Kitabı oku: «Hessisch fäer Fottgelaafene», sayfa 2
Lektzjoon 2: Widdäerseehn mäscht Freud
Ei jetzz bassemå uff, wåss jetzz kimmt. Vor einischer Zeit, isch waaß nimmäer genau, wie lang's her is, bin isch rein zufällisch bei mei'm alde Kumbel Harttmutt un sei Fraa Gerddruud an sei'm Haus vorbeigelaafe. Habb isch mer gedacht, klobbstde må freundlisch an die Dier un guggstde må wossäer noch so mäscht, de alde Babbsäggel. Ei, isch habb en jo aach schon jetzz beschdimmt… låss misch net lüüsche… zwaa… draa… zwaa… zwaa… joah, saache mer må draa Jahrn nimmäer g'seehn.
Nåå, däs kann aach net sei. Moomendemå, de Eddgar… also de Anwaltd-Eddgar… net de Keddesääsche-Eddgar gell… is vor drei Jahrn… nåa, voär vier Jahrn vonnem Stabbel… ei verbibbscht nochemå, jetzz komm isch alls wieddäer net druff… Wie haaße dann nochemol die reschtdeggische Dinggäer do, wo mär immäer so viel bläddäern duud? Nåå, net Bildzeiddung… aach net Kreuzworddrätzel.
Buch! Rischddisch. Buch haaßt de zesammegefaltdede Babbedeggel midde vielle Wörddäern un Buchschdaabe. Glaabst es.
Jeedefalls de Anwaltd-Eddgar – un net de Keddesääsche-Eddgar, gell(!) – is dammåls in de Bibblijotheesch vonnem kompledde Regaal mit laudäer so Parragraafebüschäern erschlaache worrre. Traachische Geschischtd – woss willst'n mache, gell. Abbäer is ja aachemå Worscht jetzz. Jeedefalls habb isch de Harttmutt beschdimmtdemå finf Jahr nemmäer g'seehe. Obwoohl mer's voärkimmt, als wär's erstd gestdäern geweese. Hätt aach dorschaus sei känne. Schliesslisch wohnt de Harttmutt nuär zwaa Häusäern unnäer uns. Abbäer seit deem de Käerll die Hegg midde Tuujabäum um sei Hütt drummerumm geflannzt hot, habbe mer uns ärschendwie aas de Aache verloore.
Isch waaß noch ganzs genau wie isch beim Harttmutt in die Schdubb nei komm… Isch werdd däs mein Leebe Daach net vergesse… un es war aach noch e Affehitz drauße, gell. Also aans nach'm annäere.
Isch klobb an die Dier, de Harttmutt mäscht uff un hot misch aach glei wieddäer erkanntd. Hot sisch gefreut wie'n Schneekönisch, gelle.
Säscht äer: »Ei jetzz bin isch abbäer doch von de Sogge du – de Frank! Wass mäschst'n du hier?«, un so weidäer gell. »Wie lang habbe mer uns dann jetzz schon nemmäer g'seehe? Däs' ja e Eewischkeit her, horschema. Beschdimmtdemå schonn zeeh Jahrn oddäer?«
Saach isch: »Nåå, waaßt es dann net mehr? Mir habbe uns däs letztde må vor finf Jahrn g'säeehe – wo de Eddgar vom Bischääregaal erschlaache worre is.«
Säscht de Harttmutt: »Woss? De Keddesääsche-Eddgar? Ei der is doch net vom Bischääregaal erschlaache worre. Der is doch midde laafende Keddesääsch vom Baum nunnäer gefalle un hot sisch dodebei uffgeschlitdzt bis uff die Knoche. Käerlle nåa – de arme Käerll.«
»Woss?«, saach isch. »De Keddesääsche-Eddgar? Däs därff doch woohl net waahr sei!«
»Ei, wenn isch däer's doch sach. Konnst disch dann do net mehr dadedraa entsinne? Isch habb'n doch noch ins Krangkehaus gefaahre dunnemols. Die Ärztde habbe gedengkt, däss ärschend so'n geisdesgestöörde Psüschopatt de Eddgar zerschdüggelt gehabbt hätt. Die Bluudflegge in de Kist habb isch bis heut net aus de Riggsitzbank naus krieht. Däs hot jo aasgeseehe, wie als häddisch e wilde Wutz aagefaahre un abg'schlebbt«, säscht de Harttmutt gell.
