Kitabı oku: «Van au pair tot sub»
Inhoud
Colofon 3
Voorwoord 4
Inleiding 5
Juni 2012 6
Mijn vertrek 11
’s Avonds in het hotel 16
De volgende morgen 20
Naar Fréjus 23
Mrs. Chaleen 34
De rondleiding 42
De stad in 57
Het diner 64
De medische keuring 72
Kennismaking 85
Dineren met de heren 97
De eerste vakantiedag 100
De aankomst in Barcelona 110
Derde dag vakantie 117
Vierde dag vakantie 123
Vijfde dag vakantie 124
Zesde dag, 128
Zaterdagmorgen 150
Zondag, het vertrek naar Fréjus 178
Aankomst in Fréjus 181
Het contract 197
Bij Paula thuis 205
In de kelder van Mrs. Chaleen 211
Na het diner 231
Vertrek uit Fréjus 234
Donderdag terugreis 238
Aankomst in Fréjus 239
Een vrije zaterdag 244
Dineren bij 252
Zondag 260
Naar Schotland 262
Dinsdag, de tweede 279
Een paar dagen 311
Geslaagd 334
De zondag in Fréjus 340
De piercingstudio 352
Experimenteren 356
Bij Arnaud 360
Een dagje uit naar 371
Toch weer naar 387
Bij Mrs. Barbara 393
Terugkomst bij Mrs. Chaleen 405
Een weekend naar Londen 409
Drie jaar later 418
Mister X in de red room 426
Een paar dagen bij Mrs. Amelia 435
Terug naar Mrs. Chaleen 450
Shoppen in Marseille 460
De chique party 467
Alejandro 471
Eindelijk op vakantie 478
Bij Fernando 481
Naar Sara in Spanje 485
De speelruimte van Sara 504
Gevlucht naar Lloret de Mar 515
Parijs 522
Terug naar Fréjus 535
Een week naar Brenda 549
Het afscheid 554
Colofon
Alle rechten op verspreiding, met inbegrip van film, broadcast, fotomechanische weergave, geluidsopnames, electronische gegevensdragers, uittreksels & reproductie, zijn voorbehouden.
© 2022 novum publishing
ISBN drukuitgave: 978-3-99107-797-8
ISBN e-book: 978-3-99107-798-5
Lectoraat: M. Moors
Vormgeving omslag: Aleksandr Korchagin | Dreamstime.com
Omslagfoto, lay-out & zetting: novum publishing
Foto’s binnendeel: Lambert Johan
Voorwoord
De tekeningen
in het boek zijn gemaakt
door Johan Lambert.
Inleiding
Mijn naam is Verona, een 21-jarige brunette, een niet onknappe jongedame van het platteland. Ik had mijn bachelor Frans/Spaans op zak, maar voordat ik voor de klas zou gaan staan, wilde ik eerst een fijne vakantie gaan houden. Ik zou naar mijn vriendin Sara in Barcelona gaan.
Tijdens een tussenovernachting in Parijs krijgt mijn geplande reis een bizarre wending, na een bezoek aan het parfummuseum, dat mijn hele wereld compleet op zijn kop zou zetten. Ik was naïef, dat zou je niet zeggen met een bachelor op zak. Toch gebeurde het, en kon ik de verleiding niet weerstaan wat mij werd aangeboden. Ik ging op de uitnodiging in.
Welke gevolgen dit zou hebben leest u in mijn aangrijpende trilogie, deels fictief maar het overgrote deel is non-fictief.
Geld geeft macht, en dat je een aanbod kunt krijgen waardoor ik stomverbaasd raakte en verward, vol ongeloof, zodat ik wel door mijn knieën moest zakken. Als ik dan opeens een halsband om krijg, zakt de grond onder mij vandaan.
Getekend,
Verona
Juni 2012
Hoe een vakantietrip naar mijn beste schoolvriendin Sara in Barcelona een bizarre wending kreeg tijdens een tussenstop in Parijs. Ik was net geslaagd als bachelor Frans/Spaans en was er even aan toe om een flinke vakantie te nemen, voordat ik mij in het onderwijs zou storten. Na de vakantie had ik enkele sollicitatiegesprekken op diverse scholen, daarna zou ik wel zien wat het best bij mij zou passen. Ik had geen haast, de scholen hadden meer haast dan ik.
