Kitabı oku: «Wetenschap bevestigt. Verzameling wetenschappelijke artikelen»

Editor Andrey Tikhomirov

ISBN 978-5-0059-4623-2

Создано в интеллектуальной издательской системе Ridero

Het bijbelse boek Genesis (uittreksels)

Eridu, Eredu (Sumerisch-goede stad), is een stad in Sumerië (Oud Mesopotamië), gelegen aan de oever van de lagune van de Perzische Golf, die zich later terugtrok uit de stad. Volgens de legende, de oudste van de Sumerische steden. Het was het centrum van de cultus van de god van wereldwateren en wijsheid Enki (Ea). Het bestond tot het midden van het 1e millennium voor Christus, maar speelde geen politieke rol. De site van Eridu wordt nu bezet door de nederzetting van Abu-Shahrain (Irak). Recente opgravingen door Arabische archeologen hebben hier archeologische lagen van het 4e millennium voor Christus ontdekt. De grote Sovjet Encyclopedie, hoofdredacteur B. A. Vvedensky, volume 49, second edition, 1957, p. 154.

Wikipedia (selectief): «Eridu is een van de oudste steden van Sumerië en de wereld. Volgens de Sumerische mythologie is dit de allereerste stad op aarde. Talrijke opgravingen door archeologen traceren de diepe oudheid van de stad, waarin veel culturele lagen zijn geïdentificeerd, een oude tempel, een ziggurat en vele andere tempels en structuren zijn opgegraven, terwijl de vroegste lagen worden toegeschreven aan het VI millennium voor Christus. Eridu is momenteel een archeologische zone in het zuiden van Irak, die de «nederzetting van Tel Abu-Shahrein"wordt genoemd… Sumerische legenden zeggen dat vóór de grote zondvloed, "nadat het koninkrijk uit de hemel was neergezonden, Eridu werd (de plaats van) de troon. De «Nippur Royal List» begint met Eridu. In antediluviaanse tijden zijn vijf belangrijke steden aangegeven, waaronder ook Bad Tibira, Larak, Sippar en Shuruppak. De Nippur royal list schrijft over twee koningen van Eridu die gedurende enorme perioden regeerden met een totale duur van 18 ballen (64.800 jaar), waarna de stad werd verlaten en de troon werd verplaatst naar Bad Tibira. Eridu ontstond als een centrum van de vroege agrarische cultuur in het zuiden van Mesopotamië (de zogenaamde Eredu cultuur van het einde van de VI – eerste helft van het V millennium voor Christus). Het werd gevestigd in het midden van het VI millennium voor Christus; later – een belangrijk centrum van de Ubeid periode, en vervolgens in het IV millennium voor Christus een van de belangrijkste centra van de Sumerische cultuur. Aan het begin van het derde millennium voor Christus. Eridu speelde een perifere rol in het politieke leven van de regio. In geschreven bronnen van het midden van het III-midden van het I millennium voor Christus, Eridu is de meest zuidelijke van de conglomeratie van Sumerische steden die groeide naast tempels. Hoogstwaarschijnlijk werd het gesticht aan de kust van de Perzische Golf, in de buurt van de monding van de Eufraat, maar vanwege de opeenhoping van slibachtige sedimenten aan de kustlijn gedurende duizenden jaren, bevinden de overblijfselen van de stad zich nu op een afstand van de kust.»

Modern onderzoek bevestigt de gegevens die het bijbelse boek Genesis beschrijft in een religieuze en sprookjesachtige vorm de echte gebeurtenissen in verband met de afwikkeling van het oude Mesopotamië, evenals de zondvloed in hetzelfde gebied. Die ook chronologisch samenvalt. Er wordt geschat dat op het hoogtepunt van de laatste ijstijd de zeespiegel 130 meter onder de huidige lag. Een belangrijk deel van het continentale plat bestond uit land. Toen begon de opwarming en ongeveer zevenduizend jaar geleden kregen de continenten en oceanen bekende vormen. Eens werden grote delen van de aarde overstroomd.»

Hoofdstuk 2.