Dann hot's bei mir aachemo 'klinggelt im Obbäerschdübbsche: »Ei rischdisch! Jetzz wo de's säschst«, saach isch. »Der is jo aach nimmäer. Isch maant abbäer net de Keddesääsche-Eddgar, sonnäern de annäern Eddgar.«
Säschtde Harttmutt: »Ei du maans' bestimmtd de Erddbeer-Eddgar!«
Ei gibbt's däs? De Harttmutt is wahrschaanlisch aach schonn e bissi geistdisch im Nachthemdsche, mit saane Siebefäerzisch Jahrn.
Saach isch zu em: »Du maanst net de Erddbeer-Eddgar, du maans' de Erddbeer-Schosch!«
Un dann kaam's em Harttmutt langsamm wieddäer. Un dann hot mer de Harttmutt ve'zählt, däss de Schosch die Erddbeern jetzz schonn seit übbäer zwaa Jahrn von unne aaguggt. Ei däs hot misch abbäer aas de Schlabbe gehaache, kann isch däer saache du. De Erddbeer-Schosch war doch erst achtdefuffzisch!
Jäeddenfalls habb isch em Harttmutt verkliggäert, däss de Anwaltd-Eddgar vom Büschäerreegaal erschlaache worre is dammols. Wusst de Harttmutt nadierlisch wieddäer nix dadevonn. Is ja aach net weidäer traachisch, gell.
Uff jeedefall habbe de Harttmutt un isch uns soooo lang nimmäer g'seehn gehabbt.
Isch schdand also unne uff de Trepp vor'm Harttmutt sei Bruchbuud un isch wolltdem die Hand gebbe, gell.
Säscht de Harttmutt: »Hieeer komm doch mo nuff, isch kann misch net so bigge weesche ma'm Kreiz!«
Isch dadedruff nuff, schüddel em däs Händsche un fraach'n: »Un wie geeht däer's dann, Harttmuttsche? Siehs' ebissi blass aas um die Naas. Alles in Orddnung?«
»Ach häer doch uff, beschisse is noch gepraahlt hier. Hinne die Bandscheib im Aarsch, geschwollene Fieß, digge Båå un alls woss annäerstd. Abbäer woss willst'n mache? Alls weidäer, gell. Un wie siehts'n bei dir aas? Bist soo schee braungebranntd. Warstde im Urlaubb geweese, hä?«
Saach isch: »Nåå, isch war net im Urlaubb. Isch habb die ganzs Woch bei uns dehaam de Gadde umgegraabe.«
»Ach de Gadde hostde umgegraabe, aha, aha. Hier mein Guuddster. Loss uns dochemo bissi Blesch räedde. Woss mäscht'n übberhaabt dei Biggs?«
Saach isch: »Mei Biggs is dodefäer verandwordlisch, däss isch so e schee Fabb habb. Oddäer maanstde viellaascht, isch wörd mit mei'm lädierde Knie freiwillisch im Dregg rumbuddelle?!«
Konntdäer ja aach net wisse, woss mit ma'm Knie is, gelle. Alde Krieschsverletdzung ebbe. Hot mer däs Agnes damolls so dodegeeschegetreede, däss mer fast die Kniescheibb fottgeflooche is. Un dadebei bin isch doch wärkklisch nuär ein einzischst må midde ehemaalische Nachbarrin in die Sauna nei. Däs Rosswidda is abbäer aach e heiß Bömbsche. Woss willst'n mache? Un däs hot die aal Krawallbärscht glei spitz krieht. Abbäer däs isse annäer Geschischtd.
Um wieddäer uff de Harttmutt zeriggzekomme…
Jäedenfalls habbe mer zwische Dier un Angel noch so e bissi Schmolltogg gehaalde un so weidäer un so fott. In Hesse säscht mär dodezu Haasegeschbräsch, gell. Habb em bissi woss von mei Fraa ve'zählt. Aach die Schdorrie mi'm Raffello. Hotdäer sisch fast nimmäer eikrischt vor laudäer lache.
Korzze Reed, langäer Sinn, gell… Isch komm also in die Buud vom Harttmutt nei un dengk: Woss'n däs?
