Kitabı oku: «Җанга газиз җирләр / Дорогие сердцу места», sayfa 2

Шигырь сөючеләргә

 
Сөенә-сөенә шигырь язам,
Укучылар булганда.
«Көтәбез, тагын яз» диеп,
Дәртләндереп торганда.
 
 
Укып минем шигырьләрне,
Йөрәгегез ял алсын.
Күңелегез төшкән чакта,
Өмет чаткысын салсын.
 
 
Арып-талып тукталганда,
Сезгә көч-дәрман бирсен.
Борчуларны оныттырып,
Юаныч алып килсен.
 

Сүнмәсен иҗат утың

Нәфисә апага

 
Җилкәнеңне җил екса да,
Җилләрдә сыгылмадың.
Авырлыклар каршысында
Абынып егылмадың.
 
 
Җиңеп барлык киртәләрне,
Алга таба барасың.
Син һаман да елмаясың,
Горур булып каласың.
 
 
Үзең читтә яшәсәң дә,
Күңелең гел туган якта.
Шигырьләрең һәм җырларың
Сөйлиләр шушы хакта.
 
 
Бер кабынган иҗат утың
Сүнмәсен, сүрелмәсен.
Шигърият дөньясында
Гел югары үрлә син.
 

Кышкы урман

 
Агачларын, куакларын
Капласа да ап-ак кар,
Сокланырга матурлыкка
Син кышкы урманга бар.
 
 
Әнә агач куышыннан
Бер тиен карап тора.
Көздән җыйган чикләвеген
Черт-черт ватып утыра.
 
 
Тукранның да тамагы ачкан,
Авызына корт капкан.
Тук та тук килеп, агачтан
Җим эзли – җаен тапкан.
 
 
Үзенең өе каршында
Төлкекәй нидер көтә.
Караңгы төшүгә, ул да
Азык эзләргә китә.
 
 
Ак тун кигән куяннар да
Йөгерешеп йөриләр.
Ара-тирә күзәтәләр,
Килмиме, дип бүреләр.
 
 
Кышын урман тыныч диеп
Уйлый күрмәгез ялгыш.
Игътибар белән күзәтсәң,
Кайный урманда тормыш.
 

Энҗе карлар сибелде

 
Тирә-юньне акка төреп,
Сагынып көткән кыш килде.
Бизәкле энҗе карлар
Җир өстенә сибелде.
 
 
Куаклар-агачларга
Ап-ак юрганын бирде.
Туңмасын дип аяклары,
Җылы итек кидерде.
 
 
Мамык шәлләрен япты
Иркәләп иңнәренә.
Куркытмый хәзер аларны
Бураны-җилләре дә.
 

…Куышып, шаярып

 
Куышып, шаярып,
Очына-очына,
Иң тәүге ак карлар
Кундылар учыма.
 
 
Күр, нинди матурлар,
Бизәкле-бизәкле.
Кемнәр соң аларга
Ясаган бизәкне?
 
 
Тирә-юнь сафланып
Төренде аклыкка.
Моң тулы күңелем
Күмелде шатлыкка.
 

Кышлар килде

 
Туган ягыбызга кышлар килде,
Күмеп җирне ап-ак карларга.
Күңелләрдә якты хисләр кабызып,
Шифа-дәва биреп җаннарга.
 
 
Күбәләктәй очып карлар ява,
Бөтерелеп куна кулларга.
Ак бәхетләр, куанычлар теләп
Яусын алар барыр юлларга.
 

Яңа ел теләкләре

 
Сәгатьләрне саный-саный,
Яңа елны көтәбез.
Иң якын кешеләр белән
Бергә бәйрәм итәбез.
 
 
Күңелләрдә якты хисләр
Сүнмәсен, сүрелмәсен.
Һәр өйдә тынычлык булсын,
Бәла-каза килмәсен.
 
 
Ипи-тоз, тәм-томнар белән
Өстәлләребез тулсын.
Яңа елда һәр кешенең
Теләге кабул булсын!
 

