Kitabı oku: «Эл бирла бўл»

 
Инсон хаёли, бу – юлдузлар йўли,
Бир манзили аён, минги яширин.
Сўнгсиз бу зулматда, айтинг, нима бор,
Дийдордан-да қутлуғ, дийдордан ширин.
 

«Она юртим, қутлуғ бўлсин азиз ёшинг…»

 
Она юртим, қутлуғ бўлсин азиз ёшинг,
Жаҳон узра балқди мағрур Эрк қуёшинг!
 
 
Кўп асрлар азминг бўлган нур қоя бу,
Не паст-баланд кечмишларга ниҳоя бу!
 
 
Еру осмон камалаги руҳ расмингдир,
Ёшлар учун илму урфон – қалб жазмингдир!
 
 
Ҳар майса, ҳар куртак дилга руҳбахш чаман,
Дарёю тоғ-денгизлар илоҳий ёғду.
 
 
Ҳар бир она алласи, ҳар ҳофиз куйи
Мангу янграр илоҳий руҳ, соғинч, суйгу.
 
 
Бир Хоразминг Алжабрнинг рамзи эрур,
Ҳар қалбда шу илоҳий зиё – мангу.
 
 
Не улуғлар Шерғозийдан нур баҳрадур,
Пирёйвалий, Мунис, Жалолиддин Мангу.
 
 
Юртбошим – бош, Истиқлолим – зўр келажак,
Мангулик бордир элим мағрур, юксак!..
 

Умрим бахшидадир юртим шаънига

 
Ҳарки дилда нурсевар ҳиммат Ватандандир,
Она тупроқ гулчирой очган чамандандир.
 
 
Севги деб, руҳ деб, юракка ёр бўлур нодира
                                                                       ганж,
Барчаси қалбда аён бир ёсумандандир.
 
 
Ҳақ таоло ишқи олийни дилга жо айлаб,
Бул буюк нақшдин садо ё сану ё мандандур.
 
 
Асрай олсак толенинг бу тилсимларин,
Ҳарки инсон қалбида мужда шу фандандир.
 
 
О, фалак тўрт буржидан йўллаюр нурин Омон,
Сеҳру оламдин зиё ушбу Ватандандир.
 

«Мустақиллик юртга улуғ парвоздир…»

 
Мустақиллик юртга улуғ парвоздир,
Бизни кўкка Ҳақ ўзи чорлаган овоздир.
 
 
Ўзбегимнинг тарихин синчлаб ўқи,
Бу гўё Ҳақ тоққа берган парвоздир.
 
 
Куйласа ҳофизлари гоҳ жам бўлиб,
Халқимизнинг тарихидан дилроздир.
 
 
Миллатим олам элин ром айлаган,
Ҳарки парда эл дилидан бир роздир.
 
 
Бизга бу гулгун фалакнинг наздидир,
Юртимизга мангу юксак эъзоздир.
 

«Шу замин халқимнинг тираги эрур…»

 
Шу замин халқимнинг тираги эрур,
Шу эрк миллатимнинг юраги эрур.
Шу байроқ, тикланган ғурурга инъом,
Зангори осмоннинг бўлаги эрур!
 

«Мен босган қадамим ерим тушунди…»

 
Мен босган қадамим ерим тушунди,
Ҳар бир нафасимни шеърим тушунди.
Жисмимда гоҳи гул унди, гоҳ тикан,
Лекин ҳар сўзимни элим тушунди.
 

«Ассалом, ассалом…»

 
Ассалом, ассалом!
Ўзбекистон, азиз калом, ассалом,
Толеингда қутлуғ айём, ассалом!
 
 
Хуш келибсан не замонлар кутганим,
Хуш кел, эрким, гул билан бол тутганим,
Ижобатли дуолар хуш келибсан,
Дил очувчи саболар хуш келибсан!
 
 
Алпомишга от миндирган чўққилар,
Олтин тарих энди равон ўқилар,
Дунёдирман, энди дунё сафингда,
Борар бўлдим энди ҳурлар қатинда!
 
 
Ассалом, ассалом!
Боболарнинг порлоқ ёди, ассалом,
Ботирларнинг учқур оти, ассалом!
 

«Хуш кел, эркам, Наврўзларни кулдирдинг…»

 
Хуш кел, эркам, Наврўзларни кулдирдинг,
Кўзларимга юлдузларни тўлдирдинг.
Эй Истиқлол, байроғимга ипаксан,
Ўзбекистон, мангу урган юраксан!
 
 
Ўз ерим деб куйган, ёнган халқ эдим,
Имонимга чин инонган халқ эдим.
Билар эдим Яратганнинг меҳри бор,
Толеимда буюк давлат муҳри бор!
 
 
Ассалом, ассалом!
Номинг азиз, янгроқ элим, ассалом,
Еру кўкда уйғоқ элим, ассалом!
 

Озод ва гўзал

 
Оллоҳ, Оллоҳ, Ҳақ Расулим – озод ва гўзал,
Қутлуғ замон – ерим, элим озод ва гўзал.
 