Un do war isch halt ebbe må neugierisch geweese un fraach de Harttmutt: »Hieer horschemå, woss riescht dann hier soo koomisch bei eusch in de Buud? Is bei eusch de Kloo explodiertd oddäer wass?«
Isch wollt's em jo aach net glaasch so direggtd vor de Latz knalle. Abbäer däs hot geschdungke bei deene – unbeschreiblisch. Isch habb noch ka Minuut in de Buud drinngestanne, do haddisch aach schonn wieddäer däs dringende Bedärffniss die muffisch Hütt wieddäer ze verlåsse. Am liebbste wär isch riggwärtts glei wieddäer naus, obwohl isch de Harttmutt soooo lang nimmäer g'seehe habb, gell.
Dann uff ei'må, misch trifft jo fast de Schlaach, seeh isch uff de Trepp iwwäerall laudäer so braune Flegge. Isch musst die Luft aahaltde un habb fast Schnappaddmung bekomme, hieer.
Saach isch zum Harttmutt: »Äh, däs is abbäer jetzz net däs, wonaach's aassieht oddäer?«
Säscht de Harttmutt, direggt un ohne Umschweife – wie er ebbe ma so is, gell (mär kennt'n halt): »Ei, wass dann? Woss dengkst'n du? Mei Fraa hat wieddäer Inkondinenz un hot die ganzs' Buud vollgeschisse. Abbäer am schlimmstde sieht's in de Schloofschdubb aas. Die ganz' Bettwäsch, alles voller Scheiße, Koot un Fäkalie. Heut Nacht hat die sisch dermaaße eigekoodet – mer wäerdd schleschtd, wenn isch nuär dronn dengk.«
Un dann hot mir de Harttmutt erstdemå e schee Tässje Örl Grey Tee eigegosse un e bissi Knusbbäerzeusch un selbstgebaggene Schoggelaadeplätzje von sei Fraa gereischt. Braach isch ja wohl nix mehr zu ze saache oddäer? Ei maanstde viellaascht isch habb die Dinggäer gefresse oddäer wass? Isch glaab's geeht loos, hieer.
Un alls issäer midde Kann hinn un heer gelaafe un hot gesäscht: »Wass soll isch dann jetzz mache… wass soll isch dann jetzz mache?«
De Harttmutt, gell. Völlisch dorsch de Wind de armme Käerll.
»Ei ja«, saach isch, »schrubb erstdemå grindlisch die Buud, kaaf däer fuffzisch Doose Duftsprääj – fresch Ähr un wie der ganze Schiss haaßt, un dann wäerdd däs schonn wieddäer midde Zeit.«
Säscht de Harttmutt: »Däs habb isch alles schon probiert – hot nix genitzt. Heut Moind war isch schonn in alläer Herrgottsfrieh uff de Båå un habb in de Droggerie en Großeikauf getäädischt. Ei die Ve'käuferinn hot misch viellaascht blääd aageguggt, du. Däs war mer ganz schey peinlisch geweese. Abbäer woss willst'n mache?«
»Ei ebbe«, saach isch, »woss willst'n mache?«
Guggtde Harttmutt misch doodaal ratloos aa – so wie als wär er ärschendwie e bissi weggetreede, waaßtde.
Un jetzz halt disch fest. Wåss maanstde dann, wåss de Harttmutt dann uff ei'mo säscht?
Ei bass uff. Säscht der Harttmutt doch daatsäschlisch worttwörddlisch ze mir: »Isch glaab isch faggel die Buud ab un komm nimmäer wieddäer.«
Wåss hältst'n da dodevon? Däs is mer unbegreiflisch. Käerlle nåå. Däs will mer net in de Kobb enei. Wie kammäer dann nuär soo blääd sei?
Ei, schonn in de Grundschuul lerntd mär doch, däss brennende Scheiße bis zum Himmel schdingke duud.
