Kitabı oku: «Naukowa analiza biblijnych listów Apostołów. Naukowe wyjaśnienie Biblii wiersz po wierszu», sayfa 5

7. List katedralny św. Judy Apostoła

Rozdział 1

1 Juda, sługa Jezusa Chrystusa, brat Jakuba, powołany, którzy są Konsekrowani przez Boga Ojca i zachowani przez Jezusa Chrystusa: (Autor list pisze, że jest Judaszem, sługą Jezusa Chrystusa i bratem Jakuba, «wezwani, którzy są Konsekrowani przez Boga Ojca i zachowani przez Jezusa Chrystusa»).

2 miłosierdzie dla was, pokój i miłość niech się mnożą. (Pozdrowienie).

3 umiłowani! mając całą staranność, aby napisać do ciebie o ogólnym zbawieniu, poczułem się zaszczycony, aby napisać do ciebie upomnienie, którego potrzebowałem – działać na wiarę, raz oddaną świętym. (Potrzeba zbawienia).

4 albowiem wkradli się niektórzy ludzie, od czasów starożytnych przeznaczeni do tego potępienia, niegodziwi, którzy zamieniają łaskę Boga naszego na rozpustę i odrzucają jedynego Pana Boga i Pana Naszego Jezusa Chrystusa. (Niektórzy" źli «ludzie» wkradli się», prowadzą rozwiązłe życie i odrzucają Jahwe i Jezusa Chrystusa).

5 pragnę przypomnieć wam, którzy już to wiedzą, że pan, wybawiwszy lud z ziemi Egipskiej, potem tych, którzy nie uwierzyli, zniszczył (odniesienia do historii Starego Testamentu).

6 i aniołów, którzy nie zachowali swojej godności, ale opuścili swoje mieszkanie, przestrzega w wiecznych więzach, pod ciemnością, na sąd wielkiego dnia. (Aniołowie posłańcy również zachowywali się"źle»).

7 Jak Sodoma i Gomorra i okoliczne miasta, jak oni nierządnicy, którzy czynili i chodzili za ciałem obcym, poddani egzekucji ognia wiecznego, są postawieni jako przykład – (obietnica wszelkiego rodzaju kłopotów grzesznikom).

8 tak będzie z tymi marzycielami, którzy zbezczeszczają ciało, odrzucają zwierzchników i oczerniają wysokie władze. (Obietnica wszelkiego rodzaju kłopotów dla grzeszników).

9 Michał Archanioł, gdy rozmawiał z diabłem, kłócąc się o ciało Mojżeszowe, nie odważył się wypowiedzieć potępionego sądu, ale rzekł: «Niech pan Ci zabroni». (Archaniołowie, aniołowie, diabły, Jahwe. Jezus Chrystus i inne «magiczne» postacie zachowują się jak ludzie, są ludźmi – personifikacją tych postaci).

10 a ci oczerniają to, czego nie wiedzą; co z natury, jak zwierzęta bez słów, wiedzą, tym się molestują. (Analogie, porównania).

11 biada im, bo idą drogą Kainową, oddają się uwodzeniu mzdas, jak Balaam, i w wytrwałości giną, jak Korej. (Odniesienia do historii Starego Testamentu. Autor listu ostrzega czytelników, aby uważali na ludzi, którzy głoszą fałszywe nauki, infiltrując szeregi chrześcijan. Za wyznawców fałszywych nauk autor uważa również tych, którzy nadal przestrzegają Nauk wczesnych chrześcijan).

12 takie są pokusy na waszych wieczerzach miłości; ucztując z wami, bez strachu się uciskają. Są to bezwodne chmury noszone przez wiatr; jesienne drzewa, jałowe, dwukrotnie martwe, zniszczone; (analogie, porównania).

13 okrutne fale morskie, pieniące się sramotami swymi; Gwiazdy wędrujące, które na wieki dają ciemność ciemności. (Analogie, porównania).

14 prorokował o nich także Henoch, siódmy od Adama, mówiąc: «oto idzie pan z ciemnościami świętych aniołów swoich – (odniesienia do historii Starego Testamentu).

15 czynić sąd nad wszystkimi i karcić wszystkich między nimi niegodziwych we wszystkich uczynkach, które uczyniła ich niegodziwość, i we wszystkich okrutnych słowach, które wypowiadali na niego niegodziwi grzesznicy». (Konieczność «groźnego sądu Bożego»).

16 są to szmercy, Nie zadowoleni z niczego, postępując zgodnie ze swymi pożądliwościami (niegodziwymi i bezprawnymi); usta ich wypowiadają nadęte słowa; okazują oblicze dla własnego interesu. (Potępienie» niewłaściwych" szmer, tych, którzy podnoszą szmer).

17 Ale wy, umiłowani, pamiętacie to, co prorocy apostołowie Pana Naszego Jezusa Chrystusa. (Należy pamiętać o przepowiedni Apostołów, od «Pana Naszego Jezusa Chrystusa»).

