Kitabı oku: «Dağlar», sayfa 2

Gözləyir

Prezidentimiz Türkiyədə müalicə olunarkən

 
Heydər baba, başsız qoyma ölkəni,
Ana Vətən, gəl, yolunu gözləyir.
Hörmüz donlu bir müqəddəs ətəyə,
Həsrət qalan əl yolunu gözləyir.
 
 
Günəş ziyasıdır qəlbindəki nur,
Yerişin əzəmət, baxışın məğrur.
Nisgilli Qarabağ, Göyçə, Zəngəzur,
Köçkün oba, el yolunu gözləyir.
 
 
Sən gedəli çiçək açmır bağça, bağ,
Sən gedəli tapdanıbdı qol-budaq.
Murov, Muşov, əzəmətli Dəli dağ,
Gəl ki, Muğan, Mil yolunu gözləyir.
 
 
Qarğa, quzğun qartallaşan zamandır,
Vermə bizi yad əllərə, amandır.
Sən gedəli ətrafımız dumandır,
Leysan, yağış, sel yolunu gözləyir.
 
 
Alqayıt, mükəddər olmağa qoyma,
Heç kəsi saralıb solmağa qoyma,
Əlləri qoynunda qalmağa qoyma,
Azərbaycan bil, yolunu gözləyir.
 

25 yanvar 1999-cu il, Bakı.

Kəndə mən

 
Xəbərsizəm baharımdan, qışımdan,
Müjdə gəlmir torpağımdan, daşımdan.
Şimşək çaxsın, od ələsin başımdan,
Bəlkə azam bir dumanda, çəndə mən,
Darıxmışam, qoyun gedim kəndə mən.
 
 
Zalım həsrət qanmı sağır gözümdən?
Perik düşüb, o çal-çağır gözümdən.
Düz on ildir kədər yağır gözümdən,
Köks ötürdüm, ömr eylədim ündə mən,
Darıxmışam, qoyun gedim kəndə mən.
 
 
Həyat vardı o söhbətdə, o sözdə,
Qovrulaydım o çınqıda, o közdə,
O gədikdə, o cığırda, o izdə
Bəlkə saldım bir gözəli bəndə mən,
Darıxmışam, qoyun gedim kəndə mən.
 
 
Ana Vətən, kor olaydım tüstünə,
Sən kim idin, kimlər girdi qəsdinə?
Haray deyib cəlladların üstünə,
El yerisə, dayanaram öndə mən,
Darıxmışam, qoyun gedim kəndə mən.
 
 
Ayrı düşdük neçə dostdan, qohumdan,
Dağlar, daşlar dilə gəlib ahımdan.
Buzlu bulaq niyə çıxmır yuxumdan?
Ağlayıram, sızlayıram gündə mən,
Darıxmışam, qoyun gedim kəndə mən.
 
 
Nə həzinmiş, nə kövrəkmiş bayatın,
Aman Allah, sonu buymuş həyatın?
Hörüyünü dəyişərdim Göy atın,
Yemləyərdim toyuqları hində mən,
Darıxmışam, qoyun gedim kəndə mən.
 
 
Zalım fələk saydığını sayırdı,
Ruhu candan, canı ruhdan ayırdı.
Alqayıtam, mənliyimi sıyırdı,
Görməmişəm belə dinsiz rəndə mən,
Darıxmışam, qoyun gedim kəndə mən.
 

Düşərdi

 
Aldanıb getsəydi fıtnə-fəsada,
İnsan qovğalara, hərbə düşərdi.
Mehriban qardaşın, doğma bacının,
Biri şərqə, biri qərbə düşərdi.
 
 
Düşmən kəsilərdi qoyunla quzu,
Qılınca dönərdi dağların buzu.
Hamı tapdayardı çörəyi, duzu,
Ürəklərə neçə qəlpə düşərdi.
 
 
Alqayıt, əyməyib düzü kişilər,
Üzə söyləyibdir sözü kişilər.
Qadın olmasaydı, bəzi kişilər,
Qadın üstə müharibə düşərdi.
 

1982-ci il, Gəncə.

Dəyməsə

 
Təbiət soyunmaz ağ örpəyini,
Baharın nəfəsi qara dəyməsə.
Yapalaq şah olar, quzğunlar ağa,
Tərlanın caynağı sara dəyməsə.
 
 
Enişdir, yoxuşdur ömür pilləsi,
De, azmı güldürüb ağlayan kəsi?
İnsana neyləyər düşmən gülləsi,
Özündən-özünə yara dəyməsə?
 
