Kitabı oku: «Van au pair tot sub», sayfa 9

Zesde dag,

tussenstop in Perpignan

Tegen elven stond ik op, omdat ik Sara hoorde rommelen in de keuken. Na het douchen kwam ik in de keuken en had Sara een heerlijk ontbijtje klaarstaan. Ik moest beloven dat ik contact met haar zou houden, wat ik zou besluiten, en hoe het mij zou vergaan en dat ik haar altijd mocht bellen. Dat beloofde ik zeker te doen, dat vond ik wel een geruststelling. Maar goed, dacht ik, dat Sara niet alles wist. Ze zou uit haar dak zijn gegaan. Alhoewel ze ook best ruimdenkend was.

”Ik vind,” zei Sara, ”dat wij goed met elkaar hebben kunnen praten, en ik hoop dat jij wat hebt gehad aan mijn advies.”

”Zeer zeker, Sara,” zei ik, ”dat neem ik zeker mee in mijn besluit, maar ik ben nog niet zover, en ben ook niet doorgeslagen omdat ik de cabrio heb meegekregen.”

”Nou,” lachte Sara, ”het is wel kicken met zo’n auto, dat heeft mij zelfs kippenvel bezorgd, dus dat laat jou niet onberoerd.”

”Nee, daar heb je gelijk in, maar ik ben er beslist niet over uit,” zei ik.

”Durf jij dat zondag te zeggen tegen madame?”

”Dat zal ik proberen,” zeg ik, ”ja, ik denk het wel, deze week heeft mij daarin gesterkt door ons gesprek.”

”Dank je, schat, fijn om dat te horen. Maar doe datgene waar jij je goed bij voelt en volg je hart, je kunt naar mijn idee altijd eruit stappen als het beslist niet gaat. Want madame heeft zeker met jouw wensen rekenschap te houden, anders is zij geen echte madame, maar een sadist.” Oké, dacht ik, dat moet ik onthouden.

Verbaasd kijk ik haar aan. ”Jeetje, wat weet jij er veel vanaf zeg.”

Ja, knikte ze. ”Ik speel ook graag een dominant spelletje met Jon, dat doen wij zeker eens in de twee weken, maar vrij subtiel.”

Mijn mond viel open. ”Nee,” zeg ik.

Ze lachte en knikte. ”Ja,” zei ze, ”echt, serieus.”

”Dat had ik niet achter jou gezocht, Sara.”

”Ja, het dominante spelen is wel kicken, eerlijk gezegd.” Ze gaat staan en doet een kast open, en pakt er iets uit.

”O, Sara, nee,” zeg ik. ”Jij hebt zelfs speeltjes voor een sm-spel.”

”Ja, zo nu en dan kopen wij iets leuks, maar ik droom zelf ook van eens een groter huis met een eigen speelruimte.”

”Ik ben sprakeloos,” zeg ik.

”Daarom voel ik ook jouw nieuwsgierigheid naar het onbekende en dat op zich is al kicken en bezorgt jou een bepaald spanningsveld. Wel zeg ik jou dat, als jij je eraan blootgeeft, het heel erg moeilijk zal zijn om eruit te stappen, want het onbekende blijft jou elke dag boeien en vooral wat jij mij hebt beschreven van de speelruimte, moet het een rijke droom zijn om te kunnen spelen. Als jij ooit in de gelegenheid bent, maak een paar foto’s, als jij besluit te blijven en een contract tekent.”

”Dat beloof ik,” zeg ik. ”Mijn god, Sara, ik ben confuus wat jij mij vertelt en laat zien.”

”Wie weet, als jij nog eens terugkomt bij ons, dat ik jou onder handen zal nemen, Verona.”

”Sara … ik krijg geen adem,” zeg ik geschrokken, ”stop.”

Ze kijkt mij strak in mijn ogen en staat langzaam van haar stoel op. Ze komt naar mij toe en legt haar handen op mijn schouders.

”Ja Verona, dat had jij dus niet achter Sara gezocht hè?”

