Kitabı oku: «Həyat sandığı», sayfa 4

4. Eliondan məktub

Yox olmaq istəyirəm

Yerin ən alt qatlarında

Odun qara küllərində

“Baba… baba.” Məlahətli bir qadın səsi eşidildi. “Babaa.”

“Hə, gəldim,” deyə qoca bir kişi səsə yaxınlıqdan qarşılıq verdi.

“Gəlmə. Dediyin iksiri tapa bilmirəm, hara qoymusan?”

Cavab bir az gec gəldi.

“Üçüncü rəfə bax, üstünə qırmızı ip bağlamışdım.”

Qoca sözünü yeni bitirmişdi ki, “Ehtiyac qalmadı tapdım,” deyə qadın səsi yaxınlıqdan eşidildi. “Getdikcə iksirlərin yerini daha tez-tez unudursan. Bunun yeri birinci rəfdir üçüncü yox.”

“Keçən hər gün cavanlaşmadığımı dəqiq bilirəm,” deyə qoca gülərək bildirdi. “Bir gün iksir rəfinə ayaqqabılarımı qoysam təəccüblənmə.”

Qadın güldü.

“Sənə demədim, amma əslində iki gün əvvəl ayaqqabılarını iksir rəfinə qoymuşdun.”

“Nə? Ola bilməz.”

“Hə olar. Ayaqqabılarını həyat iksirləri rəfinə qoymuşdun. Hətta iksirlərdən birinə yer qalmadığı üçün götürüb ayaqqabının içinə salmışdın.”

Eçso ağır göz qapaqlarını yavaş-yavaş qaldırdı. Zəif işıq gözlərini qamaşdırırdı.

Daha bir cəhd edən gənc nakrin gözlərini aralayıb yatağının yanında oturanları bulanıq da olsa görə bildi. Gülər üzlü qocanı qısa kəsilmiş boz saqqalından tanıdı. Onu müşahidə heyəti yığıncağında görmüşdü. Qadını isə tanımadığına əmin idi. Orta yaşına baxmayaraq gözəlliyi və hərəkətləri gənc bir qızı xatırladırdı.

“Yaraşıqlı döyüşçümüz yenə gözlərini açdı,” deyə qadın, dolğun bir gülümsəmə ilə Eçsoya baxaraq dedi. “Səncə onu bu gün ayıltmaq bir az tez deyil? Bir-iki gün də yatsa gücünü tam toplayar.”

Qoca iksir şüşəsinin tıxacını çıxarıb bir əli ilə Eçsonun başını qaldıraraq dərmanı içirib “Onu mümkün qədər tez oyatmaq lazımdı,” deyə nəvəsinin təklifinə cavab verdi “Ustad Elion ona məktub göndərib.”

“Bəs bu Elion iki gün gözləyə bilmir?!”

Qoca, nəvəsinə baxdı.

“Yaxşı, başa düşdüm. Bu döyüşçülər onsuz da sağlamlıqlarına dəyər vermirlər,” qadın deyinərək onlardan uzaqlaşıb mətbəxdə iş görməyə başladı.

Eçso dərmanın təsirini qısa müddətdə hiss etməyə başladı. Bədənindəki əzginlik və yuxu getdikcə azalırdı. Ürək döyüntüləri və nəfəsi sürətlənərək normal ritmini geri qazanırdı. Sonda buz kimi bədəni yuxarıdan aşağı isinib qısa müddətdə normal qan dövranını təmin etməyə başladı. Bu göstəricilər onun kiçik ölüm adlı iksirin təsiri altından çıxdığını göstərirdi.

Qoca, nakrinin tamam oyandığından əmin olub “Özünü necə hiss edirsən?” soruşdu.

Eçso danışmaq yerinə başını tərpətmək istədi, lakin bunun daha çətin olduğunu görüb “Yaxşıyam,” dedi. “Dediniz baş ustad Elion mənə məktub göndərib?”

Qoca gülüb “Nəvəm düz deyir. Siz döyüşçülər ən dəyərli silahınız olan sağlamlığınıza dəyər vermirsiniz,” deyərək başını yellədi. “Bir həftədir ölümlə boğuşursan və gözlərini açıb işlətdiyin kəlmələrə bax.” Eçsonun ondan hələ də bir cavab gözlədiyini görüb “Hə, ancaq nə ilə bağlı olduğunu demədilər,” deyə bildirdi. “Məndən yalnız səni sabaha kimi özünə gətirməyimi istədilər.”

Bu xəbər Eçsonu sevindirmişdi. Ehtimal ki, qayıtmağı haqda əmr gəlmişdi. Bu lənətə gəlmiş nəmişlikdən və biabırçı vəziyyətə düşdüyü Oringen sınağından mümkün qədər uzaqda olmaq istəyirdi. Son dəfə onu Şimalda, İkram qəbiləsində yaşayan nənəsinin ölüm xəbərini verən zaman, üç il bundan əvvəl, görmüşdü. O günləri xatırlamaq gənc nakrin üçün çox ağır idi. Bütün dünyasını başına yıxan xəbər, Eliona uzun müddət qara xəbər elçisi kimi baxmağına səbəb olmuşdu. Amma burada təbiətdən başqa heç kimin günahı yox idi. Bir vaxtlar nənəsinin də dediyi kimi insanlar doğulur, yaşayır və ölür. Yenə də onun ölümü ilə barışmaq heç asan olmamışdı.

“Yəqin ki adımı xatırlamırsan,” deyə qadın əlində, içindən buxar qalxan bir qab yeməklə yaxınlaşdı.

Eçso fərqində olmadan “İlisa?” dedi. Bu ad ona bitməyən yuxularda göydən gələn səsi xatırladırdı.

Qadın babası ilə gülməyə başladı.

