Kitabı oku: «Razende Harten», sayfa 4
Toya rende naar het stralende licht en zag het beeld van een man met vleugels die naar Kyoko binnen de barrière zweefde. Hij rende ernaartoe, maar de barrière stootte hem af, net als Kamui. Kleine bliksemschichten in de kleur van zwart licht sisten over zijn huid. Hij vloog achteruit en raakte de grond met een bot brekende plof. Hij lag daar een minuut, verdoofd en probeerde op adem te komen.
Kamui stond aan de andere kant van de bol en sprak verwoed elke magische spreuk uit die hij kon bedenken om de barrière te destabiliseren, maar het werkte niet. Hij gromde gefrustreerd toen hij opnieuw probeerde door het schild te breken en bij Kyoko te komen. Hij plaatste zijn handen voor hem samen, sprak zijn krachtigste spreuk uit en liet die los, maar die weerkaatste op de muur van de barrière en sloeg tegen hem aan, waardoor hij geïrriteerd over het gras slipte.
Kyoko probeerde de aantrekkingskracht van de verschijningsvorm voor haar te weerstaan. Ze hoorde hem betoveringen fluisteren en ze voelde een vreemd gevoel in haar borst beginnen. Het was niet pijnlijk ... maar toch ... het voelde alsof het zou barsten. Niet met pijn … het was een liefdevol gevoel. Ze was nog steeds helder genoeg om tegelijkertijd angst te voelen.
Ze probeerde een stap achteruit te doen toen hij nog dichterbij kwam en toen drong het tot haar door wat hij precies aan het doen was. Deze ondeugende demon betoverde haar ... en nu was het te laat. Kyoko knipperde langzaam met haar ogen. Ze voelde het overweldigende gevoel van verliefd zijn. Ze zou alles voor die persoon doen, maar ze wist niet wie die persoon was. Van wie hield ze zoveel dat het pijn deed?
Ze voelde de grond onder haar voeten verschuiven en ze begon weg te zinken in een leegte net toen de verleidelijke demon eindelijk binnen een haarlengte van haar kwam. Zijn zijdezachte lippen streken over de hare en haar wereld werd zwart.
*****
Hyakuhei staarde door de spiegel en was getuige van de spreuk die op Kyoko werd uitgeoefend. Hij wist dat als ze wakker werd, de persoon voor haar degene zou zijn van wie ze hield. Zijn ogen gloeiden als een zwak, karmozijnrood licht toen hij een portaal opende onder de barrièrebol waarin ze gevangen zat en haar naar zich toe begon te trekken.
“Ja, kom naar me toe. Ik ben degene van wie je echt houdt.” Zijn gedachten werden vervormd en hij had het gevoel dat ze eindelijk bij hem thuiskwam. ‘Zoals het hoort,’ fluisterde hij.
Yuuhi keek naar Hyakuhei zonder een zweem van emotie over zijn bleke, jonge gezicht. “Ze zal niet komen, want Toya zal haar tegenhouden.”
Hyakuhei's ogen vernauwden zich naar de jongen voordat hij zich weer naar de spiegel wendde.
*****
Toya stond over de barrièrebol die Kyoko van hem afhield. Terwijl zijn hele lichaam beefde van angst en woede, verzamelde hij zijn beschermengelen en liet het in de twee dolken pulseren.
“Je zult haar niet van me afpakken!” Zijn ogen veranderden onmiddellijk in gesmolten zilver toen zijn krachten naar boven kwamen, een schokgolf om hem heen sturend, waardoor zijn haar en kleren wild wapperden van de ontploffing. Terwijl hij de twee dolken bij elkaar hielden, werden de gekruiste bladen helderblauw terwijl de Tenshi Kyoko's lippen kusten.
De demon keek op toen Toya neerdaalde. In een flits verdween het barrièreschild en de bladen maakten contact met de Tenshi, waardoor deze in een oogwenk werd gedood.
Toya reikte naar beneden, greep Kyoko om haar middel en trok haar omhoog uit de leegte die zich onder haar had gevormd. Hij sprong uit de leegte net toen de enorme demon die Suki en Shinbe aan het bevechten waren, hem opnieuw probeerden aan te vallen.