”Nee, echt niet,” zeg ik, en dan glijden haar handen naar voren over mijn schouders en pakt ze de ochtendjas vast en opent die met een ruk. ”O,” gil ik, ”Sara, nee, wat doe je?” Snel houd ik mijn handen ervoor. Ze pakt mijn hoofd vast en buigt het naar achteren met een ruk.

”Weg je handen,” zegt ze met een serieuze ondertoon. Ik raak als versteend op de stoel, met nog een half broodje in mijn hand en laat dit op mijn bord vallen.

”Sara,” zeg ik met een brok in mijn keel. Haar blik is ongekend, ze laat mij trillen op mijn stoel. Ik doe mijn handen langszij. Dan glijden haar handen van mijn hoofd.

”Blijf mij aankijken en hou je mond,” zegt ze op een niet mis te verstane toon. En vervolgens glijden beide handen naar mijn borsten en betast ze mijn borsten en daarna mijn tepels.

Ik werd gek, dit was een schok voor mij, ik had dit niet zien aankomen, zeker niet van Sara. Uiterst geraffineerd bespeelt ze mijn tepels zoals Mrs. Chaleen en Paula het hadden gedaan. Ik schudde heftig met mijn hoofd, dit kan niet waar zijn. Ik sloot mijn ogen, er ging iets door mijn lijf wat ik niet kan omschrijven, een diepe zucht die ik niet kon inhouden was het gevolg.

Dan schrik ik terwijl ik mijn ogen dicht heb, haar tong raakt mijn lippen en van schrik open ik mijn ogen. Ja, het is Sara, mijn vriendin. Ik raakte in een shock. Het was duidelijk dat ik mijn mond moest openen, en Sara, die mij aan bleef kijken, liet haar tong naar binnen gaan. Dan sluit ik mijn ogen en geef ik mij over en kan ik niet anders dan mijn tong aanbieden. Het was even kort dat onze tongen om elkaar heen kronkelden, hooguit tien seconden, en dan stopt ze en sluit ze mijn ochtendjas lief.

Ze loopt naar haar stoel en gaat zitten. Ik sla van totale ontzetting en opwinding mijn handen voor mijn gezicht.

”Verona, jij bent geschikt om als een subje te dienen. Sorry, ik zeg het jou maar eerlijk. madame zal jou zondagavond in gaan pakken, dat weet ik zeker, en ze zal niet alleen zijn, vrees ik.

”Sara,” zeg ik met een brok in mijn keel, ”wat heb je gedaan? Ik ben nu gloeiend heet.”

”Ja schat, ik zie het, maar nu ben ik gerustgesteld als jij mij schrijft. Ik wilde een bevestiging hebben, want ik twijfelde namelijk erg, nu is die twijfel dus ongegrond. Jij bent een masochist, schat. Jouw billen hebben een stevige aanpak nodig, dat zeker.” Minutenlang was ik in totale verbijstering. ”Wedden dat jouw doosje nat is geworden, Verona?” Ik schrik mij rot, want Sara staat met een ruk op en komt naar mij toe, ik werd er bang van. Ze trekt mijn hoofd in een ruk achterover en voelt mij tussen mijn benen en haar middelvinger glijdt naar binnen. ”Nou, wat heb ik jou gezegd! Hoor eens, schat.” Ik hoorde het zelf ook en schaamde mij enorm. ”Je bent drijfnat, Verona, sorry, dit moest even.” Ze kust mij en zegt: ”Nu is het klaar.” En zonder pardon duwt ze haar natte vinger in mijn mond. ”Maak even droog, schat.” In totale verbijstering deed ik het, want ze had mij bij mijn haren vast. ”Dank je, Verona, ga je nog maar even weer douchen en vergeet wat ik heb gedaan, maar het moest even.”

Ik stond op en zonder iets te zeggen liep ik naar de badkamer en liet ik mijn tranen de vrije loop terwijl ik de douche aanzette. Als ik eindelijk klaar ben, loop ik met mijn koffer naar de keuken. Ik heb mijn nieuwste outfit aangedaan en ik zie Sara verbaasd kijken.

