Kitabı oku: «Dörd şair, qırx dua», sayfa 3

Yuxu da çiçək açır.

İndi bu sakit yuxuda

Nə görürsən, sevgilim?

Məni görsən, sərxoş görmə,

Təmiz, ayıq gör, gülüm…

      1996 / Nüşabəyə

Gəlişinə lap az qalıb,

Cəmi ikicə saat.

Gəlmə, qurban olum, gəlmə,

Bu gün də məni aldat…

Unut verdiyin vədəni,

Ya da xəstələn yenə.

Ancaq gəlmə, qurban olum,

Sevinmək düşmür mənə.

Hər gün nəyisə gözləmək,

Ömür, gün dirəyimdir.

Mənim sevinc, məhəbbət yox,

Ayrılıq çörəyimdir…

            1983

Sevgilim, mən öləndə,

Bir küncdə xısın-xısın

Ağlayacaqsanmı sən?

Kimin xarabasında

Bir damla yaşa dönüb,

Düşəcəyəm gözündən?

Ağla, qurbanım, ağla,

Ağla, heyranım, ağla,

Evdə qonaqlar olsa,

Çıxıb eşikdə ağla,

Gözlə, gecə düşəndə,

Yorğan-döşəkdə ağla.

Qulaq asma aləmin

Sözünə bircə kərə,

De Vaqif ölməliydi,

Gəl öldü nahaq yerə..

Sevgilim, mən öləndə,

Soraq sənə gələndə,

Düşmən gözü güləndə,

Ağla, olanım, ağla,

Ağla, qalanım, ağla,

Ağla, mən ölüm, ağla…

                              1980

Ömrün pəncərəsi bağlı,

Vətən mülkü bir otaqlı,

Göylər sözsüz, yer soraqlı,

Nə oldu dözümə bu gün,

Neçin səbrim düşdü ölgün?

Uşaqlar niyə sevinir,

Uşaqlar niyə sevinir?

Bir nağılam, tilsimlərdən

Qurtulsam da, qaçım hara?

Bu nağılın axırını

Oxumayın uşaqlara…

      1982

Göyün sözü göydə qalar,

Yerin sözü – sinəsində.

Deyilməmiş sözlər vardır,

Bəlkə, quyu nənəsində.

Getmədik cin səsləyəndə,

Hay vermədik harayına.

Ağ qoçdan ayrılıb getdik,

O bir yana, biz bir yana.

Damdabaca tək ağladı,

Ay göydə bədirlənəndə.

Görmədik başımız üstdə,

Simurq quşu hərlənəndə.

Odunsuz qaldı meşədə,

Bir qış küpəgirən qarı.

Vərəm tutub, öldü fağır,

Görə bilmədi baharı.

Ağ gəldi, qara su gəldi

Təpəgözün tək gözünə.

Kor olub düşdük ömürlük

Bir başqa korun izinə.

Nağıl böyüyə bilmədi

Bizimlə çiyin-çiyinə.

Viran qalan uşaqlıqdan

Bayquş səsi gəldi yenə…

      1996

Yenidən başlayıblar

Yer üzünü bölməyə.

Guya yerlər az imiş

Bircə kərə ölməyə.

Çoxaldıqca yollarda

Əlil, şikəst izləri,

Cırıldayır içimdə

Ümid protezləri…

Tərs kimi yağışlar da,

Günbəgün soyuqlaşır.

Allah düz vurur bizi,

Böləndə yaman çaşır.

Göylərin yazısında

Nöqtə yeri görünür.

Orda süzən qağayı

Hələ diri görünür…

1995

İndi gileydən, güzardan

Baş alıb qaçmaq vaxtıdır…

Qapıları döyülməmiş,

Taybatay açmaq vaxtıdır…

İndi hər səsdən, hər küydən,

Sükuta dönmək vaxtıdır.

Millət, dövlət zirvəsindən

İnsana enmək vaxtıdır…

İndi nə dua, nə qarğış,

Nə nəzir demək vaxtıdır.

Dünya susmalıdır artıq

Allaha kömək vaxtıdır…

      1995

Ramiz Rövşən

Burax gedim, ay işığı

…Onun şeirləri qəbul olunmuş bütün çərçivə-ləri, dar qəlibləri, daşlaşmış kanonları vurub-da-ğıtdı. Əsl söz adamları səksəndi, şair işləyənlər qorxuya düşdü.

…Onun şeirləri çox şeyi alt-üst elədi, çox mifləri puça çıxartdı, ehkam buzunu öz istisində əridib bulanıq suya döndərdi.

"Azadlıq" qəzeti

Gözümüzün qabağında Ramiz Rövşənin yaz-dıqları onun yaratdıqlarına çevriləndə biz dün-yanı bir daha sevirik və dünyada təkrarsız oldu-ğumuzu duyanda ürəkdən nəfəs alırıq.

Kamil Vəli Nərimanoğlu

NƏFƏS

Mənim bu dünyayla bir alverim var;

adlığım-verdiyim nəfəsdi, nəfəs.

Daha özgə bazar açan deyiləm,

ölüncə bu alver mənə bəsdi, bəs.