Lektzjoon 3: Schaffe lohnt sisch (n)immäer
De langg Lullatsch vom Loddar, mei'm Nachbar gell – däs is so'n rischdisch Traanfunzselische. Ei de Loddar säscht immäer, däss de Boohnesimbel nix schaffe will, abbäer dodefäer bärschtde wie'n Weltdmeistdäer. Da fraach isch misch, wie de Labbeduddel mit sei'm klääschlische Arbbeiddsloosegehalt däs übbäerhaabt bewerggschdellische will. Ei ja, fäer so e jung Määdsche in die Kist nei ze bekomme, muss mär ja erstdema schee mit deene esse geehe un so weidäer. Un kennelernne duustde se ja aach net, wenn de nuär de ganze Daach dehaam rumhänggst un vor de Glotzkist aane Äbbler nach'm annere in de Kobb enei haachst oddäer als Ersatzbefriedischung alleridd uff de Blähstäschen rummdaddele duust. Da muss mär schonnema uff die Gass, fäer soo e klaa Disggozumbelsche abzeschlebbe. Un dann braachstde jo aach noch e Audoo. Fahrrädsche – aach wenn's e Tanndemm is – kommt ja net soo guud bei unsäern verwööhnde Döschtdern aa. Un Audoo is jo aach net gleisch Päkkaweeh. Ei die Madamme von heut setdze sisch doch mit ihr'm uffgemoddzde Fahrgeschdell net in soo' aal klabbrisch Kist enei. Un wenn de dann mol e einischäermaaße aaschdändisch Feehiggel unnäerm Bobbes host, dann hostde abbäer noch lang dei Ve'sischerrung net bezoohlt. Un tangke musstde die Schissel jo aach noch.
An de Tangkschdell habbe die ja Preise wie am Frankfodder Fluuchhaafe.
Un dann säscht de Vaddäer zu sei'm Schluurie: »Geeh schaffe, du faul Sau!«
Ei, vonn wass dann?
Un wenn de de Hauptgewinn in de Lodderie gezooche host, un zu deene gligglische Leutd gehääre duust, die wo ihrn Schobb noch habbe, dann kannstde disch abbäer draahalde un Übbäerschdunne klobbe, bis Bonanzsa kimmt. Un dann musstde fäer de Biggboss rund um die Uhr immäer dellefoonisch uff dei'm Händie erreischbbar sei.
Un heut gibbt's aach genüschend Leutd, wo fäer'n Knobb un' Kliggäer schaffe geehe un drei Nebbeschobbs habbe.
Un wenn de Pesch host, dann hostdes nuär mitd lauddäer Armläeuschtdäern, Huddläern un Fuldäern uff de Arbbeidd ze due. Do herrscht heut Kriesch. Machtkämpf un Mobbing un der ganzse Scheissdregg. Da is die Kündischung ja fast schonne Erlössungg. Host dann zwar kei Arbbeidd un kei Flogge mehr in de Däsch, dodefüär bistde dann abbäer e Fall fäer de Psüüscho-Ongkel. Raus aus de Fäermma un nei in die Klappsmüll!
Isch habb aach immäer gedacht Mobbing wördd's nur bei de Buddzkollonn un soo Gebäudereinischungsfäermme gebbe. Sch'habb immäer gemaant Wischmobbing wär e extreeme Formm vonnem Buddzfimmel. Ei'sch habb jo aach so'n verriggtde Buddzdeiwel dehaam, gelle – däs Agnes du. Wenn die ma losleescht, dann musstde disch abbäer verschdeggele. Wenn die uff ihr'm Beese mim Buddzlabbe un deem Meistdäer Probbäer dorsch die Buud fliehscht, musstde in Deggung geehe.
Abbäer bessäer so, alswie die Buud verkomme lasse. Däs sieht mär jo aach immäer im Erlebniss-Riälleddi-Fernseeh. Die ganzse vermüllde Buude von deene Messis, wo Radde, Kaggäerlagge un annäer Getiern sisch guude Nacht saache.
Jäedenfalls, woss isch saache wollt – Wenn de Arbbeidd host un rischdisch woss verdiene duust, dann hostde abbäer dadodefäer gar kei Zeit fäer die Flogge auszegebbe. Da baaßt sisch die Musch doch in de aaschene Schwanz enei.
