Kitabı oku: «Yuxu maşını», sayfa 2
Bir dəfə romantik anlarımızın birində:
– Mənə heç zaman yalan danışma” – dedim. Əslindəsə, – “Mənə heç vaxt xəyanət etmə”, – demək istəyirdim.
Sonra da özümü danladım: “Axı mən kişiyəm, bu nə fikirdir ağlıma gəlir, adamın qeyrəti olar”, − onları özümdən bir müddət-lik də olsa, uzaqlaşdırdım.
Dünya şöhrətli biri olmağıma baxma-yaraq, bu cür cılız düşüncələrlə döyüşür, şə-nimə yaraşmayan lüzumsuz fikirlərə qarşı çıxa bilmirdim. Daha doğrusu, şübhələr məni didirdi. Onlar həqiqəti tapmaq üçün açar yox, rahatlığıma sarılmış bir partlayıcı idilər. Artıq arvadımın telefonlarına gələn mesajlara baxmağa çalışır, zəng gəldikdə kimdən olduğunu açıq-aşkar soruşurdum. Bəzən yataqda yaxınlıq etmək istəmədikdə səbəb axtarır, müxtəlif yerə yozur, gecəni səhərə qədər yata bilmirdim. Mənim bu hə-rəkətlərimə arvadımın laqeyd yanaşması isə məni daha da dəliyə çevirirdi. Onun hesabat verməməsindən daxilən gərilir, məni sa-kitləşdirmək üçün nəsə etməsini gözləyir-dim. Lakin bu baş vermirdi. Sanki heç nə vecinə deyildi. Əvvəlki kimi yaşayır, öz gü-zəranını keçirirdi. İşdən soyumamışdı. “Ər-gənəkon prodakşn”ın işlərini daha yaxşı həyata keçirmək üçün gecə-gündüz çalışır-dı. Bütün layihələrimizi vaxtlı-vaxtında şir-kətlərə göndərir, yeni razılaşmalar əldə edirdi.
Mənsə cismani tələbatımı ödəmək üçün ayda bir neçə dəfə Yeganə ilə görüşürdüm. Onunla yataqda hər şey fərqli olurdu. Çox xoşuma gəlirdi. O, cazibədar olmasa da, hə-rəkətli və bacarıqlı qadın idi. Sanki eşq-bazlığa mən yox, o gəlirdi. Elə sevgi oyun-ları edirdi ki, istər-istəməz hər ay onu gör-mək istəyirdim. Hətta iş o yerə çatmışdı ki, arvadımla münasibətdə olanda belə gözlə-rimin qarşısına o gəlirdi. Bu zaman az qala özümdən iyrənir, hər şeyi yarımçıq qoymaq istəyirdim. Bu çox çətin idi… Sevdiyin qa-dınla sevişəsən, ağlından da başqası keçə…
Hər dəfə belə olanda özümə sual verir-dim: Deməli, arvadımı sevmirəm. Bu ki əsl faciə olardı… Yox, mümkün deyildi. Mən arvadımı sevirdim. Bir anlıq şəhvani hiss üçün sevgi qurban gedə bilməzdi…
O vaxtdan etibarən sevgini “ruhi” və “cismani” olaraq iki yerə böldüm. Və başla-dım özümə haqq qazandırmağa. Mənim ru-hum həmişə arvadımın – sevgilimin yanın-dadır, cismim isə gəldi-gedər olduğu üçün istənilən yerdə ola bilər. Hətta bir fəlsəfi nəticəyə gəlmişdim: “Ruh göylərə uçduğu halda, cisim qurdun-quşun yemi olub çürü-yür. Deməli, Tanrı da cismə ya etibar etmir, ya da özü istəyir ki, cisim istədiyini etsin”.
Sonra da bu fikrin üstündə duraraq, başlayırdım daha dərin fəlsəfə yürütməyə. Əgər kişidə belədirsə, deməli, qadında da bu cür ola bilər. O zaman qadının da ərin-dən başqası ilə görüşüb, macəra yaşaması mümkündür. Bu zaman o, əri ilə yaşaya bil-mədiyini başqaları ilə yaşayar.
