Kitabı oku: «Ey insanlar, hamınız türksünüz!», sayfa 3

Sonra isə Xəzər çöllərində yaşayıblar, sonra bir qismi Qafqaz dağlarının ətəyinə, Burqund məskəni olan Karaçiyə

yerləşmişlər. Və 435-ci ildə Atillanın başçılığı altındakı xalqlar bugünkü Fransaya çatmış və Burqun-yurdu, yaxud Burqundiyanı qurmuşlar. Fransız-burqundlar türk milli mətbəxinin yeməklərini, geyimdən qab-qacağa qədər bütün əsas ünsürlərini qoruyub saxlamışlar, adət-ənənələrini unutmamışlar, lakin dillərini itirmişlər.

Bu şəkildə savoy xalqının da tarixini izləmək mümkündür. Bu toponim coğrafi xəritədə Altaydan nazik bir zəncir formasında uzanır. Bu da xalqların böyük köçünün olduğu zamanla uzlaşır.

“Terinq” sözü də yenə oxşar bir tarixi yolda kompas rolunu oynaya bilər.

43

Türkcə “terinq” kəlməsi “dərin”, “bol”, “bərəkətli”

deməkdir. Məsələn, geniş, bərəkətli vadiyə belə demək olar. Balxaşdan (ya da Balkash – ingiliscəyə) (bu gölün köhnə adı Terinq – Kül idi – müəllifin qeydi). Mərkəzi Avropaya qədər bu toponim açıq şəkildə qabarıq formada görünür. Təsadüfdürmü? Qətiyyən deyil. Qərbi Avropa ədəbiyyatından çıxarılan nəticəyə görə, Atillanın dəs-təkçiləri Terinqlər (Turinqlər, Tyurinqlər), Burqundlar və

digər “germanik tayfalar” idi. Hər biri yaxşı at sürməyi bacarırdı və üzərində xaç işarəsi olan bayraqların altında döyüşürdü. Terinqlər və onların atçılıq bacarıqları haqqında tarixçi İyordanın sətirləri təəccüblü deyil. Avropalılar o dövrdə at yetişdirməzdilər! Qımız da içməzdilər.

Bu, məşhur türk məşğuliyyəti idi.

Dunayın xəritəsini araşdırarkən Qıpçaq adlarının çoxluğunu görürük. Balkan sözü türk dilində “Meşəylə

örtülü dağ” deməkdir. Azərbaycanda təəccüblü şəkildə

gözəl meşələrlə örtülü belə dağlara bu ad verilmişdir.

Balkanlardakı çernoqorlara “karatielər” deyə müraciət olunurdu. Niyə? Türk dilini bilmədən, buna cavab vermək olmaz. Ancaq cavab sadədir. Türkcə “qara” və “tau”-

yəni dağ sözləri birlikdə “karatielər”i yaradır (qardağlı-lar). Buna görə də çernoqorlar və karatielər eynidir.

Avrasiya xəritəsində göydəki ulduzlar qədər türkcə

toponim var. Ancaq (Rusiyada yaşayan insanlar üçün) bunları öyrənə bilmək mümkün deyil. Bu məsələylə bağlı kitablar, ancaq Rusiya sərhədlərindən kənarda nəşr edilmişdir. Azsaylı elm adamları bunları bilir. Bunlardan biri də məşhur coğrafiyaşünas Eduard Makaroviç Murzayev-dir. Öz kitabını, bəlkə də dünyanın ən önəmli kitabını yazmışdır, Turkic Geographical Names (“Türkcə coğrafi ad-44

lar”)… Kitab ixtisar olunaraq, çox az nüsxədə nəşr edilmişdir (yalnız 500 nüsxə).

Bütün Bozqırın sərhədləri İngiltərədə də aşkar görünə bilər. O sərhədlər orada türklərin (saks, ya da sakses) başçılığı ilə V-VI əsrlərdə meydana gəlmiş anqlosakson müharibələrinin xatirəsidir.

Yerliləri məğlub etdikdən sonra qıpçaqlar yurda və

sonradan isə krallığa öz adını vermiş “Kənd” şəhərindən başlayaraq “ada” dövlətlərini qurmuşdurlar. Türk dilində

“kənd”, “daş qala” mənasını verir (Daşkənd – “daş qala”

ilə müqayisə edin – ingiliscəyə tərcümə edənin qeydi).

Bura adanın daha içərilərinə gedib çatmaq üçün əlverişli bir mövqe idi. Körfəzin qarşısında, Avropa qitəsində Ka-lais şəhərini qurdular. Bilirik ki, Anqlo-sakson müharibələri buradan başladı, körfəzə keçid də buradan hazırlandı.

Xəritə bu hekayəni təsdiq edir.

Yazıçının qeydi. Türk dilindəki “Qala” eyni zamanda “hasar/qala” mənasındadır. Ancaq divarları daşdan yox, torpaqdan hazırlanır.

Bəlkə də ən heyrətə gətirən məsələ toponimin işarə

etdiyi adın bu bölgənin vəziyyətinə tam şəkildə uyğun gəlməsidir. Qədim türkcədə bir termin olan “ing” “qənimət” deməkdir. Bu “ingland”ın mənşəyi, “zəbt edilmiş/ələ keçirilmiş torpaq” deyildirmi? Türklər gəlmədən əvvəl adaya Albion deyirdilər.