Ik stel mij even voor. Ik ben Verona, een 21-jarige brunette, een ingetogen, beschaafd, enigszins introvert meisje, niet onknap, en ik kreeg genoeg aandacht van leuke jongens/mannen, maar hield ze altijd op afstand. Ik was opgegroeid op een klein dorp in Overijssel. Mijn studie vergde veel tijd en ook mijn sport, zodat er niet veel tijd overbleef om vrij te maken voor vrienden, mede doordat ik ook erg op mijzelf was.
Ik had een vriendin, Sara, waar ik alles mee kon bespreken, daar had ik genoeg aan. Maar Sara vertrok twee jaar terug naar Spanje en zo was ik nu zonder vriendin, en dat viel mij zwaar, eerlijk gezegd, ik was mijn maatje kwijt. Net nu ik haar nodig had, gezien ik meer over gevoelens wilde praten en meer wilde weten ten aanzien van relaties, daten enz. En vele dromen. De ontstane studieschuld baarde mij wel enige zorgen.
Aangezien ik geen feestbeest of uitgaanstype was, had ik genoeg aan mijn sport, studie en lezen. Met jongens had ik niet zulke prettige ervaringen en dacht: mijn tijd komt wel. Ik moest niet zoals vele meisjes zo nodig een vriend naast mij. Sara was voor mij meer dan genoeg, ondanks dat ze een overheersende controlefreak was, zelfs over mij. Ze wilde altijd alles van mij weten, en dat stoorde mij weleens. Als ik er een opmerking over maakte als ik mijn maandelijkse periode had, dan was haar blik bijna dodelijk en zei ze: ”Wil jij Sara als vriendin, ja of nee, Verona?” ”Sorry,” zei ik dan maar, ”het komt door mijn maandelijkse periode.” De blik die ze mij dan toewierp, maakte mij heel klein, ik kon dat niet verklaren, dat vond ik zo vreemd.
Ook al kon ik het erg goed met haar vinden, soms schrok ik wel van haar hoe ze over alles besliste en wat wij gingen doen. Ook bepaalde zij wat ik moest aantrekken; zij bepaalde het en ik liet het gebeuren. Zij bepaalde zelfs de kleur van de lingerie die ik ging kopen. En de kleur van de manicure. Wat daarachter zat, was toen te hoog gegrepen voor mijn verstand blijkbaar, het begin van een D/s-vriendschap, wie zal het zeggen. Een D/s relatie betekent dat je Dom en sub bent van elkaar. D= dominant s= onderdanig.
Sara wilde toen naar Barcelona en er werken in de horeca. Het was haar keuze en het beviel haar uitstekend. Maar nu wilden wij elkaar graag even een weekje zie en daarna wilde ik nog even door de Provence trekken met mijn autootje. Ik had een Renault Twingo en snorde er overal mee naartoe, of hij mij in Spanje zou gaan brengen, dat zou ik wel zien. Indien hij mij in de steek zou laten, dan was ik goed verzekerd voor vervangend vervoer, dat had ik goed geregeld. Geld voor een nieuwe had ik nog niet helaas.
Naast mijn studie deed ik veel aan joggen ’s morgens en ’s avonds en zwemmen was mijn lust en mijn leven, ook mountainbiken deed ik om mijn figuur mooi en in conditie te houden. Ik deed het puur voor mijzelf. Ik had een stel mooie billen en een goed voorkomen, maar om dat mooi in vorm te houden heb je wel conditie en discipline nodig en daar ging ik voor. Vaak werd er geclaxonneerd, dat vond ik wel altijd kicken, maar op mijn ontmaagding na, had ik daarna nog drie keer teleurstellende seks met op seks beluste knullen gehad. Maar ik wilde geen jonge knullen meer aan mijn lijf. Het waren stuk voor stuk macho’s en egotrippers, met hun mondje konden ze veel, maar in de praktijk vond ik ze teleurstellend, zielig en soms kwetsend. Nee, op de lange termijn zou ik wel zien.
