Kitabı oku: ««ЗАМАН-АЙ»», sayfa 5

 
Қай кезде де атқан оқ тиеді ерге.
Кісі өлтірсең кісі өлтір!
Болады ондай…
Тек ұлтыңды, көкетай, сүйе көрме!
 

Алаңдар жəне адамдар

 
Жыр болмаса көңілге кірмеген Күн,
Халқымменен тағдыры бірге өлеңнің.
Бүрліктіріп
Басталған желтоқсанда
Басылған жоқ сарыны дүрбелеңнің.
 
 
Неге соқты, көрдіңіз, түбі міне!
Күдіктенді ел ең мықты іліміңе.
Жұрттың көбі сенбейді ертеңіне,
Біраз бастық сенбейді бүгініне.
 
 
Айтқаныңды тыңдауға,
Ұюға бар.
Момын халық шамданар,
Диюланар.
Отыз жылда жорғалап əрең жеткен
Əкімдігін біреулер қиюға бар.
 
 
Бір құмалақ шірітіп,
Бұзып майды,
Жалғасты да ұзарды үзік қайғы.
Жанын сала ұмтылып.
Бұрынғыдай
Басшылыққа енді жұрт қызықпайды.
 
 
Сендіруге болады бұған елді:
Қол созбайды билікке ұлан енді.
Хатшы болған қазақтар кей ауданда
Молда болып оп-оңай шыға келді.
 
 
Əкімшілік кеше жұрт керек еткен
Айырылды құдірет,
Кереметтен.
Партиядан біреулер ерте шықты
Бір кездері өздері керек еткен.
 
 
Желікпелер жұмыстан босай қалып
Жұртты жинап,
Митингі жасайды анық.
Талай тарпаң əлі де мас болып жүр
Демократия буына басы айналып!
 
 
Ұлы арманмен айқасып күйкі армандар,
Кеше ғана су қашып,
Күйді ормандар.
Қиындықтар,
Қаптаған қиындықтар,
Олардан да көбірек бейформалдар.
 
 
Туған талай китіңді,
Итіңді де
Сонымен күй тынды де…
Əке-шеше дефицит кезегінде,
Бала-шаға алаңда,
Бітті дəуір,
Митингіде.
 
 
Қонбаған ба, немесе, бата бізге?!
Солдаттар тұр «Ат!» – десе, атамыз деп.
Шындық іздеп келсе жұрт
Осы арада
Кейбіреу жүр абырой-атақ іздеп!
 
 
Ерлер де бар Елім деп елеп келер.
Ездер де бар жік салып, Бөлектенер…
Аты шықса болғаны, Көзге түссе,
Жер өртеуге дайын жүр желөкпелер!
 
 
Естен шыққан тəрізді ажал бары,
Жоқ қолына қару ап қожаңдары…
Бармақтарын шайнайды
Пенсияға
Шығып кеткен Тəртіптің көкжалдары.
 
 
Аман өтсек осынау өліараны,
Аңсаған күн жарқырап келер əлі.
Жасырады қалтада жұдырығын
Ішкі істердің қартайған генералы.
 
 
Күні кеше
Əйгілі басты алаңда
Көрінбейді жастарды жасқағандар.
Жариялап біреулер жатыр аштық,
Тойып жүрген тəрізді басқа адамдар!
 
 
Өзің үшін,
Жер үшін,
Ер үшін де
Келген дұрыс болар ма келісімге?!
Салпанқұлақ
Баяғы əдетінше
Сөз жинап жүр дүрліккен ел ішінде.
 
 
Сезу керек заманның мерезін де!
Айналайын,
Бар ма еді көз өзіңде?!
Сайтандар да аз емес бұл арада,
Бұл арада аз емес əзəзіл де!
 
 
Барлығы ма жастардың,
Нарлығы ма?
Құлақ қоймас қалаатком жарлығына.
Өкіметтің кешегі өкілдері
Тыжырынып қарайды барлығына.
 
 
Жап-жас еді,
Олар да қартайыпты.
Қартайыпты,
Беттерден əр тайыпты.
Олар түгіл,
Ағайын тыңдар емес
Сүлейменов,
Акуев,
Сартаевты!
 
 
Сөйлете бер ығай мен сығайыңды,
Сөзіңнен-ақ таниды сыңайыңды.
Тыңдамайды сəлделі мүфтиіңді,
Тыңдамайды дəл қазір Құдайыңды!
 
 
Еркіндік боп басыңа қонған ырыс.
Жасаған жөн, бауырым, оңған бір іс.
Шуласын жұрт,
Шуласын!
Қымыз толы
Местің желін шығарып тұрған дұрыс!
Қасіретті,
Қауіпті ұғар ма адам?!
Абай болсын жиынға құмар балаң.
Митингіге барарда
Жөн дегенмен
Желтоқсанды есіңнен шығармаған!
 

Эпилог немесе шамырқану

 
Қоя алмайсың жасырып тауды қармен.
Халықта – тау…
Айтыспан дау құмармен.
Митингімен бір ғана не істемексің?
Не болмаса…
Қаптаған қаулылармен?!
 
 
Біз – қазақпыз,
Қанша рет күйрегенбіз!
Көп болғанбыз,
Біртіндеп сирегенбіз.
Егемендік алдық деп желікпелік,
Жартыкешпіз,
Əлі біз ширек елміз.
 
 
Ұмытқан жөн баяғы алыс дауды.
Көгертіп бақ Торғайды,
Маңғыстауды.
Кейбір қазақ кеткен жоқ қалалық боп,
Бірақ ұмытып үлгерді мал ұстауды.
 
 
Еске салар күзгі аспан,
Қысқы аспанды
Жуу керек көңілін ыс басқанды.
Тірлігі үшін халықтың,
Бірлігі үшін
Қою керек өзара ұстасқанды!
 
 
Мүмкін емес жақсының зарды ұқпауы.
Керек ердің қарлықпау, барлықпауы.
Жек көрсе де бір-бірін басын қоссын
Болсын деген қазаққа барлық қауым!
 
 
Ұлы тойдың түбінде болары қақ:
Тұғырына жеңістің қонар ұрпақ.
Бірақ оған жетпейміз тұра алмасақ
Мүмкіндіктің өзінен жоғарырақ!
 
 
Көзіңді сал:
Кеппеген қанды іздерге.
Ұрпақ керек, бауырым, балдыз дерге.
Жоғалмайды көп халық көптігімен,
Мықты болмай болмайды ал біздерге!
 
 
Айналдырма еліңнің құтын уға,
Барыңды бер халыққа тұтынуға.
Қандай ойын болса да
Бұдан былай
Бір қазақтың қақы жоқ ұтылуға!
 
 
Болмайды енді бір қадам шегінуге!
Қол жаюға басқаға,
Емінуге.
Қандай күрес болса да