 
Vaxtında seçməsən qohumu, yadı,
Olacaq qismətin könül fəryadı.
Alqayıt, neyləyər bəşər övladı,
Taledən bəxtinə qara dəyməsə?
 

1975-ci il, Göyçə

Mənə nə

 
Bu dünyanın baharı var, qışı var,
Bir sehirli kainatdı, mənə nə?
Dərd əlindən neçəsinin ürəkdə,
Ağrıları qatbaqatdı, mənə nə?
 
 
Yar, yar deyir, tanımayan yarını,
Xəzan döydü bağçasını, barını.
Bu dünyanın dövlətini, varını,
Kim qazandı, kimə çatdı, mənə nə?
 
 
Nə gözlədik, nələr gördük həyatda,
Daha yoxdur tənəzzülə nicat da!
Çox çalışdı ömür adlı şahmatda,
Kimlər uddu, kimlər matdı, mənə nə?
 
 
Ləkələdik ləkəsizi, kirsizi,
Böhtan atdıq, sözə qoyduq ərsizi.
Ana yurdun yaramazı, fərsizi,
El adına min daş atdı, mənə nə?
 
 
Aman Allah, elə gəldi gələcək,
Çəmənlərdə yasa batdı gül, çiçək.
Ay Alqayıt, yedək axtar, avar çək,
Dəryalarda gəmin batdı, mənə nə!
 

1990-cı il, Bərdə, İmirli kəndi.

Mənimkidir

 
Ey dost, çiçəyinə həsrət qaldığım,
O çayır, o çəmən, düz mənimkidir.
Danışa bilmirəm, dinə bilmirəm,
Nərgizdən həyalı üz mənimkidir.
 
 
Futluyar geydirib səcdə qıldığın,
Yaxşı bax, kamandır, tardır çaldığın.
Adına bağlayıb orden aldığın,
Mahnı mənimkidir, söz mənimkidir.
 
 
Atılsa köksümdən neçə min lağım,
Yenə göyərəcək qolum, budağım.
Bircə gün oduna qızınmadığım.
Ocaq mənimkidir, köz mənimkidir.
 
 
Kimdən istəyirsən get eylə soraq,
Qanlı döyüşlərə Vətəndir yaraq.
Ulduzlar qoynunda sönməyən çıraq,
Ayda bükülməyən diz mənimkidir.
 
 
Alqayıtam, məni yaxşı dinlə sən,
Ruhuma doğmadır o çisək, o çən.
Yalçın qayalarda tarixə dönən,
Cığır mənimkidir, iz mənimkidir.
 

1976-ci il, Göyçə.

Sizi

 
Tərəqqidən tənəzzülə gülməyin,
Dövran amansızdır yandırar sizi.
Vaxt gələr, taleyin buz dodaqları
Sükut laylasında dondurar sizi.
 
 
Namərdin atına minmək çətindir,
Qanmazın önündə dinmək çətindir.
Qalxmağa nə var ki, enmək çətindir,
Salar vəzifədən, sındırar sizi.
 
 
Alqayıt, hər kəsin öz mənliyi var,
Utanmır bəs onu tapdalayanlar?
Ay mənim sözümə gülən nadanlar,
Bu çərxi fələkdir – qandırar sizi.
 

1972-ci il, Göyçə mahalı.

Üstə

 
Sən əhdi, ilqarı danandan bəri,
Bir qış da gətirdin qışımın üstə.
Neçə qəm donuna büründü canım,
Neçə yaş qalandı yaşımın üstə.
 
 
Görüş yerlərinə eylədim güzar,
Susdu eşqimizin şahidi çinar.
Şikayət eylədim səndən o ki, var,
Buludlar kükrədi başımın üstə.
 
 
Dedim: – Alqayıtam, mənalı baxdın,
Cismimi odlara yandırıb yaxdın.
Gönül sarayımı sən elə yıxdın,
Bircə daş qalmadı daşımın üstə.
 

1978-ci il, Göyçə mahalı

Bir duy, düşün

 
Bir duy, düşün, kor etməyə tələsmə,
Dağlar, sənin gözlərində didəyəm.
Dərmanı tapılmaz verdiyin dərdin,
Ömrü boyu sağalmayan zədəyəm.
 