İlk əvvəl kiçik reaksiyalara, sonra isə etirazlara cavab olacaq növbəti bir həqiqət: İngilis kilsəsi (anqlikan kilsəsi) Papa hökümətini tanımamışdır, sadəcə Papa müqəddəs I Böyük Qriqori (540-590) onların etibarını qazana bilmiş-45

dir. Erkən dövrlərdə ingilislər şərqə aid ayinlərin əlamət-lərini yaşatmışlar. Niyə? Adaya onlar haradan gəlmişdi?

İlk keşişlərinin adı türk dilində bir söz olan Aidan idi (türkcə “işıq” deməkdir), o, yerlilərə Göy Tanrıya inanmağı öyrətmişdi. Missioner ora tərcüməçilərlə birlikdə

getmişdi. Bəs bunun səbəbi nə idi?

Yeri gəlmişkən, uzun müddətdir aktuallığını qoruyan kurqanları uzaq İngiltərəyə kim aparmışdı? Əminliklə de-yə bilərik ki, Böyük Bozqırın digər torpaqlarında da həmin kurqanlardan var idi. Şotlandiyada isə tapılmır. Və

ingilislər bilməlidir ki, onların sevimli oyunu olan polo, xalqların böyük köçündən əvvəl Altayda oynanılırdı. Onlar taxta bir topu yox, düşmənin dəriyə bükülmüş kəllə-sini sürürdülər. Türklər öz qədim oyunlarının çoxunu unutduqları kimi, bu oyunu da unutmuşdular.

Qıpçaq qanı bəzi ingilislərin damarlarında donmadı.

Görünüşləri və davranışları onların köklərini göstərir.

Görünür, ingilis qıpçaqlar əcdadlarının sözlərini anqlo-saksların yürüşlərindən çox əvvəl unutmuşdular. “Baş-qasının donunu geyinmə, əyninə oturmayacaq”.

Dünyanın yarısını ələ keçirəndən sonra qıpçaqlar, tarixi unutmuş, əldən buraxmış kimi görünürlər. Hər böyük, qanlı savaşdan sonra ya “yeni” millətlərə çevrilərək, ya da digər millətlər ilə qarışaraq, bir-birinin ardınca Dəşti-Qıpçağı tərk etdilər. Türklər günəşin altındakı qar kimi əriyib getdilər.

Burada bəhs etdiklərimi daha dərindən araşdırmaq istəyən oxucularım, öz əleyhdarlarının Murad Adcını türkləri yenidən dünyanın zirvəsində görmək üçün heç nəyini əsirgəməyən fanatik milliyyətçi adlandıracağını hiss edəcəklər. Ancaq bu heç də belə deyil. Tək istəyi biz 46

insanların kim olduğumuzu və haradan gəldiyimizi tam mənasıyla bilməyimizdir. Onlar bizə təkcə qanlarını və fiziki görünüşlərini deyil, dinimizi də verdilər. Qədim hin-dularla birlikdə onlar, həqiqətən də, dünyanın ata-anala-rıdırlar. Cənab Adcının və mənim yazdıqlarımı anlayan insan öz qardaşlarına müharibə elan etməyə necə cəsarət edə bilər? Məsih İsamıza David Koreş deyirdilər. Koruş, Kuraş, Kuruş, Kurious türk aristokrat və ruhani sinfinin ləqəbi idi. Hətta Məhəmməd də Qüreyş adlı ərəb lider və

ruhani zümrəsinin üzvü idi.

Yazıçı Murad Adcının söylədiklərinin doğruluğuna şübhə edənlər onun hər sözünü yoxlamaq üçün Əhdi-əti-qin ilk beş kitabı olan “Tövrat”ı əldə etməlidirlər. Əslində,

“Tövrat” sözü türkcə “terai”dən törəmişdir və “tarix” mənasını verir.

Nuh və oğlanları, Sam, Ham və Yafət türk idi. Nuhun gəmisinin Armeniya12 – Türkiyə sərhədində quruya yan alması buna işarədir. İbrahim Kaldeliydi, çünki iraqlılar, kürdlər kimi, şumerlər, hetlər (xatti, hatti, (keder), kassi-telər, kuşlar, kaiser (keser) türk idi. Türkiyədəki Suriyalı katolik kilsəsi özünü “Keldani” adlandırır.

Əgər “Tövrat”ı oxumusunuzsa, insanlığın ilk əcdadları hekayəsini, “Təqvin”də və Tövratın digər kitablarında, Kabul, Havilah (Havila), Sofir, Khaiber, Qozan, Tibet, Lhasa, Kopen çayı, Dan qəbiləsi kimi yer adları Əfqanıstan, Pakistan, Kəşmir, Racəstan, Qucarat və Şimal-qərbi Hindistan ilə Orta Asiyadakı digər etnik türk olan bölgələrin hər tərəfinə dağılmışdı. Hələ də elədir.

12 Armeniya – bu adın Ermənistan (Hayestan) mənasında işlənmədiyi, haylarla (ermənilərlə) əlaqəli olmadığı və haylar Armeniya ərazisinə gəlməzdən əvvəl də həmin ərazinin məhz bu cür adlandığına diqqət yetirmək lazımdır. (Sara Sadıqova – Azərb. tərc.)

47

Bu kitab da insanlığın Cənnətdən (Sibir, yaxud Hiperboriya) çıxışı və türk köçərilərinin Tufandan sonra yer üzünün uzaq nöqtələrinə kimi çatan səfərləri haqqındakı həqiqətləri göstərdiyi üçün, bir növ “Tövrat” və “Kabbala”nın miniatürüdür.