Bu fikirlər ağlıma gələndə isə istər-istə-məz özümdən çıxırdım. Hətta bir neçə dəfə əsəbiləşib, qeyri-ixtiyari ucadan “yox” dedi-yim də olmuşdu.
Həmin anlarda gözümü yumub hər şeyi unutmaq, beynimdə bu fikri yaradan mexanizmi kökündən dağıdıb atmaq istə-yirdim. Hətta bir neçə dəfə laboratoriyama girib, bu fikri yaradan hüceyrələrin məhvi üçün işləmişdim də. Amma bacarmamış-dım.
Elə güman edirdim ki, yuxu elmi üçün gətirdiyim yeniliyi fikir üçün də tətbiq edə bilərəm. Amma şübhə mexanizmi buna im-kan vermədi. Məni məhv etdi. Uzun illərin zəhməti olan “Ərgənəkon prodakşn” başsız qaldı və mən vətənimdən − Azərbaycanım-dan, bir zamanlar sevgi ifadəsinin belə, ona olan sevgimi ifadə edə bilmədiyini düşün-düyüm Aycanımdan − arvadımdan, bir ne-çə ildə Hollivud kinolarının ümumi gəlirin-dən çox gəlir gətirən kinostudiyamdan, “Yaşa, istədiyin kimi” oyunlar istehsal edən laboratoriyamdan vaz keçib, dünyanın axı-rına gəlib çıxdım. Gözdən və könüldən iraq yerə. Bütün sahib olduğum dəyərləri və ger-çəklikləri rədd etdim. Hər şeyin səbəbi isə o video oldu…”
Bilgənin yazmaq istədiyi, amma sonra yarımçıq qoyduğu bu sətirləri oxuduqca, dəhşətə gəlirdim. Bu, dünyaya, bəşərə isma-rıc verən bir insanın düşüncələri deyildi, sanki. Onun elminin zənginliyi, məntiqinin və intellektinin yaratdıqları ilə tanış olan hər kəs mənim kimi düşünərdi. Nəinki öl-kəndə, hətta dünyada belə, əlçatmaz bir şəxs olasan, özün də bu qədər sadə bir şey yazasan. Heç inanılası deyildi.
Düzdür, o, yazıçı deyildi, heç əməlli-başlı nitqi də yox idi. Amma ideya adamı idi axı. Demək ki, insan yaradılışından bu günə qədər heç dəyişməyib. Olduğu kimi qalıb. Onun haqqında sizə danışacaqlarımı oxu-duqdan sonra mənə haqq verəcəyinizə əmi-nəm.
Hələ ki, onun ölkəsindən ayrılandan sonra yazmaq istədiyi, amma yarımçıq qoy-duğu sətirləri oxuyun.
Onun həyatını zirvələrə qaldıran yuxu idi. Ona görə də yuxu haqqında da yazmış-dı. Bəlkə də, memuar yazmaq istəyirmiş.
Əvvəlcə bir neçə vərəqlik gündəliyi oxuyaq, sonra hadisəni sizə danışaram. Onu da deyim ki, mənim də kimliyimi öyrənə-cəksiniz, əvvəlcədən söyləyim ki, daha çox düşünməyəsiniz.
***
Mən uşaqlıqdan, elə bil, heç yuxu gör-mürdüm. Hər gecə yatanda ağlıma istədi-yim bir şeyi gətirib, haqqında uzun-uzadı düşünürdüm ki, bəlkə, yuxumda onu gö-rüm. Amma alınmırdı. Halbuki, nənəm hə-mişə qarışıq yuxular görüb, gecənin bir yarısı ağlaya-ağlaya duran qardaşıma de-yərdi ki, gecə yatanda gic-gic şeyləri az dü-şünsün.
