Kitabı oku: «Մատեան Ողբերգութեան», sayfa 9

Բ

 
Կայսերական են ոմանք արդարեւ, բազմած բարձր գահի վրայ,
Եւ շնորհների պաշարով լցուած ու հարստացած: -
Թագաւորն իր սիրելիներով,
Արքան իր պատուաւորներով,
Պսակաւորն իր իշխաններով,
Բարեհռչակուածն իր համբաւներով,
Յաղթողն իր փողերով,
Զօրավարն իր մարտիկներով,
Գովեալն իր փառքով,
Փեսան իր պարաւորներով,
Դշխոն իր օրիորդներով,
Փեսաւերն իր հանդերձանքներով,
Ազատութիւնն իր շնորհներով,
Խոստովանութիւնն իր քաւութիւնով,
Օգնութիւնն իր ձեռքով,
Պահպանութիւնն իր աջով,
Պարգեւն իր զարդով,
Կենաց նշանն իր ամրութիւնով,
Կնիքն իր նկարագրով,
Ամպն իր հովանիով,
Արուեստն իր հրաշքներով,
Հոգին իր անեղծութիւնով,
Խօսքն իր կատարումով,
Ուխտադրութիւնն իր լրումով,
Զօրութիւնն իր հրամաններով,
Աւազանն իր սքանչելիքներով,
Մանանան իր ապականութիւնով,
Կենդանի վէմն իր վտակներով,
Հրեղէն սիւնն իր ճառագայթներով,
Որոտումն իր ազդումներով,
Վերին յոյսն իր փրկութիւնով,
Օրհնութեան ծառն իր պտուղներով,
Եւ բարունակն իր բարիքներով:
Եւ որպէսզի, չլինի թէ բոլորն ասելով` ամբողջն աչքաթող անեմ,
Ինչպէս արեւին նայելիս կայլայլուի աչքն ու կտկարանայ,
Պէտք է որ լռեմ ես շատն ասելուց եւ քչին հասնեմ,
Բաւականանալով ամէն ապիկար իմ կարողութեամբ:
 

Գ

 
Բայց աւա՜ղ յաւէտ այստեղ իմ թշուառ, եղկելի հոգուն,
Քանզի խօսքիս կարգն ստիպում է ինձ
Աւետաւոր ձայնի հետ խառնել ե՛ւ գուժկան բողոք.
Քանի որ սրանց հետ եւ սրանց առընթեր
Կան` արդարութիւնն իր կշիռներով,
Վճիռն իր հատուցումներով,
Քննութիւնն իր լոյսով,
Հանդիմանութիւնն իր լապտերներով,
Մերկութիւնն իր պատկառանքներով,
Յայտնութիւնն իր ամօթով,
Անբիծն իր վաստակներով
Եւ սխալուածն իր պատիժներով:
 

Դ

 
Դարձեա՛լ եւ դարձեալ ողբ ինձ կրկնապէս, թշուառ եղկելուս,
Քանզի անհնար բարկութեամբ, ահա,
Գալիս է, հասնում հասակիս հասկին մանգաղը նրան հնձելու համար.
Դատաւորն` ատեանի, եւ հզօրը բեմի համար,
Սպառնացողը կորուստի մատնելու, բազուկը` դատաստան տեսնելու,
Պատժիչ գաւազանն` հարուածելու, սպառազինումը` վրէժխնդրութեան,
Եւ հովիւն ընտրութիւն անելու համար:
Եւ քանզի վերջին օրը հատուցման դատի պիտի ինձ դատապարտեալիս
Քո այն խօսքը, որ դու ինձ ասացիր,
Կանխի՛ր այն, բարեգութ, նախընծաքո քաղցրութեամբ,
Եւ ինձ, որ վարանական երկիւղով հեծում եմ նուաղաձայն,
Զօրացրո՛ւ վերջին տագնապման ժամիս քո օրհնեալ ձեռքով,
Առաջին օգնութեամբ մխիթարելով, բժշկելով, քաւելով, եւ կենդանի պահելով:
Եւ քեզ փա՜ռք ամէն ինչի մէջ, յաւիտեանս յաւիտենից. ամէն:
 

ԲԱՆ ԼԹ ՍՐՏԻ ԽՈՐՔԵՐԻՑ ԽՕՍՔ ԱՍՏԾՈՅ ՀԵՏ

Ա

 
Եւ քանզի թողի կերպըս առաջին դեւի թելադրանքով
Եւ կորցրի իսպառ իմ ծուլութեամբ, -
Ուստի այժմ իմ մէջ ցոյց պիտի տամես կերպարանքը հին.
Դառն ու թախծալից հոգու հեծութեամբ
Անաչառ խայտառակումով, հրապարակօրէն,
Հաւաքուած անթիւ եւ ամէն ազգի բազմութիւնների
Վերապատմեմ ես պիտի բարձրաձայն եւ մեծաբարբառ աղաղակելով:
 