Große Ausnaahme is mei Schwaachäer, de Schosch. Hodde eischen Fäermma, die wo so Plastdigg-Zeusch-Gerümbel do herschdelle – woss waaß isch. Jeedefalls hoddäer baar Milljönsche uff'm Kondo druff liesche, e riesisch' Hütt, en Erstdwaache fäer hunnäertväerzischdausend Euroone un aach noch so e beirisch' Familljekutdsch. Maanäer Schwestdäer hot de Bonzsen en Porsche zum Fuffzischtde geschengkt. Un dodemitd hoddäer sisch selbst sei größt Geschengk gemacht, de Almoi. Weeschemir! Wenn de Käerll maant, dässäer so e Peenisve'länggerung habbe misst. Abbäer isch dengk mer, es is aach so e bissi als Wieddäerguudmachung gedacht, weil de Schosch so selde dehaam is un sei Näscht äftdäeremol im Tokkjo Hoodel mit so e paar jappaneesische Geeschaas verbringe duud. Däs is kwassi e Präsent von sei'm Geschäfftsfreund, de Yokohamma Kawwassaggi… Tammagottschie, woss waaß isch. Wenn de so e lebendisch Geschengk ableehnst, dann ziehe die Jappse glaasch e Flunsch un schbiele die beleidischtd Lewwerworscht. Kannstde net mache.
Achsoo. Un dann habbe die Kinnäer von maane Schwestdäer, also die Kusien un de Kussengg vom Käwinn-Basskall aach noch jeedäer e Feehiggel zum achtzeehnde Geborttsdaach geschengktd bekomme. Abbäer nix unnäer zwaahunnäert Pfäerddeschdärgge, gelle. Däs Schakierra-Schanntall braach jo aach e Faahrzeusch fäer ihrn Studdijum un fäer in de Tennisklubb, zum Juddoo, in de Pfäerdestall, ins Fitnessschduddijo, zum Danzunnerrischt un ins Tonschduddijo, wo se ihrn Mussigg-Zeedees uffnehmme duud. Un de Scheeroom-Schasstinn muss mit saanäer Freundinn ja aach allsema in die Dissgoo oddäer sei'n Obba besuche. Desweesche hoddäer aach de guude Volkswaache vom Obba geschengkt krieht. Nachem halbe Jahr hoddäer die Kist dann ve'kaaft. Ei ja, die Dieseldreggschleudäer, war so'n'so von vornne bis hinne doodaal verbeultd geweese, weil de Obba im Blindfuuch alleridd die Mülltonne uff de Gass umgemääht hot. Dann hoddem de Babba schließlisch nach langem bidde un beddele e Sporttkabbrijoo mit zwaahunnertdfuffzisch PS unner's Garaaschedach geschdellt – also net deem Obba, sondäern deem Schasstinn gell!
Nuär wenn de nadüürlisch die Ve'sischerung un de Schbritt net bezaahle kannst un die Kist nur fäer de dolle Bläädsinn in de Garaasch vor sisch hierosde duud, gelle… Abbäer de Babba Schosch mäscht däs schonn mit saane Milljöönsche.
Es is ja aach alles so deuäer, gell? Jetzz will sisch de Scheeroom-Schasstinn noch e baar Flogge als Dissgooschockee verdiene. Bissi Schallpladde in de Zabbelhall uffleesche, waaßtde – woss iss'n däs?
Wenn isch mer dadegeesche de Käwinn aagugg – Ei der hot sisch en gebrauchtde Kleinwaache mit finfeväerzsisch PS 'kaaft, wo de Bubb sisch e klaa Kreddit fäer uffnehmme musst. Un de Labbe hodd'm nadüürlisch aach kannäer bezaahlt. Isch un mei Fraa konntdes net un die bugglisch Verwandtschaftd musstde ja schbaare, damitd die ihrn Pallast, de Fuhrparkk un de Urlaubb bezaahle känne.
Weenischstdens de Obba un die Omma hädde jo aachema paar Krööde loggäer-floggisch mache könne gell – Pusdekuche, am Aarsch die Räubäer, gell. Abbäer Hauptsach jeede Moonat sibbehunnäert Euro beim Dellefoonschobbing fäer Schbirrulinnakapseln un annäern Spiränzjer un Figuggscher aasg'bbe, deen wo kei Sau braach; oddäer sibbedausend Euro fäer ärschendwelsche Kaffeefahrdde dorsch de Taunus. Isch sach dodezu nix mehr. Die solle mache woss se wolle. Die sin ja aach so stuur, wie zwaa Banzerfahräer aus'm zwaade Weltdkriesch. Da kimmstde net dodegeesche aa.
