De harde weg van Tom Carringo: Western

In de bergen fluistert de wind door de dennenbomen en draagt de echo van een eenzaam geweerschot. De natuur houdt even haar adem in als de oude gouddelver Dusty Jenkins op de grond valt, zijn ogen wijd opengesperd en één hand stevig om het handvat van zijn houweel geklemd. Ondanks de ruwe rimpels en de ouderdom die het leven in zijn gezicht hadden geschreven, is er een vonk van ongebreidelde trots in de uitdrukking van zijn dode ogen.

"Verdomde bergen," mompelde Texas Ranger Tom Carringo terwijl hij met de teugels van zijn trouwe ros Dexter speelde. De zon ging langzaam onder, baadde de rotsachtige landschappen en gelige grassen in een vurig oranje kleur en wierp lange, donkere schaduwen over de grond.

Naast hem keek Oude Harry door zijn versleten bril en kauwde op een dun grassprietje. De jaren hadden hem gebogen, maar hij was scherpzinnig en taai gebleven. «Er is meer dan ruwheid als een man als Dusty Jenkins dood in een gat ligt,» merkte Harry spugend op.