Үткәннәрең үзе бер тарих

Роза апага

 
Тын да алмый тыңлап утырдым мин,
Үткәннәрең үзе бер тарих.
Синең сабырлыкка исем китә.
Шул тарихка, әйдә, күз салыйк.
 
 
Тормыш салган арык иңнәреңә
Йөкләренең иң-иң авырын.
Горур булып алга атлагансың,
Кичә-кичә упкын, давылын.
 
 
Һәр балага дөрес юл күрсәтеп,
Адашмаска килер көннәрдә,
Биш дистә ел белем-аң биргәнсең,
Тугры калып изге һөнәргә.
 
 
Ялгыз канат булып үстергәнсең,
Горурлыгың алар – өч улың.
Сокланырлык матур оя корган,
Һәрберсе дә тапкан үз юлын.
 
 
Үз балаңдай безне каршылыйсың,
Йөзең ачык, әзер табының.
Туганлыкның белеп кадерләрен,
Саклыйсың син нәсел тамырын.
 
 
Замананың кырыс җилләренә
Өзгәләнә һаман йөрәгең.
Фәрештәләр саклап йөртсен берүк,
Кабул булсын һәрбер теләгең.
 

«Сокланамын Сезгә. Бу дөньяның…»

Альмира апа Таһировага

 
Сокланамын Сезгә. Бу дөньяның
Матурлыгын күрә беләсез.
Күңелегездә туган хисегезне
Шигырь юлларына тезәсез.
 
 
Һәрбер көнне дога белән башлап,
Бу тормышка шөкер итәсез.
Язмыш сынавына бирешмичә,
Гомер сукмагыннан үтәсез.
 
 
Кояш кебек балкып яшисез сез,
Җылы биреп һәрбер кешегә.
Киңәшегез төпле, гел яхшылык
Телисез сез олы-кечегә.
 
 
Җылы сүзләр белән юатасыз,
Борчылганда, күңел тулганда.
Яшәүләре рәхәт, күңелле дә,
Шундый якын дуслар булганда.
 

Язгы ашкыну

 
Күңелләр яшәреп китә,
Язлар ишек какканда.
Йөрәк тә дәртләнеп тибә,
Гөрләвекләр акканда.
 
 
Күзләр очкынланып яна,
Кояш нурын сипкәндә.
Уйларым яшьлеккә илтә,
Язгы җилләр искәндә.
 
 
Иңнәремдә канат тоям,
Кошлар очып кайтканда.
Хыяллар чынга ашар күк,
Сызылып таңнар атканда.
 

Исән-имин кайтыгыз!

 
Язлар җитте. Туган якка
Кошкайлар кайтыр очып.
Тынычлык теләп бу җиргә,
Зәңгәр күкләрне кочып.
 
 
Исән-имин кайтыгыз сез,
Канатыгыз талмасын.
Берегез дә ерак юлда
Аерылып калмасын.
 
 
Күкләрдән аваз салыгыз,
Каршыларбыз куанып.
Хәерле яз, яңгырлы җәй
Килегез безгә алып!
 

Аккошлар килде

 
Тирә-юньне ямьгә күмеп,
Матурлык, сафлык биреп,
Аккошлар йөзә күлләрдә,
Суны аклыкка төреп.
 
 
Үстерсеннәр балаларын,
Гөр килсен су буйлары.
Беркемнән дә кыерсытмый
Саклыйк, яклыйк шуларны.
 

Чишмә ага

 
Челтер-челтер чишмә ага,
Тыңла әле тавышын.
Тамчылары биешәләр,
Күзәт әле агышын.
 
 
Тыңла әле, ул ни сөйли?
Зары бар бит аның да.
Кайчандыр гөлләр-чәчәкләр
Үскән чишмә янында.
 
 
Тәмле, дәвалы суларын
Кемнәр генә эчмәгән?
Кемнәр генә, килеп, монда
Йөрәк серен чишмәгән.
 
 
Иртән аның суларында
Сайрар кошлар коенган.
Тирә-юне чиста булган,
Ә хәзер… чүп-чар тулган.
 
 
Килик әле! Чишмә янын
Чистартыйк бергәләшеп.
Яңа сулышын алсын ул,
Безгә шатлык өләшеп.