Un dadevon ma abgeseehe, habbe mei Schwestdäer un ihrn Scheisch ja aach gar net die Zeit dodezu, fäer sisch aach noch de Kobb übbäer annäern Leutd ze zerbresche. Die sin jo die meistde Zeit mit Urlaubsplaanung un annäern wischdische Sache beschäftdischt. Urlaubb mache die unngefäähr finf ma im Jahr, gell. Als wördd's net lange, däss de Schosch geschäftdlisch schdändisch um die halb Erddkuuchel kreise duud un in de Weltdgeschischde rumfliescht. Priwatt genau es gleische.
Mär kann dodevon aasgeehe, däss von zeeh Fluuchzeusch, wo übbäer unsäern Siedlung nübbäer fliesche, in aanem de Schosch sitzt un von obbe runnäer winggt. Der is schonn soo viel geflooche hier un hot en ganze Aarsch voll Fluuchmeile gesammelt, dässäer fäer de Rest von sei'm Lebbe fäer umsonst fliesche kännt. Un de Hammäer is jo, däss die dann aach noch Fluuchreise bei ärschendwelsche Gewinnspiele gewinne gell. Da kännt mär jo aachema an sei Verwandtschaft dengke un selbäer ma mim Aarsch dehaam blaabe, gell!
Im letzdde Jahr war die ganz Baggaasch in Brassilie, dann in Neuseeland, bei de Kubbanäern, drei Woche Ammerrika, uff de Fittschie-Inseln un dann aach noch in de Schweiz im Schiiurlaubb. Eurobba känne die so'n'so schonn in un aaswendisch. Abbäer die Schlamms gugge die sisch nadüürlisch net aa. Alles nur vom alläer Feinstde. Rosarood Brill uff un abb ins Finf-Sternne Lucksusshoodel nach Monaggo, Dubbei, Rimminni oddäer aachema zu de Bridde nach Äschkott oddäer wie däs do haaßt. Däs is do, wo die do immäer midde riesische Hüüt uff'm Kobb uff de Gäulsrennbaahn dorsch die Geeschend traabe, waaßtde.
Fäärerweise muss mär abbäer aach saache, däss die jetzz net nur Pferddewedde mache oddäer in Lass Weggass im Kassino rummfliesche un deen ganze Schoddäer uff de Kobb haache. Die duun jo aach allsema woss spende – fäer millitäärische… äh, fäer mildtäädische Zwegge, wollt sich saache. Abbäer, ob die Flogge wärkklisch aach do aakomme, wo so aakomme solle, is do beinah schonn zwaatranggisch. Hauptsach es Gewisse is e bissi beruhjischt un mär kann's von de Steuäern absetdze.
Ei ja, is ja aach worschtegal! Es geeht misch jo aach nix aa.
Eimo waare mer ma bissi knabb bei Kass geweese, un'sch habb mei Schwestdäer gefraacht, ob se mer mo fünfhunnäertd Euro leihe könnt, weil mir die Stroomreschnung net bezaahle konnde. Säscht se mit ganz histerrischer Stimm: »Naa, däs geeht net! Miääär habbe doch erstd fünfezwanzsischdausend Euro fäer de Grannidboode im Wohnzimmäer bezaahle misse!«
Ha! Wenn's net so traarisch geweese wär, hätt mär fast dribber lache könne gell. Un deen Grannid hot sisch die Schbarbiggs aach noch vonnem guude Kummbel vom Schosch leesche losse. Sonstd wär's nämlisch noch deiräer 'worre. Däs sin Kniggsägg kann isch däer saache, du. Abbäer woss willst'n mache? Ze viel Schoddäer versaut halt ebbe de Karaggdäer, gelle?
Abbäer mär muss saache, woss die Feijerei aageeht, losse se's soo rischdisch krache un schebbäern. Do zeische sisch die gnäädische Herrschaftde dann wiedderum grooßzüüschisch. Ei die Großduhäer wolle halt ebbe bissi glänzse, gell.
Uff'm fuffzischsde Geborttsdaach vom Schosch… Hier! Däs war de reinstde Zärgguss, kann isch däer saache du. Hoddäer so baar brassiljannische Ramba Zamba-Dänzerinne eifliesche losse. Dann noch so en Bembelschüttläer an de Kockteelbaar, wo de ganzse Awend midde Äbbelwoibembel rumschonggliert hot; en Feuäerschbuggäer un e Zaubäerer un waaß isch, woss net noch all fäer Ferzz. Un zur absoluude Kröönung hoddäer aach noch de Ellwiss Presslie wieddäer von de Doode uffersteehe losse! Däs' de Hammäer du.