Af en toe deed ik aan zelfbevrediging, waaraan ik voldoende had, en natuurlijk droomde ik weleens, zoals elk meisje toch. Hoe leuk en fijn seks wel niet kon zijn. Maar ik was een nogal verlegen, beetje dromerige type om mij daaraan echt bloot te geven. ”Het komt weleens,” zei ik dan, ”ik heb geen haast.” Ook dit besprak ik weleens met Sara en dan lachten wij wat af. Volgens Sara kan het heel erg fijn zijn. ”Jou tijd komt echt wel,” hield Sara mij voor.
”Misschien sta jij meer open voor vrouwen,” zei Sara eens tegen mij.
Nou, dat wimpelde ik ver van mij af. ”Echt niet,” zei ik.
”Doe even normaal, Sara. Jij hebt immers jou figuur mee,” zei ze, ”en je hebt een leuke snoet, jij komt ooit echt wel een leuke vent of een leuke dame tegen.”
”Dat hoop ik ook,” zei ik dan maar.
”Jij hebt alles mee,” zei Sara dan, ”waarom ben jij verlegen?” Ik kon het niet verklaren maar het was zo. ”Het is dat ik naar Spanje ga, anders zou ik jou eens flink onder handen willen nemen, dat verlangen krijg ik de laatste tijd sterk bij jou.”
”O mijn god, wat zeg jij, Sara!” Van schrik keek ik om, terwijl ik twee glazen wijn inschonk.
”Je hoort toch wat ik zeg of niet?”
”Ja ja, dat wel, maar dat meen jij niet toch?”
”Heb jij weleens getwijfeld aan wat ik zei, Verona?”
”O nee, dat zeker niet, sorry.”
”Nou, dan heb jij mij dus goed gehoord, schat.”
”Sorry, ik bloos ervan. En hoe had jij het dan voor je gezien dan?” Wij proosten op haar goede reis de volgende dag naar Spanje.
”Nou, in de vorm van een sm-spel. Wat zeg ik! Ja, jij zou prima in mijn beeld passen eerlijk gezegd, als subje.”
Ik verslikte mij bijna in de wijn. ”Sara, alsjeblieft,” zei ik.
Ze zette haar glas op de tafel en pakte ook mijn glas uit mijn hand en zette het neer. Ze greep mij bij mijn haren en stond op met mijn haar in haar hand. Ik was zo beduusd, zo kende ik haar niet. Ze zette mij tegen de muur, en toen vloog haar mond op de mijne, wat nog nooit was gebeurd behalve een liefdevolle knuffel.
Toen onze lippen elkaar raakten, voelde ik mij verlamd raken, toen onze tongen elkaar vonden voelde ik een uitzonderlijk gevoel opkomen dat ik daarvoor nooit had gevoeld. Ik begon te tintelen over mijn hele lichaam. Als dan brutaal haar hand onder mijn topje gaat en ze mijn borst aanraakt, kom ik in ademnood van de schrik.
Het duurt slechts enkele minuten waarna ze zegt: ”Sorry, ik kreeg even een bevlieging, Verona, ik moest even.” Ik was duidelijk van slag, dat zag ze, ik was even mijn houding kwijt. ”Sorry,” zei Sara, ”vergeet en vergeef mij wat er is gebeurd. Ik zal het jou maar eerlijk zeggen, ik ga naar Spanje om jou te ontlopen, Verona. Anders loop jij gevaar dat ik meer met jou wil dan alleen hartsvriendin zijn. Vaak droom ik om met jou samen te leven en dat jij mijn speeltje bent, een soort lustslavinnetje. Jou figuur geeft mij een sterk signaal voor een sm-spel, jou billen hebben een magische aantrekkingskracht. Als wij lopen te shoppen, kijken vrouwen jou altijd na. Is het jou nooit opgevallen dat sommige vrouwen jou intens aankijken? En even achterom kijken. Ik heb het nooit tegen jou gezegd. Ook in winkels ben jij weleens gevolgd, die dame bewonderde jou billen, schat.”
”Sara, stop alsjeblieft, ik durf straks niet meer naar een winkel of shop toe.” Ik raak sprakeloos en verward. ”Ja, dat is mij wel vaak opgevallen, ook als ik alleen ben.”