18 mówili wam, że w ostatnim czasie pojawią się przekleństwa, postępując zgodnie z ich niegodziwymi żądzą. (Trzeba walczyć z niegodziwymi przekleństwami).

19 są to ludzie, którzy się oddzielają (od jedności wiary), duchowi, którzy nie mają ducha. (Trzeba walczyć z niegodziwymi przekleństwami).

20 a Wy, umiłowani, budując się na waszej Najświętszej wierze, modląc się w Duchu Świętym (wzmianki o «Duchu Świętym» są postacią Trójcy).

21 zachowujcie się w miłości Bożej, oczekując miłosierdzia od Pana Naszego Jezusa Chrystusa, na życie wieczne. (Trzeba być w miłości, to znaczy być życzliwym i posłusznym, Jezus da miłosierdzie i będziesz rzekomo żyć wiecznie).

22 i dla jednych bądźcie łaskawi, z rozwagą, (kto «słusznie» się zachowuje, to traktujcie ich łaskawie).

23 A innych zbawcie strachem, wyrzucając z ognia, karćcie ze strachem, brzydząc się nawet szatami, które są zbezczeszczone ciałem. (Kto się» źle «zachowuje, to" karć ze strachem»).

24 A ten, kto będzie was obserwował od upadku, i postawi przed swą chwałą niepokalaną w radości, (wtedy, jak mówią, wszystko będzie dobrze).

25 jednemu mądremu Bogu, Zbawicielowi naszemu przez Jezusa Chrystusa Pana naszego, chwała i wielkość, moc i moc przed wszystkimi wiekami, teraz i na wszystkie wieki. Amen. (Chwała Jezusowi Chrystusowi. Amen (hebr. «Niech będzie prawda, prawda». List pochodzi z końca I wieku. List Judy – jedna z ksiąg Nowego Testamentu; napisana przez Judasza, brata Jakuba, prawdopodobnie brata Jezusa Chrystusa (Mk 6:3). Przesłanie składa się z jednego rozdziału i jest napisane w celu wzmocnienia w wierze chrześcijan zmuszonych do przeciwstawienia się różnym fałszywym naukom).

Listy Pawła Apostoła

8. List do Rzymian św. Pawła Apostoła

Rozdział 1

1 Paweł, sługa Jezusa Chrystusa, powołany Apostoł wybrany do ewangelizacji Bożej, (Apostołowie (niewolnicy Jezusa Chrystusa, chrześcijaństwo jest tworzone w społeczeństwie niewolniczym, koniecznie odniesienia do «wyboru» i «powołania», «ewangelizacja Boża» – głoszenie nowej religii), to znaczy delegaci byli nazywani «posłańcami» w pierwotnych społecznościach rodzących się chrześcijan wymienianych przez poszczególne Ośrodki chrześcijańskie (z gr. «apostello» – «wysyłam»). Często ekstatycznie prorokowali, mówiąc rzekomo «ustami samego Boga» lub jego Mesjasza (Boga-Syna) Chrystusa, jakby widzieli go w swoich wizjach. Paweł «Nadwiślański» Apostoł – obywatel rzymski z Tarsu (Cylicja, wówczas Prowincja rzymska, Paweł – paulus (łac. «Paulus») – rzymski Obywatel z Tarsu (Cylicja).) – «mały», według jednej z wersji był niskiego wzrostu), oryginalne imię Saul; z pochodzenia – Żyd, należał do pokolenia Beniaminowa; z wykształcenia i wyznania – faryzeusz. Jego naturalne cechy i talent uczyniły go głową prześladowań apostołów i ich wyznawców. Działał w tej dziedzinie z niezwykłą gorliwością. Pewnego dnia uderzyło go cudowne światło z nieba; światło było tak silne i jasne, że stracił wzrok (dz 22:11). Od tego czasu Saul stał się zupełnie inną osobą. Wkrótce nastąpił powrót jego wzroku i chrzest apostoła Pawła. Od tego czasu gorliwie głosi tę samą wiarę chrześcijańską, którą początkowo brutalnie prześladował. Naukowe wyjaśnienie «przemiany Saula w Pawła», kiedy żarliwy prześladowca apostołów i ich naśladowców Saula nagle uderzył cudowne światło z nieba, światło było tak silne i jasne, że stracił wzrok. Od tego czasu Saul stał się zupełnie inną osobą. Wkrótce nastąpił powrót jego wzroku i chrzest apostoła Pawła, gorliwie głosi tę samą wiarę chrześcijańską, którą wcześniej brutalnie prześladował. Elma lub wyładowań koronowych, Saul okazał się nieświadomym tego świadkiem i jego wzrok został tymczasowo uszkodzony, jak to ma miejsce w przypadku oparzenia promieniami ultrafioletowymi, wiadomo, że błyskawice kulkowe składają się z nierównowagi plazmy, a chmury plazmy intensywnie emitują promienie ultrafioletowe. W Damaszku pewien Ananiasz wyleczył Saula przez nałożenie ręki, naukowo nazywa się to"efektem placebo». Efekt placebo-wiara w uzdrowienie. Jest używany przez wszystkich uzdrowicieli, szamanów, kapłanów. Wiele chorób, w tym rak, z wyjątkiem nieuleczalnych wad fizycznych, jest leczonych przez sugestię, jeśli pacjent wierzy w uzdrawiającą moc. Leczenie odbywa się poprzez nałożenie rąk, spiski, zwrócenie się do ziół, drzew, Ziemi serowej, nałożenie chorych narządów na te same narządy zwierząt ofiarnych, a następnie ich całkowite spalenie (Holokaust). Regeneracja narządów jest również przyspieszana przez efekt placebo).