Բ

 
Շնչաւոր մի մատեան եմ ես, որն ունի իր մէջ
Ներսից ու դրսից ողբեր ու վայերեւ ձայներ տխուր,
Իսկ եւ իսկ նման Եզեկիէլի տեսլի տոմարին: -
Քաղաք անպատուար եւ անմահարձան,
Տուն` դռան ամուր փականքներից զուրկ,
Աղ` միայն տեսքով, այլ ոչ թէ համով,
Ջուր աղի, անախորժ` ծարաւների համար,
Գետին` անօգուտ` հողագործութեան,
Դաշտ լքուած` հեղեղավայր կնիւնի,
Անդաստան` խոպանացած եւ տատասկաբեր,
Աստուածախնամ հողս հոգեւոր, որ բանսարկուի պատրանքներո՜վ մշակուեցի,
Իւղընձիւղ փայտ եմ պտղակորոյս,
Հատանելի մի ծառ ունայնաբոյս,
Կրկնամեռ խօսուն մի տունկ եմ անյոյս,
Ամբողջովին շիջած ճրագարան անլոյս:
 

Գ

 
Այժմ վերստին սոյն նմանութեամբ
Այլ աւաղական բազում պատկերներ պիտի կրկնեմ ես: -
Ամօթի դառն պատուհասն է պահուած հեգիս,
Կրճտումն ատամների եւ աչքերի լաց անվերջ` եղկելիիս,
Հայրական անսպասելի ցասում` ստահակիս,
Ապականութիւն աննորոգելի` մեղանչած մարմնիս,
Նոր կշտամբութիւն` ախտալից հոգով, չարիք գտնողիս,
Տարակուսանքի տարտամ տագնապներ` մահով գերուածիս,
Որոնք երկնային զօրքերը կտան թշուառիս,
Վկայելով, թէ որոմի խրձի պէս վառուելու է վշտակիր հոգիս,
Ահարկու ձայնով ազդարարելով անբժշկութիւնը յուսալքուածիս:
 

Դ

 
Արդարեւ, սրանք կատակերգական նուագներն են ահա
Այն քնարահար շրջիկ պոռնիկի, որ ծեծելով իր կուրծքը, լալագին
Հնչեցնում է յոյժ կսկծեցուցիչ, խղճալի ողբեր,
Ինչպէս Եսային է ասում առակով`
Տիւրոսի մասին գրած պատգամում:
Եթէ ապառնի դիպուածն այն փոքրիկ, իբրեւ մօտալուտ պատկերացնելով,
Բողոքում էր նա պէս-պէս, բազմակերպ աւաղումներով,
Լացով ու կոծով պարողների պէս, -
Յապա ինձ համար, որ սպասելով Տիրոջ գալստեանն անպայման մնացի անպատրաստ բոլորովին,
Ո՜րքան եւ ո՜րպիսի վհատեցուցիչ երգեր պիտի մրմնջեմ ես:
 

Ե

 
Արդ, եթէ դատաստանի ահաւորութիւնը յիշեմ վերստին,
Բազմացնեմ պիտի աշխատանքս ես,
Իսկ եթէ տանջանքներս իսկութեամբ աչքիս առաջ բերեմ` երկիւղս կաճի,
Եւ եթէ ճշգրիտ պատկերացնեմ ես տեսարանները նրանց`
Ինձ համար նախատեսուած հատուցումները կաւելանան,
Քանզի առաջուց նախատեսելով այդ բոլորը ես, չապաշխարեցի, թեկուզ անագան:
Բայց դու խնայեցիր ինձ, գթած, մարդասէր, հզօր, բարերար,
Ամենապարգեւ Քրիստոս թագաւոր, օրհնեալ յաւիտեան. ամէն:
 

ԲԱՆ Խ ՍՐՏԻ ԽՈՐՔԵՐԻՑ ԽՕՍՔ ԱՍՏԾՈՅ ՀԵՏ

Ա

 
Ամենակալ Աստուած բարերար, ստեղծո՛ղ բոլորի,
Ունկնդրի՛ր հառաչանքներիս ձայնին տագնապայոյզ.
Եւ ինձ ապագայ կասկածանքների երկիւղից փրկի՛ր,
Կարող զօրութեամբդ ինձ ազատելով մեղքի պարտքերից,
Քանզի քո անբաւ մեծութեամբ եւ իմաստութեամբ անհուն`
Հնարաւոր է քեզ մօտ ամէն ինչ:
 

Բ

 
Եւ քանզի հեռուից տեսնելով հոգուս աչքերով ահա
Ահաւորափայլ հանդէսը քո հանդերձեալ դատաստանի,
Նկատում եմ ես արդէն կանխապէս
Ցերեկը լուսաւոր ու յուսալից` սրբերի համար,
Եւ օրը խաւար` պատժապարտիս պատուհասի համար
Ուստի եւ չկայ ոչինչ, որ լինի փախուստիս համար ապաստանարան.
Ո՛չ անդունդները խորունկ եւ ո՛չ վիհերն անտակ,
Ո՛չ լեռները բարձրաբերձ եւ ո՛չ քարանձաւները,
Ո՛չ ժայռերը կարծրակուռ, ո՛չ էլ ծործոր ու ծերպ,
Ո՛չ փապարները փոսաւոր եւ ո՛չ հոսանքը հեղեղների,
Ո՛չ բաւիղները խորշերի, ո՛չ շտեմարանները յարկերի,
Ո՛չ թաքստոցները սենեակների, ո՛չ էլ ծմակները հովիտների,
Ո՛չ ծործորները դժվարանց, ո՛չ բլուրները բազմակուտակ.
Ո՛չ քամիները մեծաշունչ, եւ ո՛չ ծովերն անծայր,
Ո՛չ հորձանքները սահանքների, եւ ո՛չ ափերը հեռաւոր,
Ո՛չ ողբերի ձայները եւ ո՛չ հեղեղներն արցունքի,
Ո՛չ շարժումը մատների, ո՛չ ձեռքերը վերամբարձ
Եւ ոչ էլ պաղատանքը շրթունքների:
Այս բոլորից` սաստկագոյն եւ անճողոպրելի`
Դո՛ւ միայն, Քրիստոս, կարող ես փրկել բազմամեղ հոգիս
Քո անդորրութեամբ եւ քո դիւրութեամբ ամենահնար:
 

