Kitabı oku: «Hackers»

Colofon

Alle rechten op verspreiding, met inbegrip van film, broadcast, fotomechanische weergave, geluidsopnames, electronische gegevensdragers, uittreksels & reproductie, zijn voorbehouden.

© 2021 novum publishing

ISBN drukuitgave: 978-3-99107-576-9

ISBN e-book: 978-3-99107-577-6

Lectoraat: Daphne Hoebée

Vormgeving omslag: Vladystock, Andriy Bezuglov,

Embe2006 | Dreamstime.com

Omslagfoto, lay-out & zetting:

novum publishing

www.novumpublishing.nl

Hoofdstuk 1

Dante schudde de zenuwen uit zijn lijf terwijl hij Tjerk door het riool volgde. Tjerk was zijn teamleider. Tot verdriet van zijn moeder had Dante zich op zijn vijftiende ingeschreven voor de soldaten-trainingen van de Ondergrondse. Op hun vijftiende kregen ze de kans om een keuze te maken. Of veilig werk in de haven te doen, of getraind worden door de beste mensen die er waren en met kleine teams optrekken naar het aardoppervlak waar ze eten stalen van de Geregistreerden, mensen met een chip in hun arm die hen het recht gaf op eten, drinken, eerlijk werk en onderdak.

Hoofdstuk 2

Dante stond in de schaduw met Tommie op wacht. Tjerk stond niet veel verderop, maar wel op een plek waar hij zicht had op een hoek waar Dante geen zicht op had.

Hoofdstuk 3

‘Prutsers’, mompelde Milo tegen niemand in het bijzonder. Niemand van de Ondergrondse werd opgepakt terwijl Milo ze nog wel zo overduidelijk had afgeleverd. Zelfs zo´n simpele vooropgezette taak konden de simpele zielen niet uitvoeren. Ze verdienden zijn hulp niet. Milo kreeg een mep tegen zijn achterhoofd.

Hoofdstuk 3

Milo werd deze keer door Wachter achter de telecomp geplaatst. Ze zeiden geen woord tegen elkaar. Wachter was niet blij met Milo en Milo was niet blij met Wachter. Wachter zette de telecomp aan. Milo´s handen bewogen als vanzelf. Hij stelde de satellieten in op Antarctica. Hij ging zijn blokkade niet verwijderen, als ze dat zelf niet op konden lossen, verdienden ze het antwoord op dat probleem niet. Hij ging Wachter alleen laten zien waar Cassé zich verborgen hield en in welk deel van Antarctica gezocht moest worden. Antarctica zag er voor Milo uit als een wilde en onherbergzame plek om te wonen. Het enige continent waar de natuur de overhand had. De laatste plek waar beesten nog in het wild leefden. Het was niet moeilijk om door het bladerdak een infrarood beeld te krijgen van alle levende wezens op Antarctica. Hij zag een groepje van ongeveer twintig man. Na een snelle scan was het snel duidelijk dat het niet om apen ging. Dit was niet de juiste groep. Sinds de laatste keer dat Milo dit gedaan had, waren er veel meer groepen mensen op Antarctica ontstaan. Hij werkte snel en stuurde de satellieten de gegevens naar welke mensen ze moesten scannen. In vijf minuten tijd had Milo ongeveer net zo´n grote groep gevonden als de eerste groep. Deze bevond zich duidelijk niet op de bosgrond, zoals een aantal van de andere groepen wel deden.

Hoofdstuk 4

Dante incasseerde tijdens de training een zachte tik van Roger tegen zijn kaak. De tik was niet hard genoeg om Dante knock-out te slaan, maar wel hard genoeg om pijn te doen. Dante wist dat hij er na de training weer een blauwe plek aan over ging houden. Hij deed geschrokken een paar stappen weg van Roger.

Hoofdstuk 5

Milo zat in het penthouse van de Vega’s in Noorwegen. Hij was meer dan drie kilometer van de bunker af, maar Wachter zocht hem inmiddels al aan de andere kant van Europa. Zoals Milo verwacht had, had Wachter er niet op gerekend dat Milo de afgelopen weken in de buurt bleef. Naast Milo stond een doos vol met energierepen die hij hier had gevonden. Het andere eten had hij niet aangeraakt. Lichten en andere apparaten zette hij niet aan. Zelf het toilet spoelde hij niet door. Niemand zou weten dat er iemand in het penthouse, waar niemand meer kwam omdat de zogenaamd laatste Vega stervende was, was ingebroken. Milo wist allang dat Fernando Vega niet de laatste Vega was.