Kitabı oku: «Bermuda Şeytan Üçgeni Çağlar Boyu Korsanlar. Geleceğin anıları silsilesinden»

Illustrations Images created with ChatGPT

© Parvana Saba, 2024

ISBN 978-5-0065-1195-8

Created with Ridero smart publishing system

Önsöz: Üçgenin Sırları

Bermuda Şeytan Üçgeni her zaman bir efsane ve korku yeri olmuştur. Yüzyıllar boyunca denizciler hayalet gemiler ve kayıp mürettebat, çılgınca dönen pusulalar ve hayaletli görünen sular hakkında hikayeler anlattılar. Ve yüzyıllar boyunca bu hikayeler sadece efsane olarak kaldı. Ancak 1923’te kötü şöhretli Jack “Storm” Redford’un komuta ettiği bir gemi olan Kara Şafak’ın mürettebatı için Üçgen bir efsaneden daha fazlasıydı; o, onların anlatılmamış zenginliklere giden seçtikleri yoldu ya da öyle sanıyorlardı.

Kara Şafak hız için inşa edilmiş şık, siyah gövdeli bir korsan gemisiydi. Storm ve onun ayak takımından oluşan mürettebatı (roma ve baskınlara meraklı tecrübeli denizciler) Üçgenin gücüne dair söylentileri ilk elden gördü. Berrak gökyüzünde ortaya çıkan fırtınaları deneyimliler, pusulalarının sanki ele geçirilmiş gibi tuhaf hareket ettiğini izlediler ve geceleri suda hayalet gibi mavi renkte parlayan ışıklar gördüler. Yine de, Üçgenin sırlarını çözebilecek birinin kendileri olacağına inanarak yollarına devam ettiler.

O gece takım gergindi. Üçgen korkutucu derecede sakindi ama denizin üzerine tuhaf bir sis yerleşmeye başladı. Ay ışığı yoğun sisin içinden zar zor geçiyordu ve durgun sularda süzülürken Kara Şafak’ın üzerine gümüşi bir parıltı saçıyordu. Redford’un ikinci kaptanı Tom “Fısıltı” Harding, solgun yüzüyle güvertede ona yaklaştı.

“Kaptan,” diye başladı Fısıltı, endişeyle omzunun üzerinden bakarak.

“Bu doğru görünmüyor. Bu sessizlik doğal değil.”

Dağınık siyah saçları olan ve soğuk gece havasında uçuşan bir ceketi olan uzun boylu bir adam olan Redford sessizce kıkırdadı. “Bermuda Şeytan Üçgeni’nde doğal olan hiçbir şey yok, Fısıltı. Bu yüzden bizim için mükemmel. Burada kimse bizi takip etmeyecek.”

Sanki işaret almış gibi gemi yana yattı. Mürettebat üyeleri tökezledi; bazıları korkuluklara tutundu, bazıları ise denge sağlamak için direği tuttu. Altlarındaki su, sanki gerçekliğin kendisini büküyormuş gibi dalgalanıyor gibiydi. Gölgeler yüzeyinde dans ediyor, rüzgâra yakalanan ruhlar gibi dönüşüyor ve kıvranıyordu. Sis yoğunlaştı ve onları tamamen çevreledi; böylece gökyüzü, yıldızlar ve deniz ortadan kaybolarak Kara Şafak’ı yalnız bıraktı.

Aniden sis dağılmaya başladı ve diğer tarafta onları karşılayan manzara ekibin hayal edebileceğiniz ötesindeydi. Ufukta yelkenleri veya armaları olmayan yüksek metal gemiler asılı duruyor, zarif formları ürkütücü, doğal olmayan bir ışıkla parlıyordu. Ekip onlara hayretle baktı ve alçak sesle konuşuyorlardı.

“Yüzbaşı… bu nedir?” – denizcilerden biri mırıldandı, sesi zar zor duyuluyordu.

Redford gözlerini kıstı, korkuluğu o kadar sıkı tutuyordu ki eklemleri bembeyaz olmuştu.

“Gelecek,” diye fısıldadı, yüzünde şeytani bir sırıtış belirdi. “Lanet gelecekteyiz.”