Գ

 
Ուստի եւ նայի՛ր ինձ շրջապատող վտանգներին անզերծանելի,
Դո՛ւ միայն քաղցրդ բոլորի հանդէպ.
Կենազէն խաչիդ յաղթական սրով կտրատի՛ր բոլոր ցանցերը վարմիս,
Որոնք ամէնուստ պաշարել են ինձ մահու գերեալիս,
Տո՛ւր հանգստութիւն սասանեալ ոտքին թիւր ընթացողիս.
Բուժի՛ր հրատապ ջերմին տոչորումն մղձկեալ սրտիս,
Մերժի՛ր դիւային եւ չարահնար շշուկները իմ` քեզ պարտաւորիս.
Հալածի՛ր անյոյս մթութիւնն հոգու` չարին կենակցիս.
Ցրի՛ր ծխամած թանձրութիւնները բռնաւոր մեղքերիս.
Կորցրո՛ւ ապական ցանկութիւնները զազիր կրքերիս.
Նորոգի՛ր մեծիդ անուան պաշտելի փառքի լուսեղէն պատկերն ի հոգիս.
Զօրացրո՛ւ շնորհիդ փայլը շողշողուն որպէս շուք դէմքիս,
Մտատեսութեան ընդունակութիւն տուր հողեղէնիս,
Հարմար յօրինմամբ վերայարդարիր, որ տեսնի քեզ պարզ`
Լուսազարդ մաքրութեամբ զտելով մռայլը մեղաւորիս,
Աստուածային կենդանի, անեղծ, երկնաւոր լոյսովդ ծածկելով երեք պատկերներն անձիս:
Զի դու ես միայն օրհնեալ հօրդ հետ ի գովեստ սուրբ Հոգուդ
Յաւիտեանս յաւիտենից. ամէն:
 

ԲԱՆ ԽԲ ՍՐՏԻ ԽՈՐՔԵՐԻՑ ԽՕՍՔ ԱՍՏԾՈՅ ՀԵՏ

Ա

 
Տէ՜ր Աստուած գթութեան, փրկութեան եւ ողորմութեան,
Քաւութեան եւ նորոգութեան, բժշկութեան եւ առողջութեան,
Լուսաւորութեան եւ կենդանութեան, յարութեան եւ անմահութեան,
Յիշի՛ր ինձ, երբ գաս քո արքայութեամբ,
Ահաւոր, հզօր, բարերար եւ ամենաստեղծ,
Կենդանի, գովեալ, ամենակատար
Եւ մերձ համօրէն արարածների հեծութիւններին:
Ես էլ եմ ահա պաղատում քեզ խաչակցիդ հետ,
Որը քեզ համար ո՛չ բռնուած էր եւ ո՛չ էլ կապուած,
Ո՛չ կախուած եւ ո՛չ բեւեռուած,
Ո՛չ խոշտանգուած էր մեծիդ անունով եւ ո՛չ անարգուած,
Ո՛չ լլկուած եւ ո՛չ արհամարհուած,
Ո՛չ խորտակուած եւ ո՛չ մահացած,
Այլ արքայութեանը` արդարների համար պահուած լոյսին արժանի համարուած:
Եւ դու հաստատուն ուխտի խոստումով
"Ամէն" – ի երդմամբ,
Յայտնելով տրուած բարիքների անփոփոխութիւնը,
Փառաւորեցիր նրան եւ փրկութեան յոյս ներշնչեցիր ինձ` իսպառ լքուածիս:
 