Toen hij zag dat Kyoko bewusteloos was en niet wist wat de gevleugelde demon haar had aangedaan, werd Toya rood. Hij hief zijn vuurdolk op met een woedende grom, voelde de hitte opbouwen in zijn beschermend bloed en liet het terugvloeien op de naderende demonen, waardoor ze aan gruzelementen werden geschoten.
*****
Yuuhi liet de spiegel van de zielen van Hyakuhei zakken, die teleurgesteld had weggekeken.
Hyakuhei's stem bleef kalm. “Het maakt niet uit, de betovering zal maar een paar uur duren sinds de Tenshi werd vernietigd.” Er was geen spijt, want hij zou veel meer kansen hebben en hij zou de priesteres gevangennemen. Hij opende de palm van zijn hand en onthulde de kleine fragmenten van kristal dat haar uiteindelijk binnen zijn bereik zou brengen.
“Ze komt nog wel naar me toe,” zei hij met een verleidelijke stem terwijl Yuuhi weer in de spiegel keek.
*****
Toya was zo overstuur dat hij niet eens merkte dat de donkere wolken verdwenen waren en dat de zon weer laat op de dag scheen. Hij stak zijn hand uit en trok Kyoko dichter naar zich toe zodat haar hoofd op zijn dij rustte terwijl hij knielde. Hij kon geen wonden zien, maar het feit dat ze was flauwgevallen joeg hem de stuipen op het lijf. Hij schonk geen aandacht aan de anderen terwijl ze om hem heen stonden.
Kamui knielde naast Toya. “Is alles goed met haar?” Hij staarde naar Kyoko met een hapering in zijn stem. “Ik had haar moeten beschermen,” fluisterde hij terwijl hij zijn hand uitstak en haar wang aanraakte met de toppen van zijn vingers. “Kyoko, word alsjeblieft wakker ... voor mij ... kom op … waarom wil je niet wakker worden?” De trilling in Kamuis stem verraadde het schuldgevoel dat hij voelde omdat hij haar niet had gered.
Shinbe was degene die antwoordde. “Ik herkende de mooie demon die bij haar was. Ik heb een tijdje terug zijn geheimen bestudeerd. Het heet Tenshi. Het is erg zwak in fysieke aanvallen en kan gemakkelijk worden vernietigd. Zijn echte kracht is een bedrieglijke liefdesspreuk.” Hij richtte zijn volgende vraag op Toya. “Heeft hij haar gekust?”
Toya knikte en herinnerde zich de flits van jaloezie die door hem heen was geschoten toen het mooie mannelijke schepsel Kyoko durfde te kussen.
Shinbe zuchtte en sloeg met zijn hand over zijn ogen voordat hij door zijn vingers gluurde: “Dan hebben we misschien een probleem als ze wakker wordt.”
Toya voelde zijn maag trillen bij de gedachte dat Kyoko op de één of andere manier gewond zou raken. “Shinbe, wat is er met haar aan de hand? Wat voor spreuk heeft die klootzak op haar uitgeoefend? Kunnen we haar op een of andere manier helpen? Een tegengif of zo?” Vroeg hij kalm, zonder zijn ogen van haar af te wenden uit angst dat ze zou stoppen met ademen. Hij had zich nog nooit zo verdoofd gevoeld in zijn tijdloze leven.
“Nou, de Tenshi sprak een liefdesbetovering over haar uit toen hij haar kuste. Dat weet ik. Hij zou haar waarschijnlijk naar Hyakuhei brengen toen ze naar die leegte gingen die zich had geopend. Maar sinds je de demon hebt gedood, zal de betovering niet lang meer duren.” Shinbe wierp een bezorgde blik op Toya, in de hoop dat zijn studies nauwkeurig waren geweest ... in hun belang.
Toya fronste zijn wenkbrauwen toen hij een paar centimeter bij haar vandaan ging en stond op. Zijn hart versnelde zijn tempo toen hij vroeg: “Wat voor soort spreuk is een liefdesspreuk en waarom zou Hyakuhei Kyoko eronder willen hebben?” Toen drong het tot hem door wat de bedoelingen van Hyakuhei waren geweest. Zijn handen balden zich tot vuisten terwijl zijn ogen groter werden en onmiddellijk vernauwden: ”Verdomme die klootzak! Ik ga hem vermoorden!”