 
Toxunmaram bir taleyi yatqına,
Əlləri, qolları, dizi çatqına.
Möhtəkirə, müftəxora, satqına,
Düz deyiblər, təhlükəyəm, hədəyəm.
 
 
And-qəsəm yerimdir bu el, bu oba,
Ölərəm, sözümdən dönmərəm, toba!
Qartala qanadam, pələngə yuva,
Bal gətirən arılara pətəyəm.
 
 
Uzaq düşüb taleyimin ulduzu,
Kipriyimdə qayaların sal buzu.
İsgəndərin buynuzu var, buynuzu,
Bunu çalan, elə yayan tütəyəm.
 
 
Alqayıta nə gülürsən, a dünya,
Kimliyini düşünmürsən, a dünya?
Azmı, çoxmu sən bilirsən, a dünya.
Əlsizə əl, ətəksizə ətəyəm.
 

1985-ci il, Xanlar.

Qaldim

 
Atalar deyibdir: yetən üyüdər,
Buna inanmadım, yatılı qaldım.
Sən zalım fələkdə insafa bir bax,
Urvası unnuxda qatılı qaldım.
 
 
Qaydası bəd gəlir çarxı gərdişin,
İstərsə ox olub bağrımı deşin.
Düşdüm girdabına bu haqsız işin,
Əlləri qoynunda çatılı qaldım.
 
 
Alqayıtam, çoxdur əldə əsasım,
Həm qəmim, sevincim, həm toyum, yasım,
Sındı dar ağacım, itdi kompasım,
Gəmisi dəryada batılı qaldım.
 

1980-ci il, Göyçə.

Hələ də

Cənub həsrəti.

 
Ey Təbrizim, anadillər susalı,
Zər tunc olub, mis qatılıb lələ də.
Zaman özü ələyindən keçirir,
Girinc olub, seçə bilmir hələ də.
 
 
Möhtəkirlər yaman tutdu yükünü,
Dözülməzdir pələng ahı, fil ünü.
Yalquzaqlar talan etdi sürünü,
Şir quyruğu girov qalıb tələdə.
 
 
Qurd quzuya, tülkü hinə pasiban,
Qarğa-quzğun bir-birinə mehriban.
Yançılara fıkir vermir baş çoban,
Nələr gəlir, nələr gedir şələdə.
 
 
Dərd sinəmi dağlamasın neyləsin,
Ürək qəmdə çağlamasm neyləsin?
Yazıq bülbül ağlamasın neyləsin?
Xar yapışıb, qanqal qonub gülə də.
 
 
Sərhəd boyu bir ün atım, ünləyim,
Şəhriyarı yada salım, inləyim.
Oxu, Araz, oxu, səni dinləyim,
Təşnə qəlbə bir dəryadır gilə də.
 
 
Zülmətlərə şölə saçaq biz gərək,
Dar ayaqda bükülməsin diz gərək.
Ey Təbrizim, qalx ayağa, süz görək.
Haqsız yerdə oxa dönər pilə də!
 
 
Addımbaşı zəli kimi sorulduq,
İstəyindən, arzusundan vurulduq.
Milçəklərə əl çalmaqdan yorulduq,
Qorxumuzdan fil demədik, filə də.
 
 
Xiyabanim, Səttar xanım səs eylər,
İgidlərim düşmən payın nəs eylər.
Fatehlərin yağlı vədi bəs eylər,
Od gizlənib, əl vurmayın külə də.
 
 
Ay Alqayıt, gümanın az, dərdin çox,
Qəlbin atəş, əqidən nur, fıkrin ox!
Xudafərin körpüsündən əsər yox,
İtkin düşüb Xan Kərəm də, Lələ də!
 

1987-ci il, Gəncə

Aşiq ələsgərə

 
Yondu heykəlini öz əllərilə,
Ələsgər tarixə bir gəldi getdi.
Mərdə tərif dedi, dastan bağladı,
Namərdin gözünə tir gəldi getdi.
 
 
Dünya sərvətindən çəkdi əlini,
Mənəm deyənlərin kəsdi dilini.
Ana-bacı bildi qızı, gəlini,
Sənət dünyasına pir gəldi getdi.
 
 
Sonsuz ümman idi, elə rəğbəti,
Müdrik kəlamları, sözü, söhbəti.
Qəlbində dəfn oldu, ilk məhəbbəti,
Möcüzə yarandı, sirr gəldi getdi
 
 
Möhnət qapısını döyən ustadın,
Qəza qamətini əyən ustadın.
Bisavad aşığam, deyən ustadın,
Dodağında zəbər, zir gəldi getdi.
 