Adamlar birbirlerine baktılar; bazıları heyecanla, bazıları ise saf dehşetle. Ama Redford’un gözlerinde hırs ateşi yanıyordu. Sadece Üçgen’in sırlarına rastlamakla kalmadılar, aynı zamanda tamamen yeni bir çağ başlattılar.

“Silahlarınızı hazırlayın çocuklar!” – diye bağırdı.

“Bir şansımız olabilir.”

Mürettebat hızla hareket etmeye başladı ve gemiyi ileride olabileceklere hazırladı. Tam hazırlıklarını tamamladıklarında, gövdesi ay ışığında parıldayan tuhaf metal gemilerden biri yaklaşmaya başladı.

Bir an için yüzyıllar arasında yalnız kalmışlar gibi göründüler, ama sonra fütüristik bir geminin güvertesinde parlak zırhlı bir figür belirdi:

24. yüzyıldan kalma bir korsan.

Bölüm 1: TravelPhone’u Açma

“Kara Şafak” sessizlik dalgaları üzerinde sallandı. Sessizliği ilk bozan Yüzbaşı Redford oldu ve ilgiyle gözlerini kıstı.

“Evet arkadaşlar, altından daha değerli bir hazine bulduk gibi görünüyor. Bu günü unutmayın; herkes yüzyılları geçme şansına sahip olamaz.” Dişlerini gösterdi, sesi alçak bir hırıltıydı.

“Ve bu zenginliği ele geçirmek için burada kalın.”

Ekip vızıldadı, bazıları gergin bir şekilde güldü, diğerleri ise dengesiz bir şekilde bir ayaktan diğerine hareket etti. Bilinmeyenden korkmadıkları için hayatta kaldılar ama bu başka bir şeydi. Bu “gemiler” zamanlarının tugayları ve guletleri gibi değildi: yelkenleri, silah depoları ve alışılagelmiş tahta gıcırtıları ya da rüzgarda yelkenlerin ıslık sesi yoktu.

Aniden karşı gemiden garip bir uğultu geldi ve giderek yükseldi. Havayı kesen bir ışık huzmesi Kara Şafak’ı soğuk mavi bir parıltıyla aydınlattı. Fütüristik geminin güvertesinde onlara bakan bir figür belirdiğinde adamlar dondular.

Bu bir erkek değil, bir kadındı; uzun boylu, muhteşem bir duruşa sahip, geceleri parıldayan bir zırha bürünmüş. Koyu saçları sırtından aşağı serbestçe akıyordu ve yüzü, Redford’un anlamadığı sembollerin bulunduğu tuhaf, parıldayan bir siperlik tarafından yarı gizlenmişti. Elinde ince, parlak bir cihaz vardı.

Yüzbaşı Redford tek kaşını kaldırdı.

– Selam! Ben Yüzbaşı Jack Redford ve görünüşe bakılırsa yolumuzu geçmişsiniz hanımefendi. Belki bana nereli olduğunu söyleyebilirsin?

Kadın ona soğuk bir şekilde baktı, sesi görünmez bir güç tarafından güçlendirildi, böylece herkes duyabildi.

“Ben Özgür İttifak’ın İlk Filosu, Baştan Çıkarıcı Engerek’in Kaptanı Alara Thorne’um.”

Bakışları Kara Şafak’ın ve onun sert mürettebatının üzerinde küçümsemeye benzer bir tavırla gezindi.

“Hangi yüzyıldansın yabancı?”

Redford kıkırdadı.

“Aklı ve kılıcıyla yaşayan herkesle aynı.”

Gururla elini gemisine doğru salladı.

“Fakat öyle görünüyor ki, hiç hayal etmediğimiz zenginliklerle dolu yeni avlanma alanlarına rastladık. Ve siz, Kaptan Thorne, geminizde iyi bir fiyata alınabilecek bir şey var gibi görünüyor.”

Yüzbaşı Thorne’un gözleri kısıldı.

“Yasak sulara girdiniz. Yüzyılınıza geri dönün korsan.”

Ekibine doğru hafifçe başını sallayarak arkasını döndü ve görünüşe göre Kara Şafak’ı görmezden geldi. Redford’un gülümsemesi kayboldu, gururu zedelendi. Yoksayıldı mı? Gelecekten gelen bir kadın mı? İtibarını korkusuzluk ve kurnazlık üzerine inşa etmişti ve aşağılanmaya maruz kalmayacaktı.