Woss mär mit e bissi Schoddäer alles mache kann – saachehaftd!
Wenn de Oddo-Normalverbreschäer må rein zufällisch vom Bürroocks de Urlaubb geneehmischt bekimmt, un will maanetweesche nach Isdannbull oddäer an die Riwwerra, oddäer wass waaß isch wohinn, dann kann däer's bassiere, däss de anschdatt in em Hoodel, wo vier Schdernnschäer hot, in so e runnäergekommene Barragg neigefärrschtd wäerst, midd'm Schwimmingpuul, wo die Brieh von vor zwaa Jahr noch drin schdeeht.
Ei, so is däs de Agnes un mir vor baar Jahr'n in Ballma uff Mallogga bassiert. Do mäschstde ein einzischst' ma im Lebbe Urlaubb, fäer deen de zwanzsisch Jahr lang mit Mieh un Noot jeeden aanzselne Grosche zesammegekratzt host un dann so e Kaddastroof.
Jäedenfalls konnt isch mer däs Gekreisch von de Agnes net mehr mit aahööre un habb mer kein annäern Raad mehr gewusst, als de Hochzeitsplanäer hier vom Wannseeh aazeruufe. Ei, wass babbel isch dann wieddäer fäer doll Geschäerr. Isch måan natdüürlisch de Urlaubbsreddäer vom RTL, gell!
Unsäern erstde, einzischstde un letztde Urlaubb war zwar ka schee Erinnerung, dodefäer abbäer en unvergesslisches Erlebbniss fäer die Eewischkeit.
Un mer könne heilfrooh sei, däss mer däs übbäerhaabt übbäerleebt habbe un halbweeschs unversehrt do unne aagekomme sin. Un däs is jetzz wärkklisch net übbäertribbe!
Ei bass uff! Uff'm Hiehfluuch bin isch so e bissi eigedääst. Uff ei'må schregg isch uff un mergg, dässes klaa bissi hollbrisch is do obbe in zehndausend Meedäer Höh. Dann mäscht's uff aamol Dingdong im Lautschbreschäer un de Gabbidään hält e egreifende Reed zu de Passaschiern. Jetzz bass uff, woss jetzz kimmt. Schnallt eusch aa, gell.
»Liebbe Fluuchgäste. Hieer schbrischt Ihrn Fluuchgabbidään von de…« Isch waaß jetzz nimmäer genau, womit mer geflooche sin. Lufthansa war's net. Die habbe ja gestreikt gell. Däs war irschendso e Billischäerrlein geweese hier. Wahrschaanlisch Bruchpiloode-Äerrleins oddäer Breijen-Äerr. Es kann aach Dschörmen Dings bums, woss waaß isch geweese sei. Un däs war aach noch de Fluuch midde Nummäer 666 gelle. Alsoo däs war schonnemå ka guudes Oome geweese. Jedefalls hodde Kabbidkobb von dem flieschende Leuggoplastbombbäer e klaa Aaschbraach gehalde. Jetzz bass uff, woss de Fluchzeuschführäer gesäscht hot.