 
Alqayıtam, dərdli ozan çox olub,
Sirr söyləyən, yuxu yozan çox olub,
Saz götürüb, şer yazan çox olub,
Yazıq Ələsgərim şir gəldi, getdi.
 

1990-cı il, Xanlar.

Düşübdür

 
Bir də o yerlərə dönə biləydim,
Yaylaqdakı hal yadıma düşübdü.
Az qalır unudam kənd həyatını,
Qoyun-quzu, mal yadıma düşübdü.
 
 
Göy atdakı məstedici yorğalıq,
Üşüyəndə büründüyüm arxalıq.
Köpüklü çaylarda tutduğum balıq,
Sürüşkənli sal yadıma düşübdü.
 
 
O dumanlı dərə, o qövsü-qüzeh,
Səhər dəli külək, axşam üstü meh.
Babamın taleyə baxdığı təsbeh,
Nənəm açan fal yadıma düşübdü.
 
 
Səadət yolumdur, dağlar, hər izin.
Vətən torpağından güc alıb dizin,
Boynubükük bənövşənin, nərgizin,
Üzündəki xal yadıma düşübdü.
 
 
Dahilər yetirib o torpaq, o yer,
Nadan ülfətində dad olmaz, xeyir!
Bəhmanın yazdığı gözəl bir şeir,
“Kərəmi”ni çal, yadıma düşübdü.
 
 
Zəmanə qorxulu, ömür-gün yarı,
Bir də o yerlərə, dönəydim barı.
Əlinin, Düldülün ilk yadigarı
Daş üstdəki nal yadıma düşübdü.
 
 
Alqayıt, el olub elin gərəyi,
Həyat tablosudur insan ürəyi.
Anamın yapdığı, təndir çörəyi,
Sərmə qaymaq, bal yadıma düşübdü.
 

1985 ci il, Tərtər rayonu.

Keçmişimə qaytarin

 
Yara könül açdım dağ ətəyində,
İnlədim çobanın yan tütəyində,
Bu sirli dünyanın bal pətəyində,
Möhnət yığın-yığın, dərd qucaq-qucaq,
Məni keçmişimə qaytarın ancaq.
 
 
Məlhəmdir dağların sərin havası,
Hər quşun öz doğma yurdu, yuvası.
Könlümün pərişan, qəmli nəvası,
Bir deyin, nə qədər yetim qalacaq?
Məni keçmişimə qaytrın ancaq.
 
 
Demirəm, qəribəm, yalqızam, təkəm,
Zərdüştlər diyarı deyilmi ölkəm?
Nə vaxtdır dağlarda sürünmür kölgəm,
Dünya gedər-gəlməz, həyat oyuncaq,
Məni keçmişimə qaytarın ancaq.
 
 
Qalıbdır ellərin xətri yadımda.
Lalənin, nərgizin çətri yadımda.
Yaylıq almasının ətri yadımda,
Cənnətə misaldır o bağça, o bağ,
Məni keçmişimə qaytarın ancaq.
 
 
Alqayıt, Təbrizin yolları bağlı,
Ayağı qandallı, qolları bağlı.
Orda milyonların sinəsi dağlı,
Altımda köhlən at, əlimdə yaraq,
Məni keçmişimə qaytarın ancaq.
 

1987-ci il, Qazax.

Bu torpaq

 
Heç kim toxunmasın Azərbaycana,
Yaralı pələngdir, şirdir bu torpaq.
Döşündən süd verib Prometeyə,
Müqəddəs ocaqdır, pirdir bu torpaq.
 
 
Zərdüşt dodağında dürlü kəlmədi,
Dünya xalısından keçən ilmədi.
Fatehlər çalışdı bölə bilmədi,
Əzəldən bir olub, birdir bu torpaq.
 
 
Məşhurdur aləmə xeyri-şərilə,
Təbibdir, loğmandır min cövhərilə.
Yoğrulub babamın alın təriylə,
Gövhər yatağıdır, zərdir bu torpaq.
 
 
Günəşdən alıbdır sönməzliyini,
Qeyrət zirvəsindən enməzliyini.
Ölüm ayağında dönməzliyini
Babam Nəsimiyə verdi bu torpaq.
 
 
Dilə gətir Qobustanda hər daşı,
Ulu tariximi öyrən, ay naşı.
Xəzər ətəyində donan göz yaşı,
Məftilli Arazdır, Kürdür bu torpaq.
 