“Silahlarınızı doldurun çocuklar!” – gözlerinde meydan okuyarak havladı.

“Bakalım onların bu ‘gelecekleri’ biraz eski barutu nasıl kaldırabilecek!”

Kara Şafak’ın silahları canlandı, sağır edici patlamalar gecenin sessizliğini bozdu. Roket gülleleri Baştan Çıkarıcı Engerek’e doğru uçtu, ancak Thorn bileğinin bir hareketiyle kalkanı etkinleştirdi; her atışı mavi ışık parıltıları ile emen ve fütürist gemide tek bir çizik bile bırakmayan şeffaf bir bariyer.

Kara Şafak’ın mürettebatı dondu, gözleri şaşkınlıkla açıldı. Redford durumu düşünürken kaşlarını çattı. Çekirdekler işe yaramazsa daha yaratıcı olmanız gerekir.

“Yakalama kanca larınızı hazırlayın!” – o emretti.

Adamlar aceleyle halatlar üzerinde çalışmaya başladılar, baştan çıkarıcı engerek’in metal gövdesine kancalar taktılar ve orada donuk bir çınlamayla yakalandılar. Redford’un adamları bağırışlar ve tezahüratlarla halatlara tırmanmaya ve fütüristik geminin güvertesine atlamaya başladı.

24. yüzyıl mürettebatı, 20. yüzyıl korsanlarının tertemiz güvertelerini ele geçirmesini, silahlarını çekmesini ve savaşa hazır olmasını şaşkınlıkla izledi. Alara Thorne onları izleyerek ekibine harekete geçme emrini verdi. Düşük bir enerji uğultusu yayan, zarif tabancalara benzeyen tuhaf cihazlar çıkardılar.

Dövüş, bıçaklar ve lazer atışları kasırgasıyla başladı. Redford’un adamları, silah bakımından açıkça geride olmalarına rağmen, kılıçlarını sallayarak ve fütürist korsanlarla çatışarak çaresizce savaştılar. Thorne’un ekibinden biri, bir enerji silahını Redford’a doğrulttu ve Redford ustalıkla kaçmayı başardı, ancak daha önce Kaptan Thorne’un kemerinden kaosun ortasında parlak, küçük, pürüzsüz bir cihazın düştüğünü gördü.

Redford TravelPhone’u eline aldı ve içindeki garip parlayan sembolleri inceledi.

“Peki, bakalım bu güzellik neler yapabiliyor.”

Sembollerden birine tıklandığında TravelPhone’un parıldadığını ve etrafındaki havanın da enerjiyle parıldadığını gördü. Bir anda Kara Şafak bir ışık kasırgasıyla kaplandı, altlarında Bermuda Şeytan Üçgeni’nin suları kaynamaya başladı. Gemi ve mürettebatı yükseldi, döndü ve zamanda hızla uçtu.

Işık dağıldığında tekrar suya dönmüşlerdi ama şimdi etraflarında daha önce hiç görmedikleri gemiler vardı. Sular, her biri tepeden tırnağa silahlanmış ve tıpkı kendi gemileri gibi kurukafa ve çapraz kemiklerden oluşan bayrakları dalgalandıran devasa, ileri teknolojiye sahip gemilerle kaynıyordu. Ancak bu korsanlar kendinden emin görünüyorlardı, gemileri Redford’un hayal bile edemeyeceği teknolojiyle donatılmıştı.

Kara Şafak 24. yüzyıla geldi.

Yüzbaşı Redford sırıttı, bu yeni dünyaya bakarken büyük bir heyecan hissetti. İşte olasılıklarla dolu yeni bir çağdı ve onu keşfetmenin anahtarı onun elindeydi.

“Geleceğe hoş geldiniz arkadaşlar” diye duyurdu.

Bölüm 2: Çağların Çatışması

Kara Şafak, 24. yüzyılın ışıltılı sularını geçti; siyah yelkenleri, etrafını saran gösterişli, metalik gemilerle tam bir tezat oluşturuyordu. Yüzbaşı Redford, kulaktan kulağa sırıtarak TravelPhone’u elinde sıkıca tutuyordu; zihni olasılıklarla ilgili düşüncelerle yarışıyordu.