Բ

 
Օրհնեա՜լ, օրհնեա՜լ եւ դարձեալ օրհնեալ,
Ընդունելով եւ ինձ նոյն հաւատքով`
Փրկի՛ր կործանումից եւ բարձրացրո՛ւ, ո՜վ բարերար.
Բժշկիր հիւանդութիւնների ախտերից, ողորմա՜ծ.
Մահուան եզերքից ինձ կեանքին դարձրու, ո՜վ կենդանութիւն.
Քոնն եմ նաեւ ես, ուստի նրա հետ ապրեցրո՛ւ եւ ինձ ապաւինութի՜ւն.
Կենդանութեան շունչ ընծայիր դու ինձ` հոգով մեռածիս,
Յարութի՜ւն, դու կեանք եւ անմահութիւն,
Անպակաս բարութիւն, անսպառ շնորհ, անփոփոխ ներողութիւն,
Աջ ամենազօր, ձեռք ամէնիշխան, մատ ամենամերձ:
Կամեցիր դու, Տէր, եւ պիտի փրկուեմ.
Ակնարկիր միայն գթութեամբ, եւ պիտի արդարանամ.
Ասա՛ դու խօսքով, եւ իսկոյն պիտի դառնամ անարատ:
Մոռացի՛ր թիւը իմ չարիքների`
Եւ անմիջապէս համարձակութիւն պիտի առնեմ ես.
Առատաձեռնի՛ր, եւ շուտով պիտի պատուաստուեմ քո մէջ,
Փառաւորեալդ ամէն ինչի մէջ յաւիտեանս. ամէն:
 

ԲԱՆ ԽԳ ՍՐՏԻ ԽՈՐՔԵՐԻՑ ԽՕՍՔ ԱՍՏԾՈՅ ՀԵՏ

Ա

 
Բժշկական հմտութեան ամենափորձուած հնարաւորութեամբ
Անախտական կեանքի դու պատճառ, երկնային զօրեղ թագաւոր` Տէ՜ր Յիսուս Քրիստոս,
Աստուած` իմանալիների բոլոր եւ տեսանելիների:
Ահա՛ իմ մէջ ես դու, ինչպէս մարգարէն է ասում, նոր կցորդութեամբ,
Ուստի եւ ես միացած քեզ հետ խօսքի դաշինքով այս բարեզարդ`
Թո՛ղ լուսաւորուեմ կրկին ողջացած` շնչով ու մարմնով,
Ըստ ամենայնի կարող եւ անդրդուելի:
 

Բ

 
Սպեղանիների կարիք չես զգում դու
Հոգուս վէրքերին փաթաթաններ պատրաստելու համար,
Ո՛չ ժամանակի, ո՛չ միջնորդի եւ ո՛չ էլ երկարաձիգ օրերի,
Ո՛չ փոփոխական դեղեր տալու եւ ո՛չ անդամահատման,
Ո՛չ էլ խարելու, վիրահատութեան.
Եւ այլ երկրաւոր դարմանումների,
Որոնք ենթակայ են յաճախ վրիպանքի եւ ամենասխալ տարակուսութեան:
Բայց քեզ` հոգիների եւ մարմինների արարչիդ
Ամենայն ինչ լուսաւոր է, ամենայն ինչ ակներեւ,
Ամէն ինչ գրուած, ամէն ինչ դիւրին եւ հնարաւոր,
Խորհուրդը գլխաւորուած է, խոստումը լցուած, կամքը կատարուած,
Քո կտակն աւետարան է, քո վճիռն` ազատութիւն, մատեանդ` շնորհ:
Չես կաշկանդուած դու օրէնքներով, ոչ էլ կանոններով շրջափակուած.
Արգելակուած չես նուաստութեամբ, ոչ էլ հպատակութեամբ խոնարհուած.
Չես պարփակուած փոքրկութեամբ, ոչ էլ սահմաններով չափուած.
Չես վրիպած բարութիւնից, ոչ էլ ցասումից այլայլուած.
Չես սխալուած խստութիւնից, ոչ էլ խռովութիւնից վրդովուած.
Չես դղրդուած անգիտութիւնից, ոչ էլ ողորմութիւնից` փոփոխուած.
Չես իջել բարձրութիւնից, ոչ էլ օգնութիւնից ընկրկած,
Ոչ էլ փրկութիւնից տկարացած:
Սկիզբն ու լրումն ես դու ամէն ինչի, եւ ամենայն ինչ քեզանից է.
Փա՜ռք քեզ եւ երկրպագութիւն յաւիտեանս. ամէն:
 

ԲԱՆ ԽԴ ՍՐՏԻ ԽՈՐՔԵՐԻՑ ԽՕՍՔ ԱՍՏԾՈՅ ՀԵՏ

Ա

 
Աստուա՜ծ անսահման, անբացատրելի հարազատ ծնունդ միակ Աստծոյ,
Արարիչ բոլոր արարածների, Քրիստոս թագաւոր,
Լոյս` խաւարի մէջ` մթնած սրտերի.
Մեզ հետ` մարդ կատարեալ եւ առաքչիդ հետ` իսկական Աստուած,
Որ մեր բնութեամբ քոնն ես ծանուցում հրաշապէս:
Օրհնեա՜լ է Հայրդ երկնաւոր եւ անճառ,
Որ առաքեց քեզ երկնից եւ որին փառակից ես դու արարչութեամբ.
Տարագիր գերուս փրկութեան համար նա այնքա՛ն հոգաց,
Որ մինչեւ անգամ քեզ մատնեց մարդկանց:
Իսկ դու, որ կարող էիր առանց վշտի աւարտել խորհուրդը տնօրինութեան,
Հաճեցար մահուան բաժակը ըմպել մեղապարտիս հետ`
Անթերի մարդկութեամբ եւ անպակաս աստուածութեամբ:
Եւ սուրբ Հոգին քո կենդանարար, ինչպէս որ քո, այնպէս եւ իսկակից է Հօրդ,
Եւ էութեամբ համապատիւ` ծնողիդ հետ ե՛ւ ծնուածիդ:
Մի Երրորդութիւն կատարեալ` անբաժանելի եւ անանջատ երեք դէմքով.
Անսկիզբ եւ անժամանակ, բացարձակ բարերար,
Համակ կենդանարար, ամբողջապէս խաղաղարար,
Ստեղծիչ գոյութեանց եւ յօրինող ամենայնի,
Անքակտելիօրէն եւ մի բնութեամբ փառաւորուած:
 