48

Bölmə 4

Ateistlər, inamsızlar və

hamı üçün – İsa!

Bir insan üçün valideyninin dini görüşləri mühitində

doğulub-böyümək qeyri-adi şey deyil. Əlbəttə ki, sonradan onu inkar etməyi çıxmaq şərtilə. İnsan başqa bir dini qəbul edərək öz dinini və məzhəbini dəyişdirə, yaxud hansısa dini cərəyana qoşulmayaraq öz görüşlərini gizlədə bilər. Belələrinə “sekulyar” deyilir.

Aqnostiklər, yəni ilahi qüvvələrin olub-olmadığından xəbərsiz olduqlarını səmimi şəkildə etiraf edən insan qrupları da var. Çox adam kainatdakı ilahi qüvvələrin mövcudluğunu bütünlüklə, hərarətlə, hətta qəzəblə inkar edir, fiziki mənada ölərkən fərdi şüurumuzun bir də heç vaxt, heç bir formada görsənməyəcək şəkildə yox olduğunu düşünərək ateist olurlar. Ateistlər və aqnostiklər ölümdən dərhal əvvəl, yaxud ölüm anında Tanrıya yenidən iman edərək öz dinlərinə qayıdırlar. Bəziləri isə, kai-49

natda Tanrının varlığını və gəncliyində bu fikri əsassız şəkildə inkar etdiyini ölməzdən əvvəl etiraf edər, lakin bu-nu bəlli etməzlər (inancsızlığa sadiq qalmış insan rolu oy-nayarlar).

Mən də elə idim. Uşaq ikən qatı dindar olmuşam. Hə-lə 12 yaşıma çatmamış, ata-anamın etiqad etdiyi Nasıranlı (Nəsrani) kilsəsini tərk etdim və başqa məzhəbləri sı-nadım. Baptist, xristian metodist və başqa kilsələri gəz-dim. Meksikada gənc universitet tələbəsi ikən Roma katolik kilsəsinə qoşuldum, inanca görə yox, meksikalılara özümü sırf mədəni yöndən qəbul etdirmək üçün. Bu hadisə, təxminən, bu kitabı yazmamışdan 60 il əvvəl olmuşdur. Lakin, qərarıma görə heç vaxt peşman olmadım. Katolik kilsəsinə bağlı olsam da, özümü aydın şəkildə buddizm, hinduizm, rozenkreyserlər ordeni, mental fizika və

başqa dini görüşlərlə zənginləşdirdim. Bunu bildirməyə

hər zaman şad olmuşam – ateist deyiləm. Bir parça can-landırılmış torpaqdan daha artıq olduğum qənaətinə

möhkəm bağlıyam.

Mən də məzara yaxınlaşanda “şübhələri” bitən hər ateist və skeptik kimi etdim; lakin başqa formada. Sübutu olmayan görüş və təlimlərə inanmaq bağışlanmaz günah-dır və mən buna nifrət edirəm. Mən – günəşin doğulub batdığına necə əminəmsə (gnosisi), bildiklərimi də o cür bilmək istəyirəm. Ömrümü “inanan” olaraq deyil, “bilən”

olaraq başa vuracağıma ümid edirəm.

Bilmək – dikbaş məzhəblərdən gözüyumulu yapış-maqdan daha inandırıcı və etibarlıdır. Bilməyin başqa bir gözəl tərəfi də, kimisə, mənim də nümayəndəsi olduğum katolikliyə qaytarmağa ehtiyacın olmamasıdır. Yəhudi, buddist, hinduist, çaynist, yaxud hər kimdirsə, o bir çox 50

halda, ya da başqa inkarnasiyalarda, asıldığı xaç, yaxud ağac üzərində öləcək və fiziki dünyaya geri qayıdacaq formada çarmıxa çəkilmişdir. Onun şəhid olması təkcə

“xristianlıq” dinində baş verməmiş, hər zaman da İsa Məsih olaraq adlandırılmamışdır. Ümid edirəm ki, bu kitabda qeyd etdiklərimin sizin üçün də böyük mənası və əhəmiyyəti vardır.

1964-cü ildə Kaliforniya liseyinə ispan dili müəllimli-yi vəzifəsi üçün müraciət etmişdim. İşə qəbul olunduğum üçün ailəmlə birlikdə Kanzasdan Kaliforniyaya köçdük.

Orda fakültənin yeni üzvü olan, Amerikada təhsil almış, gənc pakistanlı tarix müəllimi də var idi. İsanın çarmıxda ölməsinə və üç gündən sonra dirilməsinə çox sayda xris-tianın inanması ona qəribə görünürdü. O, bizə İsanın çar-mıxdan xilas olduğunu, anası Məryəm və müqəddəs Tomasla birlikdə Şimali Hindistana qaçdığını danışdı. Təxmin etmək çətin deyil ki, bu “paqan”13 azğınlığını mək-təbdəki heç bir müəllim qəbul etmədi. Lakin mən yenə də

onun dediklərinə qulaq asdım və bu məsələni özüm üçün araşdırmağa qərar verdim. Araşdırmalarım 1973-cü ilə

qədər gözəçarpacaq bir nəticə vermədi. Sonra Meksika jurnallarının birində, pakistanlı həmkarımın dediklərini təsdiqləyən şəkilli bir məqaləyə rast gəldim. Məqalədə

İsanın nəslindən olanların da, onun məzarı və başdaşının yanındakı lövhədə yaralı ayaq izlərinin də şəkli də göstərilirdi.