8 en de Heere God plantte een paradijs in Eden, in het oosten, en plaatste daar de mens, die hij geschapen had. (Volgens de bijbelse legende is Eden de woonplaats van de eerste twee mensen – Adam en Eva – vóór hun «val». Dit woord is Hebreeuws, wat betekent: tuin, paradijs, een mooie, aangename plek. In de Sumerische taal (niet vergelijkbaar met een van de bekende talen), het woord «we gaan» – «eden» betekent «vallei», volgens de regel van homonisatie, een woord dat per ongeluk samenviel in geluid, speelde een rol: het leek erop dat «We gaan» een mystieke term is zonder een specifieke geografische betekenis, en niet de vallei van de twee rivieren in het huidige Irak (De «Adam’ s tree» bevindt zich hier), waar het meer Tartarus ligt, evenals de Teergrotten, er is een zeer vergelijkbaar geluid met de oude Griekse Tartarus—een afgrond in de ingewanden van de aarde, waar, volgens de legende, Zeus omverwierp de Titanen, het koninkrijk van de doden (te vallen in Tartarus). Naarmate de bevolking groeide in Sumerië, als het ware «in het oosten» gelegen van Afrika en het Midden – Oosten, groeide ook de ontevredenheid in de Sumerische samenleving, omdat het aantal vruchten, planten en dieren afnam, daarnaast nam rond 2500 voor Christus de staat Akkad Sumerië in beslag en werden de Sumeriërs een afhankelijke bevolking, alleen verre herinneringen bleven over de «gouden eeuw» toen de Sumeriërs gelukkig en goed leefden «in Eden» – «op de vlakte». De legenden over de Hof van Eden werden van generatie op generatie doorgegeven en bereikten de oude Joden, waar ze vervolgens werden opgetekend in de Pentateuch van Mozes. Volgens moderne gegevens verhuisden oude mensen van Afrika naar Arabië en kwamen geleidelijk aan naar de Perzische Golf, in die tijd een vruchtbare vallei vol met zoetwaterbronnen en rijke flora en fauna. In de oudheid werd de Perzische Golf de zee van zonsopgang genoemd en de Middellandse Zee de Grote Zee van zonsondergang.)

9 en de Heere God bracht uit de aarde alle boom, die aangenaam is voor het gezicht, en goed tot spijze; en de boom des levens in het midden van het paradijs, en de boom der kennis des goeds en des kwaads. (Uitleg van het uiterlijk van bomen waarvan de vruchten werden gebruikt voor voedsel. De boom des levens is een dadelpalm. die eetbare, heerlijke en voedzame vruchten geeft-dadels, noodzakelijk voor het behoud van het leven. De boom heeft een praktische betekenis en werd in de oudheid de boom des levens genoemd. De boom van kennis van goed en kwaad – vijgenboom, vijgenboom, vijgenboom, wijnbes, had veel verschillende namen, waaronder totemic – «boom van kennis van goed en kwaad». Dadelpalmen en vijgenbomen groeien overal in Zuid-Irak. Het enkelvoud (de boom des levens, de boom van kennis van goed en kwaad) verschijnt hier als een collectief, zoals in het wereldbeeld van kinderen (het kind ziet wat of wie en spreekt erover): God – goden, priesters, dat wil zeggen, mensen die enig voordeel hebben ten opzichte van andere mensen, Adam – mannen (patriarchaat wordt beweerd), Eva – vrouwen, Kaïn – boeren, Abel – herders.)

De koning (staand) brengt een offer van wijn aan de maangod (zittend), in het Heilige vat zijn er een tak van een palmboom en twee dadeltrossen. Zowel wijn als dadelpalm zijn heilige voorwerpen. Een soortgelijke tekening had een stele met de wetten van koning Hammurabi, die voor de godheid Shamash (de maangod) van de XVIII eeuw voor Christus stond (rechts). Het is duidelijk dat God een volledig mensachtige vorm heeft, het is hoogstwaarschijnlijk een priester, een hypnotiseur, een paranormaal begaafd.

Sumerische stele, ongeveer XX – XXI eeuw voor Christus.