Բ

 
Իսկ եթէ գթած երկնաւոր Հայրը հզօր` մէկն է էութիւնից`
Մահապարտիս յանցանքների համար զոհաբերեց իր անքնին ծոցի ծնունդը միակ,
Չխնայելով իրեն համապատիւ սիրելի որդուն,
Այլ կամովին նուիրեց նրան մահուան զէնքերով չարչարողներին,
Ըստ Զաքարիայի մարգարէութեան,
Թէ` "Պիտի զարթնի սուրը հովուի վրայ,
Եւ պիտի զարկուի հօտապետն ինքը,
Ու ոչխարների հօտը ցրուի",
Ինչպէս նախագրողի օրինակը նուրբ եւ ուխտը խորանի,
Եւ նուիրումն արեան սպանդի,
Եւ խորհուրդն աբրահամեան պատարագի,
Որոնք կանխապէս նկարագրեցին փրկութիւնն հեգիս` կեցուցչիդ կամքով, -
Ուրեմն էլ ինչո՞ւ ես տխրում, ա՛նձն իմ,
Որ քո իսկ գործով եւ յօժարութեամբ ես կործանուել դու
Եւ ո՛չ Աստծոյ կամեցողութեամբ.
Կամ ինչո՞ւ ես դու խռովում, սիրտս`
Մտատանջուելով սատանայական յուսահատութեամբ:
Յուսայ՛ Աստծուն եւ խոստովանիր,
Եւ նա քեզ համար կհոգայ անշուշտ`
Դաւթեան սաղմոսի եւ մարգարէի կենսախրախոյս խօսքի համաձայն:
 

Գ

 
Իսկ ստեղծողի խնամակալութեան չափն ու եղանակը աւելի վեր է,
Քան հրեշտակների եւ մարդկանց մտքի կշռութեան սահմանն,
Ու թէ բիւր անգամ կրկնուի` դարձեալ չափել չի լինի,
Զի բարձրեալ տիրոջ ե՛ւ բաւարարելն է անճառելի:
Մանաւանդ որ նա` մէկը օրհնուած համագոյական Երրորդութիւնից`
Ուղարկեց միւսին այն օրհնաբանուած,
Որը եւ մեռաւ ի հաճութիւն իր առաքչի կամքին:
Միւս երրորդն ահեղ երկուսի հաւանութեամբ
Բարեմաղթում է մեծաջան բաղձանքով:
Իսկ միեւնոյն բարի իրագործումների մէջ
Նրանց համամիտ միակամութեան ապացոյցներն են`
Հոգին` կենդանու եւ բանը` բանականի,
Պայծառութիւնը` փառքի եւ կերպարանքն` էութեանը:
Փոյթ` ապրեցնելու, սթափ` ողորմելու,
Օգնութեան ձեռք կարկառելու եւ փրկելու` պատրաստ,
Առատատրութեամբ` յորդ, շատութեամբ` զեղուն,
Անբաւութեամբ` լի, աննուազութեամբ` փարթամ,
Երկայնամտութեամբ` ճոխ եւ անհասութեամբ` բարձր, -
Մի Երրորդութիւն կատարեալ եռանձնեայ,
Օրհնեալ յաւիտեանս. ամէն:
 