“O, hər gün başının üstündə durub sənə öz adını deyirdi,” deyə qoca izah etdi.

İlisa yeməyi masaya qoyub Eçsonun başının altına daha böyük bir yastıq yerlşdirərək “Təkcə bu?” deyə babasına baxdı.

“Hə bir də sən darıxmayasan deyə hər axşam nağıllar danışırdı.”

“Əjdaha sürücüləri, Daş qılınc, At adam, Danışan ağacların nağılı,” deyə Eçso bir-bir saydı. “İndi bildim niyə bu yuxularda həmişə baş qəhrəman olurdum.” Hər üçü güldü. “Çox sağolun, sizi tanımasam da nədənsə özümü ailənin bir üzvü kimi hiss edirəm.”

“Çünki hər ikimiz dərdlərimizi sənə danışırdıq,” deyə qoca bildirdi “Burda söhbət etmək üçün adam tapmaq çətin, sənin kimi bir dinləyici tapmaq isə mümkünsüzdü.”

“Yaxşı, yemək vaxtı çatdı.” İlisa yemək dolu boşqabla qayıdıb Eçsonun yatağında oturdu. “Bir həftədir düzgün yemək yemirsən.”

Yeməyin nəfis qoxusu Eçsonun burnuna gələn an gənc nakrin nə qədər ac olduğunu hiss etdi. İlisanın qaşığı üfürərək ona uzatdığını görüb “Mən özüm,” deyə öncə bir az dikəldi sonra boşqabı alıb “Minnətdaram,” dedi.

Son qaşığı da bitirən zaman doymasa da bir qabdan artıq yemək vermədilər. Qoca həkim yeddi gündür içdiyi iksirin təsirinin tam keçməyini gözləməli olduğunu deyərək nəvəsinin israrına qarşı çıxmışdı.

“Bəs rəssamın kimdi?” Soruşdu İlisa.

“Rəssam?” Eçso qocaya baxdı.

“Qolundakını deyirəm, iynə ilə dəri altına şəkil çəkildiyini görmüşdüm, amma bu qədər gözəlinə heç rast gəlməmişdim,” deyə İlisa Eçsonun sağ qoluna dəfələrcə baxsa da yenidən nəzərdən keçirdi. “Hə? Bunu harada etdirmisən?”

“Mmmm…”

“Şimalda.” Nəhayət babası çıxılmaz vəziyyətdə qalan Eçsonun yerinə cavabladı.

“Hə şimalda.” Cəld təkrarladı Eçso.

İlisa, Eçsonun qolunu bəzəyən və alov dillərinə bənzəyən Qaranlıq Günəşin uzantısına baxdı. Tünd qara alov dilləri qalın, amma seyrək şəkildə biləkdən dirsəyə doğru qalxdıqca sadə qıvrılmalarla uzanır, sonra daha da seyrələrək dirsəkdən çiyinə doğru nazilib qara dillərin ucları kürəyinə və boğazına kimi çatırdı.

“Mən də beləsini istərdim,” dedi İlisa nəhayət.

“İnan mənə istəməzdin.”

“Niyə?”

“Mmm, iynələrə görə. Əlinin içinə və qoluna minlərlə dəfə batan iynənin ağrısına dözmək asan deyil.” Bunu deyərkən bu cür ağrı qarşılığında bu lənətdən qurtulmağa hazır olduğunu düşündü.

Həmin günün axşamı Eçso keyimiş qollarını və ayaqlarını elə yataqdaca hərəkət etdirərək ayağa qalxmaq üçün lazımlı gücü toplamağa çalışırdı. Bir neçə dəfə xəbərsiz ayağa qalxmaq istədi, amma başı o qədər dəhşətli fırlanırdı ki, heç yerindən tam qalxmamış yatağa yıxılmışdı. Yeddi gün bir yerdə yatmağa öyrənmiş bədən və bu bədəni yeddi gündür saxlamayan ayağın özünə gəlməyi bir yana, başının hərlənməyi ona daha çox mane olurdu. Həmin gecəni Eçso ayıq keçirdi. Bir həftəlik yuxudan sonra bir həftə yatmasa yenə də yuxusu gəlməzdi yəqin.

Ertəsi gün, hava aydınlanmağa başlayanda İlisa səhər yeməyini hazırlamaq üçün öz otağından çıxan zaman Eçsonu görüb “Günəşin işıqlı olsun,” deyə yuxulu gözlərlə salamladı. “Görürəm yeriməyi öyrənmisən,” dedi zarafatyana. “Yemək də hazırlamısan?”

“Gecə başımı qatmağa məşğuliyyət lazım idi. Zireh və silahımı tapmadım, onlar hardadı?”

“Onlar burda deyil,” yaşlı həkim gözlənilmədən cavabladı. Yuxudan çoxdandır durduğu gümrahlığından hiss olunurdu. “Onları apardılar.”

“Hara?”

İlisa “Mən gedim üzümü yuyum,” deyərək evdən çıxdı.

“Elə bilirdim bu həqiqəti qəbul etmisən,” deyə qoca ona yaxınlaşdı. “Ya da orada dediyin kimi bu sənin vecinə də deyil.”

Eçso onun nə demək istədiyini başa düşdü. Oringen sınağını keçə bilməmişdi. Əslində bunu özü də təxmin etmişdi, sadəcə indi də olduğu kimi qəbullana bilmirdi. Bütün səyləri, hətta həyatı naminə riskə atdığı sınaq yarımçıq qalmışdı. Birdən Eçsonun ağlına başqa bir şey gəldi.

“Bildiyimə görə on doqquzuncu tapşırıqda silah və zirehi tapan nakrin sınağı başa vurmasa da gələn il qaldığı yerdən öz silah və zirehi ilə davam edə bilər,” deyə fikir bildirdi. “Yanılıram?”