2 które Bóg wcześniej obiecał przez proroków swoich, w pismach świętych, («boskie» więzadła).

3 o Synu swoim, który narodził się z nasienia Dawida przez ciało («boskie» więzadła).

4 i objawił się Syn Boży w mocy, w duchu sanktuarium, przez zmartwychwstanie, o Jezusie Chrystusie, Panu naszym, («boskie» więzadła).

5 przez który otrzymaliśmy łaskę i Apostolat, aby w imię jego podporządkować wierze wszystkie narody (Łaska-gr. «charyzma», łac. «łaska», zgodnie z koncepcjami religijnymi, specjalna» boska moc», rzekomo zesłana człowiekowi z góry w celu przezwyciężenia grzeszności pierwotnie nieodłącznej od człowieka i osiągnięcia zbawienia i życia wiecznego w zaświatach).

6 między którymi jesteście i wy, powołani przez Jezusa Chrystusa – («boskie» więzadła).

7 wszystkim, którzy są w Rzymie, umiłowani Boży, powołani do świętych: Łaska wam i pokój od Boga Ojca naszego i Pana Jezusa Chrystusa. («Boskie» więzadła).

8 przede wszystkim dziękuję Bogu mojemu przez Jezusa Chrystusa za was wszystkich, że wasza wiara jest głoszona na całym świecie. («Boskie» więzadła).

9 świadkiem mi jest Bóg, któremu służę duchem moim w ewangelizacji Syna Jego, że nieustannie o Was wspominam («boskie» więzadła, personifikacja Boga).

10 zawsze błagając w moich modlitwach, aby wola Boża kiedyś dobrze mi przyszła do was, («boskie» więzadła).

11 albowiem bardzo pragnę was ujrzeć, abyście uczyli pewnego rodzaju duchowego daru dla waszej afirmacji, («boskie» więzadła).

12 to znaczy pocieszyć się z wami przez wiarę wspólną, waszą i moją. («Boskie» więzadła).

13 nie chcę, bracia, [zostawić] was w niewiedzy, że wielokrotnie zamierzałem przyjść do was (ale napotkałem przeszkody nawet do dziś), aby mieć jakiś owoc u Was, tak jak u innych narodów. («Boskie» więzadła).

14 zawdzięczam Jellynom i barbarzyńcom, mędrcom i ignorantom. (Hellenowie są Grekami, a słowo «barbarzyńca» oznacza osobę, która nie należała ani do Żydów, ani do Greków).

15 a co do mnie, jestem gotów ewangelizować także Wam, którzy są w Rzymie. (Potrzeba «niesienia» dobrej nowiny Rzymianom).

16 Albowiem nie wstydzę się ewangelizacji Chrystusowej, ponieważ jest ona mocą Bożą ku zbawieniu każdemu wierzącemu, przede wszystkim Żydowi, i Jellowi. (Zbawienie – według poglądów religijnych, najwyższa «błogość», która rzekomo jest przyznawana człowiekowi przez Boga, gdy człowiek spełnia szereg warunków religijnych, głównie polegających na niewolniczym posłuszeństwie i posłuszeństwie, co jest korzystne dla kapłanów każdej religii. Na miejscu – Żydzi, na drugim-Grecy, Hellenowie).

17 objawia się w nim prawda Boża od wiary w wiarę, jak napisano: sprawiedliwy przez wiarę będzie żył. (Wiara w nieistniejącego Boga jest bardzo korzystna dla klas wyzyskujących, dlatego“ duchowa władza Religijna „zawsze“ obejmuje „świecką, aby utrzymać masy ludowe «na smyczy religijnej»).

18 albowiem gniew Boży otwiera się z nieba na wszelką niegodziwość i nieprawość ludzi, którzy tłumią prawdę nieprawością. (Duchowni wszelkiego rodzaju zaszczepiają swoim wierzącym wszelkiego rodzaju lęki i nieszczęścia, które następują, jeśli wierzący przestaną być wierzącymi. Tutaj duchowni milczą i nie mówią, że wszystko na świecie jest z woli Boga, w tym: «wszelka niegodziwość i nieprawość ludzi, którzy tłumią prawdę nieprawością»).