”Wow Verona, wat zie jij er prachtig uit, schat.”

”Dit heb ik in Parijs gekocht,” zei ik.

”Staat je onwijs mooi zeg, wow, toppie schat. Wil je nog koffie, Verona, voor je gaat? Dan kun je straks heerlijk relaxed wegrijden.”

”Ja, dat is goed,” zeg ik.

Ze pakt mij vast en zegt: ”Hoe gaat het?”

”Ik ben een ­beetje verward, Sara,” zeg ik, ”vind je dat vreemd?”

”Natuurlijk niet, schat, dat mag ook gerust. Het moest even, nu is onze vriendschap alleen nog vele malen hechter geworden en loop jij het gevaar als jij weer komt dat ik jou wil houden in ons nieuwe huis, hoop ik, daar werk ik namelijk naartoe. En ga jij mijn subje worden, reken maar, of zal ik jou ook bij madame weg moeten halen? Nee hoor, grapje, als jij een contract tekent dan heb jij die uit te dienen en klaar.”

”Ik moet gaan, Sara,” zeg ik, voor ik geen kracht meer heb.

”Goed schat, drink je koffie op en laat mij horen hoe het verder verloopt en wat je hebt besloten. Maar eerlijk gezegd, ik denk dat jij niet bent opgewassen tegen deze dames.” Nee, dacht ik, daar kon jij weleens gelijk in hebben en je weet nog niet de helft.

Als ik de koffie op heb, gaan wij naar mijn auto en laad ik de koffer achterin. We nemen afscheid en ik start de brullende stier.

”Kicken,” zeg ik.

”Prachtauto! Neem de juiste beslissing, Verona. Succes en laat het mij horen.” Ga ik doen, hoop ik, Sara, en een laatste kus achter het stuur en ik reed al zwaaiend langzaam weg en Sara zwaaide mij uit tot ik niet meer in zicht was.

Ik schudde mijn hoofd heen en weer van totale verbijstering over wat Sara had gedaan. Zo kende ik haar helemaal niet, bedacht ik terwijl ik achter het stuur zat. Ik zette de muziek aan, ik was verward, echt verward, zodat ik al snel een parking opzocht waar ik veilig stond, en dat was dichtbij het tankstation waar ik net voor de shop parkeerde. Ik had eerst koffie nodig om even tot mijzelf te komen. Ik had nogal bekijks, dat voelde ik. Ja, de nieuwe kleding gaf mij ook wel een boost, eerlijk gezegd. Er was een nieuwe Verona opgestaan.

Ik stuurde mevrouw een bericht dat ik al vertrokken was en een nachtje en nog twee dagen in Perpignan wilde verblijven, omdat ik iets leuks had gezien. Al snel kreeg ik een lief berichtje terug dat het prima was, en dat ik naar hetzelfde hotel kon gaan.

Ik kijk wel even, beloofde ik.

Of ik het leuk had gehad bij mijn vriendin, vroeg ze.

Ik schreef: Heel erg fijn, maar ze moest wegens ziekte eerder werken, vandaar dat ik nu rustig naar Perpignan rijd.

Super, schat, ik ben trots op je, maar verlang naar je. Ik heb jou echt nodig en ik niet alleen!!! Laat weten vanavond waar je in Perpignan bent schat, oké? Kusjes, Mrs. Chaleen.

Natuurlijk, schreef ik, tot later. Liefs Verona.

Met een zucht van verlichting dronk ik mijn koffie op en was toch blij dat ik niet gelogen had. Het zou niet eerlijk zijn om te liegen dat ik zondag pas zou vertrekken. Stel er gebeurt iets, tenslotte reed ik in een peperdure auto.

In de auto wisselde ik van schoenen, met zo’n hoge hak kon ik niet rijden, dat zou erg onverstandig zijn, dat besef had ik gelukkig wel, en was mij ook geleerd. Mannen keken hun ogen uit dat ik in die mooie cabrio stapte, mijn zonnebril op. Ja, ik zat bijna in mijn blote billen, de rok was wel erg kort, had ik ontdekt, maar ik had er het figuur voor, en voor wie moest ik het laten! Juist, voor niemand.

