovxaladı. ‒ Heç, pis yuxu görürdüm.

‒ Danışmaq istəmirsən? ‒ Miriam həyəcanla soruşdu.

‒ Yox… Yaxşısı budur, bir az da yatım. Boş şeydir, narahat olma.

Miriam nəsə mızıldanıb təzədən yuxuya getdi. Bir neçə dəqiqədən sonra Kevin də gözlərini yumdu.

***

Səhər Kevin ofisə zəng vurub dedi ki, bu gün işə gəlməyəcək. Ona görə də Meridən Settonlarla görüşünü ayrı vaxta keçirməyi xahiş etdi. Katibə təəccübləndi, Kevini sorğu-suala tutmağa başladı, amma o, söhbəti uzatmadan dəstəyi yerinə qoydu.

Bu telefon danışığından sonra Kevinlə Miriam əyinlərini geyinib birlikdə qəhvəaltı etdilər, sonra isə birbaşa Nyu-Yorka yollandılar. Gecə il ərzində ikinci dəfə qar yağmışdı. Hələ heç dekabr ayı gəlməmişdi, ancaq yerdə xeyli qar qalmışdı. Torpağın üstünə ağappaq yumşaq xalı sərilmişdi. Qar adamın ayaqları altında xışıldayırdı, Miriam Milad bayramının ab-havasını hiss etdi, hətta kirşələrdəki zınqırovların cingiltisini də eşitdi. Maşına oturarkən o, başını qaldırıb göyə baxdı və buludların arasından mavi səmanın kiçik bir parçasını gördü. Oradan özünə yol tapan günəş şüaları qarın üstündə bərq vurdu.

Lakin Qrand-Sentral-Parkveydəki tıxacla yavaş-yavaş hərəkət edən maşınlar ağappaq qarı boz-qara çamıra çevirmişdilər. Öndəki avtomobillərin təkərləri altından çıxan palçıq sıçrayıb maşının qabaq şüşəsinə yapışırdı. Şüşətəmizləyənlər yeknəsəq bir ardıcıllıqla bu lehməni silirdi. Düz qabaqda – üfüqdə boz buludlar qatılaşırdı.

‒ Zəhləm tıxacdan gedir, ‒ onlar pullu yoldan istifadəyə görə ödəniş köşkünə çatanda Kevin donquldandı. ‒ Adam boş yerə vaxt itirir, üstəlik, əsəbləri gərilir…

‒ Gördüyün kimi, şəhər həyatı da bir şey deyil: bir yandan tıxaclar boğaza yığır, o biri yandan isə maşını saxlamaq üçün həmişə yer axtarmalı olursan…

‒ Miriam, parkinq problem deyil. Bizim orada nəhəng yeraltı qarajımız var.

‒ Doğrudan? Nə danışırsan!

‒ Əzizim, üstəlik, işə getmək üçün öz maşınımdan istifadə etməyə də ehtiyac yoxdur. Mister Milton əməkdaşları üçün limuzin ayırıb. Bir növ, marşrut taksisi kimi evdən işə, işdən evə aparır. O dedi ki, bu limuzin ikinci ofis kimidir, orada işləmək üçün lazım olan hər şey var. Biz hətta limuzində gündəlik işlərimizi də müzakirə edə bilərik.

‒ Biz?

‒ Hə də: Pol, Ted, Deyv…

‒ Bəs mister Milton?

‒ Yəqin, o, işə başqa vaxt gedir.

Miriam gözlərini Kevinə zillədi.

‒ Necə yəni başqa vaxt?

‒ Əzizim, hövsələn olsun, mən hələ hər şeyi yerli-yataqlı bilmirəm. Amma öyrənəcəyəm, öyrənəcəyəm, öyrənəcəyəm, ‒ o öz-özünə zümzümə etməyə başladı.

Miriam arxaya söykəndi. Onlar tıxacda uzun-uzadı dayandıqdan sonra, nəhayət, şəhərə daxil oldular. Kevin Bleyzer-avenyuya dönüb Riversayd-drayva yaxınlaşdıqda Pol Skolfild çoxmərtəbəli binanın qarşısında dayanmış, üstündə «Con Milton və ortaqları» yazılmış limuzindən düşürdü. Pol əli ilə yeraltı qaraja işarə etdi.

Qarajın darvazası açılıb onları içəri buraxdı.

‒ Uşaqlar, sizin yeriniz «15 D»-dir, ‒ Pol dayanacağı göstərib dedi. ‒ Maşını ora verin.

Kevin maşını həmin yerdə saxladı. Pol avtomobilin qapısını Miriam oturan tərəfdən açdı və nəzakətlə əlini uzadıb ona düşməyə kömək etdi. Bu vaxt Kevin də maşından düşdü və həmkarını salamladı.

‒ Sizi yenidən gördüyüm üçün çox xoşbəxtəm, missis Teylor.

‒ Rica edirəm, mənə, sadəcə, Miriam deyin.

‒ Miriam. Onda mən də sizin üçün hər zaman Pol və yalnız Polam, ‒ Skolfild mehriban təbəssümlə cavab verdi. ‒ Lift düz qarajın içindən qalxır, ‒ o, metal qapıları göstərdi, sonra pencəyinin cibindən bir pult çıxarıb Kevinə uzatdı. ‒ Bununla isə darvazanı açmaq olar. İkinci beləsini öz mənzilinizdə mətbəx mebelinin üstündə tapa bilərsiniz. Fikir verirsinizsə, qaraj qızdırılır, ‒ Pol qürurla əlavə etdi və liftin düyməsini basdı.

Sürət liftinin qapıları bir göz qırpımında açıldı və Skolfild əli ilə onları içəri dəvət etdi.

‒ Burada e… Helenlə birlikdə çoxdan yaşayırsınız? ‒ Kevin liftə minəndə Polun arvadının adını yadına salıb soruşdu.

‒ Biz bura mister Milton binanı alan vaxtdan köçmüşük. Təxminən… altı il əvvəl.

‒ Bura, yəqin ki, şəhərdə ən yaxşı yerlərdən biridir, düzdür? ‒ Miriam soruşdu.

Pol gülə-gülə başını tərpətdi.

‒ Biz, demək olar, Linkoln mərkəzinin yanındayıq. Ətrafda çoxlu qalereyalar var, üstəlik, çox sayda teatrın yerləşdiyi rayon da yaxınlıqdadır. Bir sözlə, Nyu-Yorkun istənilən yeri əlimizin altındadır, Miriam.

Liftin qapısı 28-ci mərtəbədə açıldı. Pol əli ilə qapını tutub Kevinlə Miriamı irəli buraxdı, sonra isə dəhlizlə sağa getməli olduqlarına işarə etdi.

Pol «15 D» lövhəciyinin qarşısında dayandı. Bu mənzilin də digərləri kimi palıddan hazırlanmış iri qapısı var idi. Dəstəyin üstündə qapını döymək üçün xüsusi balaca çəkic asılmışdı.

‒ Necə də romantikdir, ‒ Miriam dedi. ‒ Qədim üslubda düzəldilən şeylərdən xoşum gəlir.