19 albowiem to, co można wiedzieć o Bogu, jest dla nich oczywiste, ponieważ Bóg im objawił. («Boskie» więzadła).

20 albowiem jego niewidzialne, jego wieczna moc i Bóstwo, od stworzenia świata przez rozważanie stworzeń są widoczne, tak że są nieodwzajemnione. («Boskie» więzadła).

21 ale jakże oni, znając Boga, nie wysławiali go, jako Boga, ani nie dziękowali, ale potępili się w swoich umysłach, i przyćmiło ich bezsensowne serce; (zachowywali się «źle». Wszystko jednak z woli Boga!).

22 nazywając siebie mądrymi, zrozpaczeni (krytyka» niewłaściwego" zachowania).

23 i chwałę niezniszczalnego Boga zmieniono na obraz podobny do zepsutego człowieka, zarówno dla ptaków, jak i czworonogów – jak i gadów.).

24 to Bóg ich wydał w pożądliwości serc ich nieczystości, tak że oni sami zgorszyli swoje ciała. (Główną ideą tego przesłania jest uzasadnienie. Opowiada o grzeszności wszystkich ludzi pogrążonych w haniebnych namiętnościach i niezdolnych do wzniesienia się duchowo. Dotyczy to przede wszystkim pogan, którzy znając Boga i Jego przykazania, oddali się jednak bałwochwalstwu, dlatego Bóg odrzucił ich od siebie i wydał «w pożądliwości serc ich nieczystości». Poganie-to słowo «święci» pisarze czasami oznaczają niewierzących w prawdziwego Boga lub w ogóle wszystkich, którzy nie znają i nie uznają jego imienia. W niektórych miejscach Biblii słowo to oznacza chrześcijan innych niż Żydzi).

25 zastąpili prawdę Bożą kłamstwem, czcili i służyli stworzeniom zamiast Stwórcy, który jest błogosławiony na wieki, amen. (Krytyka» niewłaściwego" zachowania).

26 dlatego Bóg zdradził ich haniebnym namiętnościom: kobiety ich zastąpiły naturalnym użyciem nienaturalnym; (krytyka «niewłaściwego» zachowania).

27 podobnie i mężczyźni, porzucając naturalne użycie płci żeńskiej, rozpalali żądzę na sobie nawzajem, mężczyźni na mężczyznach czynili wstyd i otrzymywali w sobie należną zapłatę za swoje złudzenie. (Krytyka» niewłaściwego" zachowania).

28 a jak oni nie dbali o Boga w umyśle, to Bóg ich zdradził odwróconym umysłom-czynić nieprzydatności, (reguła Taliona).

29 tak więc są wypełniani wszelkimi nieprawościami, nierządem, przebiegłością, samolubstwem, złośliwością, zazdrością, morderstwem, waśniami, oszustwem, złośliwością (krytyka «niewłaściwego» zachowania).

30 złośliwi, oszczercy, bogoniści, przestępcy, samozwańcy, dumni, pomysłowi na zło, nieposłuszni rodzicom (krytyka» niewłaściwego" zachowania).

31 lekkomyślni, zdradzieccy, nielubiani, nieprzejednani, niełaskawi. (Krytyka» niewłaściwego" zachowania).

32 znają sprawiedliwy sąd Boży, że ci, którzy czynią takie czyny, są godni śmierci; ale nie tylko [ich] czynią, ale i ci, którzy czynią, są aprobowani. (Krytyka» niewłaściwego" zachowania).

Rozdział 2

1 tak więc nie jesteś winny, każdy człowiek, który osądza; bo przez ten sam sąd, który osądzasz drugiego, osądzasz samego siebie, bo sądząc tego drugiego, czynisz to samo. (Reguła Taliona).

2 a my wiemy, że naprawdę jest sąd Boży na tych, którzy tak czynią. (Wzmianka o «Sądzie Bożym», który wszyscy docenią «słusznie», analogia do sądu ludzkiego).

3 czyż ty, człowieku, myślisz, że unikniesz sądu Bożego, potępiając tych, którzy czynią takie czyny i robiąc to samo? (Sugestia, że nie można uniknąć «sądu Bożego» dla człowieka).

4 A może zaniedbujesz bogactwo dobroci, łagodności i cierpliwości Bożej, nie zdając sobie sprawy, że dobroć Boża prowadzi cię do pokuty? («Boski» moralizatorstwo, ujawnianie tego, co jest dobre, a co złe, z punktu widzenia Pawła).

5 ale według wytrwałości twego i skruszonego serca, sam sobie zbierasz gniew na dzień gniewu i objawienia sprawiedliwego sądu od Boga («Boskie» moralizowanie, ujawnianie tego, co dobre, a co złe, z punktu widzenia Pawła).