Baktıkları her yerde, yüksek teknolojili korsan gemileri suda süzülüyor, havada asılı duruyor, hatta yüzeyin üzerinde uçuyor, motorlarından uzaylı bir uğultu yayılıyordu. Redford’un döneminin alışılagelmiş ahşap gövdelerinden farklı olarak bu gemiler, onun adını veremediği malzemelerden yapılmıştı ve güneşte parıldayan tuhaf, ışıltılı panellerle güçlendirilmiştir.

Kara Şafak ekibi hayranlıklarını gizleyemedi ama coşkularında bir gerilim vardı. Bu dünya korsanlar için bir cennetti ama onların pek anlayamadığı bir dünyaydı. Gelişmiş silahlarla ve güneşte parıldayan tuhaf cihazlarla donanmış fütürist korsanlar kendilerinden daha az tehditkar görünmüyorlardı.

Redford bu keşfedilmemiş sulara doğru ilerledikçe bakışları ilerideki heybetli gemiye takıldı. Gemi çok büyüktü, siyah, aerodinamik zırhı ve kalp atışı gibi titreşen neon ışıklarıyla diğerlerinin üzerinde yükseliyordu. Üzerinde tanıdık bir kafatası ve çapraz kemik sembolü bulunan bir bayrak taşıyordu ama altında bilinmeyen bir arma vardı: bir gezegeni saran stilize edilmiş bir yılan.

Redford, asistanı Fısıltıya, “Bu gemi,” diye mırıldandı.

“Her şeyi söylüyor: “suların kralı.”

O anda geminin üzerinde, ufukta uğursuz bir mavi ışıkta görülebilen holografik bir mesaj belirdi. Şu sözler havada uçuştu: “Kara Şafak’ın Yüzbaşı Redford, kısıtlı bir cihazı çalmanız İttifak yasalarını ihlal ediyor. TravelPhone’unuzu teslim edin, yoksa sonuçlarına katlanırsınız.”

Fısıltının yüzü solgunlaştı.

“Kaptan, isimlerimizi biliyorlar. Her şeyi biliyorlar.”

Redford, omurgasından aşağı bir ürperti inerken bile kıkırdadı.

“O halde onlara bu kadar kolay sindirilmeyeceğimizi gösterelim.” Sesini yükseltti.

“Savaşa hazır olun arkadaşlar! Bu dünyadaki yerimizi alacağız ve yeni çıkmış hiçbir gemi önümüze çıkamayacak.”

Adamlar hareket etmeye başladı; topları doldururken, silahları kontrol ederken ve şimdiye kadarki en zorlu mücadeleye hazırlanırken hazırlıkları devraldı.

Karşı tarafta, siyah gemi çoktan ilerlemeye başlamıştı, motorları uğursuz bir şekilde uğultu yapıyordu. Kaptan Thorne köprüde duruyordu; zırhı ışıkta parlıyordu ve Redford’un gemisine bakarken gözleri soğuktu. Son buluşmalarını unutmamıştı ve kendisine ait olanı iade etme niyetindeydi.

Mürettebatına, sakin ve kararlı bir sesle,

“Durağanlık ışınlarıyla ateş edin” emrini verdi.

Anında gemiden her biri Kara Şafak’ı hedef alan birkaç ışık huzmesi fırladı. Mürettebat sendeledi, sanki görünmez bir el onları geride tutuyormuş gibi hareketleri yavaşladı. Redford kollarını kaldırmaya çalışarak hırladı.

“Büyücülük!” diye bağırdı adamlarından biri, gözleri korkudan açılmıştı.

Redford sıkılı dişlerinin arasından, “Bu bilim dostum,” diye tısladı. “Ve onu yeneceğiz.”

Büyük bir çaba harcayarak TravelPhone’u aldı ve parlayan tuşlarından birine dokunarak bastı. Cihaz mırıldandı ve aniden durağanlık etkisi ortadan kaybolarak Kara Şafak ve ekibini tuhaf felçten kurtardı.

Kaptan Thorne’un gözleri, Redford’un gücünü yeniden kazandığını görünce inanamayarak kısıldı.

“Kullanmayı öğrendi” diye mırıldandı, parmakları küpeştenin üzerinde kıvrılırken.

“Ama uzun sürmeyecek.”