 
Tanındıq aləmə od libasında,
Yaşadıq həqiqət təmannasında.
Qeyrətim, həyam var Qız qalasında,
Belə möcüzədir, sirdir bu torpaq!
 
 
Yolumuz əbədi kəhkəşan yolu,
Andımız Babəkin kəsilən qolu.
Odur ki, göylərdən uludur, ulu
Mehdinin, Həzinin yurdu bu torpaq.
 
 
Səndən soruşuram: – kim olub atan?!
Ya məslək oğrusu, ya da yurd satan!
Tutduğun mövqedən, a dinsiz utan!
“Rast”dır, “Cahargah”dır, “Şur”dur bu torpaq.
 
 
De, neçə qitədən dilədin aman?
Sizdə nə ar varmış nə ilqar, iman.
Vətən göylərindən çəkildi duman,
Tanıdı quzuyla, qurdu bu torpaq.
 
 
Alqayıtam, axı, dedim min kərə,
Siz elə bilməyin xəlvətdir dərə.
Xəbis ürəklərə, daş ürəklərə,
Nifrət qılıncını vurdu bu torpaq.
 

20 yanvar 1990-cı il, Bakı.

Dağlara

 
Ötə qış ayları, gələ bahar-yaz,
Təbiət könlünü aça dağlara.
Ulduz cilvələnə, ay bədirlənə,
Günəş bayrağını saça dağlara.
 
 
Səhərin mehindən titrəyəm, əsəm,
Çətin ki, bu yurddan inciyəm, küsəm.
Dərədə hürküdəm, bərəni kəsəm,
Bir ahu balası qaça dağlara.
 
 
Orda tamamlayam sevgi sətrini,
O məsum anların biləm qədrini.
Süslü bənövşənin duyub ətrini,
Könlüm pərvazlana, uça dağlara.
 
 
Yalın ayağımı titrədəydi şeh,
Pərişan telimi darayaydı meh.
O şimşək qayalar, o qövsü-qüzeh,
Danışa dərdimi aça dağlara.
 
 
Gərdəni minadır, boyu sürahi,
Qüzeylər nəğməkar, güneylər dahi.
Nə qədər dəyanət verib ilahi,
Vüqarı özündən uca dağlara.
 
 
Aldanmaz möhnətə, əyilməz zərə,
Səngərdi, qaladır, əhli-hünərə.
Zirvəsi zirvədir, dərəsi dərə,
Vəfasız demişik, bica, dağlara.
 
 
Alqayıtam, cisirlənən bir dizik,
Damcılara həsrət qalan dənizik.
Hər il cavanlaşır, qocalan bizik,
Amandır, deməyin qoca, dağlara!
 

27 dekabr 1995-ci il, Xanlar.

Ana

 
Yenə niyə fıkirlisən, qəmlisən,
Baxışına qurban olum, ay ana.
Bəstələnib dodağıma, dilimə,
Axışına qurban olum, ay ana.
 
 
Bəs deyilmi, məlul-məhzun durduğun,
Çırpındığın, hey özünü yorduğun?
O qotazlı corabıma vurduğun,
Naxışına qurban olum, ay ana.
 
 
Səngiməyib sən çatdığın od-ocaq,
Beşiyimə gizlətdiyin oyuncaq.
İldırımsan, başım üstə kükrə, çax,
Çaxışına qurban olum, ay ana.
 
 
Nə qamətdir, o nə qəddir bükdüyün?
Nəğmə dolu bir ürəkdir sökdüyün.
Sinən üstə ələdiyin, tökdüyün,
Göz yaşına qurban olum, ay ana.
Sevinc dedim, qəm ələndi payına,
Ulduzuna, günəşinə, ayına,
Payızına, baharına, yayına,
Sərt qışına qurban olum, ay ana.
 
 
Bir qartalsan, məskənini dağ görüm,
Ətrafını bağça görüm, bağ görüm.
Təşnə qəlbəm, başım üstə yağ görüm,
Yağışına qurban olum, ay ana.
 
 
Alqayıtam, al bayrağı ələ sən,
Bir dayaqsan bu obaya, elə sən.
Yer üzünə sülh, səadət dilə sən,
Alqışına qurban olum, ay ana.
 

1986-ci il, Gəncə

Getdi

 
Bir qonaq gəlmişdi məclisimizə,
Deyərdin, müqəddəs çapardı, getdi.
Bu uçan könlümün xanimanını,
Bəlkə öz əliylə yapardı, getdi.
 
