Kitabı oku: «ΤΟ ΜΑΓΕΜΕΝΟ ΔΑΣΟΣ»

Βιβλίο της LS MORGAN

Εξώφυλλο: Odile Silva Dias

Μεταφραστής: Ρόζα Ευαγγελία Λαδοπούλου

Το παρόν είναι έργο μυθοπλασίας. Στόχος του είναι η ψυχαγωγία του αναγνώστη.

Τα ονόματα, οι χαρακτήρες, τα μέρη και τα γεγονότα που εξελίσσονται στην ιστορία όλα αποτελούν προϊόντα της φαντασίας της συγγραφέα.

Τυχόν ομοιότητα με οποιαδήποτε από τα παραπάνω είναι καθαρά συμπτωματική.

ALL RIGHTS RESERVED

Η αποθήκευση ή/και αναπαραγωγή οποιουδήποτε μέρους του συγκεκριμένου έργου, απτού ή μη, απαγορεύεται χωρίς τη γραπτή συγκατάθεση της συγγραφέα εκ των προτέρων.

Η παραβίαση των αποκλειστικών δικαιωμάτων του κατόχου των πνευματικών δικαιωμάτων του παρόντος έργου θα έχουν ως επίπτωση αστικές και ποινικές κυρώσεις.

ΤΟ ΜΑΓΕΜΕΝΟ ΔΑΣΟΣ Η ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ

Μια σύντομη ιστορία της LS Morgan

Σύνοψη: Μια σύντομη ιστορία κατάλληλη για παιδιά και νέους, για τη φιλία και τη συντροφιά. Δύο αδέλφια εξερευνούν το αγρόκτημα της αδελφής του παππού τους, και θα νιώσουν ότι βρίσκονται μέσα σε ένα μαγεμένο δάσος. Η μέρα τους θα είναι γεμάτη περιπέτεια, μαγικά, πλάκες και διασκέδαση.

Κατηγοριοποίηση: Κατάλληλο για όλους

Δύο παιδιά, μια σφεντόνα και πολλά γέλια

Μια μικρή ιστορία για τη φιλία και τα μαγικά πράγματα

ΤΟ ΜΑΓΕΜΕΝΟ ΔΑΣΟΣ Η ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ

Όταν ξύπνησε ο Νικόλας και ο Άρθουρ εκείνο το κρύο πρωινό της 31ης Οκτωβρίου, ένιωθαν τολμηροί και ενθουσιασμένοι, όχι μόνο επειδή σήμερα ήταν το Χαλοουίν, αλλά και επειδή βρίσκονταν στο αγρόκτημα της αδελφής του παππού τους. Και οι δυο τους ήξεραν ότι εκείνο το Σαββατοκύριακο θα διασκέδαζαν, θα έκαναν περιπάτους και θα απολάμβαναν πολλές συναρπαστικές περιπέτειες.

Ήπιαν γρήγορα τον καφέ τους, παρ' όλες τις επιπλήξεις της μητέρας τους που τους έλεγε να τρώνε και από τα νοστιμότατα φαγητά πάνω στο μεγάλο τους τραπέζι, το οποίο είχε μπισκότα επαρχίας, τυρί κότατζ, σπιτικό ψωμί, κέικ καλαμποκιού, φρέσκο γάλα και φρούτα απ' το αγρόκτημα. Ωστόσο, τα δύο αδέλφια βιάζονταν να φύγουν. Το μόνο που ήθελαν ήταν να βγουν και να εξερευνήσουν τον γεμάτο με δυνατότητες κόσμο που τους περίμενε έξω απ' το σπίτι τους.

Ο Νικόλας, οχτώ ετών, ήταν ο ηγέτης της ομάδας τους, ο οποίος με αποφασιστικά βήματα και αυτοπεποίθηση πήρε το μονοπάτι που οδηγούσε στη μεγάλη φυτεία καφέ. Απονεμήθηκε ο τίτλος του αρχηγού σε αυτόν όχι μόνο επειδή ήταν ο μεγαλύτερος, αλλά και λόγω της κριτικής του ικανότητας να παίρνει αποφάσεις και να κάνει τις δικές του επιλογές σε όλες τους τις περιπέτειες. Ο πεντάχρονος αδελφός του απόμεινε να ακολουθεί τον αδελφό του σε όλες τις περιπέτειες που τους οδηγούσε και να τον θαυμάζει για όσα έκανε.

Ο καθένας τους, κρατώντας από ένα ξύλο που βρήκαν στο έδαφος, συνέχισαν το δρόμο τους ενθουσιασμένοι να εξερευνήσουν, αφού άκουσαν πρώτα τη φωνή της μητέρας τους να τους προειδοποιεί να μην μπουν στη φυτεία καφέ λόγω πιθανών φιδιών και επικίνδυνων ζώων. Στράφηκε πάλι προς το σπίτι πριν δει πως τα παιδιά έκαναν ήδη ακριβώς το αντίθετο απ' αυτό που τους είχε μόλις πει.