Onderweg stopte ik nog even aan de Spaanse grens om even het hotel te bellen of ze nog voor een nacht een kamer vrij hadden. Het duurde even voor ik het verlossende antwoord kreeg. Er was er nog eentje vrijgekomen en toen ik doorgaf dat ik daar eerder had overnacht was de reservering een feit. Gelukkig, dacht ik, dan hoef ik niet meer te zoeken.

Even voor vieren rij ik het centrum van Perpignan binnen. Als ik voor het stoplicht sta, zie ik in mijn spiegel een rode Ferrari aankomen die langzaam naast mij gaat staan. O, mijn god, dacht ik, en kijk de meneer aan. Mijn hart staat stil, het is Fernando, mijn tango danspartner. Hij kijkt over zijn zonnebril heen en wijst naar voren, dat ik hem moet volgen. ”O, nee,” gil ik. Als de lichten op groen springen, brult de Ferrari voor mij uit. Ik ben zo van de kaart dat ik bij het volgende stoplicht eigenlijk links af moet slaan, maar dan zou hij achter mij aankomen. Ik zie hem in de binnenspiegel kijken, en hij wijst naar voren. O jeetje, Verona, is het verstandig wat je nu doet? Ik kan even niet denken en volg Fernando, onze auto’s brullen door de straten. Dat was kicken en je zag de mensen kijken. Via slingerwegen komen wij bij een poort van een burcht, een chateau, aan.

Als de poort opengaat, rij ik gespannen achter de rode Ferrari aan en zie in mijn achteruitkijkspiegel het hek dichtgaan. Als wij beiden stil staan, kijkt hij mij aan, stapt uit, komt op mij af en opent de deur.

”Zo jongedame, ik zag jou rijden en dacht: jij gaat even met Fernando mee. Wat zie jij er beeldig uit, zeg. Zou je willen uitstappen?”

’Hallo Fernando,” zeg ik, ”maar ik heb een hotel besproken dus ik moet wel zo weer gaan.”

”Oké, dat bekijken wij nog wel even, jongedame.”

”Moment, ik moet even andere schoenen aan.”

”Heel verstandig, Verona, met hoge hakken kun je echt niet rijden, en zeker niet in zo’n snelle bolide.”

Als ik uitstap bekijkt hij mij van top tot teen.

”Wat hebt u een mooi kasteeltje,” zeg ik.

”Moet je binnen kijken,” zegt Fernando, ”kom maar mee naar binnen, jongedame.” Ik was voorzichtig en erg nerveus. Binnen in de hal deed hij de deur op slot, wat ik niet prettig vond, omdat hij mij zo aankeek, alsof het een bedoeling had (natuurlijk had dat een betekenis). ”Zullen wij eerst wat gaan drinken, Verona, of wil jij eerst het huis even bekijken waar jij vannacht gaat slapen?”

”Nee nee, Fernando, ik ga straks naar het centrum, ik moet nog wat kopen namelijk.”

”O, dat kun jij namelijk vergeten, dat kan morgen ook nog.”

”Nee nee, echt niet, sorry Fernando, dat gaan wij niet doen.”

”Wat wil jij drinken, een glaasje wijn?”

”Nee, want ik moet nog rijden, Fernando.”

”Echt niet, dat kun jij echt vergeten.” En hij liep weg, opende een kast en pakte er wat uit. Ik kreeg geen lucht, want wat ik dan zie … Fernando had een halsband in zijn hand en een zwarte doek. Hij schenkt een glas wijn in en vraagt nog een keer: ”Wat mag het zijn, Verona?”

”Water, Fernando,” zeg ik geschrokken en hij pakt het en komt naar mij toe. Hij zet het water neer en in een flits tilt hij mij bij mijn hoofd van de bank. Ik stond stijf aan de vloer genageld. Dan doet hij mij de halsband om met een kort riempje, net als Mrs. Chaleen. Hij gaat zitten, pakt zijn glas wijn en kijkt mij aan.