“Yanılmırsan amma…”

“Onda mənim silahımı kim aparıb.”

“Əslində yalnız zirehini aparıblar, silahını özün itirmisən,” deyə qoca düzəltdi. “Onlar sənin zirehini apardılar çünki ruh sağlamlığının hansı səviyyədə olduğunu bilmirlər.”

“Yəni mənim dəli olduğumu düşünürlər?”

“Daha çox iradənin zəif olduğunu düşünürlər.”

“Bəs indi nə olacaq?” deyə Eçso əllərini yana açaraq soruşdu. “Məni qovası deyillər ki.”

Yaşlı həkim bir müddət cavab vermədi. “Əslində biz bunu artıq etmişik,” dedi göz-gözə gəlməkdən qaçınaraq. “Heyətin qərarı səni qeyri-məlum müddətə nakra cəmiyyətindən uzaqlaşdırmaq oldu. Məsuliyyətsizlik, iradəsizlik, çeynədiyin bir neçə qadağa və qeyri sabit emosiya səbəbi ilə.” Yaşlı həkim son cümləsini deyərkən sanki müşahidə heyətinin son qərarını olduğu kimi dilə gətirirdi.

Eçso nə deyəcəyini bilmədi. Buna inanmaq istəmirdi.

“Necə yəni qeyri-məlum müddətə?” deyə çaşqınlıqla qarşı çıxdı. “Bu əsl axmaqlıqdı! Məni qova bilməzlər!”

“Bu o deməkdir ki, dörd ildən tez nakra adı ala bilməyəcəksən. Əgər bu vaxt ərzində qüsurlarını düzəldə bilsən onda ola bilsin heyət sənin…”

Eçso cümlənin sonunu gözləməmiş ayaqqabısını geyindi.

“Dayan, hara gedirsən, indi sənin dalınca gələcəklər.”

Qapıdan çıxan zaman az qala İlisaya dəymişdi. Qadın son anda dəliyə dönmüş iri döyüşçünün yolundan çəkilmişdi.

“Eçso? Baba nə olub?”

Yaşlı həkim, Günəş döyüşçüsünün ardınca qaçıb dayandı. Eçsonun yolunu heyət üzvlərindən biri olan yaşlı ekro arxasında iki təcrübəli nakra ilə birlikdə kəsdi.

“Mənim zirehim hanı?” dedi Eçso. “Onu öz haqqımla qazanmışdım.”

“Öz səhvlərinlə də itirdin,” deyə ekro qarşılıq verdi. “Sənə son ana kimi inanmaq istədim, amma iddiaların təxmin etdiyimiz kimi boş bir illüziyadan başqa bir şey deyilmiş. Qaranlıq Günəş xaricində. Ehtiyatsızlığın bizə baha başa gəldi. Qaranlıq Günəşin sonradan yaradacağı nəticələri heç təxmin belə etmək istəmirəm.”

Eçso səhv etdiyini qəbul edib başını aşağı saldı. Heç nəyə baxmayaraq illüziya adlandırılan hadisənin həqiqət olduğunu ümid etmişdi. Çünki onu düşdüyü vəziyyətdən yalnız bu hadisənin doğruluğu xilas edə bilərdi.

Ekro əlindəki zərfi açıb oxudu. Günəş döyüşçüsünün mümkün olan ən tez zamanda Koran şəhərinə göndərilməyini və hansı güzərgahla göndərilməli olduğunu olduqca aydın yazılmışdı.

“Koran şəhəri üç tərəfi dağla əhatələnmiş, çox güclü müdafiə divarlarına və saysız təcrübəli döyüşçülərə sahib…”

“Həbsxanadı,” deyə Eçso tamamladı. “Məni həbsxanaya göndərirsiniz?”

“Ən böyük həbsxananın orada olduğu oranın…”

“Həbsxana olduğunu mənasına gəlir,” deyə Eçso yenidən onun sözünü kəsdi. “Koran şəhəri haqda çox şey bilirəm. Ora hətta Etrak kimi döyüşçülər üçün belə çıxılmaz qaladı.”

“İş burasındadır ki, biz heç bunun həqiqi olub-olmadığını bilmirik,” deyə yaşlı ekro bildirdi. “Məktub, sən Qaranlıq Günəşi işlədəndən dörd gün sonra gəldi və üzərində baş ustadın möhürü yox idi. Odur ki asanlıqla qaranlıq güclər tərəfindən qurulmuş tələ ola bilər.”

“Məktuba baxa bilərəm?”

Yaşlı ekro etiraz etmədi, zərflə birlikdə məktubu uzadıb gözlədi.

“Bunu Elion göndərib,” dedi Eçso, məktubun yalnız bir neçə hissəsini oxumuşdu. “Və sizə yox mənə göndərib, odur ki məktub şifrələnib.”

“Necə yəni?”

“Sizcə biz, beş ildir açıq-aydın məktubla yazışırdıq?” dedi Eçso. Məktubun əsl mənasının verdiyi həzz üzünə balaca da olsa sevinc gətirmişdi.

Yaşlı ekro yaxınlaşıb məktuba Günəş döyüşçüsünün əlində baxdı. Eçso heç vaxt özündən ayırmadığı şifrələnmə kombinasiyasının yazıldığı kağızı da həmçinin əlində tutmuşdu.

“Belə çıxır o səni mərkəzi şəhərə çağırıb,” dedi ekro, şifrəni o da açmışdı. “Onuncu ay tutulmasında yola çıxmağını istəyir. Yəni dünən.”

Vaxt günortaya yaxınlaşan zaman, Eçso yaşlı ekrodan son təlimatları alırdı. Yağış hələlik yağmasa da heç şübhəsiz tezliklə yağacaqdı.