 
Йил тўрт фасл ўлкамни бир сайр этиб кўринг:
Меҳру гўзаллик восилим – озод ва гўзал!
 
 
Тарихимиз қутлуғ йўлдир Истиқбол сари,
Боболардан мерос билим озод ва гўзал.
 
 
Юртимдаги ҳар хонадон – меҳр чироғи,
Қайда бўлмай равшан дилим – озод ва гўзал.
 
 
Бор оламда балқар бугун ўзбек байроғи,
Унга қувват меҳру дилим, озод ва гўзал.
 
 
Умрим бори бахшидадир юртим шаънига,
Гулҳиммат сайроқ булбулим, озод ва гўзал!
 

Қадимий қалъа

 
Энг қадим бир тарих Тупроққалъадир,
Анинг ижодкори Ҳақ Таолодир.
 
 
Бу буюк ўтмишдан илоҳий садо –
Алжабр мағзинда бор қутлуғ зиё.
 
 
Ҳақ бунда инсонга ато этган жон,
Шул куйдан руҳ олган мусиқий жаҳон.
 
 
Юрт гўзал ўнгланди Истиқлол сабаб,
Юртбошимиз шони юксакдир абад!
 
 
Гўзал бу ҳаётни мадҳ этар, Омон,
Куйлаб тинмас мангу Комил, Ҳожихон.
 

«Доим шу иштибоҳ, доим шу гина…»

 
Доим шу иштибоҳ, доим шу гина,
Ҳаёнинг олдида дунё кичкина.
Бир сазо кутибсан мендан жимгина,
Мен олдга бир қадам ўтақолмабман.
 
 
На элчим бор менинг, на таржимоним.
Тилсизлигим боис ортар армоним.
Хаёлдан бўлакка етмас фармоним,
Юрагимни вакил этақолмабман.
 
 
Бори эл барибир сўзларлар биздан,
Ёлғиз ўй сурсак-да, келарлар издан.
Ҳечса, борлигингни гизлаб ёт кўздан,
Соянгни бир нафас тутақолмабман.
 

«Не гўзал фасл бу, борлиқ уйғонган…»

 
Не гўзал фасл бу, борлиқ уйғонган,
Муҳаббат элчиси бугун ҳар юрак.
Олам боғларида озод саболар,
Гўё ердан кўкка кўприк – камалак.
 
 
Ўзбекистон жону жаҳоним менинг
Жону жаҳон – Ўзбекистоним менинг.
 
 
Эзгулик баҳордек эл-юртни кезар,
Юзларда жозиба тўла табассум.
Гўдак кўзларида ёруғлик маъсум,
Навбаҳор айёми эрур бу мавсум.
 
 
Не тилсим ёғдулар ҳадя этмиш тонг,
Диллар бир-биридан топади таскин.
Ҳар ғунча гўёки гулрангли хабар,
Кўнгиллар тобора-тобора яқин.
 
 
Кафтимизда йўллар – висол кўзгуси,
Фалак яхши ранглар йўллар ҳар тонгга.
Борлиқ қалбга солган гўзалликларни
Сийлаб ҳадя этар Ўзбекистонга!
 

Бир инсон ибрати

 
Дерлар битта ниҳол камолга келар,
Боғбон қўлин туйса етмиш икки бор.
Айтинг, бир тўқайни боғ этмак учун
Қандайин машаққат, синоат даркор!
 
 
Устоз Мамашариф, сизнинг умрингиз
Бир кунлик тажриба сарфи эмасдир.
Абадият гоҳо лаҳза нур расми,
Тоққа улги этмак уни абасдир.
 
 
Хушназар инсонлар билан эл тирик,
Одам нур олади одам юзидан.
Дерлар: – Паҳлавон пир қадамин хушлаб
Дарёлар эргашиб юрмиш изидан.
 
 
Искандар оғамнинг ибрати тенгсиз –
Кўкракда урушдан мерос ўқ билан.
Юмалоқ тўқайга сиз йўл солдингиз,
Эл билан – эл учун қалбда ўт билан.
 
 
«Юмалоқ – қутулиб бўлмас бир тўқай»
Юмалоқ арзингни айтарга жой йўқ.
Баъзан эл ғамидан йироқ баёнлар
Ов қилган ҳар сорига отиб ўқ.
 
 
Замонлар ростланиб, Ади тик келса,
Бунёдкор, ижодкор инсон олса дов,
Ўтинг манглайидан таралган нурдан
Ёришар эли ҳам, ери ҳам дарров.
 
 
Сирри ғайбдан огоҳ шоирнинг қалби
Ўтирик гаплардан ҳайратга тушмас.
Бул биҳишт боғларни кимки кўрмабди,
Кўнглига бошқа бир жаннатлар тушмас.
 
 
Демак қаҳрамонлик – қомусий шиддат,
Истиқлолда аён бутун юрт шаҳди:
Эли, ери, дили ҳикматларини
Аён эта билмак инсоннинг бахти.