 
Saldı məhbəslərə daş ürəyimi,
Eylədi qəmlərə tuş ürəyimi.
Qəfəsdə çırpınan quş ürəyimi,
Əl atıb köksümdən qopardı, getdi.
 
 
Alqayıta müjdə yetirmişdi o,
Qüssəni gözündən itirmişdi o,
Dərdimə bir dərman gətirmişdi o,
Yenə də özüylə apardı, getdi.
 

1973-cü il, Ağstafa.

Ötmüşəm

 
Saçlarımı bəyaz görüb duruxdun,
Dağlar, səndə boya-başa yetmişəm.
Torpağında rişələrim, köküm var,
Elə bilmə yad ellərdə bitmişəm.
 
 
Vurulmuşam güllərinin ətrinə,
Yasəmənin ləçəyinə, çətrinə.
Bir canlının dəyməsəm də xətrinə,
Gecə-gündüz ov dalınca getmişəm.
 
 
Özüm kimi bir at çapan olmayıb,
İş düzəldən, könül yapan olmayıb.
“Gizlən-qaç”da məni tapan olmayıb,
Çiçəklərin arasında itmişəm.
 
 
Yar eşqiylə gizlənmişəm bucaqda,
Gözüm yolda, gülüm qalıb qucaqda.
Çubuqlardan şiş düzəldib ocaqda,
Barmağımı, əllərimi ütmüşəm.
 
 
Sərt qayalar azmı dönüb qılınca?
Od ələnib baş qoyduğum balınca.
Ölən eşqin, ilk istəyin dalınca,
Pünhan-pünhan, həzin-həzin ötmüşəm.
 
 
Səndə qalıb hər sevincim, hər toyum,
Aç qolunu nəfəsinə uyuyum,
Ya bir yolluq buza dönüm, soyuyum,
Yorulmuşam, daha cana yetmişəm.
 
 
Dağ düşünüb söykəndiyim təpələr,
Başım üstə nifrətini səpələr.
Yelkənimi qərq eylədi ləpələr.
Alqayıtam, gör bir nələr etmişəm?
 

1985-ci il, Gəncə

ÇƏK Məni

Rəssam dostum Əli Nuh oğluna

 
İstəmirəm bu qılıncı, qalxanı,
Rəssam qardaş, saz sinəmdə çək məni.
Qoca palıd pöhrəsiyəm, zoğuyam,
Oba-oba, mahal-mahal ək məni,
Rəssam qardaş, saz sinəmdə çək məni.
 
 
Elə çək ki, Şah dağımdan boylanım,
Ərzurumda Araz deyim, haylanım.
Yer üzünə qətrə-qətrə paylanım,
Səhralara leysan eylə, tök məni.
Rəssam qardaş, saz sinəmdə çək məni.
 
 
Bir günəşəm, doğulmadım batmağa,
Şəfqətim var el qəminə qatmağa.
Xudafərin körpüsünü çatmağa,
Gərək olsam, bölük-bölük sök məni,
Rəssam qardaş, saz sinəmdə çək məni.
 
 
Alqayıtam, qəmlər kəsib üstümü,
Görən yoxdur alovumu, tüstümü.
Bir gün ellər qoyar olsa büstümü,
Əsirgəmə, o tellərə bük məni.
Rəssam qardaş, saz sinəmdə çək məni.
 

1984-cü, Gəncə

Ürəyim

 
Ayaqda qandalın, alında tərin,
Demə ki, heç nədən yoxdur xəbərin.
Bilirəm, böyükdür qəmin, kədərin,
Döz bu ağrılara, dinmə, ürəyim.
Tüstülən, alovlan, sönmə, ürəyim!
 
 
Yaşamaq ötəri həvəs ha deyil,
Sən həyat olduğun əbəs ha deyil.
Məskənin qaranlıq qəfəs ha deyil,
Şübhələr atını minmə, ürəyim!
Tüstülən, alovlan, sönmə, ürəyim.
 
 
Dünyanın dərdini mən demirəm çək,
Əsrin siqlətinə neyləsin ürək?
Ya məhv ol, sürünmə zarıncılar tək,
Ya ulu göylərdən enmə, ürəyim.
Tüstülən, alovlan, sönmə, ürəyim.
 