”Hoe was jouw vakantie in Barcelona?”

”Goed,” zei ik, maar had een brok in mijn keel omdat ik bang was. Wat wilde Fernando van mij?

”Weet jouw mevrouw wanneer jij terugkomt?”

”Ja,” zei ik, ”zondagmiddag.” O mijn god, wat zei ik in vredesnaam.

”Mooi zo, meisje, dan hebben wij even tijd om jouw billen een kleurtje te geven toch? Ik heb vaker meisjes als jij onder handen gehad.”

”Nee Fernando, beslist niet hoor,” zeg ik uitdrukkelijk.

’Nou, laten wij het zo afspreken, wanneer jij geen natte lipjes hebt tussen jouw prachtige benen, dan mag jij gaan. Zo niet, dan ben jij vanavond en morgen voor Fernando.”

”Nee nee nee,” zeg ik wanhopig. ”Nee, Fernando, nee is nee.”

”Verona, als meisjes in Zuid-Frankrijk nee zeggen bedoelen ze ja, onthoud dat maar, oké?”

”Nee, ik niet, Fernando, sorry.”

”Wat ga jij doen als je terug bent in Fréjus? Ga jij werken als au pair, bij mevrouw? Of ga jij haar speeltje worden?”

Ik krijg een brok in mijn keel en zeg met een weggezakte stem: ”Ik ga denk ik terug naar Nederland, en werken als docente.”

”Zal ik jou wat zeggen, meisje!”

”Nou?” zeg ik.

”Als jij zondag terugkomt, zal ze niet alleen zijn, en gaat ze jou voorstellen aan haar gasten, reken maar. Want ik denk te weten wie die dames zijn.”

”Nee,” zeg ik, ”dat geloof ik niet.”

”Ja, haar man heet Paul toch en zit in ontroerend goed en staat op de beurs, klopt dat?”

Mijn mond valt open. ”Ja,” zeg ik, ”hoe weet u dat?”

”Heb ik gelijk of niet?”

”Ja meneer,” zeg ik geschrokken.

”Jij mag Fernando zeggen tegen mij. Mevrouw rijdt in een Bentley.” O, mijn god, dacht ik, hoe kan dat.

”Ja, dat klopt,” zeg ik.

”Ze hebben een eigen privéstudio, eentje die erg mooi is ingericht, met een cel en een bondagetafel, waaronder een kooi. En een spinnewieltje aan de wand dat rond kan draaien. Moet ik je nog meer vertellen, Verona?”

”Nee,” zei ik, ”het klopt.” Ik viel bijna van mijn stokje. ”Ja, Fernando, hoe weet u dat?”

”Ik doe zo nu en dan wel zaken met Paul, Verona. Eens in de zoveel maanden kom ik wel bij hen thuis op uitnodiging. Ze hebben een meisje gehad, Brigitte, die is dik zeven jaar bij hen geweest.”

”Ja ja, dat klopt,” zei ik, ”die heb ik laatst gezien toen ik kennismaakte in het restaurant.”

”Nou, ik denk dat jij ver boven haar zal uitsteken.”

”Maar ik denk niet dat ik daar geschikt voor ben.”

”Nou …,” zegt Fernando. Hij gaat staan, komt naar mij toe, en zegt terwijl hij mij beetpakt: ”Kom jij maar even mee, dame.” Een korte ruk was genoeg om mij aan het lopen te krijgen. Wij gingen naar buiten en Fernando nam mij aangelijnd mee door zijn enorme tuin of park. Ik was doodsbang dat iemand mij zou kunnen zien en schaamde mij. ”Dit hoort allemaal bij het chateau, Verona. ’s Avonds in het donker hier in jouw blote billen even rondlopen, zie jij dat al voor je?”

”Nee Fernando, dat doe ik echt niet.”

Hij lachte en na vijftien minuten gingen wij naar binnen. Hij ging een kast opendoen en pakte handboeien.

”Wil jij die om gaan doen?”