”Nou schat, dat zijn de dominanten die jou graag zouden willen bespelen of bi zijn.”
Ik dacht: het is Sara in haar hoofd geslagen met haar fantasiegezwam.
Wij hebben zeker nog een uur gepraat en ze liet mij verbluft achter, na een innige knuffel. Ze moest naar huis, want ze zou de volgende dag vertrekken.
De laatste woorden waren: ”Hopelijk zie ik je een keer in Spanje.” Dat beloofde ik. ”Vergeet maar wat er is gebeurd, schat. Sorry, neem het mij niet kwalijk.”
”Dat doe ik ook niet,” riep ik haar nog na.
Daarna heb ik het helemaal verdrongen. Het was een bevlieging van dat moment, dacht ik, en zal vast niet serieus bedoeld zijn, een soort opwelling. Lekker naïef gedacht achteraf.
Toch was het mij inderdaad de laatste tijd erg opgevallen dat het vooral dames waren die met de neus omhoog liepen. Mijn god zeg, zagen ze mij als een lustobject misschien? Het zal toch niet zo zijn, hoopte ik. Zonder enige bijbedoeling keek ik de laatste tijd wel naar dertigers en veertigers die vooral sjiek gekleed waren en dus enig niveau bezaten. Ik schrik van mijzelf, ik deed het ook. Maar ik was beslist niet bi. Verre van dat.
Mijn vertrek
Ik besloot om ’s nachts te gaan rijden en wilde overnachten in Parijs waar ik een hotel had geboekt, aangezien ik in Parijs naar het winkelcentrum Lafayette wilde en ook het parfummuseum, waarna ik een heerlijk terrasje wilde pakken. Parijs had wel iets magisch, Parijs moet je tot in je tenen voelen.
Daarna wilde ik mij richting Millau begeven, ik wilde hoe dan ook dolgraag het Viaduct de Millau zien, het is een fascinerend bouwwerk. Mijn koffer was goed gepakt, ook presents voor Sara. Ik had geen tijdslimiet afgesproken omdat ik enkele tussenstops zou maken en de afstand voor mij te groot zou zijn om het in twee dagen te gaan doen. Ik zou Sara op de hoogte houden door mijn tussenstops en e-mailen waar ik zou overnachten. Maar de planning zou toch zijn ergens eind van de week aan te komen.
Ik vertrok ’s nachts om 03.00 uur, het was heerlijk rustig op de weg en ik had een muziekje aan. Wow, ik genoot zeg. Ik nam diverse keren even een heerlijke koffiepauze en om even te smikkelen, want bij tijd en wijle knorde mijn maagje natuurlijk ook.
Ik kwam om elf uur aan bij mijn hotel. Zo, Verona is weer in Parijs, in mijn studietijd was ik er twee keer geweest om alle bezienswaardigheden te leren kennen en de historie, het waren vooral lange werkweken.
Na te zijn ingecheckt bezocht ik mijn kamer, waar ik wel content mee was, bescheiden maar vooral netjes, dat was voor mij genoeg. Ik nam een heerlijke frisse douche. Aangezien het warm was in mijn autootje zou dat geen overbodige luxe zijn. Het was superweer, een heerlijk zonnetje en ik besloot dan ook om heerlijk de stad in te gaan. Gekleed in mijn mooie spijkerbroek en leuk topje. Zo mocht ik wel voor de dag komen, dacht ik. Ik zou in Parijs wel de aandacht trekken met mijn figuur, niet dat ik daarop uit was, integendeel, maar het zou niet anders zijn dan in Nederland. Zelf was ik meer introvert en bescheiden en zocht het niet bewust op om aandacht te vragen. Ik was nu eenmaal zo, dat kon ik ook niet veranderen toch?
Het hotel uitwandelende, richting de metro, zie ik door mijn zonnebril al dat ik door mannen word opgenomen. Kijk maar lekker, dacht ik, zolang jullie maar nergens aankomen. Even later zat ik in de metro. Als ik aankom in het centrum, wandel ik heerlijk richting het geweldige winkelcentrum Lafayette. Na twee uurtjes heerlijk geshopt te hebben vertrok ik met enkele mooie topjes en een nieuw kort rokje, dat mij nog van pas zou komen in het hete Barcelona. Een korte broek had ik wel in mijn koffer dus ik had in dat opzicht genoeg meegenomen.