 
Gözdə həyat eşqi, könüldə qubar,
Məhbussa bağbanı, de, neyləsin bar?
Yarımçıq qafıyəm, mövzularım var,
Yaralı bir quşa dönmə, ürəyim.
Tüstülən, alovlan, sönmə, ürəyim.
 
 
Alqayıt bir ümman, sən bir ovuc qan,
Hökmündədir həyat, əlindədir can.
Yenicə sökülür gözlərimdə dan,
Qaranlıq məhbəsə dönmə, ürəyim.
Tüstülən, alovlan, sönmə, ürəyim.
 

1983-cü il, Gəncə.

Eyləmişəm

 
Canımı istəsə, əsirgəmərəm,
Dosta sirr deməyi tərk eyləmişəm.
Saç-saqqal ağarıb, diz girdən düşüb,
Dünyanı təzədən dərk eyləmişəm.
 
 
Çatılıb dizlərim, bağlıdır əlim,
Eşitmir qulağım, lal olub dilim.
Təbibim, loğmanım, ay obam, elim,
Sağalmaz yarayam, çirk eyləmişəm.
 
 
Dedim, tərəqqidən gəl yazaq, qardaş,
Səs yazma lentinə köçürdü birbaş.
Yedi ürəyimi qəm yavaş-yavaş,
Gör hansı alçağa ərk eyləmişəm?
 
 
Şan-şöhrət axtaran dövlətdə, varda,
Nə bilsin ar, namus qalıbdı harda?
Həqiqi tənqidi boranda, qarda,
Geymişəm əynimə, kürk eyləmişəm.
 
 
Alqayıt, səndədir elin diqqəti,
Bu ülvi baxışdan yayınma qəti.
Əsrin tələbidir yaz həqiqəti,
Demə ki, səhv düşüb, görk eyləmişəm.
 

1987-ci il, Xanlar şəhəri.

Sağalim!

 
Bu dava, bu dərman sağaltmaz məni,
Köhlən at gətirin, çapım, sağalım.
O qədər viranə yurdum, yuvam var,
Hər yerdə bir xanə yapım, sağalım.
 
 
Mən könül vermişəm qartal səsinə,
Köpüklü çayların zümzüməsinə.
Vüqarla dırmaşım dağ zirvəsinə,
Bir yalçın qayadan qopum, sağalım.
 
 
Baş-başa vermişəm öz təlaşımla,
Çiçəkli yazımla, qarlı qışımla,
Ya kövrək duyğumla, ya göz yaşımla,
Elin varlığına hopum, sağalım.
 
 
On ildir görmürəm dağı, dağ kimi,
Yansam da bu yolda şam-çıraq kimi.
Kiminsə dilindən yalquzaq kimi,
Azadlıq kəlməsin qapım, sağalım.
 
 
Hazıram səngərdə, kaş buyruq olsun,
Nə arxadan zərbə, nə quyruq olsun.
Qoy, bu el birləşsin, bir yumruq olsun,
Birlikdir, tüfəngim, topum, sağalım.
 
 
Haqsızlıq qurşaqdan, günahlar dizdən,
Bütövlük gözləyir nəsillər bizdən.
El xəbər gətirsin qələbəmizdən,
Açılsın, örtülsün qapım, sağalım.
 
 
Alqayıtam, susub yazmır qələmim,
Bir tütək səsidir dərdim, ələmim,
Babamın, nənəmin ruhu məlhəmim,
Axtarım onları tapım, sağalım.
 

1998-ci il, Bakı

Dağlarin

 
Min fırtına qopa, qarlı qış gələ,
Səngiməz atəşi, közü dağların.
Od-alov püskürər kürreyi-ərzə,
Dönsə təbiətdən üzü dağların.
 
 
Ümmanlar qoynuna səpələr onu,
Əzizlər, oxşayar ləpələr onu.
İlhama gətirməz təpələr onu,
Zirvədən başlayar sözü dağların.
 
 
Haça qayaları sanki dəvədi,
Qisməti ucalıq, ömrü əbədi.
Ayağı altında zərli gəvədi,
Yastı çəmənləri, düzü dağların.
 
 
Gəl, qon dizim üstə, a xallı böcək,
Baharın gəlişi yalandır, gerçək?
Qışda buz bağlayar, baharda çiçək,
Al-əlvan geyinər yüzü dağların.
 
 
Bu qürbət ellərdə qəm məni didir,
Xəyalım göylərə baş alıb gedir.
Bir “Yanıq Kərəmi” həsrətindədir,
Tikilib gözümə gözü dağların.
 