”Nee nee, Fernando, ik moet echt weg.”

”Moet jij weg?” vraagt hij. ”Zal ik dan even Mrs. Chaleen voor jou bellen dat jij hier bij mij bent, en hoe dat gekomen is?”

”O, nee nee, echt niet,” zeg ik, ”dat doet u echt niet.”

”Kom met je polsen dan.”

”O, Fernando, nee, dat is gemeen.” En hij doet ze mij om, pakt een ketting en trekt mij mee naar het raam en bindt mij vast aan een ander stuk ketting boven mijn hoofd. ”O, dit kan niet,” zeg ik, ”nee nee, dit kan niet.” Ik zie hem de zwarte doek pakken, en hij komt naar mij toe en doet het mij voor mijn ogen. ”O, nee,” zeg ik, ”ik zie niks meer.”

”Heel goed, schat, dat moet ook, het zal jou leren te gehoorzamen. Heb jij de romantische steeg ook gezien?”

”Nee,” roep ik.

”O, die is nieuw, schat, dat is een speciaal kamertje dat is nagebouwd uit Amsterdam.”

”U bedoelt waar prostituees achter zitten? Nee, dat zou ik zien als ik terug zou komen, werd mij verteld.”

”Ach ja, begrijpelijk, ze hebben jou lekker gemaakt door jou eerst maar even van de auto te laten genieten, en daarna is Mrs. Chaleen aan zet. Dat heeft ze geraffineerd aangepakt, het verbaast mij niets, eerlijk gezegd, zo is zij wel. Maar ik weet dat je het er zeer goed hebt en zeer goed wordt betaald. Brigitte had het anders niet zeven jaar volgehouden hoor, Verona.”

”Dat mag zo zijn,” zeg ik, ”maar dat wil niet zeggen dat ik ondanks het verleidelijke aanbod er wel geschikt voor ben, Fernando. Maar zou u mij los willen maken?”

”Nee, dat doe ik niet,” zegt hij. Ik voel dat hij vlak voor mij staat, ik besterf het van angst en doe het bijna in mijn broek, ik ken meneer alleen van de dans in het centrum wat ik erg fijn heb gevonden. Ik schrik, hij raakt met zijn wijsvinger mijn lippen aan en wil dat ik mijn mond open. Als hij het boord van mijn topje vastpakt, en ik zeg ”O nee, Fernando”, duwt hij zijn vinger in mijn mond. Ik wil het ontwijken, maar hij pakt mij bij mijn haren vast en geeft een korte ruk. ”Nee nee, meisje, laat jij maar eens even zien hoe jij oraal kunt bevredigen.” En hij duwt zijn wijsvinger langzaam in en uit. Na een tijdje pakt hij mij vol bij mijn borsten in mijn topje. Ik gil van schrik, ”nee nee,” zeg ik. Zachtjes zegt hij: ”Jij hebt zoveel meer pluspunten dan Brigitte, jongedame, vergeleken met haar. Door jouw kleding voel ik dat jij magische borsten hebt, schat, en over jouw bilpartij daarover fantaseerde ik tijdens de tango al, schat. Jouw passionele dans zorgde ervoor dat mijn hoofd op hol sloeg, dat heb jij gedaan, niet ik, Verona.”

Ik raakte vreselijk verward en voelde dat dit niet goed ging komen. Probeer niet in paniek te raken, hield ik mij voor.

”Mag ik jouw billen even bekijken, Verona, vind jij dat goed?

”Nee nee, Fernando, wilt u mij losmaken alstublieft?”