10 een rivier kwam uit Eden om het paradijs te bevloeien; en toen werd het verdeeld in vier rivieren. (Een rivier is nodig voor irrigatie, dus er is niets bovennatuurlijks in het paradijs, alles wordt bewaterd-bewaterd.)

11 de naam van een Fison; hij stroomt rondom het ganse land van Havila, waar goud is; (misschien was de Fison een zijrivier van de Eufraat, maar toen verdroogd, in de oudheid kan er goud deposito ' s zijn geweest.)

12 en het goud van dat land is goed; er is een bholach en een onyx-steen. (Volgens het «woordenboek van de boeken van het Oude Testament» door O. Steinberg, bdolach is een aromatische houthars. Onyx is een mineraal, een soort agaat. Dat wil zeggen, echte stoffen.)

13 de naam van de tweede rivier Gihon; zij stroomt rondom het gehele land Kush. (Gihon is waarschijnlijk de Karun rivier in het zuidwesten van het moderne Iran, in de oudheid was de staat Elam daar gevestigd.)

14 de naam der derde rivier is Hiddekel; zij stroomt voor Assur. De vierde rivier is de Eufraat. (Deze geografische namen zijn al lang geïdentificeerd: Hiddekel – de rivier de Tigris, Assyrië – de ter ziele gegane staat Assur (Assur), waarvan de hoofdstad zich op de westelijke oever van de Tigris bevond, en daarom «ervoor» stroomde, en de rivier de Eufraat.)

15 en de Heere God nam den mens, en zette hem in Den Hof van Eden, om dien te bewerken en te bewaren. (De oude Sumerische legende over de oorsprong van de primaire cultuur van de Sumeriërs was verbonden met de nederzetting van Eridu (het moderne zuiden van Irak, de nederzetting van Abu-Shahrein), gelegen aan de oever van de «opwindende zee» (nu gescheiden van de Perzische Golf op een afstand van meer dan 100 km), Eridu was ook het oudste politieke centrum van het land. Dit komt volledig overeen met de nieuwste wetenschappelijke gegevens dat de mensheid zich in delen van Afrika via de straat Bab-el-Mandeb en langs het Arabische schiereiland vestigde, naar de twee rivieren kwam: de Tigris en de Eufraat.)

Hoofdstuk 6

1 Toen de mensen zich op aarde begonnen te vermenigvuldigen en hun dochters werden geboren (de mensheid neemt toe).

2 toen zagen de zonen Gods de dochteren der mensen, dat zij schoon waren; en zij namen zich tot vrouwen, zo wie verkoos. (Het is algemeen bekend dat zelfs zeer nabije diersoorten niet kunnen worden gekruist of onvruchtbare hybriden kunnen vormen, het blijkt dat de «zonen van God» ook mensen zijn, maar ze hebben enkele voordelen ten opzichte van anderen – hun kennis, vaardigheden, vaardigheden).

3 en de HEERE zeide: Mijn Geest zal van de mensen niet veracht worden in eeuwigheid; want zij zijn vlees; hun dagen zullen honderd en twintig jaren zijn. (Vooral de mensen eerden de «hogere machten» niet, dus moesten ze constant bang zijn voor vergelding. Het concept van jaren in de Bijbel is uiterst relatief, het kan zowel een maan-als een zonnekalender zijn, en mogelijk een gemengde. Specifieke nummers kunnen worden genoemd «geluk» en «pech». Alle getallen, volgens oude mensen, hebben «magische eigenschappen». In het oude Babylon was het meest opmerkelijke getal " 12 " – «een dozijn», misschien van het oude Russische woord» knijpen " – dat wil zeggen,» in staat zijn», het getal 12 is deelbaar door vele getallen, en het volgende getal 13 is niet deelbaar door iets – het blijkt"verdomd dozijn». De Babyloniërs verdeelden het jaar in twaalf maanden. Hun dagen werden verdeeld in 24 uur, of 12 dubbele uren, elk uur – 60 minuten, of 5 keer 12. Bovendien was dit nummer erg handig om te tellen. Het kan immers worden verdeeld in 2, 3, 4 en 6 zonder rest. Daarom werd het beschouwd als een meeteenheid. Heel anders dan de «12» was de " 13 " die daarop volgde. Hij kon niet worden gedeeld door een aantal behalve zichzelf. Daarom begonnen ze hem als ongelukkig te beschouwen, een verdomd dozijn).