»… Hieer schbrischt Ihrn Fluuchgabbidään…« un so weidäer. »Miär befinne uns gråd ebbe im Landeaafluuch. Wennse må bidde soo freundlisch wääre, en klaane Bligg nach unnne ze werffe, dann könne Sie däs strahlend blaue Meer mit saane wundäerscheene Inselschäer erkenne. Discht dodenäebber, glaasch unnäer de brennende Traachfläsch, schwimmtde gelbb Schlauchböötdsche, von deem isch gråd zu Ihne schbresche du un maane scharmantde Schduardesse Ihne von hieer unne zuproostde. Bidde seie Se ganz unbesorschtd un bewaahre uff jäedenfall die Ruuuh. Däs isse reine Vorsischtsmaaßnaahm, gell. Es gibbt net de geringstde Anlass in Pannikk ze geraade. De Audooiddijoot… (räusper) Schuldischung. De Audoopilloot wäerdd Sie zufällisch… äh, zuverlässisch un völlisch kernngessund an Ihr Urlaubbsziel bringe – då bin isch mer ziemlisch sischäää. Die Passaschiern uff de billische Plätzz werdde gebeede, unväerzüüschlisch däs Gekreische eizeschdelle un sisch gefällischst e bissi zesammezereiße. Sofäernn vorhande, ziehe Se sisch doch bidde die Sauäerschdoffmasgge übbäer de Kobb drübbäer un blaase die Schwimmflüüschel uff, die wo aus deem in de finfte Reih befindlische Löschelsche im Boode zu erangele sin. Mir von de Fluuchgesellschaftd bedauere außäerorddentlisch, däss die Flogge fäer professjonelle Schwimmwesde oddäer Reddungsschäermm, leidäeer nischt meehr ausgereischt habbe. Fäer de höschst unwaahrschaanlische Fall, däss de Voochel bruchlande duud, wäerdd die Sischäerheitsgebüühr in Höhe vonn zwaa Euro un fuffzisch Sent, uff däs Konddo von Ihre Hinnäerblibbene zerrigerschdaddet. Falls de Feuäervoochel däs Festland erreische sollt – mär waaßes net, gell – treede Se beim Verlåsse von deem abgefaggeldde Flieschäer net die Teelischtdäern aus, wo die Notbeleuschdung ersetze. Falls die Gefahr beschdeeht, däss Se sisch vor Ängst in die Buckse nei mache, benuddze Se die dadefäer vorgeseehene Plastigg-Uriennbeudelschäer, weil de Kloo aus finnanzjelle Gründ abgeschafft 'worre is. Weil aach Weibsleut mit an Bordd sin, bidde mer unsäern männlische Fluuchgäst, aus ästheedisch-hügjeenische Gründe inbrünsdisch im Sitdze ze brunzse. Dangke fäer Ihr Entgeeschekomme. Falls Sie ins Kockbitt neigugge sollde, erschregge Sie sisch bidde net übbäer die Leische, wo do uffenannäer hänge. Däs sin nuär e baar harmmlose Fluuchzeuschentführäern, wo sisch übbäer däs Fluuchziel uneinisch geweese sin un sisch desdeweesche geescheseidisch uff de Nischel geklobbt un de Gaar ausgemacht habbe. Mir hoffe, däss Sie mit unssäerm Sörwwiss mehr wie zefridde sin un freue uns, däss Sie Ihr Vertraue an uns ve'schenggt habbe. Fäer ewwenduell entschdeehende Unannehmlischkeide entdschuldische mer uns schonnemå im Vorraus un wünsche Ihne weidäerhinn en angeneehme Uffentdhalt an Bordd von de Newwäer-komm-bäck-Äerrleins. Viellaascht seehe mer uns ja schbäädäer doch noch an de Schdrandbar. Isch wörd misch uff jeedefall freue.«
Woss hälstd'n dadodevonn? Däs' de Krachäer oddäer?! Wass isch misch fraach, wie de Käppten Nemmo un sei uffgetaachelt Schduardesse es gebagge bekomme habbe, sisch ganz unufffällisch ze verpisse un mimm Schlauchboot abzeseile? Viellaascht hot de Bruchpilloot ja e Reddungsschäermm dadebei gehabbt? Mär waaß es net.
Un es is wärkklisch e Wunnäer, däss mer nur midde baar blaue Flegge uff de Insel aagekomme sin. Guud, bei de Bruchlandung hot sisch mei Fraa bissi de Wäersching geranntd. Der war haltd e bissi schwummrisch un hot e klaa Beulsche vornne an de Brezzel gehabbt. Abbäer's war net soo schlimm. Isch vermuud dorsch die Hitz hot se däs schlimmäer empfunne, als wie's im Endeffeggt daadsäschlisch geweese is. Guud, se hot am erstde Urlaubbsdaach die meist' Zeit im Hoodelzimmäer mit ihr'm Däätz in de Kloschissel gehongge. Abbäer'e Schleuddäerdramma wäerdd's wohl net geweese sei.
So is däs gell. Wemmäer's Lebbe so rischdisch genieße kann, dann waaß mär aach weenischsdens fäer woss mär schaffe geehe duud.
Ücretsiz ön izlemeyi tamamladınız.
