Kitabı oku: «Армения как состояние любви», sayfa 5

Արցախ իմ, գիտես, վառվռուն սեր է սիրտը Ամուրի

 
Արցախ իմ, գիտես, վառվռուն սեր է սիրտը Ամուրի,
Շքերթդ զգում, հպարտանում է քեզնով հայրաբար,
Ոգուդ մեջ է նա, լեգենդիդ մեջ է ու նոր հառնումիդ,
Տիգրանի թոռն ես, մարդկության որդին և հույսը նրա:
Բռանդ մեջ առ կայծեր արձակող նրա ձեռքերը,
Երկնիր դու նրա լույս խաղաղությամբ, իմաստությամբ խոր,
Գիտության ծովից սնվիր ու հիշիր նրա հետքերը,
Լույսի շողերը առ քո կրծքի տակ, դարձիր թևավոր:
Արցախ, դու ջերմ շունչ, դու սրտեր գերող քնքշալից նվագ,
Րաբունապետ, որ ճանապարհիդ ջահեր ես վառել,
Յասաման փնջածªª հագել ես նաև սաղավարտ, կապարճ,
Աշխարհին ի տես քո ազատաբեր պայքարով քայլել…
Նոր սխրանքներով քայլիր քեզ վստահ և ինքնավայել:
 

Мой Арцах

 
Мой Арцах, я в кольце твоих гор, как в объятьях любви,
Переполнен словами, их высказать нет сил и духа,
Упиваюсь простором, наполненным силой земли,
В твоём имени – мощь, красота и энергия звука.
 
 
Арцах!
Я услышал от птицы, летящей в седых облаках.
Арцах!
Беспрестанно пульсирует кровь в напряженных висках.
Арцах!
Твой народ, как святыню, хранит это имя в сердцах.
Арцах!
Сбереги свою душу родную, отец, в бесконечных веках!
 
 
Мой Арцах, я частичка твоя, как и множество тех,
Кто веками тебя защищал, жил единой судьбою.
Все дороги к тебе приведут, ведь за сменою вех
Та же кормит земля, те же ветры шумят над главою.
 
 
Арцах!
Я услышал от птицы, летящей в седых облаках.
Арцах!
Как морзянка пульсирует кровь в напряженных висках.
Арцах!
Твой народ, как святыню, хранит это имя в сердцах.
Арцах!
Сбереги свою душу родную, отец, в бесконечных веках!
 

декабрь 2006

Իմ Արցախ

 
Իմ սեգ Արցախ, քո սարերում ասես գրկումն եմ սիրո,
Հոգիս լիքն է բառ ու բանով, բայց ուժ չունեմ գրելու,
Հարբում եմ ես հեռաստանիդ, հողիդ ուժով ու հրով,
Հմայքդ տեսնում քո անվան մեջ ու փրփրաբաշ ջրերում:
 
 
Արցախ…
Քո սուրբ անունը ես հավքիդ երգում լսեցի,
Արցախ…
Քո սուրբ անունը դու մկաններիդ հյուսեցիր,
Արցախ…
Դու քո ժողովրդի կրծքի տակ ես արևում,
Արցախ…
Ոգիդ ծիածանիր գալիք բոլոր դարերում:
 
 
Իմ սեգ Արցախ, քո մասնիկն եմ, ինչպես քաջերն այն բազում,
Որ կրծքերով պաշտպանել են քո հողը և բախտը քո,
Հեռուներից գիրկդ են գալիս զավակներդ դյուցազուն,
Թևեր առնում քո ներկայով ու գալիքիդ հավատով:
 
 
Քո աստղերի շողերի մեջ քո սուրբ անունն եմ կարդում,
Լսում եմ քո սրտի զարկըª ոնց Մորզեի այբուբեն,
Ժողովուրդդ ոտքի ելած քո ճանապարհն է հարթում,
Շութերին քո անունը սեգ ու մեսրոպյան Այբ ու Բեն:
 

Государственный гимн НКР

Государственный гимн НКР принят решением Верховного Совета республики 17 ноября 1992 года. Автором слов «Гимна Арцаху» является Вардан Акопян, автором мелодии – Армен Насибян.

Русский текст Виктора Коноплева

 
Свободный и независимый
Арцах, как крепость, строим мы,
Героев кровью писана
История моей страны.
 
 
Ты святыня в веках
Неприступной твердыней стоишь,
Богом хранимый Арцах,
Ты гордое имя хранишь.
 
 
Ты, Отчизна, наш свет,
Храм Любви и в мольбах, и в сердцах.
Помним мы предков завет
Пусть в мире живет Карабах!
 
 
Армяне, мы сила страны,
Как Мрав, как Кирс и, как вечный Тартар.
Верою предков защищены,
Храним наш край, наш Божий дар.
 

ԼՂՀ Պետական հիմնը

 
Ազատ ու անկախ Արցախ,
Քո տուն-ամրոցը կերտեցինք,
Պատմությունը մեր երկրի,
Մեր սուրբ արյամբ մենք սերտեցինք։
 
 
Դու բերդ ես անառիկ,
Բարձունք սրբազան, վեհ անուն,
Մասունք աստվածային,
Քեզնով ենք հավերժանում։
 
 
Դու մեր լույս հայրենիք,
Երկիր, հայրենյաց դուռ սիրո.
Ապրիր դու միշտ խաղաղ,
Մեր հին ու նոր Ղարաբաղ։
 
 
Քաջերն ենք մենք հայկազուն,
Մռավ ենք, Քիրս ենք ու Թարթառ,
Մեր վանքերով լեռնապահ՝
Անհաղթելի մի բուռ աշխարհ։
 

«В тебе – дух Света, воина Добра…»

 
В тебе – дух Света, воина Добра,
Потомок славных Айка и Вардана,
Ты должен верить, что придет пора,
Когда затянется больная рана,
И воссияет веры нашей свет
В сердцах рассеяных по миру братьев.
Однажды данный Господу обет
Несет народу Айка мир и счастье.
Поверь, брат мой, народ армянский жив,
Пока с ним плоть и кровь Христовой веры.
Однажды ею нас вооружив,
Господь нас перенес в иные сферы.
Где мы смогли друг друга понимать,
Преодолеть обиды и расколы.
С нас невозможно кожу веры снять,
Без Бога беззащитны мы и голы.
 