Toen ik de Lafayette uitwandelde viel mij een bijzondere knappe dame op. Zo dacht ik: u hebt mooi opgemaakte ogen, toen ze haar zonnebril op haar hoofd zette. Verder schonk ik er geen aandacht aan en wandelde naar het parfummuseum, niet door hebbende dat ze mij volgde. Het zal een driehonderd meter geweest zijn tot het parfummuseum.
Het was redelijk druk in het parfummuseum met Chinese toeristen, waar men ongekende heerlijke geuren mocht testen en samen kon stellen. Net als ik wil ruiken aan een lekker parfum, hoor ik een stem zeggen: ”Die is erg fijn, mevrouw.” Ik kijk om en zie die prachtige dame die ik bij het uitgaan van Lafayette tegenkwam.
”Bedankt voor de tip, mevrouw,” zeg ik.
”Bent u toerist?” vraagt ze vriendelijk.
”Ja, zo zou u het kunnen noemen, ik ben op doorreis naar Spanje naar mijn vriendin in Barcelona voor een korte vakantie. En ik doe enkele tussenstops anders is het voor mij te ver. Ik heb maar een klein autootje, mevrouw,” zei ik beleefd terug. Dan ruik ik aan het parfum en snuif het in mij op. ”Die is echt fijn,” zeg ik. Maar dan zie ik de prijs. ”O mijn god,” verzucht ik, ”die is prijzig.” Dus zet ik het gauw terug.
”Vindt u hem echt fijn?” zegt de mevrouw.
”Nou, zeg maar bijzonder fijn, eerlijk gezegd, maar voor mijn portemonnee is het niet zo fijn.” Ik zie de mevrouw nog een slag groter pakken, die van 147 euro, en naar de kassa lopen.
Verwonderd kijk ik mevrouw na. Die durft, denk ik, en besluit zelf een klein flesje uit te zoeken en heb verder geen acht meer op die dame geslagen.
Ik reken af en verlaat het museum. Als ik dan buitenkom staat die knappe dame mij op te wachten.
”Hoe heet u?” vraagt ze beleefd.
Ik zeg: ”Verona mevrouw,” en ze geeft mij een hand.
”Ik ben Paula. Kijk eens, dit krijg jij van mij, schat. Je hebt mijn aandacht getrokken. Je bent zo’n bloedmooi meisje en jou bescheidenheid siert jou, eerlijk gezegd.”
”Mevrouw, waaraan heb ik dit te danken? Dat is te gek, ik ken u helemaal niet.”
”Dat is niet erg, schat,” zeg ze en knijpt mij in mijn arm. ”Ik ben jou stiekem gevolgd vanaf Lafayette.”
”Nee,” zeg ik, ”ik heb u gezien en dacht: wat hebt u prachtig ogen.”
”Nou, bedankt voor het compliment Verona. Hebt u werk, Verona of studeert u nog?”
”Nee, nog niet,” zeg ik, ”ik ben net afgestudeerd als bachelor Frans/Spaans.”
”Zo, dat is knap gedaan, Verona. Kijk eens, ik geef u ook mijn visitekaartje. Ik weet een uitzonderlijke baan voor u waar u tig keer meer zult gaan verdienen dan als docente, en er is nog veel meer, u zult uw ogen uitkijken. Denk er maar over na, en u kunt mij altijd bellen. Mag ik wel een foto van u maken, om deze aan mijn relatie te laten zien?”
”Natuurlijk, mevrouw,” zeg ik.
”Even met ons beiden en even apart van u compleet, wacht, ik maak ook even een korte video. Wil je een stukje lopen en een rondje om je as draaien?”
”Nou, ik lijk wel een model,” lach ik.
”Nou schat, jij weet het waarschijnlijk zelf niet, jij bent meer dan dat zelfs.”
”O, maak mij niet verlegen, mevrouw,” zeg ik nog.