İsanın məzarı və həyatda olan nəvələri haqqında olan bu məqalə alman jurnalı “Ştern”dən tərcümə edilmişdi.

13 Paqan – latınca paganus – kənddə yaşayan, kəndli mənasındadır. Çoxsaylı və

müxtəlif tanrılara inanan, dəqiq bir dini olmayan və əsasən təbiət mənşəli ilahi qüvvələrə inanan və bunları özündə əhatə edən inanc sistemi Paqanizm adlanır.

51

“Ştern” Hindistanda bu məsələni qaldırmaq üçün ora bir neçə yazıçı yolladı. Mumbayın baş yepiskopu kardinal Valeriyan Qrasias (Valerian Gracias) bu araşdırmadan xəbər tutanda onlara yalvarmışdı: “Tanrı xatirinə, bu haqda heç nə yazmayın!”

1989-cu ildə mərhum arvadımla həftə sonunu Meksika Tijuanada keçirərkən alman tədqiqatçısı, yazıçı And-reas Faber-Kaiserin “Jesùs Vivó y Murió en lndia”14 adlı kitabını almışdım. Bu, oxuduğum ən maarifləndirici kitab-lardan biri idi. Kitabdakı şəkillərdən birində arxeoloqların Taksila qalıqları arasından tapdıqları müqəddəs Tomasın daş relyefi göstərilirdi. Relyefin altındakı yazıda isə, Tomas və onun Hindistandakı missiyasından bəhs olunurdu. İsanın yaşadığı dövrdə Taksila qədim Türk dünyasının başlıca mədəniyyət mərkəzlərindən biri idi. Aldığım kitabda, eynilə “Tövrat”da deyildiyi kimi, Musanın Nebo dağındakı Kəşmir qəbrinin də şəkli var idi. Bəli, Musa da türk idi.

İsanın Hindistanda basdırıldığından dünyanın xəbər tutmasını istəməyənlər söyləyir ki, İsanın Hindistana qaçması əhvalatları, içində İsanın olduğunu iddia edərək köhnə bir məzarı qoruyan Əhmədiyyə Musa təriqətinin uydurmasıdır. Təkcə bu deyil. Bir çox qədim kitab İsanın Hindistana qaçması və ordakı missiyasından bəhs edir.

Kəşmirin hər tərəfində İsaya həsr edilmiş yer adlarına rast gəlmək mümkündür. Hind müqəddəs kitablarında olan Bhavishya Purana- da İsanın Hindistana qaçma səbəbləri-nin anlaşıqlı izahı verilir. Bu kitab miladın 115-ci ilində

yazılmışdır. Aşağıda onun tərcüməsindən bir hissəni oxuya bilərsiniz.

14 “ İsa Hindistanda yaşadı və öldü”

52

“Günlərin bir günü (kral) Salivahana Himalay dağlarına gedərkən orada, hunların ölkəsinin mərkəzində, bir dağın yaxınlığında oturan, seçilmiş bir şəxs gördü. Bu müqəddəsin açıq rəngli dərisi, əynində isə ağ geyimi var imiş. Salivahana ondan kim olduğunu soruşub. O da şirin dillə “İşvara Putaram, yaxud “Tanrının oğlu” və Kanaya Garbam, yaxud “Bakirənin uşağı” kimi tanınıram, – deyib, – özümü həqiqətə və bağışlanmağa həsr etmiş biri ki-mi Amalekitlərə15 həqiqət yolu ilə getməyi nəsihət edirəm”.

Bu cavabdan təəccüblənən kral ondan dininin nə olduğunu soruşub. İsa belə cavab verib: “Ah, kral, mən doğruluğun mövcud olmadığı, günahkarlığın isə sayı-hesabı olmayan uzaq bir ölkədən gəldim. Amalekitlərin ölkəsində Məsih kimi tanındım. Günahkarlara və qanun-suzlara iztirab çəkdirdim. Mən də onların əlindən çox çəkdim. İsah Məsih kimi (İsa Məsih) gəldim, Məsihlik məqamına çatdım və s.

Bhavishya Puranada İsa və Salivahanın Hun torpa-ğındakı ilk qarşılaşmalarından bəhs edilir. Hunlar da moğol türklərindəndir.

İsanın Hindistana qaçmasının hind müqəddəs kitabında qeyd olunmasına şübhəniz var? Həmin kitab ingilis dilinə də tərcümə edilmişdir.

Dini təlimlərin düşmənləri sənədlərin saxta olduğunu deyir. Xristianların Bavishya Puranayla bağlı çox sayda ittihamlarını oxudum. Bu, İsanın ölümündən dərhal sonra – eramızın 115-ci illəri ərəfəsində yazılmışdır. İsa öləndə 120 yaşı var idi.

15 Amalekitlər – Amalekitlər ibranilərin əbədi düşmənlərindən biri kimi ibrani müqəddəs kitablarında misirlilər və fələstinlilərdən də çox pislənən tayfa.

53

Növbəti bölümlərdə, “Bavishya Purana”da da qeyd olunan, İsanın Hindistandakı yeni evi ilə bağlı kral Salivahananın dediyi bəzi şeyləri də göstərəcəyəm. Salivahananın dediyi söz İsa Məsihin ilahi təbiətini dərindən anla-mağınıza səbəb olaraq, sizi heyrətə gətirə bilər.