Hij ging hard naast Kyoko op de grond zitten. “Nou, wat gaat er gebeuren als ze wakker wordt nu Hyakuhei er niet is?” Toya probeerde de woede te verbergen die hij voelde bij de gedachte dat Hyakuhei Kyoko wilde hebben.
Shinbe boog zich over haar heen. “Laten we het uitzoeken.” Hij tikte Kyoko zachtjes op de wang. “Kyoko, lieverd. Word wakker.” Hij glimlachte toen haar ogen begonnen te knipperen. Suki ging naast hem zitten wachten tot Kyoko zich zou concentreren, wachtend om te zien of alles in orde was met haar.
Kyoko's zicht was wazig toen ze haar ogen opendeed. Haar borst deed pijn. Ze hief haar hand op, legde die op haar hart en kneep even haar ogen dicht. Toen hoorde ze Shinbe.
‘Kyoko, alles goed met je?’ Shinbe boog zich over haar heen en werd nu scherp terwijl ze naar hem opkeek.
Kyoko staarde hem even aan en voelde elke zenuw in haar lichaam tot leven komen. God, Shinbe was mooi met zijn lange, nachtblauwe haar dat om zijn perfecte gezicht hing. Zijn ogen leken op amethistkristallen terwijl hij naar haar keek. “Het gaat goed met mij.” Kyoko duwde zichzelf omhoog in een zittende positie en sloeg haar armen om zijn nek omdat ze dichter bij hem wilde komen. “O, Shinbe. Ik hou zoveel van je.”
Shinbes ogen straalden pure vreugde uit toen Kyoko zich tegen hem aan drukte. Hij vergat dat iedereen keek, glimlachte terug naar haar en vroeg: “Kyoko, schat. Wil je mijn kind baren?”
Kyoko glimlachte, “dat zou ik heel graag willen.” Ze wachtte terwijl Shinbe naar voren liep met zijn amethist-blik op haar lippen. Rond die tijd landde Suki's wapen op Shinbe's hoofd waardoor hij duizelig werd. Hij hapte naar adem van de pijn toen hij flauwviel.
Kyoko fronste zijn wenkbrauwen toen Shinbe op een hoop naast haar landde. In lichte verwarring draaide ze zich om en keek naar Suki die haar wapen met een zelfvoldane blik op de grond legde. “Aaah, Suki,” Kyoko kroop naar haar toe, de hele tijd sensueel glimlachend. Ze stak haar hand uit en pakte Suki's wang met de palm van haar hand. “Je bent zo prachtig.”
Suki's ogen werden groot toen ze achteruitkroop om weg te komen, maar Kyoko kroop naar voren en volgde haar, nog steeds glimlachend.
Toya zat daar, te verbijsterd om iets te doen. Hij keek net toe hoe Kyoko Suki met verliefdheid stalkte.
“Toya, wil je haar alsjeblieft roepen!” Suki klonk alsof ze banger was voor Kyoko dan welke demon haar ooit had laten schrikken, zelfs in de strijd.
Toya grijnsde toen hij naar voren reikte en Kyoko van achteren vastpakte, zijn handen om haar middel sloeg en haar van Suki af trok en haar recht op zijn schoot zette. Hij grijnsde naar Suki totdat Kyoko zich op zijn schoot omdraaide en schrijlings op hem ging zitten.
Zijn wereld kwam tot stilstand toen Kyoko zijn blik vasthield. De liefde die in haar smaragdgroene ogen voor hem scheen deed zijn longen pijn doen en zijn hart voelde aan alsof iemand ertegen had geschopt. Toya kon niet ademen. Het was de blik waar hij naar verlangde en waar hij vaak van had gedroomd. Nu was ze hier en staarde hem in het gezicht. Kyoko ... was verliefd op hem.