ԲԱՆ ԽԵ ՍՐՏԻ ԽՈՐՔԵՐԻՑ ԽՕՍՔ ԱՍՏԾՈՅ ՀԵՏ

Ա

 
Եւ արդ, ով կործանուած իմ անձ, բարի յոյսը տնկած սրտիդ մէջ
Եւ հաւատքի գոտիով պնդած երիկամներիդ մասերն երկու`
Ցանկական գործարանները քո կրկնապղտոր խորհուրդների,
Խոստովանի՛ր բարերար Աստծուն մտածածներդ` որպէս թէ արդէն գործուած մեղքեր,
Խոհածներդ` իբրեւ կատարուածներ,
Անտեսներն` իբրեւ արդէն յայտնի,
Սրտիդ մէջ թաքուն պահածներն` իբրեւ բարձրաձայն ասուած.
Ակնարկումներդ` իբրեւ իրագործած մեղանչումներ,
Շուրթերիդ շարժումն` իբրեւ չարութեան գործադրութիւն,
Ոտքերիդ հետքերն` իբրեւ վազք ընդդէմ
Աստծոյ պատուիրանների,
Ձեռքերիդ ցասկոտ երկարումն` իբրեւ արիւնահեղութիւն,
Անվերջ ծիծաղելն` իբրեւ կամաւոր լքումն շնորհի,
Երդումն ի դէպ թէ տարադէպ` իբրեւ գործակցութիւն խաբողին,
Ամբարտաւանութիւնն` իբրեւ հին կործանիչ նախաստեղծին իր բարձրութիւնից,
Սրտնեղութիւնն` իբրեւ թերահաւատութիւն,
Մեղկութիւնն` իբրեւ պարտութիւն զօրաւոր ամրութեան,
Վշտակրութեան համար տրտնջալն` իբրեւ ուրացութիւն` Տիրոջ հետ արած ուխտի,
Անսանձութիւնը` իբրեւ մի թոռը անգթութեան,
Անբարհաւաճութիւնն` իբրեւ վեհերի դէմ գոռոզացում չնչին բաներով,
Պարծենկոտութիւնն` իբրեւ կամակոր հարազատութիւն չարագործի հետ:
Ակամայ մեղքերն էլ խոստովանիր կամովին գործած յանցանքների հետ,
Բռնիները` հաւանութեամբ կատարուածի հետ,
Նորամոյծները` բնածինների հետ,
Անօրէնութիւնը` ապաստուածութեան հետ,
Փոքրերը սաստկագոյնների եւ քչերը` շատերի հետ,
Անասելիներն ասա` արդէն իսկ ասուած իմացողին,
Անգրելի մեղքերը` իբրեւ տեսնողի աչքի առջեւ մագնիսաքարի վրայ արձանագրուած,
Մեղքի համար թեթեւագոյն համարուածներն` իբրեւ ստուար ու ծանր բեռներ,
Ծածկուածների չափի որոնումը` իբրեւ ճշտիւ պահանջումն
Կետի կորիւնի բերանից առած սատերի տուրքի` չորեքդրամեան ծանրութեամբ.
Անդնդային գործերը` իբրեւ Աստծոյ ականջին արագ հասածներ:
Շարունակի՛ր սրանք եւ կուտակի՛ր կրկնապէս`
Հանձնառու լինելով պատմելու այստեղ վերստին
Սաստիկ հեծութեամբ չեղածներն իբրեւ արդէն եղածներ
Ցոյց տուր Աստծուն պարտութիւնը քո հալածեալ անձի,
Որպէսզի ընդունես դու փոխատուից պարտքերիդ թողութիւն,
Այն մեղաւորի նման, որին արդարացրեց
Տէրը եւ հռչակեց հրաշափառապէս,
Եւ բազմապատիկ ներբողով կրկնեց գովեստը զղջման,
Քան թէ պարսաւեց մեղքերը նրա:
 

Բ

 
Բարդիր եւ դիզի՛ր, ա՛նձն իմ, մեղապարտ հոգուդ յանցանքները,
Կշտամբելով յոյժ` խօսքերով սաստիկ եւ նախատական
Քո բազմամասնեայ խոհերը բոլոր եւ գործերը ժանտ`
Չարութիւն, անօրէնութիւն եւ սխալանք,
Մարտահանդէսից փախուստ եւ պարտութիւն,
Մոլեգնութիւն, ամբարշտութիւն եւ ապշութիւն,
Թմրութիւն եւ քուն` արթմնի եւ նիրհումն` ընթանալիս,
Օտարոտի խորհուրդ եւ նանիր խօսքեր,
Սէր` զազիր գործերի եւ դանդաղում նրանց մէջ,
Տենչեր` Աստծոյ համար ատելի,
Աներկիւղութիւն, անսաստութիւն, անշիտակութիւն,
Թերութիւն, թիւրութիւն, թուլութիւն, ժլատութիւն,
Սանձարձակութիւն, ծաղրածութիւն, խեղկատակութիւն,
Եւ շարժուձեւեր գայթակղեցուցիչ ու պատրողական,
Անտեղի քաջութիւններ, անյարմար մարտնչումներ, արիութիւններ անօրինական,
Հոգու խեղդումներ, տատանողական երկչոտութիւններ,
Բազմոստայն ճիւղեր թափուր, անպտուղ,
Անպատկառ լկտիութիւններ, գժդմնութիւններ եւ գժտութիւններ,
Անմիտ ատելութիւններ եւ մարմաջումներ դիւրին որսացուող,
Անկշռելի փոքրութիւններ, խոստմնադրժութիւններ,
Ուխտազանցութիւններ, այլակերպութիւն նմաններից,
Կեղծիքների քողարկումներ, փառամոլութեան յիմարութիւններ,
Հաւակնութիւն բարձրահոն, ապիրատութիւն, եսասիրութիւն,
Նախագահական տենչանք, չարով հատուցում չարագործներին,
Եւ դրանց հանդէպ բարբաջանք եւ ի զուր ու փուչ կրքեր,
Գործակցութիւն բանսարկուի խորամանկութեանը,
Խօսքերի շաղ տալն ու կենաց վաճառք սատակման գնով,
Աւանդների կորուստ, ժառանգութեան վատնում, կապանք ձգողական,
Երինջների լծափոկով անխզելի` բռնուած անօրէնութիւններ,
Մշտաթաթաւ տղմաբնակութիւններ,
Լքումն լաւերի եւ ենթարկումն վատերի,
Դարձի գալուց ետ վերադարձ դէպի նոյն դժնութիւններ`
Նորամուտ մտքեր, օտար խորհուրդներ եւ անկայուն կամք,
Հագագային հեւքեր, անասնական կրքեր,
Իշխանականի ամենասփիւռ ընդարձակութիւն:
Եւ կան դեռ, որոնք անգրելի են եւ անասելի,
Կամ անպատմելի, անպատկերելի:
 