”Heel erg bedankt, Verona, genoeg zo. Ik moet nu helaas snel weg voor een zakelijke afspraak. Het spijt mij heel erg, ik had graag even langer met u willen confereren op een leuk terrasje maar ik heb echt geen tijd, vreselijk sorry nogmaals. De baan is namelijk in Fréjus, weet u waar dat is?”
”Ja, dat weet ik, het ligt tussen Nice en Marseille in,” zeg ik.
”Heel goed, meisje, geografisch bent u goed onderlegd. Bel me maar, schat, het is een droombaan, u hebt alles wat wij zoeken.”
”O mijn god,” zeg ik verbaasd, ”wat overkomt mij nu?” zeg ik van schrik.
”Mag ik u kussen?” vraagt mevrouw beleefd.
”Natuurlijk,” zeg ik, waarna wij elkaar hartelijk kussen. Het is gemeend en de hand op mijn rug raakt mij diep.
Ze kijkt mij aan. ”Dat smaakt naar meer, schat,” zegt ze nog. ”Sorry, ik moet gaan. Als u niet belt dan wens ik u alle goeds in uw verdere leven toe, Verona, u verdient alleen het allerbeste.”
Nog een handkus en weg liep de prachtige, goed geklede dame. Ik had niet eens mijn telefoonnummer gegeven, wat stom, dacht ik. Verona, hoe dom kun jij zijn? Maar het ging ook zo snel. Ik heb met verbazing de mevrouw nagekeken. Op afstand keek ze nog een keer achterom, ik zwaaide gedag. Wow Verona, wat overkomt jou nu? Ik keek naar mijn cadeau van 147 euro en het visitekaartje. Dit moest wel een bijzondere dame zijn.
Totaal verward liep ik van het museum vandaan en zocht een restaurant op waar ik gezellig buiten kon zitten. Ik nam een heerlijk wijntje en bekeek het visitekaartje. Het was van een firma. Paula Papadakis. Dat is Grieks, dacht ik, wat bizar. Verward drink ik van de wijn en kijk de voorbijgangers aan. Wat moest ik hiervan denken? Ik was zo confuus en de zoen die ik van mevrouw kreeg liet mij ook niet onbevangen. Jeetje wat overkomt mij? dacht ik. Zou Sara toch gelijk hebben dat ik aantrekkingskracht zou hebben voor vrouwen en dat vrouwen dat voelen? De warme begroeting die totaal onverwachts tot mij kwam had wel degelijk wat met mij gedaan. De kus had mij ook niet onberoerd gelaten, het was anders dan anders. Ik ben er ondersteboven van en kijk verdwaasd in het rond.
Ik besluit Sara te bellen en om advies en raad te vragen wat ik moet doen. Ik kon even ongestoord bellen want naast mij zat niemand. Na enkele keren over te zijn gegaan hoor ik ”met Sara”.
”Hallo schat, met Verona, nu moet ik je toch wat vertellen wat mij zonet overkwam in Parijs.”
”O,” gilde ze door de lijn, ”vertel het mij, Verona. Heb je een leuke man ontmoet?”
”Nee,” lachte ik, ”integendeel.”
Nadat ik het haar had verteld, was het wel duidelijk, ik zou er spijt van krijgen als ik er niet op in zou gaan, zo hield Sara mij voor. ”In je leven krijg je allemaal één kans,” zei Sara, ”die pak je of niet.” Daar was ik inmiddels ook wel van overtuigd geraakt.
”Bellen kan altijd,” hield Sara mij voor.
”Ga ik doen,” beloofde ik, ”als ik in het hotel ben.”
”Houd je mij op de hoogte?” vroeg Sara.
”Natuurlijk,” zei ik, ”jij hoort van mij.”
O, wat spannend, en wat voor baan moet het wel niet zijn, dacht ik, om zoveel geld te verdienen. Ik kon het niet bedenken. Een kantoorbaan? Nee, daar verdien je zeker niet veel mee, in Frankrijk althans niet, voor zover ik wist. Afijn, ik zou vanavond weleens gaan bellen. En ik hoor Sara nog zeggen: ”Zoiets, Verona, overkomt je maar één keer in je leven, je zou dom moeten zijn om in ieder geval er niet nader op in te gaan.” Dat was wel duidelijk voor mij, dacht ik, Verona, jij gaat bellen.