“Toya ...” fluisterde ze zacht, “kus me alsjeblieft.” Voordat hij zelfs maar aan haar vriendelijk gesproken verzoek kon voldoen, had Kyoko zich tegen hem aan gebogen en haar armen om zijn nek geslagen. Ze mompelde de woorden: “Ik hou van je,” net toen haar lippen op de zijne neerdaalden.
Toya voelde een schok van genot door zijn lichaam gaan alsof hij net was gestorven en weer tot leven was gekomen. Toen ze haar lippen voor hem opendeed, kon hij niet anders dan zijn tong diep in haar duwen, toegevend aan de kus van zijn leven, op zoek naar alle verborgen plekken die hij had willen vinden. Hij zoog haar hete adem in toen haar kus de zijne probeerde te domineren.
Zijn armen die om haar heen kwamen, bracht ze nog dichter bij elkaar terwijl een golf van bezitsdrang door zijn aderen stroomde. Haar kleine hand had zich een weg omhoog gekronkeld in zijn haar, waar ze het vastpakte en hem gevangenhield.
Shinbe kwam weer bij bewustzijn. Hij ging rechtop zitten en volgde de verbijsterde blikken van Kamui en Suki. Toen hij zich omdraaide om te kijken, viel zijn mond open. Ze zagen eruit als twee geliefden die helemaal opgingen in elkaar en niet wisten dat ze in de gaten werden gehouden. Shinbe reikte naar voren en greep Suki's arm, schudde die om haar aandacht te trekken, hoewel zijn ogen nog steeds op het paar waren gericht.
Suki draaide haar gezicht een beetje om hem te laten weten dat ze erkende dat hij met haar arm had geschud, maar haar ogen waren nog steeds gefixeerd op Toya en Kyoko. Geen van beiden kon geloven wat ze zagen.
Shinbe probeerde eruit te komen door zijn hoofd te schudden om de vuile gedachten die de overhand dreigden over te nemen, op te helderen. Met beter inzicht boog hij zich naar Suki. “Denk je niet dat we hem moeten stoppen voordat het te ver gaat?” Hij fluisterde oprecht en voelde zich een voyeur. “Ik bedoel, als de betovering eenmaal is uitgewerkt en Kyoko weer normaal is, zal ze boos zijn als ze niet nog steeds heel is.” Shinbe wist dat Suki de dubbele betekenis zou begrijpen.
Suki bloosde toen ze naar hem keek. “Ja, ik ben gewoon blij dat hij haar tegenhield voordat ze mij dat aandeed.” Grijnsde ze.
Shinbe trok een wenkbrauw op en vroeg zich af wat hij in godsnaam had gemist.
Kamui, die zwijgend van verbazing had staan kijken, hoorde Suki's opmerking. Hij kon er niets aan doen ... de gedachte dat Kyoko Suki zo in een lip-lock zou zien. Het bracht hem in een lachbui die hij probeerde te onderdrukken, maar het lukte niet.
Shinbe en Suki grinnikten toen Kamui zijn dwaze kop eraf lachte, maar toen keek Suki terug naar Toya en zag hoe zijn lichaam al in een verleidelijk ritme begon te bewegen tegen dat van Kyoko. Ze wist dat ze op de één of andere manier moesten ingrijpen.
Toya was in de hemel en nam alles van de kus die hij kon. Hij nam de kus nog dieper aan toen zijn passie begon te ontvlammen. De noodzaak om Kyoko tot de zijne te maken, sist in zijn bewakersbloed. Hij gromde zacht toen zijn hand haar achterhoofd vastpakte. Zijn vingers gingen gespreid door haar haar terwijl hij haar verder in de nu veeleisende kus trok.
De manier waarop ze op hem zat met haar benen aan weerszijden van hem, hij kon haar warmte voelen tegen zijn toenemende behoefte. Toya legde zijn andere arm lager op haar rug terwijl hij zich tegen haar aan drukte. Door het gevoel verloor hij de controle. Hij was zich niet bewust van allesbehalve zijn behoefte om alles van haar te hebben.
De stimulerende geur van verlangen die ze uitstraalde, liet hem weten dat ze klaar was om de zijne te worden ... voor altijd. Het enige wat hij nodig had, was in haar zijn ... diep in haar.