”Nou nou, meisje, wat hadden wij ook alweer afgesproken, weet je dat nog? Niet zo opstandig, dame, daar zijn wij in Frankrijk niet zo van gediend hoor! Als jij nat tussen jouw beentjes bent, blijf jij vannacht en anders mag jij straks alsnog gaan.” Ik trok wild aan de ketting waaraan mijn handen vast zaten boven mijn hoofd. ”Dus jongedame, nu gaat Fernando even op onderzoek uit.” Ik krijg ademnood als hij de ritssluiting van mijn rokje losmaakt, en laat vallen op mijn enkels, mijn voeten optilt en mijn rokje wegpakt. ”Oh la la, meisje, wow zeg.” Ik schrik enorm. Hij raakt weer mijn lippen aan en zegt: ”Als jouw lipjes tussen jouw beentjes net zo mooi strak zijn als jouw mondje, dan moet jij wel perfect zijn. Als jij zo gewild bent, dan hebben de dames jou naakt gezien of niet?”

”Nee Fernando,” zeg ik gelogen.

”Oké,” zegt hij gemeen en pakt mij bij mijn mond vast, ”dan bel ik nu Paul even op, want hij zal het zeker weten en verbaasd opkijken dat ik jou hier vast heb staan.”

”Nee nee, dat doet u niet,” zeg ik wanhopig en in paniek.

”Hebben ze jou naakt gezien, ja of nee?” Ja, knikte ik en zwaaide met mijn hoofd heen en weer van o, mijn god, wat nu. ”Ik voel dat, meisje,” zegt hij, ”ik ken ze erg goed en ik weet waar Mrs. Chaleen toe in staat is. Langzaam begin ik te begrijpen dat Mrs. Chaleen jou wil hebben, want dan moet jij wel perfect zijn, schat. Ik loop even om jou heen, Verona, sorry, Fernando moet even jouw billen bekijken, schat.”

”O, stop, meneer,” zeg ik.

”Jij mag Fernando zeggen hoor,” zegt hij vriendelijk. Dan vlieg ik vooruit, als Fernando mijn billen aanraakt. ”Geen paniek, schat, ik eet jou niet op hoor, dat zou te veel werk zijn voor mij alleen. Maar wow, zeg, dat voelt compact aan, zeg.” Ik ga door de grond en als Fernando mij opeens in mijn zij vastgrijpt gil ik het uit, en spring los van de vloer. Zijn handen glijden naar beneden en hij pakt mijn slipje vast en trekt het in één ruk naar beneden op mijn enkels en over mijn voeten en weg was het. ”Zo meisje, eindelijk is het zover, jij staat in jouw blote billen in mijn huis.”

Wat er door mij heen ging, is niet te omschrijven, mede omdat ik niets kon zien. Ik stopte met ademhalen, zo’n diepe zucht als ik nam, en als Fernando mijn billen betast raak ik in paniek. Als hij dan voor mij gaat zitten op zijn knieën en mijn doosje betast is de paniek compleet, want hij zal mijn clit zien die groter is dan het gemiddelde. Ik voel het, hij betast mij en is stil, en dan zegt Fernando: ”Mijn hemeltje, meisje, Fernando raakt nu even sprakeloos, schat, met wat ik nu zie.” Ik sta op mijn voeten te trillen, als hij mijn clit vastpakt. ”O mijn god,” zegt hij, ”dit is uitzonderlijk mooi zeg. Fernando heeft al veel vrouwen gehad, maar nog nooit eentje met zo’n prachtige clit als jij, Verona. ”Oh la la, wat mooi.”

Dan gaat de telefoon. ”Sorry ik moet even opnemen, Verona.”

”Met Fernando,” hoor ik hem zeggen. Ik sta te trillen op mijn benen. ”Hé, hallo Georges,” hoor ik dan tot mijn grote schrik. ”Ja, kom binnen, ik doe de poort open. Tot zo.”

”Mijn vriend Georges komt eraan, dat vind jij niet erg hoop ik hè?”

”O, Fernando, maak mij los, ik wil mijn kleren aan, snel.”

”O nee, schat, Georges mag toch wel even jouw mooie billen zien? Ik doe even de deur open hoor, momentje.” Hij pakt mij bij mijn mond en zegt nog even: ”En mooi blijven staan, schat, ik waarschuw je maar even.”

Ik was ten einde raad, dit kon ik niet aan, wat waren ze met mij van plan? Ik hoor hen dan al pratend aankomen. ”Ik ben net een halfuurtje met haar bezig.”