6 który odpłaci każdemu według jego uczynków: (sugestia, że nie można uniknąć «sądu Bożego» dla człowieka).

7 tym, którzy nieustannie w dobrym uczynku szukają chwały, honoru i nieśmiertelności, jest życie wieczne; (reguła Taliona: zachowujesz się zgodnie z ustaleniami kapłaństwa, to, jak mówią, będziesz żył wiecznie, zachowujesz się źle, nie słuchasz kapłanów, to, jak mówią, Bóg cię ukarze. Taka interpretacja jest korzystna dla kapłanów-kapłanów dowolnej religii).

8 a tym, którzy wytrwają i nie są posłuszni prawdzie, ale oddają się nieprawości, jest wściekłość i gniew. (Zasada Taliona: zachowujesz się zgodnie z ustaleniami kapłaństwa, to, jak mówią, będziesz żył wiecznie, zachowujesz się źle, nie słuchasz kapłanów, to, jak mówią, Bóg cię ukarze. Taka interpretacja jest korzystna dla kapłanów-kapłanów dowolnej religii).

9 ucisk i ucisk wszelkiej duszy człowieka, który czyni zło, po pierwsze, Żyda, i Jellina! (Żyd – na pierwszym miejscu, mimo wszystko «wybrańcy Jahwe», Grecki-na drugim, również słowo «jellin» w tym kontekście oznacza wszystkich nie-Judejczyków).

10 przeciwnie, chwała i cześć i pokój każdemu, kto czyni dobro, po pierwsze, Żydowi, i Jellynowi! (Żyd – na pierwszym miejscu, mimo wszystko «wybrańcy Jahwe», grecka-na drugim).

11 Albowiem nie ma oblicza Boga. (Personifikacja Boga, obdarzenie Pana Boga cechami ludzkimi. Bóg nie ma osobowości, to znaczy nie wyróżnia określonej osoby, ale tak nie jest, patrz poprzednie wersety: 9—10).

12 ci, którzy nie mają prawa, zgrzeszyli, wyjęci spod prawa i zginą; a ci, którzy zgrzeszyli zgodnie z prawem, zostaną potępieni zgodnie z prawem (rozumowanie prawa Mojżesza – Tory, «boskie» moralizowanie, ujawnianie tego, co jest dobre, a co złe, z punktu widzenia Pawła).

13 (bo nie słuchacze prawa są sprawiedliwi przed Bogiem, ale wykonawcy prawa będą usprawiedliwieni, (rozumowanie prawa Mojżesza-Tory,» boskie" moralizowanie, ujawnianie tego, co jest dobre, a co złe, z punktu widzenia Pawła).

14 Albowiem gdy poganie, którzy nie mają prawa, z natury czynią to, co słuszne, to nie mają prawa, sami sobie prawo: (rozumowanie prawa Mojżesza-Tory,» boskie" moralizowanie, ujawnianie tego, co jest dobre, a co złe, z punktu widzenia Pawła).

15 pokazują, że sprawa prawa jest napisana w ich sercach, o czym świadczy sumienie ich i myśli ich, które oskarżają, a następnie usprawiedliwiają się nawzajem (rozumowanie prawa Mojżesza – Tory, «boskie» moralizowanie, ujawnianie tego, co jest dobre, a co złe, z punktu widzenia Pawła).

16 w dniu, w którym, zgodnie z moją ewangelizacją, Bóg osądzi tajne [uczynki] ludzi przez Jezusa Chrystusa. (Rozumowanie prawa Mojżesza-Tory,» boski" moralizatorstwo, ujawnianie tego, co jest dobre, a co złe, z punktu widzenia Pawła).

17 Oto nazywasz się Żydem, i uspokajasz się prawem, i chwalisz się Bogiem (Rozprawa o prawie Mojżeszowym-torze,» boskie" moralizowanie, ujawnianie tego, co dobre, a co złe, z punktu widzenia Pawła dla Żydów).

18 i znasz wolę [jego], i przyjmujesz to, co najlepsze, ucząc się z prawa (rozumowanie prawa Mojżesza-Tory,» boskie" moralizowanie, ujawnianie tego, co dobre, a co złe, z punktu widzenia Pawła).

19 i jestem pewien, że jesteś przewodnikiem niewidomych, światłem dla tych, którzy są w ciemności, (analogie, porównania).

20 mentor ignorantów, nauczyciel niemowląt, który ma w prawie wzór odniesienia i prawdy: (analogie, porównania).

21 jakże ty, ucząc drugiego, nie uczysz siebie samego? (Analogie, porównania).

22 głosząc, że nie kradniesz, kradniesz? mówiąc:" nie cudzołóstwo», cudzołóstwo? gardząc bożkami, świętokradzcie? (Rozumowanie prawa Mojżesza-Tory,» boski" moralizatorstwo, ujawnianie tego, co jest dobre, a co złe, z punktu widzenia Pawła).