“Bu məktubu şəxsən Elionun özünə çatdır,” deyə ekro bərk-bərk tapşıraraq qalın zərfi ona verdi. “Bu iki döyüşçü şəxsi mühafizəçilərimdi, səni Eliona təhvil verməmiş qayıtmayacaqlar. Rohaz çayı sahilindəki Rohaz Teh şəhərinə kimi ərzaq karvanı ilə gedib, bir qədər gümüş qarşılığında quldur dəstəsi tutun.”

Eçso alnını qırışdırıb çaşqınlıqla baxdı.

“Hətta Draqzin belə sizi quldurların içində axtarmayacaq,” deyə ekro izah etdi. “Məsləhət görürəm onlara özünüzü şərəfli nakra kimi yox vicdansız oğru kimi təqdim edəsiniz.”

“Başa düşdüm.”

“Bunu al,” deyə ekro Eçsonun çantasına iksir qoydu. “Lazım olan vaxtda əsəblərini sakitləşdirər, başa düşdün?”

Eçso başı ilə təsdiqlədi.

Yol boyu Eçso iki döyüşçü ilə dil tapmaqda çətinlik çəkmədi. Hər ikisi Günəş döyüşçüsünə təsəlli verərək ruhlandırmağa çalışır və təslim olmamağa çağırırdılar. Amma heç biri həqiqəti bilmirdi.

Rohaz çayına söykənən Rohaz – Teh şəhərinə çatıb gecəni orda keçirdilər. Eçso bu şəhərə ikinci dəfədir gəlirdi, lakin bu ərazidəki yer adlarının niyə Rohaz yəni ruh adlandırıldığını indi daha yaxşı başa düşürdü. Günəşin batışı ilə gələn çən, növbəti gün çıxana kimi şəhəri minlərlə ruhun hücumuna uğramış bir xarabalığa bənzədirdi. Səhəri gün istədiklərindən də böyük bir quldur dəstəsi ilə rastlaşdılar. İki nakra dəstəni çox kiçik bir karvana hücum edən zaman tapıb, onlara daha çox maraqlarını çəkən bir təklif etdilər.

Eçso onlara nə kimi bir yalan dediklərini bilmirdi, amma onlara gənc oğru kimi təqdim etdikləri Eçsonun fərqli dildə danışdığını deyib təcrübəsizliyindən qaynaqlana biləcəyi səhvlərin qarşısını aldılar. Nakralar quldurlara həmçinin mümkün qədər az diqqət çəkərək sürətlə irəliləməli olduqlarını da bərk-bərk tapşırmışdılar.

Sirenatdan başlayan yol, on üç gün çəkdi. Mərkəzi Azara yarım gün qalmış quldurlar pullarının qalanını da alaraq gələ biləcəkləri ən uzaq yolun bura olduğunu bildirib geri qayıtmışdılar. Sonra daha asan oldu. Hər üçü yaxınlıqdakı böyük təlim mərkəzlərindən birinə yollanıb iki rat nakra ilə birlikdə Lunar keçidinə, oradan da Mərkəzi Azar şəhərinə çatdılar.

5. Keçmişin izləri

Cahil olmaq istəyirəm

Hər fikirlə razılaşmaq

Hər ağaya boyun əymək

Elionun yeni otağı əvvəlki otağından daha böyük və işıqlı idi. Hündür kitab rəfləri, geniş oturacaqlar və masa. Otağın şərqə baxan hündür pəncərəsindən baxarkən sanki şəhər ayaqları altında idi. Günəşli havada şəhər içində qaynaşan insanlar isə rəngli qarışqaları xatırladırdı.

“Yaxşı görünürsən,” deyə otağına girən zaman səsləndi nakra lideri.

“Günəşiniz işıqlı olsun, ustad Elion,” deyə Eçso dik dayandı.

“Sənin də cavan oğlan,” deyib oturaraq masasını səliqəyə saldı. “Elə dayanma, otur. Danış görək son aylar ərzində nələr etmisən?”

Eçso “Təlimlər,” dedi qısaca. “Mərkəzi Azar daha da gözəlləşib yoxsa mənə elə gəldi?”

Elion təbəssümlə pəncərəyə baxıb “Sən necə düşünürsən?” dedi. “İnsan əli dəyən hər yer elə ya da belə gözəlliyə can atır.”

Hazırda bütöv Azarın yeganə hakimi olan Elionun özünü fəxrlə insan adlandırmağı Eçsonun xoşuna gəlmişdi. Üçlüyün dövründə şəhər gözəl olsa da, daha çox səliqəli görünürdü. İndi isə küçələrdə gəzərkən buralara insan zövqü toxunduğu hiss olunurdu.

“Necəsən Eçso?” hələ də pozmadığı təbəssümlə soruşdu Elion. Eçsonun başını tərpədərək yaxşıyam demək istədiyini görüb, barmağı ilə onun Qaranlıq Günəşi əlcək altında gizlətdiyi sağ əlini göstərərək “Onu nəzərdə tuturam,” əlavə etdi. “Nesenfa başına gələnləri danışdı.”

“Yaxşı… yaxşı olacam. Bilmirəm ustad. Nə baş verdiyini özüm də tam xatırlaya bilmirəm. Hər şey yuxu kimi, daha doğrusu kabus kimi gəlir,” deyə Eçso baxışlarını aşağı saldı. “İnanın ki, bacardığım qədər tab gətirdim. Ölümün son anlarına kimi Qaranlıq Günəşi azad buraxmadım. Qorxum tək ölmək deyildi, mən, bu lənətə gəlmiş zibilin!.. üz istəyirəm ustad. Onun mənimlə birgə yox olacağından qorxurdum. Çünki siz də demişdiniz ki, nə yolla olur-olsun Qaranlıq Günəşin varlığını qorumaq lazımdır. And içirəm ki…”

“Bilirəm Eçso, sənə inanıram.”