4 in die tijd waren er reuzen op de aarde, vooral sinds de zonen van God begonnen te komen tot de dochters van de mensen, en zij begonnen hen te baren; dit zijn sterke, heerlijke mensen uit de oudheid. (Verschillende interpretaties zijn hier mogelijk-reuzen in fysieke termen, mentaal, in hun vaardigheden, enz., als ze nakomelingen voortbrachten uit» dochters der mensen», dan betekent dit dat deze reuzen ook mensen waren).

5 en de HEERE zag, dat de verdorvenheid der Mensen op aarde groot was, en dat alle gedachten en gedachten hunner harten te allen tijde kwaad waren. (ongehoorzaamheid aan bepaalde ontluikende orden in de oudste menselijke gemeenschap leidde tot rellen en ging de vorming van morele en ethische normen tegen, elk menselijk individu, net als dieren, trachtte in de eerste plaats voordelen voor mezelf te ontvangen, er werd een piramide van macht gebouwd).

6 en het berouwde de HEERE, dat hij den mens op de aarde geschapen had, en hij was bedroefd in zijn hart. (Hier wordt de Heer begrepen als een onweerstaanbaar element, evenals het dominante element, vandaar het woord «Heer», de morele en ethische omgeving van de oude menselijke samenleving, waarin de dominante positie geleidelijk werd ingenomen door de leiders-priesters).

7 en de HEERE zeide: Ik zal Van den aardbodem verdelgen de mensen, die Ik geschapen heb, van den mens tot het vee; en Ik zal verdelgen de reptielen en de vogelen des hemels; want Ik heb berouw, dat ik hen geschapen heb. (De woedende natuur kan alle levende wezens vernietigen, inclusief onschuldige dieren).

8 maar Noach vond genade in de ogen des Heren. (Hoogstwaarschijnlijk leidde Noach de «juiste manier van leven», dat wil zeggen, hij gehoorzaamde de heersende morele en ethische houdingen van die tijd).

9 Dit is het leven van Noach: Noach was een rechtvaardig en onberispelijk man in zijn geslacht; Noach wandelde voor het aangezicht Gods. (Dezelfde houding die de rechtvaardigheid van Noach versterkt).

10 Noach gewon drie zonen: Sem, Cham en Jafeth. (Doorverwezen vanaf Noah ' s family)

11 maar de aarde werd verdorven voor God, en de aarde werd vervuld met goddeloosheid. (In de oudste menselijke samenleving worden de begrippen goed en kwaad gevormd).

12 En God zag de aarde aan, en ziet, zij is verdorven; want alle vlees heeft zijn weg op de aarde verdorven. (Ontevredenheid van de heersende elite-de priesters-leiders met de ongehoorzaamheid van de rest van de bevolking).

13 En God zeide tot Noach: het einde van alle vlees is voor mijn aangezicht gekomen; want de aarde is vol van hun boosheid; en ziet, Ik zal hen van de aarde verdelgen. (Niet alleen de mens gedroeg zich verkeerd, maar ook andere levende wezens – «vlees». De communicatie van God met Noach door middel van conversatie laat zien dat Noach de nodige informatie kon ontvangen door Suggestie van de priester-leiders).

14 gij zult u een ark van goferhout maken; in de ark zult gij kuilen maken, en zult ze van binnen en van buiten teren. (De Ark kan worden uitgelegd als een soort kist of doos, of een gesloten boot, in tegenstelling tot een vlot. Volgens het etymologische woordenboek van O. Steinberg is gopher een cipres, volgens een andere versie-hars, harsachtige boom).

15 en gij zult haar alzo maken: de lengte der ark is driehonderd Ellen; haar breedte is vijftig ellen, en haar hoogte is dertig ellen. (Volgens de berekeningen van A. Asimov zullen de afmetingen van de ark die op een schip lijkt als volgt zijn: 450-75-45 voet = iets meer dan 1,5 miljoen kubieke voet, ongeveer 43 duizend kubieke meter).