23 chwalisz się prawem, a zbrodnią prawa hańbisz Boga? (Rozumowanie prawa Mojżesza-Tory,» boski" moralizatorstwo, ujawnianie tego, co jest dobre, a co złe, z punktu widzenia Pawła).

24 Albowiem dla Was, jak napisano, imię Boże bluźni poganom. (Rozumowanie prawa Mojżesza-Tory,» boski" moralizatorstwo, ujawnianie tego, co jest dobre, a co złe, z punktu widzenia Pawła).

25 obrzezanie jest dobre, jeśli wykonujesz prawo; a jeśli jesteś przestępcą prawa, obrzezanie twoje stało się nieobrzezaniem. (Rozumowanie o» korzyściach «i» nieużywaniu" obrzezania).

26 jeśli więc nieobrzezany przestrzega postanowień prawa, to czy jego nieobrzezanie nie zostanie mu przypisane do obrzezania? (Rozumowanie o» korzyściach «i» nieużywaniu" obrzezania).

27 A nieobrzezany z natury, który wykonuje prawo, nie potępi Ciebie, sprawcę prawa w Piśmie Świętym i obrzezaniu? (Rozumowanie o» korzyściach «i» nieużywaniu" obrzezania).

28 Albowiem nie jest to Żyd, który jest z zewnątrz, ani obrzezanie, które jest z zewnątrz, na ciele; (rozumowanie o» korzyściach «i» nieużywaniu" obrzezania).

29 ale [ten] Żyd, który jest wewnętrznie [taki], i [ten] obrzezanie, [które] jest w sercu, według ducha, [ale] nie przez literę: jego chwała nie pochodzi od ludzi, ale od Boga. (Konieczność zniesienia egzekwowania prawa Mojżeszowego dla powstających chrześcijan pogańskich. Jak wiadomo z Dziejów Apostolskich, temat ten był głównym źródłem kontrowersji we wczesnym Kościele i był omawiany na soborze apostolskim w Jerozolimie (Dzieje Apostolskie, Rozdział 15). W liście do Rzymian apostoł Paweł przedstawia szczegółowe argumenty w obronie decyzji soboru o niewiążącym przestrzeganiu prawa dla ochrzczonych pogan i argumentuje o usprawiedliwieniu przez wiarę, grzech i prawo).

Rozdział 3

1 a więc jaka jest korzyść z bycia Żydem lub jaki jest pożytek z obrzezania? (Żydzi zawsze z najwyższą starannością przestrzegali obrzezania. W epoce Nowego Testamentu obrzezanie staje się główną zewnętrzną różnicą między Żydem a nieżydem, rodzajem symbolu judaizmu).

2 wielka zaleta pod każdym względem, a przede wszystkim to, że powierzono im słowo Boże. (Naipache (slaw.) – szczególnie, najbardziej, najbardziej).

3 bo co? jeśli niektórzy byli niewierni, czy niewierność zniszczy ich wierność Bożą? (Usprawiedliwienie przez» prawdziwą" wiarę).

4 nie ma mowy. Bóg jest wierny, a każdy człowiek kłamie, jak napisano: ty jesteś sprawiedliwy w słowach Twoich i zwyciężysz w sądzie Twoim. (Bóg zawsze ma rację, człowiek zawsze się myli).

5 a jeśli nasza nieprawość objawia prawdę Bożą, to co powiemy? Czy Bóg nie będzie niesprawiedliwy, gdy wypowie gniew? (mówię po ludzku [rozumowanie]). (Rozumowanie Pawła o sprawiedliwości, prawdzie-nieprawdzie z punktu widzenia «Opatrzności Bożej»).

6 nie ma mowy. Bo [inaczej] jak Bóg osądza świat? (Rozumowanie Pawła o sprawiedliwości, prawdzie-nieprawdzie z punktu widzenia «Opatrzności Bożej»).

7 bo jeśli wierność Boża jest wywyższona przez moją niewierność ku chwale Bożej, za co jeszcze mnie osądzać jako grzesznika? (Rozumowanie Pawła o sprawiedliwości, prawdzie-nieprawdzie z punktu widzenia «Opatrzności Bożej»).

8 i czyż nie czynimy zła, aby wyszło dobro, jak niektórzy nas oczerniają i mówią, że tak uczymy? Sprawiedliwy jest sąd na takich. (Rozumowanie Pawła o sprawiedliwości, prawdzie-nieprawdzie z punktu widzenia «Opatrzności Bożej»).

9 więc co? czy mamy przewagę? Wcale. Bo już udowodniliśmy, że zarówno Żydzi, jak i Hellenowie, wszystko jest pod grzechem (Paweł «udowodnił», że «wszystko jest pod grzechem»).

10 jak napisano: nie ma nikogo sprawiedliwego; (jednak wszystko jest z woli Boga!).