Գ

 
Եւ հիմա, ինչպէ՞ս պիտի բժշկուես, ա՛նձն իմ եղկելի,
Դու, որ խոցուած ես այսքան տեգերով,
Երեսից ընկած անողջանալի այր մի տարագիր, ըստ մարգարէի,
Զի միայն մէկն էլ վերոգրեալներից բաւական է քեզ սատակեցնելու,
Դեռ թողնենք, որ դու ժանտ դահիճների այսքան խմբերով ես շրջապատուած:
Մանաւանդ` սոսկ ա՛յս օրինակներով չի տրւում պատկերը տառապեալիս,
Այլ, ինչպէս վխտացող բազմութիւնն անթիւ կարիճների,
Որոնք օրհասական թոյնը կրում են իրենց պոչի ծայրին,
Ինչպէս մաշկեղէն մի ամանի մէջ ամփոփուած, որտեղ խայթոցն է նրանց,
Որոնք արտաքուստ թւում են թէեւ բարի, անվնաս,
Բայց ներքուստ ունեն չարի ամբարներ, կորստեան պահեստ,
Կսկծանքի կոյտ, սատակման գործոններ, մշակներ մահուան:
 

Դ

 
Այդպէս են նաեւ ամբարուած դաժան անօրէնութեամբ
Թշվառաքրտինք թոշակները քո, ա՛նձն իմ պարտական կրկին սատակման:
Կամաւորաբար ընդունեցիր դու քո մէջ այն, ինչ որ
Ցանեց թշնամին աշխարհի ագարակում` ցորենի վրայ,
Ո՜վ այր անմաքուր, ամբարիշտ եւ ծոյլ, իսպառ ատելի,
Որին սիրելի եւ դուրեկան են անառակութեամբ լցուած ամէն ինչ,
Որոնք թւում է առաքեալն ինքը խիստ կշտամբական իր այն խօսքերով` վերջացրած այսպէս`
"Եւ նրանք, ովքեր գիտնալով հանդերձ օրէնքն Աստծոյ գործում են այսպէս
Կամ գործողներին լինում կամակից` արժանի են մահուան":
Արդ, ես ինքս ինձ արժան դատեցի կրկնակի պատժի -
Կորչելու իսպառ եւ սատակելու որպէս մահապարտ.
Բայց դու խնայիր ինձ ողորմութեամբ, բարեգո՜ւթ, հզօր, կենդանի,
Կամարար, կարող եւ հնարաւոր, օրհնեա՜լ յաւիտեանս, ամէն:
 

ԲԱՆ ԽԶ ՍՐՏԻ ԽՈՐՔԵՐԻՑ ԽՕՍՔ ԱՍՏԾՈՅ ՀԵՏ

Ա

 
Վրիպեալս ես ամենայն անգամ, ամենապատիժ,
Միշտ դժնեայ վայրենաբարո, մահով եմ անձամբ կշտամբում ինքս ինձ.
Ինչպէս արոտական խոզերի զազիր եւ վայրագասուն երամակներ`
Գարշելի մեղքեր արածացնող եմ ես նախատելի վարձով.
Ամայաբնակ ուլերի հորանը խնամող հովիւ եմ ես մի
Տաւարածների վրանների մօտ,
Ըստ Երգ-երգոցի առակի, որ ինձ է վերաբերում,
Ինձ, որ չեմ ճանաչում նոյնիսկ ու չգիտեմ երբէք,
Թէ որի՞ ձեռքով եւ ո՞ւմ պատկերով, ինչո՛ւ գոյացայ:
 