“Başqa yolum olsa…”

“Eçso, mənə bax,” qayğıkeş səslə çağırdı nakra lideri. “Üzümə bax. Sənə inanıram. Eşidirsən?”

“Bəli ustad.”

“Sənə bu gücü niyə qadağan etdiyimi yaxşı bilirsən. Səndən əvvəl Qaranlıq Günəşi daşıyanlar ömürlərinin heç onda birini yaşamayıblar. Baxmayaraq ki, bu daşıyıcılar ondan istifadə etmirdilər. Bilirsən niyə?”

Eçso başını tərpədərək “Çünki çox güc tələb edir,” dedi.

“Bəli. Qaranlıq Günəş tək bir istifadə üçün belə ağlasığmaz böyüklükdə həyat enerjisi tələb edir. Sənin niyə istisna olduğunu hələ ki bilmirik, odur ki, idarəni yenidən bərpa et. Və gələn dəfə onu istifadə etdiyini heç kimə demə. Kim olur olsun, fərq etmir. Bəzi ekrolar Qaranlıq Günəşin səndə olduğunu bilsə də heç kim sənin onu istədiyin kimi istifadə edə bildiyindən xəbərdar olmamalıdır. Aydındı?”

“Bəli ustad.”

“Üçlük məhv olsa da onların idarə metodunu dəstəkləyən ekrolar çoxdu. Mən isə təkəm. Məni hələ ki bu mövqedə saxlayan tək səbəb onları qorxudan daha böyük təhlükənin varlığıdır. Sənin əsil gücünü bilsələr, bunu daha bir təhdid kimi qəbul edərlər.”

Eçso başını tərpədərək “Başa düşürəm ustad,” dedi. Bu söhbəti indiyə kimi az qala yüz dəfə etməklərinə baxmayaraq, Elion hər dəfə eyni sözləri təkrarlamaqdan bezmirdi.

Yenə də, Eçso bəzən onun yersiz ehtiyat etdiyini düşünürdü. Hətta o səviyyədə ki, Elion bütün ekroları, Eçsonun onun oğlu olduğuna inandırmışdı. Beləliklə çoxları Eçsonun bu gücü daşımağına qəribə baxmır, artıq suallar vermirdilər. Eçso, ustadının, onun insan olduğu həqiqətini niyə gizlətdiyini bilməsə də nakra liderinin ehtiyatına etibar edirdi.

“İndi isə gələk… hardadı bu,” deyə masadakı kağızları qarışdırdı. “Hə. Sənə söz verdiyim kimi keçmişini araşdırdım,” deyə Elion bir neçə kağız götürdü. “Akun Retinlla-Haxs,” dedi kağızı oxuyaraq “Düzünü desəm bu qədər dərinlərə gedəcəyim heç ağlıma gəlməmişdi.”

Eçso əsl adını eşidən zaman gözlərinin önündə ani olaraq uşaqlığı canlandı.

“Atan ustad qazza dərəcəsinə kimi qalxmış təcrübəli müdafiəçi olub,” deyə Elion davam etdi “Qardaşın və ya bacın yoxdur. Səninlə qan bağı olan yeganə qohumun qırx üç yaşlı xalandı, ancaq ondan da xəbər yoxdur. Götür, keçmişin və ailə ağacın haqda tapa bildiklərim bunlardı.”

Eçso təşəkkür edərək kağızları götürdü. Bir neçə cümlə oxuyarkən atasının döyüşçü olmağından başqa maraqlı bir şey tapmadığını görüb kağızları bükərək bir kənara qoydu. Yorğun olmadığı başqa vaxtları hələ çox olacaq.

“Çətin dövrə girmişik Eçso,” deyə Elion nəhayət qısa sükutu pozdu. “Bildiyin kimi Üçlüyün çöküşündən sonra Raqanı çətinliklə əldə saxlamağı bacardıq. Əgər nakra ordusu olmasaydı çətin ki, Zeldanın qazzalarına qarşı bir şansımız olardı. O, satqın Kölgə təslim olduğu günə kimi bu planı hazırlayırmış. Azara xidmət edəcəyinə and içdiyi gündən hislərim ona güvənməklə axmaqlıq etdiyimizi deyirdi.”

“Görünür bu cür düşünən təkcə siz deyildiniz,” deyə Eçso fikir bildirdi “Ustad Rektan in-Pesl Üçlüyün səbəb olacağı fəlakətlərin qarşısını alacağımı bilsə də sizdən ordu hazırlamağı istəmişdi.”

“Təəssüf ki, onun bildiyi gələcək bununla sonlanır. Daha bir neçə göstəriş çox yaxşı olardı.”

Eçso ağ vidraların məhvindən sonra başlayan o dəhşətli günləri xatırlayıb başı ilə təsdiqlədi.

“Draqzinin izinə hələ düşə bilməmisiniz?” soruşdu Eçso.

“Nə izinə, nə də əməlinə.”

“Bu qədər vaxt gizlənirlərsə ya Ucsuz dənizə qaçıblar, ya da çox böyük bir şeyə hazırlaşırlar,” təxmin etdi Eçso. Hər kəsi gündən-günə daha dərin qorxuya salan da bu idi. Əsrlərdir tanınan ən qəddar düşmən az qala beş ildir ki səssizliyə qərq olmuşdu. Yolunu azmış ürkək ovuna, qaranlıqda səssiz yaxınlaşan vidra kimi.

Elion başı ilə təsdiqləyərək “Buna şübhəmiz yoxdu,” dedi. “Ona görə də daha bir dəstə Kölgə ovçusu hazırlamışam. Bir dəstə çöküşdən əvvəl hazır idi. Yeddi nəfərlik daha bir dəstə tezliklə axtarışa başlayacaq.”

“Bəs birinci dəstə?” Eçso çəkinərək soruşdu. Nədənsə alacağı cavabın xoşuna gəlməyəcəyini düşünürdü.

“Həmin dəstənin doqquz üzvünü beş il əvvəlki döyüşlərdə itirdim. Qalan üç nəfər isə itkin düşüb. Böyük ehtimal onlar da öldürülüb.”

“Sizcə Etrak,” dedi Eçso çəkinərək. Elionun o satqının adını eşitməkdən xoşu gəlmədiyini bilirdi. “Onları tək başına…”

“İnanmıram. Onlar adi döyüşçülər deyildi,” deyə Elion Günəş döyüşçüsünün sözünü kəsdi “Kifayət qədər təlimli və təcrübəli ovçular idi.”

“Bəs Etrak…”

“Məncə bu gün kifayətdi,” deyə Elion söhbətə nöqtəni qoyaraq ayağa qalxdı. Daha çox Etrak barədə eşitmək istəmədiyini bundan səmimi ifadə edə bilməzdi. “Çox uzun yoldan gəlmisən və dincəlməlisən.”

Eçso da həmçinin qalxaraq ailə keçmişi haqqında olan kağızları götürüb, qatlayaraq paltarının içinə yerləşdirdi. Elə bu vaxt baş müşahidəçinin məktubunu xatırlayıb “Bunu sizə göndəriblər,” deyərək məktubu baş ustada uzatdı.

Elion məktubun möhürünə baxıb “Narahat olma,” dedi. “Sınaq nəticəsinə müdaxilə edə bilmərəm amma əlimdən gələni edəcəm. Yenə də hansısa Oringen sınağını keçə bilməməyin səni narahat etməsin. Sən Günəş döyüşçüsüsən, keçilməyi mümkün olmayan bir sınaqdan keçib Azarı xilas etmisən. İnsanlar sənin haqqında mahnılar oxuyur, hekayələr danışır. Necə olduğunu bilmirəm, amma bu qədər gizli saxlamağımıza baxmayaraq beş il içində bütün Azar sənin qəhramanlığından danışır. Bunu unutma, yaxşı?”

“Bəli ustad. Təşəkkür edirəm.”

Eçso otaqdan çıxıb, başını aşağı salaraq pilləkənə doğru addımlayarkən “Kimi görürəm?!” səsinə başını qaldırdı. Qarnı qabağa çıxmış ağ saçlı kişi, qollarını açıb gülümsəyirdi. Sevinclə parıldayan gözləri və qızarmış yanaqları, onu, nəvəsini görmüş qoca babaya oxşatmışdı.

“Ustad Hulda,” sevinclə səsləndi Eçso.

Yaşlı ustadın üzündəki təbəssüm silindi. “Ustad dədəndi!” dedi qaşlarını çataraq. “Sənə deməmişəm mənə əmi denən?”

Eçso onu qucaqlayaraq “Bağışla,” dedi. “Əmi.”

“Bax belə. Bu nə sifətdi? Yoxsa kişi səni yenə danlıyırdı? Yenə nə istiyir sənnən?”

“Heç nə əmi, başqa məsələdi. Eşitdim dörd ay əvvəl səni, yeni qazza lideri təyin ediblər. Təbrik edirəm. Tarixin yüksək vəzifəyə qalxmış ilk insanı, Hulda Baldaş,” deyə Eçso onun adını xüsusi bir həvəslə vurğulamışdı.

“Həə, başdarına dəysin elə vəzifə. Qazza deyil bordağa bağlanmış qaz yığınıdı elə bil. Nə nizam var, nə tərbiyə,” dərdli bir nəfəs dərdi ağbaş qazza lideri. Vəzifəsinə baxmayaraq hələ də köhnə nakra zirehi daşıyırdı. “Günümə bax, dörd aydı o çobanlara etiket dərsi keçirəm. Meşədən çıxıblar eləbil.”

Eçso öncə gülümsədi, sonra özünə hakim ola bilməyib az qala qəhqəhə çəkməyə başladı.

“Gülmə, iki günə qayıtmalıyam son bir həftədir, hər gecə onun kabusunu görürəm… demirəm gülmə!”

“Yaxşı-yaxşı gülmürəm,” deyib Eçso gözünün yaşını sildi. Çoxdandır bu qədər gülməmişdi. “Mən burda yataqxanada olacam, gedəndə xəbər et görüşək.”

“Baş üstə. Bu üzünü də qırx. Dədənin yanına belə giribsən?!”

“Şəhərə indi gəlmişəm, vaxtım olmadı.”

“Üz qırxmağa həmişə vaxt var. Ax cavanlar, hər şeyə bəhanəniz var. Yaxşı get,” başı ilə Elionun otağını işarə edib “İçəridə təkdi?” soruşdu.

“Təkdi əmi, gir. Sonra görüşərik.”

“Görüşərik.”

Yenidən Mərkəzi Azar küçələrinə çıxan zaman üzündəki təbəssüm hələ də silinməmişdi. Eçso başını qaldırıb ağ bulud topalarına baxaraq nəfəs dərdi. Günəşin aydın parıltısında payızın ilıq sərinliyi hiss olunurdu.

Eçso nakrin yataqxanasının yerləşdiyi şəhərin şimal-qərb hissəsinə yönəldi. Axırıncı dəfə orada üç il bundan əvvəl qalmışdı. Müşahidə heyətinin qərarına baxmayaraq, Elion rəsmi olaraq onu xidmətdən və hüquqlarından azad etməmişdi.

Dairə formasında düzülüb oyun oynayan bir neçə uşağın arasından keçərək geniş meydana çıxdı. Belə meydanlar şəhərin bir çox yerində salınmış istirahət parkı kimi görünsə də həm də qonaqları bu qarışıq şəhərdə azmaqdan sığortalayırdı. Çünki bütün əsas yollar və bir çox küçələr bir meydanda başlayıb digərində sonlanırdı.

Bu meydanları vacib edən digər bir özəllik isə, hər birinin mərkəzində qurulmuş geniş elan lövhələri idi. Təzə qurulan zaman əsas vəzifəsi əhaliyə məlumat çatdırmaq olan, elan lövhələri, zaman içində daha bir funksiya qazanmışdı. Artıq insanlar da bu lövhələrə öz elanlarını yerləşdirir, axtardıqları malları, itən əşya və hətta yaxınları üçün yardım diləyirdilər, əlbəttə müvafiq mükafat qarşılığında.

Eçso meydana çıxışı olan altı küçədən birinə girib mübahisə edən gənc bir cütlüyün yanından keçib, dərzidən gülüşərək çıxan qızlara yol verdi. Təbəssümlə geri, qızlara baxdı və yol kənarı skamyada oturmuş başqa bir qızın yanından…

“Eçso?!”

Eçso cəld dayanıb skamyadan qalxan nakra zirehli gənc qızı gördü. “Selley?” Onu bir az gec tanımışdı. Boyu Eçsonun çiynindən olduğu üzün ona az qala yuxarıdan aşağı baxırdı.

“Xoş gördük,” dedi gənc qız. Sonsuz sevincini qürurla gizlədir, lakin geniş təbəssümü və ulduz saçan gözləri onu ələ verirdi. “Dəyişmisən.”

“Xoş gördük Selley.” Bu gənc qız üçün nə qədər darıxdığını hələ indi xatırlamışdı. “Sən də… Əla görünürsən.”

Hələ təliminin ilk günlərində tanış olduğu qızı bir ildən çoxdur ki, görmürdü. Yumru balaca sifəti və iri gözləri ilə Eçsonun xatırladığı kimi qalmışdı.

“Görürəm saçını uzatmısan,” dedi Eçso. Bir çox döyüşçü qadınlardan fərqli olaraq açıq şabalıdı saçı kürəyinə tökülürdü. Eçso saç uzatmaq üçün onun təlimçilərə nə qədər dil tökdüyünü yaxşı xatırlayırdı.

Selley saçına sığal çəkib “Hə,” dedi. “Necədi? Daha oğlan uşağına oxşamıram ki?”

Eçso gülüb “Qətiyyən,” deyərək yaxasındakı rizanmaq nişanına baxdı. Gümüşdən hazırlanmış gözəbənzər nişan, ona Aqreni xatırlatmışdı. “Deməli nəhayət bacardın, təbrik edirəm. Rizanmaq olmaq necə hissdi?”

Selley qollarını açaraq “Özümü dünyanın ən xoşbəxt insanı kimi hiss edirəm,” dedi sevinclə. “Bəs sən? Eşitdim, Oringen sınağına girmisən. Bizimkilər qısqanclıqdan partla… Eçso?”

Bir müddət sonra Eçso və Selley nakrin yataqxanasının həyətində, ağacın altında oturmuşdular. Fəslin son günlərini yaşayan yaşıl otlar, bağçaya dinləndirici bir gözəllik verirdilər. Zəif külək, saralmış yarpaqları bir neçə addım sürüyüb, dayanır sonra yenidən əsərək həzin bir xışıltı ilə onları daha da irəli aparırdı.

Eçso başından keçənləri bir çox detalları gizlədərək də olsa danışıb, niyə nakra zirehi geyinmədiyini və arzuladığı kimi gümüş döyüşçü nişanı taxmadığını izah etmişdi.

“İnana bilmirəm ki Braqlejin ölüb.” Gənc rizanmaqın belə bir hekayə gözləmədiyi çaşqın baxışlarında yaxşı əks olunurdu. Sonra qəfil üz cizgiləri dəyişərək “Elə yaxşı olub,” dedi. “Başqalarına bu cür rəftarla o, özünü bəyənmiş uzundrazı əvvəl-axır kimsə öldürməli idi.” Bununla da hirsi soyumayan Selley, çətin anlaşılan şimal qəbilə ləhcəsində dodaqaltı deyinməyə davam etdi. “İndi nədi? Buna görə səni kənarlaşdırıblar? Deməli səni həbsə də ata bilərlər?!”

Eçso çiynini çəkərək “Çətin ki,” dedi. “Şübhə mənim üzərimdə deyil. Sadəcə sınağı vaxtında və düzgün tamamlaya bilmədim.”

“Hə, amma sənə o uzundraz mane olduğu üçün. Bunu onlara desən sənə…” dayandı Selley. “Onda da səni bir nömrəli cinayət şübhəlisi kimi həbs edə bilərlər.”

Eçso başını tərpədərək “Bəli,” dedi. Başqalarına danışmalı olduğu yalanı, evində qaldığı həkim ona ətraflı izah etmişdi. “Həmçinin içdiyim iksirlər sınaq boyu bəzi illüziyalar görməyimə səbəb olmuşdu. Bu da ağıl sağlığımda bəzi şübhələrə yol açdı. Nakra heyətinin belə şeylərə necə həssas olduğunu yaxşı bilirsən.”

“İlahi, bəs… bəs indi nə olacaq?”

“Selley, bu haqda daha danışmaq istəmirəm,” deyə Eçso nəhayət söhbəti dəyişdi. İnsanların gözlərinə baxaraq yalan danışmağın ona bu qədər işgəncə verəcəyini təsəvvür etməmişdi. “De görüm sən burda nə gəzirsən? Axırıncı dəfə səni Şaxlakas Teh təlim mərkəzində görmüşdüm.”

“Sınaq nəticəm çox yaxşı çıxdı, təyinatımı bura verdilər.”

“Təbrik edirəm.”

“Sağ ol. Deyirlər bu cür davam etsəm ən gec bir ilə dərəcə veriləcək.”

Eçso sevincini göstərmək üçün Selleyin əlindən tutdu. Bunu əvvəllər çox etsə də, gənc qızın yanaqlarının qızardığını görüb əlini geri çəkdi.

“Təlim vaxtı hər kəs sənin paxıllığını çəkirdi,” deyə Selley gözlərini qaçıraraq bildirdi. Həyacanını gizlətmək üçün mövzu axtarırdı. “Yadında, hər kəs sənin bir gün insan irqinin ən güclü nakrası olacağından danışırdı. Hətta bəziləri sənin yarımqan olduğunu düşünürdü.”

“Yadımdadı,” dedi qısaca Günəş döyüşçüsü. Bu söhbətin hara getdiyini təxmin edib “Eşitdim Günəş döyüşçüsü şəhərə gəlib,” dedi qəfildən.

“Nə? Bəsdir Eçso, demə ki, sən də bu nağıllara inanırsan?”

“Niyə də yox? Ona çoxları inanır,” bildirsə də ümumiyyətlə insanların bu nağıla nə dərəcədə inandığı haqda az məlumatı vardı.

Selley qarşı çıxmaq istəmədi. Baxışları Eçsonun gözlərinə hər sataşanda qəlbi az qala dayanırdı.

“Yenə də burada olsaydı onun varlığını hiss edərdim,” deyə gənc rizanmaq bildirdi “Deyilənlərə görə o bir göz qırpımında minlərlə kabus vidrası öldürüb. Əgər həqiqətən belədirsə, onun varlığını ən az iki şəhər uzaqdan hiss etməliydim.”

Həmin hadisədən sonra orda-burda bir neçə dəfə görünən ağ vidralar, xalq tərəfindən kabus vidra kimi adlanaraq, bəzi nağıllarda Günəş döyüşçüsünün əsas düşməninə çevrilmişdi. Hətta bəzi yerlərdə, cəmi iki həftəlik ömrü olan bu vidralar Günəş döyüşçüsündən daha məşhur olmuşdu.

“Ümumiyyətlə heç nə hiss etmirsən?”

“Qətiyyən.”

Eçso, onu narahat edən daha bir sualına axtardığı cavabı tapmışdı. Qabiliyyətinə şübhə etmədiyi rizanmaqa bu qədər yaxın durmağına baxmayaraq Qaranlıq Günəş onu narahat etmirdi. Heç olmasa bu lənəti yenidən tam idarə altına aldığı üçün sevinmişdi.

“Burda neçə gün qalacaqsan?”

“Dəqiq bilmirəm,” dedi Eçso. “Ola bilsin bir neçə gün, bəlkə də ay.”

“Gedəsi olsan mənə xəbər edərsən yaxşı?”

Eçso qalxaraq “Mütləq,” dedi. “İndi getməliyəm, sonra görüşərik.”

“Yaxşı.” Selley də qalxmışdı. “Burda, yataqxanada qalırsan?”

“Hə.”

“Yaxşı. Məni axtarsan, bu tərəfdə, altıncı məhəllədə anamla qalıram. Sabun dükanının yanında, bir mərtəbəli, sarı ev. Hətta sabah gəl qonağımız ol. Səni anamla tanış edim.”

Eçso, gənc rizanmaqla vidalaşıb yataqxanaya girərək otağına qalxdı. Özü ilə gətirdiyi bütün əşyaları, yatağının yanında idi. Şəhərə gələn zaman birinci burda özünə otaq tapıb, sonra getmişdi idarə binasına. Nakra cəmiyyətindən uzaqlaşdırılmağına baxmayaraq onun burda qalmağına heç kim səs çıxarmamışdı.

Ümumiyyətlə Eçsoya nadir hallarda etiraz edirdilər. Eçsonun nakra liderinin oğlu olduğu yalanını yuxarı təbəqə ekrolar bilsə də, insanlar arasında bu haqda sadəcə dedi-qodular fırlanırdı. Ancaq bu belə kifayət edirdi ki, Elionun ona olan marağını və səhvən işlədə biləcəyi sehri izah etmək mümkün olsun.

Eçso ona verilən otağa girib çarpayıda əyləşdi. Yataqxanadakı bütün otaqlar və onların quruluşu demək olar ki, eyni idi. İki mərtəbəli iki yataq və bir-birinə birləşdirilmiş iki masa. Dərs vaxtı olduğu üçün otaq boş idi.

Eçso uzanıb, cibindən kağızları çıxardı ailəsi haqda oxumağa başladı. Oxuduqca yorğunluq üstün gəldi və ağırlaşan göz qapaqları ondan xəbərsiz örtüldü.

Üzünü gizlədən dərin başlığı ilə muzdlu geyimində bir yad, mehmanxanaya girib asta addımlarla ən sakit guşədə tək oturdu. Mehmanxanaya bədbin bir qaranlıq çökmüşdü. Bunu ört-basdır etmək üçün masalara qoyulmuş tək mum, içəri sarımtıl və çox kölgəli bir görünüş verirdi. Daim əks olunan qəhqəhəli gülüş səsləri, musiqisiz oxunan mahnının səsinə qarışmışdı. Yad adam xüsusi ilə oturduğu bu yerdən, mehmanxananın giriş və çıxışları aydın görünürdü. Yad, qaranlıqda tamam görünməz olmaq üçün masasında yanan şamı üfürdü. Kapyuşonun altından parıldayan gözləri əylənən insanların arasında tanıdığı bir şəxsi axtarırdı. Uzun müddətdir gizlənməyi bacaran lazımlı bir şəxsi.