Shinbe en Suki realiseerden zich dat het ver genoeg was gegaan en ze konden zien dat geen van beiden de controle meer had. Shinbe stond op en Suki stond naast hem op, hun glimlach was nu verdwenen. Beiden te bang om te naderen. Het was niet meer grappig.
“Toya, stop hier alsjeblieft onmiddellijk mee. Denk eraan ... Kyoko is betoverd en weet niet wat ze doet. Toya!” Riep Shinbe, in de hoop dat hij niet te laat was. Hij deed een snelle stap achteruit toen Toya's hoofd omhoogschoot.
Toya's ogen werden zilver en werden vervolgens rood terwijl hij gromde, een waarschuwing voor hen om zich terug te trekken.
Shinbe deed beschermend een stap voor Suki uit. “Dat is Toya niet,” siste hij terwijl hij zijn staf zo hard vastpakte dat zijn knokkels wit werden. Hij moest een manier vinden om Toya uit zijn huidige gemoedstoestand te krijgen voordat het te ver ging.
“Ik ben niet bang voor Toya's demonenkant,” fronste Kamui en ging hen voor met de bedoeling Kyoko van zijn broer af te pakken. Hij werd gestopt toen Suki een arm pakte en Shinbe zijn andere.
“Nee, Kamui!” Ze schreeuwden in koor.
Suki's hart klopte snel van angst voor haar beide vrienden. “Verdomme Hyakuhei en zijn vloeken!” Ze probeerde hem nog een keer duidelijk te maken. “Toya, ze zal je haten als je haar neemt terwijl ze niet weet wat ze doet. Probeer jezelf weer onder controle te krijgen.” Ze verhardde haar stem: “Je moet haar laten gaan.”
Toya's blik wendde zich boos naar Suki toen de woorden langzaam door de waas van verlangen kwamen en in zijn onderbewustzijn doordrongen. De gevaarlijke kleur verdween uit zijn ogen en veranderde ze weer in vloeibaar goud. Met een gebroken hart richtte hij met tegenzin zijn aandacht op Kyoko. Hij verloor het bijna weer toen ze zichzelf naar beneden duwde en met haar hitte over zijn keiharde erectie wreef.
Kyoko's ogen waren glazig van ongebreidelde passie en hij kon de geur van haar behoefte ruiken. Toya's blik verzachtte van begrip. Ze wachtte op hem om de liefde met haar te bedrijven. Ze wilde hem net zo graag als hij haar.
Het was alles wat hij kon doen om haar niet op te pakken en met haar weg te gaan. Maar met alle wilskracht die hij nog in zich had, begreep hij de waarheid van Suki's woorden. Kyoko zou hem haten. Hij had haar al tegen haar wil gekust, en nu dit? Toya duwde haar zachtjes van hem af en stond op; zijn ogen sluitend voor de afgewezen blik die ze hem nu toewierp.
Kyoko begreep niet waarom hij haar verliet. Ze stak haar hand uit om zijn shirt vast te pakken en wilde dat hij bleef. Het voelde alsof haar wereld zou versplinteren als hij haar zou verlaten. “Toya, alsjeblieft, ik hou van je.” Haar ogen werden wazig toen ze probeerde hem naar haar te laten kijken. Ze fluisterde met een verwarde stem: “Laat me niet in de steek.”
Toya was vastgevroren en kon niet uit haar hand loskomen. Hij probeerde zichzelf eraan te herinneren dat ze hetzelfde tegen Hyakuhei zou hebben gezegd als hij de barrière niet had doorbroken voordat ze in die leegte was verdwenen. Zijn klauwen groeven zich in zijn handpalmen en trokken bloed en hij probeerde zich op de pijn te concentreren om zijn wilskracht te stabiliseren.
Suki kwam achter Kyoko staan en hield haar vast, ze keek naar Toya. “Misschien moet je een tijdje weggaan totdat de betovering is uitgewerkt en jullie allebei alles weer onder controle hebben.” Ze knikte met haar hoofd in de richting van de bomen, in de hoop dat hij eens zou luisteren.