Բ

 
Ահա՛ մարմինդ կրող երկու միակցորդ ու խորհրդակից ոտքերիդ վրայ
Հրեշտակի ձեւով ես կառուցուել դու,
Որպէսզի երկու վերեւ բարձրացած քո բազուկներով վերասլացիկ,
Իբրեւ թռչելու համար թեւ առած` դիտես հայրենի աշխարհը բարձրից:
Ո՜վ յիմար, ինչո՞ւ ինքդ քո կամքով կորացար գետնին,
Եւ միշտ աշխարհի չնչին ու ճղճիմ հոգսերով տարուած`
Անապատական ցիռերի կարգը դասեցիր դու քեզ:
Մարմնիդ աշտանակի վրայ իբրեւ ճրագ բազմականթեղեան`
Գլխիդ կլորութիւնը հաստատուեց,
Որպէսզի այդպիսով, չհեռանալով օրինակելի լոյսի շնորհից,
Տեսնես Աստծուն եւ անանցանելիքն իմաստասիրես:
Բանականութեան պատուով կրկնապէս ճոխացար,
Որպէսզի վերուստ քեզ տրուած բոլոր բարեմասնութեանց
Յաղթանակը դու պատմես անարգել անկաշկանդ լեզվով:
Մատնելով յարմարապէս ճիւղաւորուած ճարտար քո ձեռքերով
Գործելուդ համար եւ կառուցելու`
Աստուած կոչուեցիր`
Համացեղութեամբ իբրեւ գործակից ամենապարգեւ աջին Աստծոյ:
Երեք հարիւր վաթսուն յօդերով դու շաղկապուեցիր,
Միացնելով նրանց քո մէջ պատշաճող թիւը հինգ զգայարանքների,
Որպէսզի արտաքին առերեւոյթ նիւթեղէն շինուածքդ
Չմնայ մտքիդ տեսութեան կողմից անքննադատելի.
Զի ոմանք դրանցից ստուար են եւ զօրաւոր,
Եւ ուրիշներ` փոքր են ու պիտանի,
Կան, որ կարծրակերտ են եւ` զգայուն,
Եւ դարձեալ, որ գողտրիկ են ու պատուականագոյն,
Ինչպէս նաեւ կան, որ կարեւոր են եւ ամօթալի:
Իսկ բացատրութիւններն այդ բոլորի քո մէջ են նկարուած,
Իբր անջնջելի արձանի վրայ, ա՜նձն իմ եղկելի.
Որի միտքն այն է, թէ ժամանակի մասն ամենափոքր ու տարին կազմող բոլոր օրերի կարգն յաջորդական
Սահմանուած` մարմնի մասերի թուով
Անսխալ կերպով անայլայլելի` պահուած են այնտեղ:
 

Գ

 
Կա եւ հոգեւոր մի այլ օրինակ, -
Սիրոյ յօդերով շաղկապուած ի մի սուրբ
Եկեղեցու միութիւնն է այդ,
Որի խորհուրդը դարձեալ քեզանով է մեկնաբանւում.
Այնպէս որ առանց բոլոր մասերի իրար հետ ամուր սերտ կապակցութեան`
Մեծը փոքրի հետ համաձայնուած մի ընդհանուր լծի ներքոյ
Քրիստոսի անուամբ հալածանքների շենքի կատարելութիւնը վնասուած կլինի:
Ինչպէս որ մարմնին պատուաստուած աննշան անդամներից մէկն եթէ կտրուի եւ կամ պակասի`
Կրճատուած կլինի մարմնի կազմուածքը, որ զգայական սենեակն է մարդու,
Որով եւ ահա՜, պատկերն ընտանի կենթարկուի անարգ մի փոփոխութեան:
Ուրեմն այսպիսով, ինչպէս եւ բազում այլ անզուգական հրաշակերտութեամբ ստեղծուած`
Աստծոյ հարազատ պատկերն ես դու, հոգի՛դ իմ գերի, իսպառ կշտամբուած:
Թէեւ առաջին նմանութիւնիցդ կողոպտուեցիր,
Կենաց դրախտում մեղանչելով պատուիրանի դէմ,
Բայց աւազանի լուսազարդ շնորհով,
Հոգու փչումն ընդունելով,
Նախկին նոյն պատկերն ստացար դարձեալ:
 

Դ

 
Եւ այժմ ինչո՞ւ կորցրիր դու այդ փառքը երկնաւոր,
Ինչպէս կորցրեց նախաստեղծն երբեմն վիճակն երկնաւոր` Ադեն դրախտում:
Ինչո՞ւ ինքդ քո ձեռքով փակեցիր երկինքը քեզ համար,
Եւ վերելքի դուռը կողպեցիր քո առաջ.
Ինչո՞ւ խառնեցիր մաքուր ջրի հետ աղտն արցունքներիդ.
Ինչո՞ւ լուացուած ձորձը` գարշելի գործերով զազրելի դարձրիր,
Ինչո՞ւ մեղքերի պատմուճանդ հանած` նորից հագար այն անառակ վարքով.
Ինչո՞ւ ժանտերի ճամփով գնալով ոտքերիդ մաքրութիւնն աղտեղեցիր.
Ինչո՞ւ կրկնեցիր իրաւադատին ուխտազանցութիւնն հին պատուիրանի.
Ինչո՞ւ զրկուեցիր շնորհաց պտղից, ինչպէս Ադամը` կենաց ծառից.
Ինչո՞ւ նենգեցիր ինքդ կամովին յաւերժութիւնը անստուեր յոյսի.
Ինչո՞ւ թոյլ տուիր, որ անհամարձակ` ծածկուի դէմքդ սաստիկ ամօթից.
Ինչո՞ւ զինուեցիր դու ինքդ քո դէմ հակառակուելով, ո՜վ ընդունարան խելագարութեան.
Ինչո՞ւ որս եղար մահուան ծուղակին, թողած արահետը վստահելի.
Ինչո՞ւ պատրանքների կարթով բռնուեցիր, կենդանարարի մարմնին հաղորդակի՛ցդ դու:
Բայց դու վերստին յուսալով նրան` պաղատի՛ր առ նա,
Որ ապաւէն է, քաւիչ, նորոգիչ, փրկիչ, կեցուցիչ եւ կենդանարար,
Ողորմած, խնամող, մարդասէր եւ անոխակալ,
Բազմագութ, օրհնեալ յաւիտեանս. ամէն: