Kitabı oku: «Qiyamət günü açarı», sayfa 5

− Güllə sürtünüb. Boş bir cızıqdır. Gedin.

Onsuz da başqa çarələri yox idi. Növbəti döngədə Monk birdən dəhlizi tanıdı. Tam dairə vuraraq onlar doktor Malloyun laboratoriyasına qayıtmışdılar. Buna təsdiq olaraq, Monk açıq qapı qarşısında döşəmədə çamadanını gördü.

Hər üçü irəli cumdular.

Dəhlizin sonunda qara parıltılı plaşda digər qatil göründü. Laboratoriyanın açıq qapısına hələ on yard var idi.

Monk əlini qaldıraraq hücum edənə atəş açdı.

− Dayanmayın! − Andrea və Kridi addımlarını yava-şıdarkən, Monk çığırdı. – Laboratoriyaya qaçın!

Əlində avtomat silah olan qatilin qarşısına qaçmaq ağılsızlıq olsa da laboratoriya sağ qalmaq üçün yeganə yer idi.

Monk daha iki atəş açdı. Onun güllələri qurtarırdı, lakin açılan atəş qatilə nişan almağa imkan vermirdi. Bədbəxtlikdən 89

amansız atışma diqqətsiz qalmadı. Arxadan yeni güllə qatarı eşidildi. İkinci qatil. Rəqiblər öz qurbanlarını çarpaz atəşə

tutmağa qərar verdilər.

Lakin bu vaxtadək hər üçü laboratoriyaya çatdılar.

Andrea və Krid özlərini içəri saldılar. Monk əyildi və o saat lap təpəsinin üstündən gülə vıyıldadı. Atılmış çamadanını qaparaq o, döşəməylə açıq qapıya tərəf yumbalandı.

O içəri girən kimi Krid qapını örtdü.

− Avtomatik bağlanır, − Andrea əllərini sinəsində

çarpazlayaraq dedi.

O doktor Malloyun cəsədi olan kreslodan uzaq durmağa çalışırdı. Monk bir əlində tapança, digərində dəri çamadanı ayağa qalxdı.

− Texniki qata çıxış hardadır?

Andrea çevrilərək laborator masasının üstündə tavanı göstərdi. Kvadrat plitə təhlükəli elektrik cərəyanı simvolu ilə

işarələnmişdi.

Monk Kridə tərəf döndü.

− Qadını ora qaldır. Tez!

− Bəs siz?

− Mənimçün narahat olma. Mən sizdən geri qalmaram.

İndi isə tərpənin!

Krid Andreanı masaya qaldıranadək Monk sallağı oturdu.

O, bacardığı qədər çox vaxt qazanmalı idi ki, digərləri qaçmağa imkan tapsın. O bilirdi ki, Andreanı təhlükəsiz yerə

çatdırmaq necə vacibdir. Şübhəsiz, doktor Malloy ona nəsə

vacib şey danışıb və buna görə indi onu öldürmək istəyirlər.

Bunun nə olduğunu Monk da bilmək istəyirdi. Krid artıq texniki lyuku açmışdı və Andreaya ora çıxmağa kömək edirdi.

Kreslodakı ölünün arxasında gizlənərək Monk çamadanı açdı və onu yerə qoydu. Bu zaman o nəzərini qapıdan çək-90

mirdi. Qıfıl işlədi ya işləmədi, qapı onları hücum edənlərdən sarğı kağızından çox qorumayacaqdı. Xüsusən də nəzərə alsaq ki, əclafların əlində necə bir alovlu güc var…

Tapançanın darağında yalnız iki güllə qalmışdı. Çama-dandan yenisini çıxarmaq lazımdır.

Lakin Monk əlini ehtiyat darağa uzatdığında qapının dəstəyi böyük parça çərçivə ilə partlayışın dalğasından atılan kimi otağa düşdü. Zərbədən qapı açıldı.

Qara plaşı görən kimi Monk ona atəş açdı. İki dəfə.

Çaxmaq geri atıldı, güllələrin qurtardığını göstərdi.

Qatil gizləndi.

Monk boş çaxmağı çıxarıb tələsik yenisini götürdü.

Gözünü ucu ilə qapı yerində bir əl gördü. Otağa beysbol topu boyda qara metal əşya atıldı.

Bu qumbara idi.

Monk tapançanı və darağı atdı. Diziüstə qalaraq açıq çamadanı qapdı, qumbaranı onunla tutdu və əllərini birləşdirib çamadanı bağladı. Monk ayağa qalxaraq var gücü ilə çamadanı açıq qapıya atdı.

Hələ çamadan kandardan çıxmamış Monk artıq hərəkətə

gəlmişdi. O çevrilib masaya tullandı və indicə Kridin ayaqları itən tavandakı açıq lyuka girdi.

− Cəld!

Çox gec idi.

Qulaqbatırıcı partlayış baş verdi, işartı Monkun gözlərini qamaşdırdı. Partlayışın dalğası onu mərtəbələr arasındakı boşluğa atdı. Başıyla havalandırma borularına çarpan Monk düz Kridin üstünə düşdü. Bir müddət bir-birindən azad olmağa çalışarkən, Monk dirsəklə gözünə zərbə aldı.

O qulağı tutulmuş halda, söyə-söyə qalanlarını yuxarıya tələsdirərək əlini yellədi.

91

Kokkalis inanmırdı ki, qatillər onların arxasınca gəlsin.

Lakin onların hamısının təhlükəsiz və çoxlu silah olan yerə

çatacaqları anadək o sayıqlığını itirmək istəmirdi.

Büdrəyərək, yarıkar-yarıkor hər üçü irəli qaçdılar.

Andreanın dediyi kimi xidməti personalın rahatlığı üçün texniki otaqlar kiçik körpü və pillələrlə təchiz olunmuşdu. Bir qədər vaxtdan sonra qaçqınlar binanın içindən yuxarıda hökm sürən xausa qarışdılar. Hər tərəf polislə dolmuşdu. Binanın qarşısındakı sahədə Monku və yoldaşlarını patrul maşınları, xüsusi təyinat qruplarının mikroavtobusları, jurnalist və te-leviziya işçiləri qarşıladı.

Səndələyərək hər üçü açıqlığa çıxdılar və onlar dərhal polis əhatəyə aldı. Monk ağzını açmağa macal tapmamış onun qolundan tutub kənara çəkdilər və ona polis nişanı təqdim etdilər.

− Daxili təhlükəsizlik nazirliyi, − yekəpər adam elan etdi. –

Doktor Kokkalis, bizdə Vaşinqtondan əmir var ki, sizi təhlükəsiz yerə çatdıraq.

Monk etiraz etmirdi. O bu əmrə qarşı deyildi. Lakin maşına tərəf gedərkən kədərlə dönüb binaya baxdı.

Ket onu öldürəcək. Kiçik çamadanın qiyməti çox baha idi.

11 oktyabr.

Saat 6:26

İtaliya, Fyumiçano aeroportu.

Qrey Romanın əsas aeroportunun binasından çıxıb taksi dayanacağına yollandı. Klaksonla 1 səslənir, turist avto-buslarının mühərriki uğuldayırdı. Hətta belə erkən saatda da 1 Avtomobil siqnalı/

92

aeroportun qarşısındakı məkan gəlib-gedən sərnişinlərin maşınları ilə dolu idi.

İzdihamın arasından keçə-keçə Qrey mobil telefonu qulağına sıxmışdı. Ona irəli getməyə buzqıran kimi yolunu təmizləyən bir yekəpər kömək edirdi. Qrey öz cangüdənindən geri qalmamağa çalışırdı. Co Kovalski təyyarə ilə uçmağı sevmirdi. Dəqiq keçmiş dənizçi açıq dənizi kommersiya aviaxətlərindən üstün tuturdu. Hətta indi də o deyinirdi.

− Daha darısqal kreslo düzəldə bilmirdilər? – ağrıdan üz-gözünü turşudan nəhəng boynunu ovuşdururdu. – dizlərim az qala qulaqlarımı qaşıyacaqdı. Elə bil aviakompaniya mənim prostat vəzlərimi müayinə etmək istəyirdi. Stüardessaların arasında heç olmasa bir qadın olsaydı, dözmək olardı. –

Kovalski dönüb Qreyə baxdı. – O bığlı qız hesaba alınmır.

− Axı sən özün mənimlə uçmaq istədin, − telefon bağlantısını gözləyən Qrey yada saldı.

− İstədim? – Kovalski qımışdı. – Mənə biryarımlıq maaş

təklif edərkən? Bu peysərimə tapança dayamaq kimi bir şeydir. Axı mənə rəfiqəmi saxlamaq lazım gəlir.

Qrey əvvəlkitək keçmiş dəniz piyadası ilə universitet professorunun arasındakı əlaqəni anlaya bilmirdi. Lakin, heç olmasa onların tanışlığından bəri Kovalski tez-tez duş qəbul etməyə başlayıb. Hətta başındakı qara cəngəllik indi daha rəvan daranmışdı.

Qrey ortağını tələsdirərək əlini yellədi. O Reyçelin işlədiyi Mədəni irslərin mühafizəsi agentliyinə heç cür zəng vura bilmirdi. Vaşinqtondan çıxarkən Qrey şərtləşmişdi ki, Reyçel onu beynəlxalq aeroportun çıxışında gözləyəcək, lakin qarşılayanlar arasında o yox idi. Qrey Reyçelə evə və mobil telefonuna zəng etdi, amma heç kim cavab vermədi. Onun tıxacda ilişdiyini qərara alaraq, yarım saat da gözlədi.

93

Bu ləngimədən Qrey “Siqma” ilə əlaqə saxlamaq üçün istifadə etdi. Evdə indi gecəyarıdan bir az keçmişdi. Direktor Krou onu Nyu-Cersidə baş verən hadisələrlə mə-lumatlandırdı. Monk atışmada iştirak etməli olmuşdu. Güman ki, söhbət hansısa ekoterrorçu qruplaşmadan gedirdi, lakin təfsilatlar hələ məlum deyildi.

Bunları eşidən Qreydə dərhal təyyarə ilə evə qayıtmaq arzusu oyandı. Amma Peynter onu inandırdı ki, hər şey nəzarət altındadır. Əsas şahid etibarlı yerdə mühafizə

altındadır və suallara cavab verir. Qreyə əmr olundu ki, tapşırığı yerinə yetirməyə davam etsin.

Nəhayət telefonda italyanca tez-tez danışan ciddi qadın səsi eşidildi. Bir ildən çox Reyçelə pərəstişkarlıq edən Qrey o dildə bir az təcrübə qazanmışdı.

− Leytenant Verona bu gün işdə deyil. Növbətçi cədvəlinə

görə bu gün onun istirahət günüdür. Bəlkə sizi başqa kiminləsə calaşdıraq…

− Xeyr, sağ olun. Grazie1.

Söhbəti bitirən Qrey telefonu cibinə qoydu. O, bilirdi ki, Reyçel işdən icazə almaq istəyir, amma yenə də ümid edirdi ki, o nə səbəbdənsə işə gəlib. Narahatçılıq artırdı. Reyçel hara gedib?

Kovalski taksi çağırdı; onlar maşına əyləşdilər.

Nəhəng Qreyə tərəf döndü.

− Bəs xəstəxana? – O soruşdu. – Hara ki onun əmisini aparıblar.

− Doğrudur, Qrey başını tərpətdi.

O, bu haqda fikirləşməmişdi. Ola bilsin Viqorun halı pisləşib. Bu Reyçelin ortada olmamasını izah edə bilərdi.

1 Təşəkkür (italyanca).

94

Əmisinə görə narahat olan Reyçel təyin olunmuş görüşü unuda bilərdi.

Sorğu masasına zəng edən Qrey nəhayət xəstəxana müdiriyyətinin nömrəsini tapdı. Viqorun palatası ilə əlaqə

saxlamaq mümkün olmadı. Axır ki, Qrey növbətçi tibb bacısını çağırtdıra bildi.

− Monsinyor Verona reanimasiya şöbəsindədir, − tibb bacısı cavab verdi. – Sonrakı sorğu-sualı onun qohumları və

ya polislə apara bilərsiniz.

− Mən yalnız bilmək istərdim ki, onun qardaşı qızı leytenant Reyçel Verona onun yanındadır?

Qadının səsi xeyli mülayimləşdi.

− Hə, onun nipote1 Reyçel. Bellissima ragazza2. O burda çox vaxt keçirdi. Lakin dünən axşam getdi və bu gün hələ

gəlməyib.

− Əgər o gəlsə siz ona deyə bilərsinizmi ki, mən zəng vurmuşdum?

Qrey mobil telefonunun nömrəsini verdi.

O telefonu cibinə qoyub oturacağa söykəndi və pəncərədən görünən mənzərəyə baxdı. Taksi şose yolla Romanın mərkəzinə doğru şütüyürdü.

Reyçel kiçik pansiyonda3 otaq kirələmişdi. Qrey onunla görüşdüyündə artıq orda qalırdı.

O Reyçelin aeroporta gəlməməyinin səbəbini tapmaq istəyirdi. O harda ola bilər? Narahatçılıq tədricən təlaşa çevrilirdi, ona elə gəlirdi ki, taksi güclə sürünür.

1 Qardaşı qızı (italyanca).

2 Əla qızdır! (italyanca).

3 Ailə-ev üsulunda qurulmuş kiçik mehmanxana.

95

Əvvəlcə bilmək lazımdır, o pansiyonda hər hansı məlumat qoyubmu, sonra isə düz onun evinə getmək lazımdır.

Pansiyondan onun evinə cəmi iki məhəllə var.

Amma ora çatmaq üçün bir müddət vaxt gedəcək.

Çox uzun vaxtdır.

Hər keçilə millə Qreyin ürəyi daha şiddətlə vururdu, sol əli həyəcanla dizini sıxırdı. Taksi qədim şəhərin darva-zalarının birindən keçərək mərkəzə doğru yönəldi. Maşının sürəti tısbağa yerişi kimi azaldı. Küçələr getdikcə daralırdı.

Kənarlarda piyadalar vurnuxur, güclə sürünən maşınların arasından velosiped və motorollerlər dolaşıb gedirdi.

Nəhayət taksi dalana döndü və kiçik mehmanxananın qarşısında dayandı. Sıçrayıb maşından çıxan Qrey öz çantasını qapdı; sürücü ilə hesablaşmağı Kovalskiyə buraxdı.

Küçədən pansiyon adi görünürdü. Divardakı ovuc boyda kiçicik bürünc lövhədə “Casa di Cartina 1 yazılmışdı. Mehmanxana on səkkizinci əsrdən qalan üç bir-birinə bitişik binada yerləşirdi. Qısa pilləkən kiçik vestibülə2 düşürdü.

Qrey aşağı yollandı. Mehmanxananın niyə belə ad alması qapının üstündə onun gəlişini bildirən zəngin çalınması ilə

məlum oldu. Divarların dördündə də qədim xəritələr və

kartoqrafiya 3 alətləri asılmışdı. Pansiyon sahiblərinin ulu əcdadları Xristofor Kolumbdan da əvvəl dəniz və okeanlarda üzən səyahətçilər olmuşdular.

Qrey içəri girən kimi kiçik taxta masanın arxasından boğazadək düymələnmiş sürtükdə büzüşmüş qoca qalxdı.

Sahibin üzü təbəssümlə işıqlandı.

1 Xəritə evi (italyanca).

2 İctimai binaların içəri girəcəyində geniş yer.

3 Coğrafi xəritələr və digər kartoqrafik əsərlər, onların yaradılması və istifadə

edilməsi üsulları haqqında elm.

96

− Çoxdandı görünürdünüz, sinyor Pirs, − o sevinclə Qreyi ingiliscə salamladı.

− Siz düz deyirsiz, Franko.

Onlar hal-əhval tutanadək, otağa Kovalski daxil oldu.

Keçmiş hərbi dənizçi cəld divarı nəzərdən keçirdi; tərtibatı bəyənərək başını anlayışla tərpətdi.

− Franko, mən bilmək istərdim, sizdə Reyçeldən bir məlumat var? – Qrey narahatçılığını gizlətməyə çalışdı. – Bəlkə, o bir xəbər qoyub?

Qoca heyrətlə alnını qırışdırdı.

− Xəbər?

Qrey sanki daxilində hər şeyin qırıldığını hiss etdi. Aydındır ki, heç bir məlumat yox idi. Bəlkə Reyçel evə qayıdıb?..

Sinyor Pirs, sinyorina Verona niyə sizin üçün məlumat saxlasın? O, artıq otaqdadır, sizi gözləyir.

Qreyin üzərinə elə bil soyuq su tökdülər.

− Reyçel yuxarıdadır?

Franko əlini siyirməyə salıb açarı aldı və Qreyı uzatdı.

− Dördüncü mərtəbə. Mən sizə eyvanlı, əla bir otaq hazırlamışam. Ordan Kolizeyə əla mənzərə açılır.

Qrey başını tərpədib açarı aldı.

− Grazie.

− Portyedən xahiş edim şeylərinizi aparsın?

Lakin Kovalski artıq Qreyin çantasını döşəmədən götürmüşdü.

− Mən hər şeyi götürdüm.

Qreyi arxadan çanta ilə dürtmələyərək tələsdirdi.

Frankoya bir daha təşəkkür edib pilləkənə doğru yönəldi.

Ensiz, dolama pilləkən daha çox gəmi nərdivanını xatırladırdı; onunla yalnız tək-tək çıxmaq olardı. Kovalski şübhə ilə ona baxdı.

97

− Bəs lift hardadır?

− Lift yoxdur.

Qrey pilləkənlə addımladı. Kovalski ardınca getdi.

− Deyəsən, sən məni ələ salırsan, lənətə gələsən.

Nəhəng çətinliklə özünü və çantaları yuxarı daşıyırdı. İki mərtəbədən sonra onun üzü qıpqırmızı oldu, söyüşlər isə sel kimi axdı.

Dördüncü mərtəbəyə qalxan Qrey divardakı nişanlarla öz otağını axtarmağa başladı. Ensiz dəhlizlərin labirinti iti künclər və dalanlarla dolu idi.

Nəhayət lazımi qapı tapıldı. Baxmayaraq ki, bu onun otağı idi, Qrey açarı qıfıla salmamış qapını döydü. Səbirsizliklə Reyçeli görmək istəyən Qrey öz hislərinin dərinliyinə təəccüblənərək qapını itələdi. Bu qədər vaxt keçmişdi…

− Reyçel! Bu Qreydir.

Cavan qadın səhər günəşi ilə dolu pəncərənin fonunda qaraltı kimi görünərək çarpayıda oturmuşdu. Qreyi görən kimi ayağa qalxdı.

− Niyə zəng vurmadın? – Qrey soruşdu.

Reyçel cavab verməzdən əvvəl başqa qadının səsi eşidildi.

− Çünki bunu mən ondan xahiş etdim.

Qrey yalnız indi gördü ki, Reyçelin sağ əli qandalla çarpayının söykənəcəyinə bağlanmışdı. O döndü.

Hamam otağından xələtə bürünmüş qamətli qadın çıxdı.

Onun ortadan ayrılmış nəm qara saçları çiynindən aşağı tökülürdü. Qapının çərçivəsinə söykənən və ayaqlarını say-mazyana çarpazlamış qadın soyuq nefrit rəngli badamı gözləri ilə diqqətlə Qreyə baxırdı.

Onun əlində Qreyə tuşlanmış tapança var idi.

− Seyhan…

98

Saat 01:15

Vaşinqton

− Biz ondan daha heç nə ala bilməyəcəyik, − Monk yorğun halda yazı masasının qarşısındakı stula əyləşərək Peynterə dedi. – O yorğundur və hələ də şokdan özünə gəlməyib.

Peynter diqqətlə Monka baxdı. Onun işçisi də yorğun-luqdan ayaq üstə güclə dururdu.

− Krid genetik məlumatların analizini bitirdimi?

− Bir neçə saat əvvəl. O tam əminlik üçün statistik tədqiqatlar aparmaq istəyir. Lakin, hal-hazırda hər şey Andrea Solderiçin danışdıqlarını təsdiq edir. Hər halda, bizim onu yoxlaya bildiyimiz dərəcədə.

Peynter diqqətlə təhqiqatın gedişini izləyirdi. Ona məlum idi ki, doktor Malloyun laborantı professorun ölümündən bir saat əvvəl onunla etdiyi söhbəti ətraflı danışıb. Malloy –

Ceyson Qormenin elektron poçtla atasına göndərdiyi və faylın çox hissəsini təşkil edən genetik məlumatın analizini bitirirdi.

Bu, Afrikada yetişən qarğıdalının genetik xəritəsi idi. Radioaktiv izotoplar bu növ üçün yad olan genləri qeyd edirdi.

İki xromosom.

− Bəs başlanğıc faylı necə? – Peynter soruşdu. – Hansı ki, Ceyson Qormen iki ay əvvəl professora göndərmişdi. O tarlada əkilmiş toxumların genetik məlumatını saxlayan fayl…

Monk əlini qırxılmış başına sürtdü.

− Prinston Universitetinin kompyuterçiləri məlumatları bərpa etmək üçün çalışırlar. Onlar bütün serverləri yoxladılar, lakin deyəsən professor bu faylı öz kompyuterində saxlayırdı.

99

Qatillərin yandırdığı həmin o kompüterdə. Onda olan bütün məlumatlar tamamilə məhv edilib.

Peynter ah çəkdi. Təhqiqat hər dəfə çıxılmaz vəziyyətə

düşürdü. Hətta hücum edənlər izsiz-soraqsız yox olmuşdular.

Bircə cəsəd də tapılmamışdı. Görünür, qatillər öz qum-ba-ralarının partlayışından həlak olmayıblar; laboratoriyanın ətrafındakı mühasirədən yayına biliblər.

− Baxmayaraq ki, konkret sübutlarımız yoxdur, mən Andreanın danışıqlarına inanıram, − Monk davam edirdi. –

Onun dediklərinə görə, professor ilk toxumların DNT-sində

yalnız bir yad xromosom tapmışdı. Onun nəzərincə, bu, genetik şəkil dəyişmənin nəsildən-nəslə qeyri-sabit olduğunu nümayiş etdirir.

− Lakin birinci fayl olmadan, − Peynter xatırlatdı, − biz bunu sübut edə bilmərik.

− Hər halda yalnız bununla izah etmək olar ki, nəyə görə

professora işgəncə verib, sonra isə öldürüblər. Şübhəsiz, qatillər ilk faylın mövcudluğunu, bütün izlərini və bunu bilən hər kəsi məhv etmək əmrini alıblar… Onlar az qala istədiklərinə çatacaqdılar.

Peynter qaş-qabağını tökdü.

− Digər tərəfdən, bizdə yalnız Andrea Solderiçin sözü var. Buna inansaq, hətta doktor Malloy söhbətin genetik qeyri-sabitlikdən getdiyindən əmin deyildi. Ola bilsin, DNT nümunələri iki müxtəlif genetik hibridlərə aiddir və bir-birinə

heç bir aidiyatı yoxdur.

− Bəs nə edəcəyik?

− Düşünürəm ki, bütün bunlar nədən başlayıbsa, onunla da yaxından tanış olmalıyıq.

Monk Peynterin qarşısındakı masanın üstündə qovluğun üz qabığında toxum şəklində loqotipə baxdı.

100

− “Viatus” korporasiyası.

− Hər halda, bütün iplər bu Norveç şirkətinə aparır. Sən yəqin cavan Qormenin də alnında eynilə professorda olduğu nişanın damğalandığı haqda hesabatı oxumusan?

Monk nifrətdən üz-gözünü turşutdu.

− Dörd yerə şaqqalanmış dairə. Hansısa bütpərəst xaçı.

− İlk fərziyyə o idi ki, söhbət bir ekoterrorçu qruplaşmadan gedirdi. Ola bilsin ki, bu həqiqətən belədir. Bəlkə

hansısa ağılsızlar “Viatus”a şəxsi “vendetta”1 elan ediblər. Həmin birinci faylda bu barədə məlumat var imiş. – Peynter ah çəkib gərnəşdi. – Hər halda, “Viatus International” korporasiyasının prezidenti İvar Karlsenlə səmimi söhbət etmək vaxtı gəlib çatdı.

− Birdən o bizimlə danışmaq istəməsə?

− İki kontinentdə iki amansız ölüm – susmamaq onun üçün daha yaxşı olar. Kütləvi informasiya vasitələrində əlverişsiz işıqlanma, səhmlərin məzənnəsini hər hansı zərər xəbərindən daha tez yıxar.

− Siz nə zaman hazırlaşırsınız…

Monk sözünü bitirmədi. Qapı tıqqıltısı eşidildi və qapı dərhal açıldı. Ket kabinetə soxuldu və cəld masaya yanaşdı.

Monk ona əlini uzatdı, qadın heç fikir vermədi.

Peynter səksəndi. Çətin ki xəbər yaxşı idi.

Ket təşvişlə gözlərini qıyırdı; yanaqları qızarmışdı, sanki bütün yolu qaçmışdı.

− Pis xəbərimiz var.

− Nə olub? – Peynter soruşdu.

− Axı niyə mən bunu əvvəl almadım? – Ketin səsində

ümidsizlik vardı. – Görünür, sorğumuz hardasa Atlantika üzərində İnterpolun sorğusu ilə toqquşdu və hər şey qarışdı.

1 Qanlı intiqam.

101

Hər iki tərəf söhbətin iki müxtəlif hadisədən getdiyini gec başa düşüblər. Səfehlikdir. Elə bil ki, it öz quyruğunun ardınca qaçırdı.

− Nə baş verib? – Peynter soruşdu.

Monk arvadının əlindən tutdu.

− Əzizim, sakitləş, dərindən nəfəs al, ver.

Bu təklif Keti daha da acıqlandırdı, lakin o ərinin əlini daha bərk sıxdı.

− Daha bir qətl. Dairədəki xaçla damğalanmış daha bir cəsəd.

− Harda?

− Romada, − Ket cavab verdi. – Vatikanda.

Ona daha heç nə izah etmək lazım deyildi.

Saat 7:30

İtaliya, Roma

− Sakitləşin, − Seyhan dedi.

Tapança onun əlində qaya kimi hərəkətsiz qalırdı.

Qreyin arxasında duran Kovalski hər iki çantanı yerə

saldı, əllərini qaldırdı və narazı halda deyindi:

− Qrey, səninlə səyahət etməkdən zəhləm gedir. Sadəcə

zəhləm gedir.

Qrey ona fikir vermədən keçmişdə “Gildiya” üçün işləyən qatilə baxırdı. Lakin həqiqətən də keçmişdəmi?

− Seyhan, sən burda nə edirsən?

Bu bir sualda çoxlu sual gizlənirdi. O, Romada nə edir?

Niyə Reyçeli girov götürüb? Niyə ona tapança tuşlayıb?

Ümumiyyətlə, necə olub ki, o burdadır?

102

Bədənindəki düyməcikdən 1 peykə çatan məlumat Seyhanın birmənalı şəkildə Venesiyada olduğuna şəhadət edirdi.

Əgər o, Romaya keçmiş olsaydı, Peynter Qreyə o saat xəbər verərdi.

Qreyə cavab verməyib, Seyhan qarşılıqlı sual verdi.

− Siz silahlısınız?

O Pirsi və Kovalskini nəzərdən keçirdi.

Seyhan diqqətlə Qreyin gözlərinə baxdı. Sanki bilmək istəyirdi, ona inanmaq olar, ya yox? Nəhayət, belə qənaətə

gəldi ki, Qrey həqiqəti deyir. O, Kovalski ilə Romaya indicə

gəlib və onların silahlanmağa heç vaxtları da olmayıb.

Seyhan çiynini çəkib tapançanı cibinə qoydu və otağa keçdi.

O pantera zərifliyi ilə yeriyirdi − uzun ayaqlar və gizli güc. Qrey şübhə etmirdi ki, lazım gələrsə, o, bir göz qırpımında tapançanı çıxarar.

− Belə halda köhnə dostlar kimi söhbət edə bilərik, −

Seyhan balaca açarı Qreyə atıb istehza ilə dedi.

Əlbəttə ki, bu, italiyalı qızı çarpayıya bağlayan qandalın açarı idi.

Açarı havada tutan Qrey çarpayıya yaxınlaşdı; Reyçələ

tərəf əyildi.

− Səninlə hər şey qaydasındadır? − O qandalı aça-aça onun qulağına pıçıldadı.

− Onların yanağı bir anlığa bir-birinə toxundu. Qızın saçlarından gələn tanış qoxu köhnə hisləri canlandırdı, Qreyin çoxdan sönmüş sandığı közləri alovlandırdı. Düzələrkən Qrey fikir verdi ki, Reyçel saçlarını töküb və onlar çiyinlərindən aşağıdır. O, arıqladığına görə almacıq sümükləri 1 Burada izləyici qurğu mənasında.

103

daha gözəçarpan olub və bu, onu aktrisa Odri Hepbernin ca-vanlığın daha çox bənzədir.

Polad qandaldan azad olan Reyçel biləklərini ovuş-durmağa başladı.

Onun səs tonu qəzəbdən və xəcalətdən sərt idi.

− Məndə hər şey yaxşıdır. Əslində yaxşı olar ki, bu qadının nə deyəcəyinə qulaq asasan. − O səsini yavaşıtdı. −

Ancaq ehtiyatlı ol, o ox yayı kimi gərğındir.

Qrey Seyhana tərəf döndü. Tələsmədən pəncərəyə

yaxınlaşdı. Oradan Romanın damlarına gözəl mənzərə açılırdı.

Yaxınlıqda Kolizeyin nəhəng günbəzi göyə ucalırdı.

− Pirs, necə bilirsən, mən nədən başlasam yaxşıdır? −

Seyhan zəhmət çəkib ona tərəf heç dönmədi. − Mənimlə Romada qarşılaşacağını gözləmirdin?

O əlini sol tərəfinə salladı.

Bunu təsadüfən deyil, tənə ilə etdi. Keçən il əməliyyat vaxtı ona quraşdırılan düyməcik elə sol böyründə idi.

Seyhan Qreyin təşvişini təsdiqlədi.

− Bankoku belə asanlıqla tərk etməyim artıq kifayət qədər şübhəli idi. Lakin sonra məni heç kimin axtarmadığını görəndə başa düşdüm: burda nəsə var. − O, qaşlarını istehza ilə

qaldıraraq çevrildi və Qreyə baxdı. − “Gildiya”nın agenti həbs-dən qaçır, amma axtarış barmaqarası aparılır?

− Sən quraşdırılmış düyməciyi tapdın.

− Sizin idarəyə haqq vermək lazımdır, onu tapmaq heç də

asan olmadı. Hətta, Sankt-Peterburqda elətdirdiyim tammiqyaslı maqnit rezonans tomoqrafiyası heç nə tapmadı. Beş

ay əvvəl bir həkim sizin məni əməliyyat etdiyiniz yerdən başlayaraq cərrahi müayinə apardı.

104

Peynterin planındakı əsas nöqsan bu idi. Onlar Seyhanın şübhəlilik səviyyəsini qiymətləndirməmişdilər.

− Əməliyyat üç saat davam etdi, − Seyhan səsində artan əsəbiliklə davam edirdi. − Mən ona güzgüdən baxırdım.

Cərrah sağalan yarada quraşdırılmış düyməciyi tapdı. Həmin yaranı sənin həyatını xilas edərkən almışdım, Pirs.

Qəzəbdən Seyhanın üzü daşa döndü. Lakin onun gözlərində yanıb-sönən incikliyi Qrey sezdi.

− Deməli sən düyməciyi çıxarmısan. – Qrey fikrində nəzarət monitorundakı dolanbac yolu təsəvvür etdi. – Lakin onu özündə saxlamısan.

− Mən düşündüm ki, bu lazım olar, sizin düyməcik hər kəsin gözü qabağında mənə gizlənməyə imkan verirdi. Mən onu bir müddət hardasa qoyub hərəkət edə bilirdim.

− Venesiyada etdiyin kimi.

Seyhan susaraq çiyinlərini çəkdi.

− Öldürdüyün mühafizəçinin yaşadığı şəhərdə. Onun ailəsi əvvəlkitək orda yaşayır.

İttiham havadan asılı qaldı.

Seyhan astaca başını tərpədib, nəzərini uzaqlaşdırdı. Qrey onun üzündə yaranan hislərdən baş açmadı.

− Qızın pişiyi var, – Seyhan yavaşca dedi. – Kürən, xaltalı.

Qrey anladı ki, “qız” kəlməsi altında öldürülmüş mühafizəçinin qızı nəzərdə tutulur. Deməli, Seyhan həqiqətən o ailəyə baş çəkib. Hətta o qədər yaxın olub ki, ailə başçısının qəfil ölümündən sarsılan ana və qızın gündəlik həyatını nə-zarətə ala bilib. Çox güman o, düyməciyi pişiyin xaltasına bər-kidib. Bu çox bacarıqlı gediş idi. Pişik dalan və damlarda gəzişir və elə təsəvvür yaranır ki, nəzarətdə olan obyekt daim hərəkətdədir. Təəccüblü deyil ki, Venesiyaya göndərilən 105

agentlər Seyhanı tapa bilməmişdilər. Xəfiyyələr yanlış izlə gedərkən, əsl “pişik” gizlənə bilmişdi.

Qrey bu qadından bir çox suala cavab almaq istərdi. İlk növbədə keçən görüşdə onun verməyə macal tapmadığı sual idi. Söhbət əsnasında eləcə cavabsız qalan sual.

− Bəs sən söyləyirdin ki, guya sən ikili…

Seyhan ona sərt nəzər saldı. Üzünün ifadəsi dəyişmədi, lakin gözləri daş kimi möhkəmləşib Qreyi sözünü davam etdirməkdən çəkindirdi. Qrey Seyhandan onun “Gildiya”ya aid qərb xüsusi xidmətinin əməkdaşı olması haqda verdiyi məlumat barədə soruşmaq istəyirdi. Amma görünür Seyhan yad adamların yanında bu söhbəti davam etdirmək istəmirdi.

Bəlkə Qrey onun üzünün ifadəsini düzgün yozmadı. Bəlkə

Seyhan Qreyin sadəlövhlüyünə görə ona olan nifrətini gizlədə

bilmədi. Qrey onun Banqkokda dediyi son sözləri xatırladı:

“Mənə inan, Qrey. Lap azca da olsa.”

Qrey ona baxıb susdu, sualını vermədi.

Bu gözləyər.

− Bu halda sən niyə burda, Romadasan? Bu şəraitdə görüş

nə ilə izah olunur? – Qrey Reyçeli göstərdi.

− Çünki mənə bazarlıq etmək üçün əsas dəlil lazımdır.

− Sən ondan mənə təzyiq vasitəsi kimi istifadə edirsən? –

Qrey Reyçelə nəzər saldı.

− Xeyr. “Gildiya”ya təklif edə bilmək üçün. Kambocadakı hadisələrdən sonra mənim işə vicdanla yanaşmama aid ciddi şübhələr yaranmışdı. Mənim zənn etdiyim qədər, “Gildiya”

Müqəddəs Pyotr kilsəsindəki partlayışın səbəbilə maraqlanırdı. Nəsə onun marağını oyatmışdı. Sonra mən eşitdim ki, bu hadisəylə monsinyor Veronanın əlaqəsi var…

− Hadisəylə? – Reyçel partladı. – Mənim əmim komadadır!

106

Seyhan onun sözlərini qulaq ardına vurdu.

− İndi mən burdayam. Mən bu vəziyyətdən mənfəət qazanmağa ümid edirəm. Əgər mən partlayış barədə dəyərli məlumat ala bilsəm, “Gildiya” rəhbərliyinin tam inamını qaytara bilərəm.

Qrey sınayıcı nəzərlə onun üzünə baxdı. Kobud hə-yasızlığa baxmayaraq, Seyhanın mühakimələri iki il bundan əvvəl etdiyi bəyanata uyğun gəlirdi: guya o, “Gildiya”ya cinayət təşkilatının başçılarını ortaya cıxarmaq üçün göndərilmişdi. Bu çox dərin konspirasiya olunmuş cəmiyyətin iyerarxiyasında qalxmağın yeganə − qanlı-qadalı zəncirlə

qalxmağın – yolu nəticələrin gəlməsindən ibarətdir.

− Mən Reyçeli ətraflı sorğu-sual etməyə hazırlaşırdım, −

Seyhan davam edirdi, − lakin, onun evinə girdikdə gördüm ki, kimsə ağalıq edir.

Qrey sualedici nəzərlə Reyçelə baxdı. O, Seyhanın sözlərini təsdiq edərək başını tərpətdi, amma onun gözlərində

acıqlı atəş qalmışdı.

− “Gildiya”nın tapşırığı ilə, adamları hücum edənlər öldürülmüş keşişdə olan əşyanın dalınca düşmüşdülər, buna görə də onlar hər şeyə hazır idilər. Şübhəsiz, cəsədi axtarıblar, lakin partlayış onlara başqa heç nəyə vaxt qoymamışdı. Məsələn, monsinyor Veronanın üzərində axtarış aparmağa.

− Deməli kimsə təxmin edib ki, onlara lazım olan əşya Vi-qorda olmalıdır, − Qrey başa düşdü.

O Reyçələ tərəf döndü.

− Sonra isə qardaşı qızı əşyalarını xəstəxanadan çıxaranda onun əlinə keçmişdi.

Seyhan başı ilə təsdiqlədi.

− Və bu adamlar Reyçelin evinə basqın etdilər.

107

Qreyin ürəyi təlaşdan sıxıldı. Əgər qatillər Reyçeli evdə

tutsaydılar, ona amansızcasına işgəncə verər, sonra isə

öldürərdilər. Mənzilində heç nə tapmayıb onlar, güman ki, indi Reyçeli axtarırlar. Onun ola biləcəyi hər yerə nəzarət edirlər: mənzilə, işə, hətta xəstəxanaya da.

Reyçeli qorumağın yalnız bir yolu vardı.

− Biz onların axtardığını tapmalıyıq. − Qrey bərkdən ye-kunlaşdırdı.

Reyçel və Seyhan baxışdılar.

− Bu əşya məndədir, − Reyçel dedi.

Qrey heyrətini gizləyə bilmədi.

− Lakin biz bunun nə olduğunu anlamırıq, − Seyhan izah etdi. − Göstər ona.

Reyçel əlini cibinə salıb pulqabı boyda kiçik dəri kisəciyi çıxartdı. O öz tapıntısı barədə qısaca danışdı. Kisəciyi Müqəddəs Pyotr kilsəsində bürünc skeletin barmağında asılmış tapmışdı.

− Məni onun izinə Viqor əmi çıxartdı, − Reyçel kisəciyi Qreyə uzadaraq sözünü bitirdi. − Lakin Seyhanla biz daha heç nə təyin edə bilmədik. Əsasən də onun içindəki barədə.

“Seyhanla biz?…”

Reyçelin etinasız səs tonuna görə fərz etmək olardı ki, bu qadınlar oğru və qurban deyil, ortaqdırlar.

Qrey vanna otağına boylandı. Reyçel danışarkən, Seyhan dəsmalı yerə atıb qapının arxasında yox oldu. Onun orada necə qurdalandığı eşidilirdi. Şübhə yox ki, o otaqda nə baş

verdiyinə də göz qoyurdu.

Qapıya tərəf kiçicik bir cəhd − və Seyhan əlində tapança çıxacaqdı.

− Dəqiq səndə hər şey qaydasındadır? − Onun baxışını tutaraq Qrey pıçıltı ilə Reyçeldən soruşdu.

108

O başı ilə təsdiqlədi.

− Seyhan yalnız duşa gedəndə məni çarpayıya qandalladı.

O etibar edənlərdən deyil.

İndiki zamanda Seyhanın ehtiyatlılığı Qreyi hətta sevindirdi. Reyçel də onun özü kimi tərs idi. Azadlığa çıxmaq imkanı əlinə düşsəydi, Reyçel fikirləşmədən bundan istifadə

edərdi. Bu isə pis qurtara bilərdi. Əgər o, digər ovçuların əlinə

düşsəydi, onlar belə nəzakətlə davranmazdılar.

Seyhan vanna otağına keçəndən sonra, Kovalski Qreyə

yaxınlaşdı. O, kisəciyə işarə etdi.

− İçində nə var?

Qrey artıq meşin ipi boşaltmışdı; kisəciyin içindəkini ovcuna düşürmüşdü. Reyçelin baxışını üzərində hiss edib başa düşdü ki, qadın onun mülahizələrini gözləyir.

− Bu təsadüfən… − Kovalski Qreyin çiyninin üstündə

əyildi və o saat geri sıçradı. − Fu, nə iyrəncdir!

Qrey etiraz etmədi.

− Bu insan barmağıdır, − o üz-gözünü turşudaraq dedi.

− Mumiyalanmış barmaq, − Reyçel əlavə etdi.

Kovalskinin üzündən ümidsizlik ötdü.

− Sizi tanıdığım üçün əminəm ki, bu lənətlənmişdir.

− Bu barmaq haradandır? − Qrey soruşdu.

− Bilmirəm, lakin Covanni ata İngiltərənin şimalında, dağlarda işləyirdi. Qazıntılar aparırdı. Polis hesabatında başqa təfsilatlar yox idi.

Qrey büzüşmüş qonur barmağı kisəciyə geri qoydu.

Yalnız indi o, dəri kisəcikdə yandırılmış kobud spirala diqqət yetirdi. Maraqlanaraq Qrey kisəciyi çevirdi və o biri üzündə

başqa nişan gördü. Dairə və xaç. Vaşinqtondakı hadisələr barədə Peynterin danışdıqlarından, bu simvolu dərhal tanıdı.

109

İki qitədə iki qətl baş verib və qurbanların cəsədi bu cür nişanla damğalanmışdı.

Qrey Reyçelə tərəf döndü:

− Bu simvol. Sən dedin ki, bu kisəciyin partlayışla əlaqəsi olduğunu dərhal anladın. Bu əminlik hardandır?

O gözlədiyi cavabı aldı.

− Hücum edənlər Covanni atanı həmin nişanla damğalamışdılar, − Reyçel əlini alnına toxundurdu. – Mətbuatda bu təfsilat xatırlanmamışdı. İnterpol onun mənasını təhqiq etməklə məşğuldur.

Qrey baxışını əlindəki kisəciyə yönəltdi.

Deməli, üç qitədə üç qətl.

Lakin bu ölümlər bir-birilə necə bağlıdır?

Deyəsən, Reyçel onun üzündən nəsə oxudu.

− Nə olub, Qrey?

Lakin o cavab verməyə macal tapmamış, çarpayının yanındakı dolabın üstündə telefon zəng çaldı. Bir an hamı duruxdu. Qara dar şalvar və tünd qırmızı kofta geymiş, yo-lüstü əyninə köhnəlib əldən düşmüş qara dəri gödəkcəsini geyən Seyhan otağa qayıtdı.

− Kimsə cavab verməyə hazırlaşır? – telefon yenidən zəng çalanda Kovalski soruşdu.

Dolaba yaxınlaşan Qrey dəstəyi qaldırdı.

− Allo?

Bu, Franko, mehmanxananın sahibi idi.

− Sinyor Pirs, mən sizi xəbərdar etmək istədim ki, sizin otağa üç nəfər qonaq gəlir.