Toya liet zijn hoofd hangen ... zijn donkere haar verborg nauwelijks de behoefte in zijn ogen voor iedereen die toekeek. God, hij wilde haar opeisen, wilde haar daar en haar markeren ... maar Suki had gelijk, Kyoko was op dit moment niet zichzelf. Ze zou hem er later alleen maar om haten en dat wilde hij niet. Hij knarsetandde met zijn terughoudendheid. Als hij Kyoko ooit voor zichzelf had genomen, zou hij haar nooit teruggeven. Ze zou van hem zijn ... voor het leven.
Suki hapte naar adem bij de blik op Toya's gezicht toen hij eindelijk zijn hoofd ophief om naar Kyoko te kijken. Het was een blik van verlichting en nauwelijks onderdrukte honger ... het zilver in zijn ogen paste bij de zilveren highlights die zijn ebbenhouten haar doorliepen.
Hij stapte naar voren, zijn ogen alleen voor Kyoko terwijl hij zich vooroverboog en haar zachtjes op de lippen kuste voordat hij de woorden ‘het spijt me’ tegen hen fluisterde. Toen draaide hij zich om met alle zelfbeheersing die hij in zijn lichaam had en verdween in het bos.
Suki zuchtte toen Kyoko begon te huilen. Haar kleine lichaam trilde terwijl ze jammerde. Ze legde haar hand op Kyoko's schouder en keek naar Shinbe, niet wetend wat ze moest doen. Haar eigen onderlip trilde toen ze merkte dat Shinbes rug nu naar hen toe was gekeerd en zijn schouders gespannen waren.
Kamui was ook erg stil geworden; vond het niet meer grappig. Er zat te veel waarheid achter deze situatie en het brak zijn hart.
*****
Kyou ademde de lucht in die zojuist de stank van het gebroed van zijn vijand had vastgehouden. De geur was snel veranderd toen de zon terugkeerde en hij de priesteres kon ruiken. Haar geur dreef naar hem toe, gedragen door de bries, maar hij kon ook de onmiskenbare geur van haar tranen bespeuren. Na de bitterzoete geur ging hij naar haar op zoek.
Hij wilde niet dat iemand haar van streek zou maken en om de één of andere reden deed de gedachte aan haar huilen zijn woede naar boven komen. Wat was er gebeurd dat haar tranen in haar smaragdgroene ogen had gebracht? Zijn kalme gezicht toonde geen emotie, maar zijn beschermende instinct kwam naar boven toen hij in de richting vloog waar Kyoko's geur vandaan kwam.
Toya was nog niet ver gegaan toen hij iemand voelde naderen. Hij siste boos ... zijn onbehagen gevoel nam toe. Kyou's geur kwam steeds dichterbij. Het was ongehaast en kalm toen het over hem heen ging en zich in Kyoko's richting bewoog. Met een grauw draaide Toya zich om en rende terug naar waar hij Kyoko en de anderen had achtergelaten.
Binnen slechts een paar vluchtige seconden staarde Kyou koud naar de groep vanaf een hoogte waar hij niet opgemerkt zou worden. Het vrouw-kind zat op haar knieën te huilen terwijl de demonendoder een hand op haar schouder legde en haar probeerde te troosten. Shinbe en Kamui leken kalm en stonden alleen van een afstand naar hen te kijken.
Hij kon Toya's aanhoudende verzonden geur ruiken, maar kon hem nergens zien. Hij rook ook Toya's verlangen nog steeds dik in de lucht.
Zijn stomme broer had zeker niet geprobeerd het meisje iets aan te doen. Kyou dwong Kyoko stilletjes naar hem op te kijken, en stuurde de gedachte in haar geest terwijl hij rustig op haar neerkeek, zonder enige emotie aan de buitenkant. Zijn hart klopte sneller toen ze een betraand gezicht ophief om zijn blik te ontmoeten.
Kyou keek koeltjes neer op degenen die om haar heen stonden. Alle ogen waren op hem gericht toen zijn stem uit de lucht neerdaalde. “Wie heeft het aangedurfd om dit meisje pijn te doen?” Zijn kalme stem verloochende het gevaar waarin ze verkeerden ... want wie haar pijn had gedaan, zou boeten.