 
Sazında yaralı simdik, nə fayda?
Şərbət sularında çimdik, nə fayda?
Döşündən şir südü əmdik, nə fayda?
Bilmədik qədrini düzü, dağların.
 
 
Alqayıt, ömr etdin baharlı, qışlı,
Ürəyi nisgilli, qəlbi təlaşlı.
Qoymaz övladım gözləri yaşlı,
Gələr görüşünə özü dağların.
 

1998-ci il, Bakı.

On ildir

 
Baharı bəd gəlib ana yurdumun,
Bar vermir baxçası, bağı on ildir.
Ah-nalə çəkməkdən, qan ağlamaqdan,
Əriyib gözümün yağı on ildir.
 
 
Bir sərin guşənin həsrətindəyəm,
Yam-yaşıl meşənin həsrətindəyəm,
Süslü bənövşənin həsrətindəyəm,
Kəsib yollarımı yağı on ildir.
 
 
Yapışıb əlindən dərd taleyimin,
Əyilməz, vüqarlı, mərd taleyimin.
Mənim bu qəzəbli, sərt taleyimin,
Bilinmir aranı, dağı on ildir.
 
 
Zamanın gərdişi tərsinə çönüb,
Elə bil göylərin günəşi sönüb.
Qaranlıq zindana, məhbəsə dönüb,
Bu yetgin ömrümün çağı on ildir.
 
 
Fitnədir qartalın heyrətsizliyi,
Ölümdür pələngin cürətsizliyi,
Bir neçə nadanın qeyrətsizliyi,
Çəkibdir sinəmə dağı on ildir.
 
 
Kəsdilər kökünü neçə palıdın,
Vüqarı göylərdən uca palıdın,
El-oba söykənən qoca palıdın,
Quruyub meynəsi, tağı on ildir.
 
 
Alqayıtam, şirin dilli sazımla,
Bəşər tarixinə bəlli sazımla,
Qorqud yadigarı telli sazımla,
Çaldığım bayatı, ağı on ildir.
 

13 iyun 1996-ci il, Gəncə.

Ay ana

 
Nə yaxşı ki, gəldi sənin xoşuna,
Mən bu qıza qurban olum, ay ana.
Qədəmində həyat eşqi gətirən,
Nurlu yaza qurban olum, ay ana.
 
 
Gedəsidir daş-qaşlar da, axça da,
Əmlik kəsdir, ocaq çatdır baxçada.
Nəyin varsa, bağlamada, boxçada,
Ver güdaza, qurban olum, ay ana.
 
 
Ürəklərdə qəm-qüssəni qocaldan,
Bir “Yallının vurğunuyam haçandan.
Qaynatanı, qaynananı ucaldan,
İşvə-naza qurban olum, ay ana.
 
 
Nə müddətdir gözün qalıb boyumda,
Qız gəzirdin nəsilimdə, soyumda.
Pulun-paran azlıq etsə toyumda.
Mən o aza qurban olum, ay ana.
 
 
Alqayıta həm xilqətsən, həm ərən,
Toyumuza çələng tutan, gül dərən.
El-obaya qüvvət verən, güc verən,
Telli saza qurban olum, ay ana.
 

1980-cı il, Qazax.

Gözümdə

 
İnsanlarda inam, ilqar itəli,
Təpələnib dağlar mənim gözümdə.
Qan qoxuyur çiçəklərin ətri də,
Bar gətirmir bağlar mənim gözümdə.
 
 
Xəzan vurdu novruz gülü bitməmiş,
Susdu bülbül, bircə ağız ötməmiş.
Arzusuna, istəyinə yetməmiş,
Saralıbdır tağlar mənim gözümdə.
 
 
Bir şimşəyəm, kükrəməmiş, çaxmamış,
Bir nəğməyəm, ürəklərə axmamış.
Bu dünyaya bir doyunca baxmamış,
Əriyibdir yağlar mənim gözümdə.
 
 
Duyğusuza nə ünsiyyət, nə qılıq,
Mən bir ögey, dünya mənə analıq.
El möhnəti, sevgi qəmi, ayrılıq,
Ümman olub çağlar mənim gözümdə.
 
 
Alqayıtam, nə dincəlim, nə yatım,
Oxunmayıb bircə həzin bayatım.
Ölən eşqim, ilk istəyim, həyatım,
Nalə çəkər, ağlar mənim gözümdə.
 

1987-ci il, Xanlar.