11 nie ma rozumującego; nikt nie szuka Boga; (jednak wszystko jest z woli Boga!).

12 wszyscy uwiodli się z drogi, do jednego są niegodni; nie ma tego, kto czyni dobro, nie ma nikogo. (Wszyscy zachowują się «źle»).

13 krtań ich jest trumną otwartą; językiem swym oszukują; jad aspidów na ustach ich. (Aspid (gr.) – jadowity wąż).

14 ich usta są pełne złośliwości i goryczy. (Wszyscy zachowują się «źle»).

15 Ich Stopy są szybkie na przelanie krwi; (wszyscy zachowują się"źle»).

16 zniszczenie i zgubę na ich ścieżkach; (wszyscy zachowują się «źle»).

17 nie znają drogi świata. (Wszyscy zachowują się «źle»).

18 nie ma bojaźni Bożej przed ich oczami. (Wszyscy zachowują się «źle»).

19 ale wiemy, że prawo, jeśli coś mówi, przemawia do tych, którzy są pod prawem, tak że wszystkie usta są zablokowane, a cały świat staje się winny przed Bogiem (wszyscy zachowują się"źle»).

20 albowiem uczynkami prawa nie usprawiedliwi się przed nim żadne ciało; albowiem przez prawo poznaje się grzech. (Prawo Mojżesza jest błędne).

21 ale teraz, niezależnie od prawa, ukazała się prawda Boża, o której świadczą prawo i prorocy («prawda Boża, o której świadczą prawo i prorocy», a ta, która działa» niezależnie od prawa», jest tylko rzekomo prawdziwa!).

22 prawda Boża przez wiarę w Jezusa Chrystusa we wszystkich i na wszystkich wierzących, bo nie ma różnicy, («prawda Boża przez wiarę w Jezusa Chrystusa we wszystkich i na wszystkich wierzących», innymi słowy, wierz w Jezusa Chrystusa i wszystkie uczynki! I to wszystko, mówią, będzie super!).

23 Albowiem wszyscy zgrzeszyli i są pozbawieni chwały Bożej (wszyscy zachowują się «źle»).

24 otrzymując usprawiedliwienie przez dar, przez łaskę jego, przez odkupienie w Chrystusie Jezusie (Paweł upiera się, że tylko wiara jest odkupieńczą ofiarą Jezusa Chrystusa i daje «usprawiedliwienie przez dar, przez łaskę jego»).

25 którego Bóg ofiarował jako ofiarę przebłagania we krwi jego przez wiarę, dla wskazania jego prawdy w przebaczeniu grzechów dokonanych wcześniej (śmierć Jezusa jest rozumiana w Nowym Testamencie jako ofiara odkupieńcza Bogu Ojcu za grzechy wszystkich ludzi).

26 w [czasie] cierpliwości Bożej, na świadectwo jego prawdy w chwili obecnej, niech on [objawi] się sprawiedliwy i usprawiedliwia wierzącego w Jezusa. (Paweł podkreśla, że tylko wiara jest odkupieńczą ofiarą Jezusa Chrystusa i daje «usprawiedliwienie za darmo, z łaski jego»).

27 gdzie jest to, czym się chwalić? zniszczone. Jakim prawem? [prawo] spraw? Nie, ale prawem wiary. (Wiara-sugestia i autosugestia).

28 uznajemy bowiem, że człowiek jest usprawiedliwiony przez wiarę, niezależnie od uczynków prawa. (Paweł przedstawia stosunek chrześcijan do praw Mojżeszowych. Istotą tego stwierdzenia jest to, że «człowiek nie jest usprawiedliwiony uczynkami prawa, ale tylko wiarą w Jezusa Chrystusa», to znaczy prawo (Tora) ma moc tylko do momentu, gdy przyjdzie «Zbawiciel»).

29 czyż Bóg jest tylko Żydami, a nie poganami? Oczywiście i pogan, (stwierdzenie monoteizmu).

30 bo jest jeden Bóg, który usprawiedliwi obrzezanych przez wiarę i nieobrzezanych przez wiarę. (Stwierdzenie monoteizmu).

31 czy więc niszczymy prawo przez wiarę? Nie ma mowy; ale prawo zatwierdzamy. (Wiara w Jezusa Chrystusa potwierdza prawo).

Rozdział 4

1 a co, powiedzmy, Abraham, ojciec nasz, nabył przez ciało? (Odniesienia do historii Starego Testamentu).

2 Jeśli Abraham usprawiedliwił się uczynkami, ma pochwałę, ale nie przed Bogiem. (Odniesienia do historii Starego Testamentu).

3 bo co mówi Pismo Święte? Abraham uwierzył Bogu, a to przypisało mu sprawiedliwość. (Odniesienia do historii Starego Testamentu, dyskurs o» prawości" wiary).

4 zapłata dla tego, co czyni, jest przypisywana nie z łaski, ale z obowiązku. (Odniesienia do historii Starego Testamentu, dyskurs o» prawości" wiary).