16 En gij zult een opening in de ark maken, en gij zult haar opbrengen tot een EL, en gij zult een deur der ark aan haar zijde maken; gij zult een lagere, tweede en derde woning daarin maken. (Het blijkt een hermetisch multidekschip te zijn. Uitgaande van het feit dat eindeloze overstromingen plaatsvinden in Mesopotamië, leerden de priester-leiders om speciale schepen te maken voor redding op de wateren. Bovendien hebben de priesters-leiders geleerd om de naderende natuurlijke catastrofe, met inbegrip van overstromingen, te identificeren aan de hand van verschillende tekens).

17 en zie, Ik zal een watervloed op de aarde brengen, om alle vlees, waarin de Geest des levens is, onder den hemel te verderven; al wat op de aarde is, zal zijn leven verliezen. (Voorspelling van de toekomst van de grootste overstroming in Mesopotamië. De priesters konden voorspellingen doen door deze informatie naar Noach te sturen met behulp van morfogenetische velden, hij kon informatie van hen lezen. Het is heel goed mogelijk dat in dergelijke gevallen dieren, planten en overgevoelige mensen ook informatie uit de vormende velden lezen. Het is niet ongewoon voor onze kleinere broeders om globale morfogene velden te» bestuderen». Het vermogen van dieren om te anticiperen op rampen is bekend. Ooggetuigen herinneren zich dat in 1960, aan de vooravond van de aardbeving in Agadir (Marokko), Alle zwerfhonden ontsnapten uit de stad (niet alleen ratten rennen voor gevaar!). Drie jaar later gebeurde hetzelfde in de stad Skopje (Joegoslavië): honden die opraken en trillen van destructieve kracht. De geschiedenis kent vele andere soortgelijke voorbeelden (in het oude China waren honden speciaal gehouden voorspellers van natuurrampen. Het morfogenetisch veld verandert voortdurend en weerspiegelt de dynamiek van de ontwikkeling van het organisme. Het concept van morfogenetische velden is dus gebaseerd op de These van extracellulaire informatie en de «volumetrische» aard van dit veld wordt aangenomen, omdat het alle cellen van het lichaam moet omvatten. Vanuit dit oogpunt voldoen morfogenetische velden aan de vereisten voor een onbekend programmeermechanisme dat het hele organisme als geheel bestuurt. De wereldberoemde Britse bioloog Rupert Sheldrake stelde voor het eerst voor om niet alleen het menselijk lichaam of het atoom als één geheel te beschouwen, maar alles wat op elke basis kan worden gecombineerd. Bijvoorbeeld, huisdieren en hun eigenaren, volgens Sheldrake, zijn een geheel, daarom is het niet verwonderlijk dat wanneer dit geheel desintegreert, de delen informatie van elkaars morfogene velden blijven lezen).

18 Maar Ik zal mijn verbond met u maken, en gij, en uw zonen, en uw huisvrouw, en de vrouwen uwer zonen zullen met u in de ark gaan. (Een verbond is een plechtig gesloten overeenkomst tussen de rechtvaardigen en de priesters).

19 En gij zult twee in de ark brengen van al het gedierte en van al het vlees, opdat zij bij u wonen; mannelijk en vrouwelijk zullen zij zijn. (Het oude idee dat alle dieren op een schip kunnen worden geplaatst, zodat ze gekoppeld zijn, dat wil zeggen dat ze zich kunnen voortplanten).

20 van het gevogelte naar zijn aard, en van het vee naar zijn aard, en van al het kruipend gedierte op de aarde naar zijn aard, van die twee zullen tot u komen, dat zij leven. (Dat zijn landdieren).

21 Maar gij neemt voor u al het voedsel, dat zij eten, en verzamelt het voor u, en het zal u en hun tot spijze zijn. (Het oudste idee dat dieren plantaardig voedsel kunnen eten, hoewel planten ook levende wezens zijn, houdt geen rekening met het feit dat dieren op het schip andere dieren kunnen verslinden).