27.10.2009

Քո մեջ ոգին է Լույսի, Բարության

 
Քո մեջ ոգին է Լույսի, Բարության,
Հայկի, Վարդանի սերունդն ես ոգով,
Պիտի հավատաս, որ ժամը կգա,
Ու կսպիանա ցավող վերքը քո:
Աշխարհում ցրված քո եղբայրների
Հույսն ու հավատը կծաղկեն մի օր,
Ուխտել է Տերը… Ձեզ կնվիրի
Երջանիկ կյանքի գույները բոլոր:
Հավատա, եղբայր, հայ ժողովուրդը
Կշարունակի հիսուսված ճամփան,
Գիտե այդ մասին ողջ հողագունդը,
Տերն է որոշել մեր լույս ապագան:
Մենք պիտի մնանք մեկ-մեկու նեցուկ,
Հաղթահարելով դառնություն ու ցավ,
Ոչ ոք չի կարող շեղել մեր ուղին,
Մենք միասին ենք… Մեզ հետ է Աստված:
 

«Вновь за весною полечу…»

 
Вновь за весною полечу
в мой горный край
прекрасный край
 
 
увидеть снова я хочу
библейский край
предвечный край
 
 
твой каждый свежий лепесток
цветущий край
пахучий край
 
 
твой каждый голос, голосок
поющий край
молчащий край
 
 
хочу вобрать в себя сполна
пьянящий край
бодрящий край
 
 
ростком зеленым из зерна
кормящий край
творящий край
 
 
в тебе мечтаю прорости
великий край
духовный край
 
 
к тебе ведут мои пути
распятый край
воскресший край
 

29.06.2010

Գարնան հետ

 
Գարնան հետ միշտ գիրկդ կգամ,
Լեռնածին երկիր,
Արծվածին երկիր:
 
 
Կարոտս քո հանդեպ չի մարում:
Բիբլիական երկիր,
Հաղթական երկիր:
 
 
Բազմաթույր քո ծաղկանց բուրմունքով
Սիրտ գերող երկիր,
Տուն բերող երկիր:
 
 
Ընտրել եմ քեզ որդու սիրով,
Արբեցնող երկիր,
Արթնացնող երկիր:
 
 
Մանանա քո ցորեն հատիկով
Տուն պահող երկիր,
Արարող երկիր:
 
 
Տենչում եմ զորանալ քո գրկում,
Թևավոր երկիր,
Հոգևոր երկիր:
 
 
Ճամփեքս ձգվել են դեպի քեզ,
Թշնամուց զարկված երկիր,
Քո արյամբ փրկված երկիր:
 

Небо Армении

 
Небо Армении – мой третий глаз
Цвета любви с горьким вкусом полыни.
Глядя в него, прикасался не раз
Робкой душой я к великой святыне.
 
 
В небе Армении гордым орлом
Духом свободы, летя, наслаждался,
В этом огромном пространстве живом
След моих глаз, как автограф, остался.
 
 
Небо Армении – книга времен,
В ней я прочёл об истоках и смыслах,
Слыша смех радости, горести стон.
Знание то в моем сердце и в мыслях.
 
 
Я принимаю небес широту,
И растворяюсь в нем капелькой влаги,
Веря в спасение и в доброту,
И в продолженье Божественной саги.
 

11.08.2010

Հայաստանի երկինքը

 
Հայոց մով երկինք, դու իմ երրորդ աչք,
Կամարվել ես դու ծիածանաթույր,
Դու բյուրականված աստղազարդ հրաշք,
Դու արևագիրկ, դու արևաբույր:
 
 
Հայոց երկնքում ոգու թռիչք է,
Արծիվն է ճախրում լազուրում նրա,
Սևանի նման երկինքն այդ ջինջ է,
Աչքերիս հետքն է հայացքի վրա:
 
 
Հայոց երկինքըª դարերի մատյան,
Կյանքի իմաստն է նրա էջերում,
Ժպիտներ ունի, դառնություն ու ցավ,
Ժամանակներն են նրա փեշերում:
 
 
Հորիզոններն եմ ընդունում նրա,
Ու որպես կաթիլ ձուլվում ծփանքին,
Հոգուս մեջ առած լույսը հուրհրան,
Ես առասպելն եմ ընթերցում կյանքի:
 

«Внедрённый ген армянского пространства…»

 
Внедренный ген армянского пространства
Спокойно жить мне не дает на свете.
И я бытую в первозданном свете
На внеграничной родине армянства.
 
 
Хожу я скрытно средь потомков Ноя,
Но ощущаю их сердцебиенье,
Иду от поклоненья в поколенья,
Контужен знаньем, как волной взрывною.
 
 
Мне руки греет кофе «по-армянски»,
Особым жаром проникая в поры,
И полагаю я, что очень скоро
Начнет меняться и мой вкус славянский.
 
 
Лечу я зренье видом Арарата,
Его я вижу из снегов российских.
Масис и Сис не горы – обелиски,
Напоминанье, горестная правда.
 
 
Братаюсь я с Чаренцем и Эмином,
Молюсь Спасителю в песках Дер Зора,
Объять хочу своим духовным взором
Загадочную душу армянина.
 

03.02.2011