5 a nie czyniącemu, ale wierzącemu w tego, który usprawiedliwia niegodziwego, jego wiara jest przypisana sprawiedliwości. (Odniesienia do historii Starego Testamentu, dyskurs o» prawości" wiary).

6 tak Dawid nazywa Błogosławionego człowieka, któremu Bóg przypisuje sprawiedliwość bez względu na uczynki: (odniesienia do historii Starego Testamentu, rozumowanie o» prawości" wiary).

7 Błogosławieni, których nieprawości są odpuszczone i których grzechy są zakryte. (Odniesienia do historii Starego Testamentu, dyskurs o» prawości" wiary).

8 Błogosławiony jest człowiek, któremu Pan nie przypisuje grzechu. (Odniesienia do historii Starego Testamentu, dyskurs o» prawości" wiary).

9 czy to błogosławieństwo [odnosi się] do obrzezania, czy do nieobrzezania? Mówimy, że Abrahamowi przypisano wiarę w sprawiedliwość. (Odniesienia do historii Starego Testamentu, dyskurs o» prawości" wiary).

10 Kiedy to się stało? przez obrzezanie czy przed obrzezaniem? Nie przez obrzezanie, ale przed obrzezaniem. (Odniesienia do historii Starego Testamentu, dyskurs o» prawości" wiary).

11 i otrzymał znak obrzezania, [jako] pieczęć sprawiedliwości przez wiarę, którą [miał] w nieobrzezaniu, tak że został ojcem wszystkich wierzących w nieobrzezaniu, aby sprawiedliwość została im przypisana, (rozumowanie obrzezania, jako «pieczęć sprawiedliwości przez wiarę»).

12 a ojcem obrzezanych, nie tylko obrzezanych, ale i tych, którzy podążają śladami wiary Ojca naszego Abrahama, którą miał w nieobrzezaniu. (Odniesienia do historii Starego Testamentu, dyskurs o» prawości" wiary). (Rozumowanie obrzezania jako «pieczęci sprawiedliwości przez wiarę»).

13 Albowiem nie przez prawo [nadane] Abrahamowi, ani jego nasieniu, obietnica jest dziedzicem świata, ale przez sprawiedliwość wiary. (Odniesienia do historii Starego Testamentu, dyskurs o» prawości" wiary).

14 Jeśli spadkobiercy, którzy ustanawiają prawo, są spadkobiercami, wiara jest daremna, obietnica jest uśpiona; (odniesienia do historii Starego Testamentu, rozumowanie o» prawości" wiary).

15 albowiem prawo wywołuje gniew, bo tam, gdzie nie ma prawa, nie ma też przestępstwa. (Odniesienia do historii Starego Testamentu, dyskurs o» prawości" wiary).

16 Tak więc przez wiarę, aby [było] przez miłosierdzie, aby obietnica była niezmienna dla wszystkich, nie tylko przez prawo, ale także przez wiarę Potomków Abrahama, który jest ojcem dla nas wszystkich (odniesienia do historii Starego Testamentu, rozumowanie o «prawości» wiary).

17 (Jak napisano: postawiłem Cię ojcem wielu narodów) przed Bogiem, któremu uwierzył, ożywiając zmarłych i nazywając to, co nieistniejące, jako istniejące. (Odniesienia do historii Starego Testamentu, dyskurs o» prawości" wiary).

18 on, ponad nadzieją, uwierzył z nadzieją, przez co stał się ojcem wielu narodów, zgodnie z tym, co powiedział: «tak będzie nasienie twoje». (Odniesienia do historii Starego Testamentu, dyskurs o» prawości" wiary).

19 i nie był wyczerpany w wierze, nie myślał, że jego ciało, prawie stuletnie, już umarło, a łono Sarrina w śmierci; (odniesienia do historii Starego Testamentu, rozumowanie o» prawości" wiary).

20 Nie zachwiał się w obietnicy Bożej niewiarą, lecz był stanowczy w wierze, oddając chwałę Bogu (odniesienia do historii Starego Testamentu, rozumowanie o «prawości» wiary).

21 a będąc całkiem pewnym, że jest silny i spełni to, co obiecano. (Odniesienia do historii Starego Testamentu, dyskurs o» prawości" wiary).

22 dlatego mu przypisano sprawiedliwość. (Odniesienia do historii Starego Testamentu, dyskurs o» prawości" wiary).

23 A jednak nie w odniesieniu do niego jednego jest napisane, co się mu przypisało (odniesienia do historii Starego Testamentu, rozumowanie o» prawości" wiary).

24 ale także w odniesieniu do nas; przypisze się również do nas, którzy wierzą w Tego, który zmartwychwstał Jezusa Chrystusa, Pana naszego, (odniesienia do historii Starego Testamentu, rozumowanie o» prawości" wiary).