22 En Noach deed alles; gelijk als God hem geboden had, alzo deed hij. (Het Verbond van Noach is vervuld).

Hoofdstuk 7

1 en de HEERE zeide tot Noach: ga in, Gij en uw ganse huisgezin, in de ark; want Ik heb U rechtvaardig voor mijn aangezicht gezien in dit geslacht; de priesters laten Noach en zijn huis toe in het schip te gaan.

2 en gij zult zeven nemen van alle rein vee, mannelijk en vrouwelijk, en twee van onrein vee, mannelijk en vrouwelijk; (de verdeling van het vee in rein en onrein is gerelateerd aan wie van hen geofferd kan worden, rein is vee, schapen en geiten. Het gebruik van» heilige «Nummers – 7 en 2,» mannelijk en vrouwelijk " – de oprichting van het patriarchaat).

3 ook van de vogels des hemels, zeven aan zeven, mannelijk en vrouwelijk, om de stam voor de gehele aarde te bewaren, (gebruikmakend van het concept van zuiver vee en onrein, evenals «Heilige aantallen»).

4 want in zeven dagen zal ik regenen op de aarde, veertig dagen en veertig nachten; en Ik zal alles, wat Ik geschapen heb, van den aardbodem verdelgen. (Opnieuw het gebruik van «heilige getallen»).

5 Noach deed alles wat de Heer hem geboden had. (Het belangrijkste is gehoorzaamheid).

6 En Noach was zeshonderd jaren oud, toen de vloed der wateren op de aarde kwam. (Hier wordt hoogstwaarschijnlijk de maankalender gebruikt, dat wil zeggen de jaarmaand. In 1929 meldde de Engelse archeoloog Sir Charles Woolley dat hij tijdens opgravingen in de Eufraatvallei sedimentaire rotsen op een diepte van bijna 3 meter vond. Sumerische kronieken verdelen alle historische gebeurtenissen in «antediluvian» en degenen die plaatsvonden na de zondvloed. In de lijsten van Sumerische koningen die regeerden vóór de zondvloed, zijn er vaak perioden van enkele tienduizenden jaren, de verklaring hiervoor is dat de maankalender werd gebruikt en elke koning werd toegeschreven duizenden jaren van Heerschappij door Hof vleiers (wijzen) om bepaalde privileges en kansen te krijgen, verkondigden ze duizendjarige regeerders. Het epos van Gilgamesj werd wijd verspreid in het oude Sumer. In het bijzonder vertelt het hoe de zoektocht naar onsterfelijkheid Gilgamesh leidde naar een held genaamd Ut-Napishtim, die de zondvloed overleefde en «onsterfelijk"was! Het verhaal van Ut-Napishtim lijkt erg op het bijbelse verhaal. Volgens moderne gegevens vond deze gigantische overstroming plaats rond 2800 voor Christus, daarnaast hebben talloze overstromingen plaatsgevonden op het grondgebied van Mesopotamië gedurende vele millennia).

7 En Noach, en zijn zonen, en zijn huisvrouw, en de vrouwen zijner zonen met hem, gingen in de ark van de wateren des vloeds. (Aan boord van het schip).

8 en van het reine vee, en van het onreine vee, en van al het kruipend gedierte op de aarde.

9 twee aan twee gingen man en vrouw in de ark tot Noach, zoals God Noach geboden had. (Laden van het schip).

10 na zeven dagen kwamen de wateren van de vloed op de aarde. (Water stroomt in Mesopotamië).

11 In het zeshonderdste levensjaar van Noach, in de tweede maand, op de zeventiende dag van de maand, op deze dag gingen alle bronnen van de grote afgrond open en werden de vensters van de hemel geopend.

12 en het regende op de aarde veertig dagen en veertig nachten. (Met behulp van «heilige» nummers).

13 op dienzelfden dag ging Noach in de ark, en Sem, Cham en Jafeth, Noachs zonen, en Noachs huisvrouw, en de vrouwen zijner drie zonen met hen. (Beschrijving van de mensen op het schip).

14 zij, en al het gedierte naar zijn aard, en al het vee naar zijn aard, en al het kruipend gedierte, dat op de aarde kruipt naar zijn aard, en al het gevogelte naar zijn aard, al het gevleugelde, voor allen, die behouden moeten worden.