Bu məqamda İsa haqqında yazdıqlarıma sizi “inanmağ”a razı saldığımı, yaxud bir növ İsa əleyhdarı olduğumu düşünə bilərsiniz. Lakin ümid edirəm ki, həm İsanın Hindistana qaçdığına inananlar, həm İsa, həm Tanrı, həm də digərləri, kiminsə İsanın xilas olduğuna inanıb-inanmadığına əhəmiyyət verməməlidir. Əgər bu kitabda yazılanlar həmin kəslərin inanclarına olan bağlılığını məhv edə bilirsə, deməli, onların inanclarında boşluq var.

Niyə? Çünki İsa dünyaya ona görə gəlmədi ki, bizə əbədi cəhənnəmdən xilas olmaq üçün tarix dərsi versin və qor-xaraq “inanmağımız” üçün öz həyat bioqrafiyasını danış-sın.

Sivil, fədakar və mədəni kütlə arasındakı davranış

qaydalarına (“On əmir, yaxud Nuhun qanunları”) gəldikdə isə, onların İsraildə yaşamış olanlardan və qədim dünyanın geri qalan hissəsindən heç bir fərqləri yoxdur. İsa bütün insanlığa rəhbər olmağa və bizim əslində, sadəcə fiziki bədən deyil, bundan daha fərqli bir şey olduğumuzu hiss etdirmək üçün gəldi. Bunu qəbul etməyə və buna inanmağa məcbur deyilik. Ateist, aqnostik, inancsız, skeptik, yaxud kilsəyə getməyənlərdən biri olmağa davam edə

bilərsiniz. Hətta Tanrının və İsanın varlığına inanmaqdan imtina da etmək mümkündür. Onsuz da, ateist və skeptiklərin inkar etməyi gözə almayacaqları hansısa gerçək yoxdur. Ateist və skeptiklər öz əks-ruhaniyyət iddiaları-nın nəticələrini ürəkdən qəbul edəcək qədər cəsurdurlar-54

sa, kitabın sonunda ruhlarını necə itirəcəklərini yazaca-ğam.

Qədim Türk Əfqanıstanının tarixi haqqında olan bir kitabda “İncil”dəki kimi kral Davud, Saul, Adəm və Həvva, hətta Süleyman kimi süjetlərə rast gəldim. Lakin əfqan versiyasında Qolyat, Davud onu məğlub edəndə filə mi-nirdi. Orada göstərilir ki, Adəm cənnətdən qovulandan sonra, indiki adı “Şri-Lanka” olan Seylon adasına gedir.

Həvva isə Ciddəyə getmişdi16 (ref: History of the afgans, Khwaya Neamat Ullah).

Qədim dini adətlərə meydan oxumaq, onları zəiflət-mək, gücdən salmaq mənim üçün çox ağırdır. Hər halda mən də bir xristian kimi dünyaya gəlmişəm və hələ də

xristianam. Tədqiqatlarıma güclü və əzmli olaraq davam etdim. Brahm-Abraham (İbrahim), Sarah (Sara) – Sarais-vati və Harka (Hagar) – Həcər arasındakı oxşarlıqlar kimi fövqəladəliklər də gözümdən qaçmadı. Və hind miflərində başqa “Nuh”lara və “Musa”lara da rast gəldim. Lakin hindlilər söyləyir ki, öz müqəddəs kitablarındakı bir çox əfsanə bütün türklərin ata yurdu olan Orta Asiya, xüsusilə də Sibirdə meydana gəlmişdir. İncildəki hindli hetlər və amorlular, qüdslülərin ata-anaları, hətta İbrahimlə Sa-ra da türk idi. Əgər kimsə hetlərin və amorluların türk kriştayalar olduğunu qəbul etmirsə, müqəddəs kitabdan bir şey başa düşə bilməz.

1989-cu ildə cahilcə və yanlışlıqla zənn edirdim ki, bu məsələlərin insani tərəflərinin hamısını kəşf etmişəm. Bu nöqtəyə qədər öyrəndiklərimi, “Jesus and Moses are buried 16 Ciddə – Hal-hazırda Səudiyyə Ərəbistanın ikinci böyük şəhəri və maliyyə

paytaxtıdır.

55

in India. Birthpalace of Abraham and the Jews” 17adlı kitabımda izah etməyə qərar verdim. Kitab tezliklə nəşr olundu.

Lakin sonradan mövzuyla bağlı daha həqiqətə uyğun bil-gilərə rast gəldim. Finikiyalıların, yəhudilərin və hind-türklərin qədim dünyada ikili rol oynadığı ilə bağlı olan bölməni yetərincə qiymətləndirmədiyimi hiss etdim. Qədim Hindistanın bir zamanlar Sibirdən indiki Şri-Lanka və Fələstinlə İsrailə qədər uzandığı fikrini qəbul etmək mənim üçün çətin oldu. Bunu deyərkən heç də şişirtmi-rəm. Bir vaxtlar türk-hind (kuru-ramanaka) təsiri dünyanın hər santimetrinə çatmışdı. Bu təsir Britaniya və Amerikaya qədər yayılmışdı.

Araşdırmamda etdiyim başqa bir səhv də, Hindistan adlanan “meşəyə” həddindən artıq fikir verərkən, yunanlar, türklər, ərmənlər və yarımadadakı (Hindistan) hindular kimi “ağaclar”ı da nəzərdən qaçırmağımdır. Bəzi hind aktivistlərin mənim üçün hazırladıqları tələyə düşdüm.

Bunlar guya “Ari/hind-avropalı istilası” məsələsinin ağ

irqçilərin uydurması olduğunu iddia edirlər. Arilərin də

ağ olduğunu deyirlər. Lakin sonra kəşf etdim ki, arilərin içində hər irqdən olanı var. Belə nəticə çıxarmağa məcbur qaldım ki, türklər (kurular, yaxud arilər) insanlığın bütünlüklə inkişaf etmiş olan ilk sivilizasiyasını və dinini Hindistana və Yunanıstana ötürmək baxımından həmin

“ağaclar”ın içində ən çoxsaylı və təsirli olanlardır. Hitler dünyanı gerçək arilərin türklər deyil, almanlar olduğunu düşünməyə sövq etmişdi. Nə yaxşı ki, insanları inandıra bilməmişdir. Lakin bu, almanların türk olmadıqları mənasına gəlmir. Həqiqətdə hamımız Türkük!

17 “İsa və Musa Hindistanda dəfn edilmişdir. İbrahimin doğum yeri və

İsraillilər”.

56

“İsa, Musa və digərləri”nin bütün çatışmazlıqlarına, bəzi yarımçıq elmiliyə, mənim əvvəlki qatı əqli qərarları-mın və çox düşünmədən gəldiyim nəticələrin səbəb olduğu aşkar xətalara baxmayaraq, qürur duyuram. Bu, da-ha böyük anlayışlar və macəralar üçün ağlını hazırlayan hər ürəkli tədqiqatçıya qədim tarixin bir çox müəmma və

sirlərini çözmək üçün bol məlumat bazası verir.

Kitab çıxdıqdan sonra anladım ki, İsanın çarmıxda öl-məyərək Qüdsdə düşmənlərindən xilas olduğunu qəbul edəcək qədər maariflənmişəm. Lakin, aramsız topladığım məlumatlar İsanın fiziki olaraq çarmıxda öldüyü həqiqə-tinə biganə qaldığımı anlamağa vadar etdi. İsa bizə əsla yalan danışmadı. Həqiqətən də, ruhu yenidən bədəninə

qayıtmış və onu fiziki həyata yenidən qaytarmışdı. Yenidən işgəncəyə məruz qalmamaq üçün ruhu bədəninə qa-yıtdıqdan sonra anası Məryəm və müqəddəs Tomasla birgə Hindistana getmişdir. Uzaqda həyatını rahatca yaşaya bilmişdir.

Bədəninə geri qayıdandan sonra əsasını yerdən qaldırmış, əzabla axsayaraq, gənc ikən onu tanıyan insanlara yenidən inam bəxş etmək üçün, özünün və bütün insanlığın əcdadının vətəni olan Orta Asiya və Şimali Hindistana getmişdir. İsanın dediyi kimi; o, bizə necə uzun ömür yaşaya biləcəyimizi göstərmək üçün gəlmişdi. “Bolluq” deyəndə uzun bir dünyəvi həyatı və gələcəkdə dünyəvi həyatda əbədi qalmağı nəzərdə tutmuşdu.

Eyni zamanda, anladım ki, İsanın göy üzünə – Cənnətə yüksəldiyini düşünməmizə səbəb olanlar, istəmədən də olsa, bizi doğru yoldan azdırıblar. İsa çarmıxda işgən-cədən sonra ölmüş olsaydı, bizi bu dünyada ölümdən sonra da yaşaya biləcəyimizə inandırmazdı. Dünyaya gəl-57

məsindən az sonra onu tanıyan və gəncliyində onunla qarşılaşmış Sibir və Şimali Hindistandakı türklər “üç Türk kral, ya da bilgə”18 sayəsində onun çarmıxa çəkildi-yini və orada öldüyünü eşitmişdilər. O zamanlar inkişaf etmiş texnoloji nəqliyyatın olmamasına baxmayaraq bu xəbər dünyanın hər yanına çatmışdı. Anadolu, yaxud Kurustanın (Türkiyə) və Hindistanın qərb sahilində, həmçinin Kerala ştatına qədər uzanan bölgə əhalisinin İsanın məsihliyini qəbul edən ilk insanlar olması tarixi həqiqətdir. İsanın yalın, lakin güclü ismarıcı məhz bundan sonra Orta Asiya və Avropaya sıçramışdır.

Araşdırmalara başlayanda daha çox özümü maarif-ləndirmək istədiyim sizi təəccübləndirə bilər. Bəlkə, kiminsə eyni dərəcədə marağını cəlb edər deyə, tədqiqatla-rımın nəticələrini yayımlamışdım.

İsbatlanmamış nəzəriyyələri və uydurmaları həqiqət kimi qəbul etməyimizə səbəb olan inancın, inancsızlığın zəhərli tələsinə düşməyə can atırıq. Bunun səbəbini tap-mağım üçün İsa, Musa və digərləri məni öz içimə və insanlığın zehninə nəzər salmağa həvəsləndirdi.

Müəllimlik etdiyim ərəfədə bunu anladım: əgər kimsə bir məsələni həqiqətən öyrənmək istəyirsə, əlindəki az olanla işə “soyuqqanlı” şəkildə başlamalı və onu başqalarına da öyrətməyə çalışmalıdır. Müəllim kimi peşə həya-tıma başlamazdan əvvəl öyrənməkdə olduğum bir şeyi başqasına öyrətdiyimi düşünsəm, asanlıqla öyrənə bildiyimi kəşf etdim. Buna görə də, inanc və inancsızlıqlarla bağlı araşdırma aparanda, öyrəndiklərimi kitaba çevir-18 “Üç bilgə kral” İsanın doğulmasını ulduzlarda görən gizli Anadolu toplumu. Bu İn-cilin ən çox sevilən nağıllarından biridir. Belə ki, ulduzları izləyərək yola çıxan və İsanın doğulmasına şahid olan və hədiyyələr verən üç bilgə kraldan bəhs edir.

58

dikdən sonra, özümü sinifdəymişəm kimi aparırdım. Sadəcə, bu vəziyyətdə sinif qismində mən idim. Bu yolla, nəyi öyrənmək istədimsə öz müəllimim ola bildim. Bir kitabı bitirdikdən sonra başqasına başlayır, onu daha asan, daha anlaşıqlı və əvvəlkindən daha öyrədici etməyə

çalışırdım. Bu üsulla bir çox kitab nəşr etdirdim. Bu kitablar Tanrı, İsa və insanlıq – çünki onlar ayrılmazdır –

haqqında olan hər şeyi kəşf etmək uğrundakı mübarizəmi təmsil edirdilər. Onlar sizə də öz axtarışlarınızda kömək edə bilərlər. Səbəbi budur:

Son iki kitabımı “The Ego/Madkind’s Inner terrorist”

və “Christianity the world’s first worldwide religion”19 u bitirdikdən sonra sevinclə hiss etdim ki, ağlım fərdi və

kollektiv insanın yaranmasında mövcud olan dairəni ta-mamlamaq üzrədir. Bu nəticəyə “Jesus and Moses are buried in India, birthpalace of Abraham and the Jews”20 adlı kitabıma yenidən nəzər saldıqdan sonra gəlmişdim. Qeyri-iradi türk kriştayalara işarə etməklə qalmamış, hətta

“Kristayaların kökləri insan mühakiməsinin şəfəqlərinə-dək geriyə uzanır” demişdim. Qısası, bunu əvvəldən bilirdim. Qəribə görünsə də, bu çəmbər həm mənim, həm də insanlığın özünə qayıdışı yolunda apardığımız müba-rizənin tarixinə çevrilmişdi. Birinci ayrılmaz şəkildə ikin-ciyə bağlıdır. Biz insanlar qeyri-iradi olaraq “onsuz da hər şeyi əvvəldən bilirdik”. Özümün və demək olar ki, bütün insanların eyni vəziyyətdə olmasından şübhələnirəm; bizlər insanlığın həqiqətdə fərdi və kollektiv keçmişini xatır-ladığını belə bilməyəcək qədər dindən və tarixdən bixə-19 “Eqoizm – bəşəriyyətin daxili terroristidir”.

20 “İsa və Musa Hindistanda dəfn edilmişdir. İbrahimin doğum yeri və

İsraillilər”

59

bərik. Sadəcə, bunu özümüzə etiraf edəcək qədər ürəkli olmalıyıq. Bu səbəbdən də, bundan əvvəlki iki kitabımda təkcə özümü sübut etməmişəm. Həmin iki kitabı və əlavə

olaraq bu kitabı oxuyan hər kəs ateist olub-olmamasından asılı olmayaraq eyni dərəcədə faydalanacaqdır. Əslində, bunlar Kabbalist Yaqubun nərdivanının ilk pillələridir.

Hal-hazırda insan övladı öz varlığının təxminən ən aşağı səviyyəsinə düşmüşdür. Texnologiyanın inkişafı gözləri-nizi qamaşdırmasın. Əgər biz öz mənliyimizin ikili xassə-sini bilmiriksə, deməli, heç nə bilmirik. Texnoloji baxımdan nə qədər inkişaf etməyimizin heç bir önəmi yoxdur.

İnsan övladı özünü xilas etmək üçün, nə və harada olduğunu xatırlamalı, həm də nərdivana yenidən dırmanma-lıdır. Bu kitab yayımlandıqdan sonra, əgər hələ də həyatda qalsam – insanın əlindən belə bir şey gəlirsə – indi oxuduğunuz çəmbəri götürüb, onun çevrəsini ixtisar etməyə calışacağam. Bu, nərdivanın yuxarısında qalan pillələrin hansı olduğunu açıq göstərəcək.

Erkən çağlarda kilsənin (xristian kilsəsi olub-olmaması vacib deyil) İsanın bizim aramızda olduğunu bu gü-nə qədər niyə heç vaxt demədiyini anlatmaqda çətinlik çəkirəm. Nəyə görə finikiyalılardan, türk xristianlardan heç vaxt xəbərimiz olmadı? İstər dünyəvi, istərsə də fanatik, mühafizəkar olsun, tarixçilərimiz qədim Sibir, Hiperboriya və Orta Asiyanın türk əcdadlarının möcüzələrin-dən xəbər tutmağımıza niyə mane oldular? Hər biri həmin uca məqamı qəbul etmiş Məsihlər İsadan əvvəl eyni cür təhqirə dözərək çarmıxa çəkilmişdi. Biz digər Məsih-lərə hələ də böyük lider, filosof, yaxud sadəcə adi insan kimi yanaşırıq. Bir çoxu isə gözümüzə bizdən biri kimi 60

görünür. Məsih və qoruyucu mələklər kimi varlıqlar bizə

hər gün görünürlər, amma biz onların fərqində deyilik.

Bir dəfə ilahi varlıqdan ya da qoruyucu mələkdən kömək aldıqlarını danışan, gənc qızları olan yoxsul zənci cütlüyü xatırlayıram. Ev almağa imkanları olmadığı üçün vaqon-evdə yaşayırdılar. Bir gün Viktorvil şəhərinin mərkəzinə doğru gedəndə, qızları ayaqqabı mağazasında bir cüt ayaqqabı görüb və onu çox bəyənibmiş. Ayaqqabını alsınlar deyə ata-anasına yalvarmağa başlayıb. Atası deyib ki, əgər çox bahalı olmasa, ala bilər. Mağazaya girəndə mehriban görünüşlü və yaxşı geyinmiş bir şəxs onlara yaxınlaşıb. Qız ayaqqabıları geyinib yoxlamaq istəyib, satıcı isə onları vitrindən götürüb gətirib. Atası ayaqqabının qiymətini soruşanda satıcı onların ödəyə bilməyəcəyi yüksək bir qiymət deyib. Satıcı qızın çox üzüldüyünü görüb: “Bir fikrim var. Ayaqqabıları alın, pulunuz olanda ödəyərsiniz” – deyib.

Ata və ana onun bu comərd addımını və onlara etibar etməsini məmnuniyyətlə qəbul ediblər. Mağazadan çıx-mamış satıcıdan adını soruşublar. Əgər gəldiklərində onu burada tapmasalar, axtara bilsinlər deyə. Satıcı deyib ki, mən bu mağazanın sahibiyəm. Adım isə “.....”

Bir neçə həftədən sonra lazım olan məbləği yığan ana və ata ayaqqabıların pulunu ödəmək üçün mağazaya gəliblər. Lakin işçilər belə bir adamdan xəbərləri olmadığını deyiblər.

Dünyada varlılardan çox kasıblar var. Eyni zamanda, öz həyat təcrübəmə əsaslanıb deyə bilərəm ki, saxtakarla-rın da sayı dürüst insanlardan çoxdur. Həmin vaxt ödəniş, yaxud hansısa bir növ təminat tələb etmədən bir malı yad adama vermək, iş adamı üçün axmaqca və müflis-61

edəcək hərəkətdir. Bəs bu qəribə adam bu dürüst cütlüyə

inana biləcəyini hardan bilirdi?

İşçilər o insanın hər şeyi əhatə edən ruhani təbiəti haqqında hər şeyi bilirdilər. Hətta onun həqiqətdə, hər şeyin əsl sahibi olduğunu da bilmə ehtimalları var.

Salvadorlu qapı qonşum Mərkəzi Amerikada yaşadığı zaman bəzi gözəgörünməz xeyirxahların ona necə kömək etdiyini mənə danışmışdı. Bir gün Maurisiyo (Mau-ricio) San-Salvadorun mərkəzində yolu keçərkən, avtomobil sürətlə üstünə gəlirmiş. O isə kənara çəkilməyə imkan tapa bilməyəcəyini başa düşüb. Avtomobil ona çırpı-lacağı anda görünməz bir varlıq onu çiynindən tutaraq yoldan çıxarıb və kənara qoyub. Bu cür qeyri-adi bir şeyi nə, yaxud kim edə bilər?

İlahi varlıqlarla bu cür qarşılaşmalar həyatımızda dəfələrlə baş verir, hər birimizin başına gəlir. Hamımızın onlarla aradabir, hətta bəlkə də tez-tez, ya da hər gün əla-qəmizin olmasında israrlıyam. Onlar bizimlə olduqlarını anlamayaq deyə, xüsusi ssenarilər qururlar.

Əvvəlki kitabımda – “Christianity, Madkind’s first worldwide religion”21 da gənc arvadının ona xəyanət etmək niyyətində olduğunu bilsin deyə, yaşlı dostuma “bir şeyin” məndən necə istifadə etdiyini danışmışdım. Lakin arvadının ona sədaqətsizlik etmək niyyətində olduğunu bilmirdim. Bir-birimizdən xoşumuz gəlmədiyi üçün, mənimlə münasibət qurmazdı. Deyilənə görə, sözlər ağzım-dan bir-bir çıxarkən belə fitnə-fəsadçı olduğumu bilmirdim. Həmin “bir şey” məni gic yerinə qoymuşdu. Görünməz varlıqlar həyatımıza təsəvvür etdiyinizdən daha çox müdaxilə edir. Bunu əminliklə deyirəm. Lakin, əgər belə-21 “Xristianlıq – bəşəriyyətin ilk geniş yayılmış dini”.

62

dirsə, nə üçün ruhlar bizə daha çox kömək edib, yol gös-tərmirlər? Bu suala cavab verə bilməyəcəyəm.

Sadəcə bir dəfə öləcək insan kimi bu cür təcrübələr yaşaya bilirəmsə, mən kiməm ki, qoruyucu mələklərin, İsa Məsih kimi yarı-tanrıların sadəcə xəyalımızın uydurması olduğunu əminliklə iddia edim?

Məsih İsa, həqiqətən də bizim içimizdədir, bizimlə

yaşayır, lakin biz nadir hallarda onun varlığını hiss edirik.

Səbəbin nə olduğunu bilmirəm.

Aramızdakı ilahi varlıqlara sübut olmaq üçün şahid-liklər demək olar ki, gərəksizdir. İnsan təbiətinin bəzi keyfiyyətləri səbəbilə onların varlığından və təsir dairələ-rindən xəbərdar deyilik. Yuxarıda bəhs etdiyim əhvalatları yalanlamağa da öyrəşmişik.