Geminin plazma toplarını etkinleştiren mürettebatına başıyla selam verdi. Göz açıp kapayıncaya kadar, bir dizi parlayan enerji topu Kara Şafak’a doğru uçtu ve arkalarında parlak bir iz bıraktı. Redford’un adamları güvertede yanıklar bırakan ve tahtaları parçalayan sıcak patlamalardan kıl payı kurtularak kaçtılar ve dağıldılar.

“Karşılık verin!” Redford bağırdı.

“Bütün silahları yükleyin! Onlara gerçek gücün tadına varın!”

Kara Şafak’ın topları gürleyerek havayı duman ve barut kokusuyla doldurdu. Top gülleleri suda uçarak fütüristik gemiye şiddetle çarptı. Thorne’un gemisi kalkanlarla korunmasına rağmen, her darbe geminin titremesine neden oluyordu; bu da Redford’un mürettebatının eski gücünün bir kanıtıydı.

Ancak Thorne’un kafası kolayca karışacak biri değildi. Gemisinin saldırıyı absorbe etmesini sakince izledi ve bir sonraki hamlesini hesapladı. TravelPhone, Redford’un eline bırakılamayacak kadar güçlüydü ve Redford onu geri almaya kararlıydı.

“Araçlara binen dronları bırakın” emrini verdi ve ekibi, suyun içinde hızla ilerleyerek kendilerini Kara Şafak’ın gövdesine bağlayan küçük küresel cihazları hemen etkinleştirdi.

Dronlar anında dönüp gemiye bağlanan metal ayakları serbest bıraktı ve Thorn’un ekibini ince elektrikli kablolar boyunca çekmeye başladı. Adamları Redford’un silahlarını yansıtan zırhlı elbiseler giymişlerdi ve hareketleri hızlı ve kusursuzdu.

Redford’un adamları fütüristik işgalcilerle savaşırken dişlerini gıcırdatıyor, kılıçlarını ve tabancalarını sallıyorlardı. Dövüş, çeliğin yüksek teknolojiye karşı acımasız, kaotik bir savaşıydı. Redford’un kılıcı Thorn’un adamlarından birinin enerji kılıcıyla çarpıştığında kıvılcımlar uçtu, silahlar şiddetli bir mücadeleye dönüştü.

Fütüristik korsan sırıttı.

“Sen kendi liginin dışındasın, kalıntı. İttifak seni bulacak.”

Redford sırıttı ve yenilenmiş bir güçle geri itti.

“Korsanların biraz özgürlükten hoşlandıklarını sanıyordum.”

Başka bir enerji patlaması yanından geçerken eğildi ve az farkla omzunu ıskaladı. Mürettebatı, düşmanın teknolojik avantajına rağmen teslim olmayı reddederek cesurca savaştı. Yüzyılların çatışması şiddetli savaşlarda yaşandı; her iki taraf da bu tuhaf yeni dünyadaki yerlerini korumaya kararlıydı.

Mücadele bir çıkmaza varmış gibi göründüğünde, Redford kaosun ortasında bir şeyi fark etti: genç bir korsan, fütüristik bir pusulaya benzeyen bir cihazı tutuyordu. Ekranında hem gemilerin hem de mürettebatın konumlarını gösteren bir tablo görülüyordu.

Redford hızla yakaladı. Eğer bu cihazı ele geçirebilirse bir avantaja sahip olacak. Thorn’un adamlarından birkaçını atlattıktan sonra çocuğa doğru koşup pusulayı elinden kaptı. Çocuk direnmeye çalıştı ama Redford’un gücü daha büyüktü ve hızla geminin kendi tarafına çekildi.

Fütüristik pusulayı eline alan Redford, amacını hızla anladı. Belirli bir yarıçap içindeki herhangi bir hareketi tespit edebilen bir navigasyon cihazıydı. Gülümseyerek ekibine döndü.

“Burayı dinleyin çocuklar!” – diye bağırdı.

“Onların ‘gökyüzünde’ gözleri var! Beni takip edersen bu gemi yakında merhamet için yalvarmaya başlar.”

Redford bir pusula kullanarak adamlarına rehberlik etti ve onlara 24. Yüzyıl korsanlarının etrafından nasıl dolaşacaklarını, her boşluğu ve zayıf noktayı kullanarak nasıl manevra yapacaklarını anlattı. Adım adım gidişatı değiştirmeye başladılar.